Σωτηρίας Νούση
…Μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα του 1988, με τη μεσολάβηση της κ. Σωτηρίας Νούση, στις 5 το απόγευμα συναντήθηκε ο Άγιος Πορφύριος με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, λόγω της καρδιάς του Αγίου, η συνάντηση έγινε μέσα στο αυτοκίνητο που τον μετέφερε έξω από το σπίτι του Αρχιεπισκόπου.
“Έλα μέσα, Μακαριώτατε, να τα πούμε…”. Και αφού μπήκε μέσα, στη θέση του οδηγού, άρχισαν επί πολλή ώρα να συζητάνε… όταν τελείωσαν, ήταν και οι δύο συγκινημένοι, σχεδόν δακρυσμένοι, και αφού αλληλοασπασθηκανε, με φώναξε ο Αρχιεπίσκοπος και μου είπε:” Άκουσε…, άλλη φορά δεν θα φέρεις εδώ τον Γέροντα, αλλά θα πάμε εμείς εκεί!”..
Αργά το βράδυ με παίρνει τηλέφωνο ο Άγιος στο σπίτι: “Άκουσε να σου πω… αυτή τη συνάντηση δεν την είχες κανονίσει εσύ, αλλά η θεία Πρόνοια για το καλό της Εκκλησίας! Και την ώρα που μιλούσαμε, ένιωθα έντονα τη θεία Χάρι να μας περιλούει και βγήκε τόσο νερό από το σώμα μου, που τα ρούχα μου είχαν γίνει μούσκεμα και τα πόδια μου στα παπούτσια έκαναν… πλίτσι-πλίτσι! Γι’ αυτό δεν σας μιλούσα στον δρόμο, διότι έτρεμα από το κρύο, αφού τα ρούχα μου ήταν μούσκεμα… Να τον πάρεις αύριο τηλέφωνο και να τον ευχαριστήσεις από μένα “.
Το ίδιο συγκινήθηκε και ο Μακαριωτατος, και μου είπε ενθουσιασμένος:” Δεν μπορούσα να φανταστώ τη Χάρι και την ευλογία του Γέροντα, αλλά ούτε και το χάρισμά του!”.
Έκτοτε ο Άγιος μου τηλεφωνούσε όταν “έβλεπε ” με τα χαρισματικά μάτια της ψυχής του, σαν σε καθρέφτη, τα σχετικά προβλήματα με τον Μακαριώτατο, δηλαδή τις κινήσεις, τις παγίδες και τις ενέργειες κάποιων, που όχι μόνο δεν σέβονταν και δεν ήθελαν τον Μακαριώτατο, αλλά και τον πολεμούσανε. Ποτέ, από το τηλέφωνο, δεν μου ανέφερε κάτι για τον Μακαριώτατο, ούτε το όνομά του, ούτε τον τίτλο του. Πρόσεχε πάρα πολύ τα λόγια του. Απλά μου έλεγε:” Έλα, είναι ανάγκη να σε δω…”. Και όταν πήγαινα, μου έλεγε:” Θα του πεις αυτό και αυτό. Ούτε λέξη δεν θα αλλάξεις!”. Ήταν εντυπωσιακό, διότι “έβλεπε ” όλα τα πονηρά σχέδια και τις παγίδες που ετοιμάζανε οι πολέμιοι του Αρχιεπισκόπου…
Όταν του διάβαζα το μήνυμα έμεινε έκπληκτος, διότι οι εχθροί του ήταν πρόσωπα κοντινά που τα θεωρούσε φίλους του! Αυτό επαναλήφθηκε κάποιες φορές και είχα γίνει ταχυδρόμος που μετέφερε τα μηνύματα ανάμεσά τους.
Θυμάμαι που, σε κάποια σοβαρά “αδιέξοδα “, τρεις φορές έστειλε τον οδηγό του και έφερε τον Άγιο και μιλήσανε εκτενέστερα για τα διάφορα καυτά θέματα της Εκκλησίας. Ο φωτισμένος Γέροντας του υποδείκνυε ακριβώς τι να κάνει και τον συνεβούλευε.
Επίσης, τουλάχιστον άλλες δύο φορές, είχε πάει και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος στον Άγιο τηρώντας μυστικότητα. Πήγαινε νύχτα με ένα απλό αυτοκίνητο. [Σύμφωνα και με άλλους μάρτυρες ο Αρχιεπίσκοπος είχε επισκεφτεί αρκετές φορές τον Άγιο, πάντοτε νύχτα, και πιθανότατα είχε εξομολογηθεί στο πετραχήλι του.]
Όσοι “ροκανίζανε” τον Θρόνο του Αρχιεπισκόπου απορούσανε πως κατάφερνε, τόσο πετυχημένα, να αποφεύγει όλες τις κακοτοπιές και τις παγίδες που του στήνανε, αν και ήταν ηλικιωμένος και αντιμετώπιζε ολοένα και σοβαρότερα προβλήματα υγείας. Εκείνα τα χρόνια όλες οι κινήσεις του ήταν απόλυτα πετυχημένες, διότι είχαν την κρυφή σφραγίδα του Αγίου, δηλαδή του Θεού.
Πηγή : ΠΑΤΕΡΕΣ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
