Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2025
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2025
2025- 2026 τρέχουν μαζί και οι ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ με όσα γίνονται και θα γίνουν
ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΨΑΜΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
ΤΩΡΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΌΛΑ ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ , ΤΟΝ ΨΗΦΙΑΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΌ - ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΥΣΩΝΥΜΟΥ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΌ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΤΟΛΟΓΙΑΣ.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑ ΦΡΙΚΤΗ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ.
φωτο σύνθεση ΦΙΛΙΠΠΙΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ
Τὸ τάμα της γ. Γαλακτίας μέσα σὲ μπουκάλι στὴ θάλασσα ποὺ ἔφτασε στὸν Πανορμίτη Σύμης καὶ τὸ θαῦμα!
-Ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἀνέπτυξε ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία τῆς ἀγαπημένης της ἀνιψιᾶς Ἀντωνούλας, τὴν ὁδήγησε νὰ στείλει ἐπωνύμως τὸ τάμα της στον Πανορμίτη τῆς νήσου Σύμης. Σφράγισε τὰ σχετικά μέσα σὲ ἕνα μπουκάλι καὶ τὸ πέταξε στὴν θάλασσα. Τὸ τάμα της πῆγε ἐνδοθαλασσίως στὸν προορισμό του, ἔλαβε τὴν ἐνημερωτική ἀπάντηση ἀπὸ τὸ προσκύνημα καὶ ἡ μικρὴ Ἀντωνούλα τὴν ἑπόμενη μέρα μίλησε. Ἔκτοτε, ἡ σχέση της μὲ τὸν Ἀρχάγγελο ἦταν διὰ βίου ζωηρή, ἄμεση, δυνατὴ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιμαρτυροῦν αὐτὴν τὴν διάθερμη ἀγαπητική συναλληλία, ἦσαν συνεχὴ καὶ ἀπροσμέτρητα. Πέταξε καὶ ἕνα ἄλλο μπουκάλι στὸ Λιβυκό Πέλαγος, ποὺ βρέθηκε σ’ ἕνα ἐρημοκκλῆσι τοῦ Ταξιάρχη στὴν Ἀνώπολη Σφακίων καὶ ἔγινε αἰτία αὐτὸ τὸ θαῦμα, νὰ ἀνακαινισθεῖ καὶ νὰ ξαναλειτουργήσει ὁ πεπαλαιωμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος αὐτὸς ναός.
-Ὁ Ἀρχάγγελος, συνεχῶς ἔδειχνε τὴν εὔνοιά του στὴν νεαρὴ κόρη μὲ τὴν ἰσάγγελο πολιτεία. Καὶ ὅταν κάποτε, πιέσθηκε πολὺ γιὰ νὰ ἐνδώσει στὴν ὁλοκλήρωση ἑνὸς συνοικεσίου, πῆρε ἀγκαλιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ τὸν καθικέτευε σπαρακτικὰ στὸ δωμάτιό της, νὰ ἐπέμβει δυναμικὰ καὶ νὰ ματαιώσει τὴν ἐξύφανση τῆς θετικῆς προοπτικῆς. Ἡ παρουσία του καὶ πάλι, ἦταν ἄμεση. Ἔγινε σεισμὸς στὸ σπίτι, ξεμανταλώθηκαν οἱ πόρτες, ἕνας θόρυβος τάραξε τοὺς προξενητὲς καὶ τοὺς ἐνοίκους. Ὁ εὐλαβὴς ἰατρὸς πατέρας, πείσθηκε πλέον ὅτι ἡ ὑπόθεσις γάμος ἦταν γιὰ τὴν Γαλάτεια τελείως ἀτελέσφορο γεγονὸς καὶ κάθε ἄλλη διαχείρισις τοῦ πράγματος, θὰ ἀπέβαινε γι’ αὐτὴ μαρτύριο.
