"Οι Άγιοι είναι το βαρύ οπλοστάσιο της Ελλάδος σε αυτές τις δύσκολες ημέρες, διότι είναι οι αληθινοί φίλοι του Θεού και από εκεί θα εξαρτηθεί το μέλλον της ανθρωπότητος. Οι Άγιοι είναι το μέλλον. Εκείνοι μας οδηγούν στην πραγματική ελευθερία. Κάποτε ένας γέροντας μου είπε: - “η εποχή μας σήμερα είναι των σούπερ”. Και πράγματι στην εποχή μας σε όλα μπαίνει μπροστά το πρόθημα “σούπερ”, είναι η εποχή των σούπερ ηρώων της τηλεόρασης, ανακάλυψη του διαβόλου που γνωρίζει ότι η πραγματικοί υπεράνθρωποι είναι οι Άγιοι και θέλησε να τους αντικαταστήσει. Όμως αυτός ο γέροντας συνέχισε και μου είπε:
“Να θυμάσαι, η εποχή μας θα είναι των σούπερ Αγίων”
Αρθρογραφία Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά στην Romfea
Αποσπάσματα από το άρθρο του
"Ο Θεός θα επιβάλλει τη Nέα Tάξη των Αγίων"
διότι γέγραπται• ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι” (Α Πε. 1,16).
“ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς”(Α Πε. 2,9)
Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μου με τον Άγιο Πορφύριο, μου ενέπνεε στο να περπατώ στα χνάρια των Αγίων. Μάλιστα δε, ένα βράδυ εις το Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι, κι ενώ ήμουν ήδη δόκιμος στο κελλί του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια, μου είπε ξαφνικά με δύναμη:
-“Θόδωρε, είναι πολύ εύκολο να γίνεις Άγιος…”
Τη στιγμή εκείνη ζούσε μέσα στο φως του Χριστού, έλαμπε ο Άγιος Γέροντας. Αμέσως συνοφρυώθηκε και μου συμπλήρωσε:
-“…αλλά είναι και πολύ δύσκολο. Με τη Χάρη του Θεού παιδί μου, όντως μπορείς να γίνεις πολύ εύκολα Άγιος”
Τα λόγια του φέρνουν στο μυαλό τα λόγια του Χριστού «ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. 15,5).
Λίγο πριν φύγει από την ζωή, επίσης στο κελλί του Αγίου Γεωργίου μου είπε:
-“Θεόδωρε έλα εδώ. Ο Θεός δεν θέλει να γίνεις Άγιος… Σε θέλει να γίνεις πολύ Άγιος”.
Ο Άγιος Πορφύριος αγαπούσε πολύ τον Απόστολο Παύλο. Όταν μία φορά τον επισκεφθήκαμε με ένα πνευματικό αδελφό στο Μήλεσι μας είπε:
-“Γιατί μωρέ να μην γίνετε σαν τον Απόστολο Παύλο;”
Ο αδελφός που στεκόταν δίπλα μου απάντησε λίγο απαισιόδοξα:
-“Εγώ Γέροντα μπορώ να γίνω σαν τον Απόστολο Παύλο;”
Και ο Άγιος Γέροντας απάντησε πάλι δυνατά και με σοβαρότητα:
-“Γιατί, εγώ νομίζω ότι μπορεί να γίνεις;”
Φυσικά ο γέροντας εννοούσε ότι αυτό μπορεί να γίνει με τη Χάρη του Θεού. Γι αυτό πριν φύγει από την ζωή μου είπε:
-“Να σ’ ευλογήσω να ‘ρθει η Χάρις του Θεού γιατί δεν γίνεται τίποτε”
Γιατί όπως έλεγε ότι και οι Απόστολοι πριν την Πεντηκοστή, τους κυρίεψε ο φόβος στη δύσκολη στιγμή του Χριστού και κλείστηκαν στα σπίτια τους.
-“ Τί πάθαν οι καημένοι;” Έλεγε.
Αλλά όταν έγινε η Πεντηκοστή πλημμύρισαν με Άγιο Πνεύμα και με θάρρος κήρυξαν το Ευαγγέλιο σε όλη την Οικουμένη. Γι΄αυτο ο γέροντας έλεγε συχνά ότι «Η θεία χάρις, η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα».
Ο Απόστολος Παύλος έλεγε: “χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι•” (Α Κορ. 15,10). Όταν κάποτε κάποιος ρώτησε τον Άγιο Πορφύριο: - “Γέροντα είστε Άγιος;”, ο Άγιος Πορφύριος απάντησε με τα ίδια λόγια του Αποστόλου Παύλου: - “Η Χάρις του Θεού παιδί μου”.
Η Χάρις του Θεού δεν εκβιάζεται. Κάποτε είπε κάποιος στον Άγιο Πορφύριο:
- “Γέροντα θέλω πολύ να αγαπήσω τον Χριστό”.
Και ο Άγιος Πορφύριος του απάντησε:
- “Λες κουταμάρες. Ο Θεός πρέπει πρωτίστως να σε αγαπήσει, αλλά ο Θεός είναι Δίκαιος”
“Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον• οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Γαλ. 1,11)
Όταν ο Απόστολος Παύλος ήταν δέσμιος στην φυλακή μαζί με τον Απόστολο Σίλα στους Φιλίππους, υμνούσαν τον Θεό αδιαφορώντας για τις κακοπάθειες του σώματος.
Εκεί έγινε το θαυμαστό γεγονός της απελευθέρωσής τους, κάτι το οποίο οδήγησε σε βαθιά μετάνοια τον έντρομο δεσμοφύλακα και οποίος απεκρίθη προς τον Απόστολο Παύλο για το τί πρέπει να κάνει για να σωθεί “κύριοι, τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;” (Πραξ. 16,30)
Ο Παύλος με τον Σίλα του είπαν:“.. πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου”. (Πραξ. 16,31). Κι έτσι έγινε. Ο δεσμοφύλακας και οι δικοί του άνθρωποι επίστευσαν και εβαπτίσθηκαν.
Αυτό ήταν και το πνεύμα του Αγίου Πορφυρίου, εις τύπον Χριστού και εις τύπον Αποστόλου Παύλου για αυτό αντιμετώπιζε τις κακοπάθειες και τις ασθένειές του ως δώρον Θεού.
Έτσι είναι οι Άγιοι και έτσι ήταν και ο Άγιος Πορφύριος. Ο Θεός τον έστειλε στο κέντρο της Ελλάδος, στην Πολυκλινική Αθηνών δίπλα στην Ομόνοια στις 10 Οκτωβρίου 1940 παραμονές του πολέμου, για να είναι το στήριγμα των Ελλήνων για 33 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1973, λίγο πριν τη μεταπολίτευση.
Ήταν τόσο μεγάλη η Χάρη του Αγίου που και οι γιατροί δεν προέβαιναν σε σοβαρές εγχειρήσεις αν πρώτα δεν έπαιρναν τη γνώμη του. Μάλιστα δε αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος του Θεού πέρασε το κατώφλι του θανάτου δύο φορές, μία στην Πολυκλινική και μία στο Μήλεσι. Τη δεύτερη φορά εμπιστεύθηκε σε έναν Άγιο πνευματικό, την εμπειρία του όταν έφυγε από την ζωή. Παρουσιάστηκε στον Χριστό και του είπε:
-“Δούλος του Θεού Πορφύριος, ζητώ παράταση μετανοίας”
Νομίζω ότι περισσότερο ζήτησε τη μετάνοια για την ανθρωπότητα και να δώσει στον κόσμο το παράδειγμα μετανοίας ο ίδιος, με το να επιστρέψει στο τέλος της ζωής του στον τόπο της μετανοίας του και να κοιμηθεί εκεί.
Ο Άγιος Πορφύριος μας μιλούσε συχνά για τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια και ότι ο Χριστός έδωσε τέλος στο αδιέξοδο των ανθρώπων, ενώ παρομοίαζε συχνά την εποχή μας όπως τα χρόνια του Χριστού."
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από το συγκλονιστικό αυτό άρθρο στο https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.romfea.gr%2F%3Ffbclid%3DIwAR
που καταλήγει ως εξής:
"Θεωρώ ότι για τουλάχιστον 1000 χρόνια ο Ελληνισμός αδικήθηκε περισσότερο από οτιδήποτε επάνω στον πλανήτη και το ποτήρι της Δικαιοσύνης του Θεού ξεχείλισε, διότι στο θρόνο Του βοά το αίμα των αδικοχαμένων Αγίων Μαρτύρων του Ορθοδόξου Ελληνισμού.
Η επιβεβαίωση ότι έρχεται η Δικαιοσύνη του Θεού, ήρθε διά στόματος Αγίου Πορφυρίου. Όταν στις 23 Απριλίου 1991 με το παλαιό ημερολόγιο, επληροφορήθηκε ότι τον επέλεξαν ως Δικαίο της Σκήτης, ο Άγιος Πορφύριος είπε προφητικά: "Αλλάζει η Δικαιοσύνη του Θεού".
“Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα• ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ” (Αποκ. 22,20)
ευχαριστεί τον Ιερομόναχο Γεώργιο Αλευρά για τα εμπεριστατωμένα κείμενα του που μας αλλοιώνουν πνευματικά.