-Μέχρι τὰ βαθειά της γεράματα, σκορποῦσε, ἔδιδε «τοῖς πένησι». Ήταν γερόντισσα πιά, χειρουργημένη καὶ στὰ δύο πόδια ἀλλὰ ἔστηνε μία μεγάλη κατσαρόλα φαγητὸ γιὰ νὰ μὴν στερηθοῦν οἱ μοναχικοὶ γέροντες καὶ ἕνας ἄρρωστος ἡλικιωμένος τῆς γειτονιᾶς. Γι’ αὐτό, λίγο πρὶν τὸ τέλος, τὴν ἐπισκέ-φθηκαν ἀνάμεσα σὲ ἄλλους, οἱ ἑπτὰ Ἀρχάγγελοι ποὺ μεταφέρουν τὶς προσευχὲς τῶν ἁγίων ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό. Τῆς συστήθηκαν μὲ τὰ ὀνόματά τους, δὲν τὰ λησμόνησε ἀλλὰ τὰ ἐνέταξε στὴν καρδιακή μνήμη της: Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ. Βαραχιήλ, Φανουήλ, Θαναήλ. Ὁ Οὐριὴλ τῆς εἶπε ὅτι φυλάει τὴν ἄβυσσο. Σήκωσαν ψηλὰ τὶς ρομφαῖες καὶ τῆς ἔκαναν «ρεκάπιτο» ὅπως εἶπε, γιὰ νὰ περάσει. Τὴν ὁδήγησαν σὲ ἕνα πάγχρυσο παλάτι. Εἶναι ὁ τόπος τῆς κατοικίας σου, τῆς εἶπαν. Στὴν μέση ξεχείλιζε ἕνα ὁλόχρυσο δοχεῖο ποὺ ἀνέβλυζε κρυστάλλινο νερό. Ρώτησε: «Τί εἶναι αὐτό;» «εἶναι τὸ δοχεῖο τῆς καρδιᾶς σου» ἀπάντησαν. «Καὶ ξεχειλίζει ἡ ἁγνότητά σου, ἡ σιωπή σου, ἡ ταπεινοφροσύνη σου καὶ οἱ ἐλεημονιές σου».
-ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: Οἱ ἄγγελοι εἶναι ἀσώματοι. Φῶς εἶναι. Ὄχι ὅμως σὰν τὸ μέγα φῶς. Περνοῦν ἀπὸ τὸ μέγα φῶς καὶ λάμπουν. Ἐμφανίζονται καὶ σὰν ἄνθρωποι. Ἔρχονται ὅμως καὶ πολλοὶ μαζί. Ἔρχονται σμήνος. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει φύλακα ἄγγελο. Ἀνάλογα μὲ τὶς πράξεις μπορεῖ νὰ σοῦ στείλει καὶ δεύτερο. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι κάνουν ἀκατονόμαστα ἔργα φεύγουν.
-Εἶδε πλειάδα Ἁγίων, τὴν χορεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τὸν Μέγα Ἀντώνιο καὶ τὴν παρέα του, τὸν ἐπουράνιο Ναὸ μὲ τὶς ἀπερινόητες –ὅπως εἶπε- φωταψίες καὶ μουσικές του. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὁ πολυαγαπημένος της, ἐμφανιζόταν συνεχῶς στὴν γιαγιά, καὶ τὴν ἐνίσχυε στὸ τελευταῖο στάδιο τοῦ ἀγώνα της. Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι ἐμφανίσθηκε καὶ σὲ μιὰν ἀπὸ τὶς οἰκονόμους τῆς Γερόντισσας, ζωντανὰ γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη της. Ἐπιστατοῦσε ὁ ἴδιος στὴν διαδικασία ἐξόδου καὶ ἐλάμβανε πρωτοβουλίες.
-ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Ήμουν μὲ τὸν Ἀρχηγὸ τοῦ παντὸς καὶ ὅλο τὸ ἐπιτελεῖο. Ὅλοι οἱ ἀξιωματικοὶ ἀλλὰ ἦρθε καὶ ὁ Πρῶτος. Μεγάλη καὶ φοβερὴ ἀπώλεια! Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ θὰ γίνουν. Κοίτα… Ὁ ἐχθρός, νάτος ἐκεῖ ἔξω τί κάνει; “Ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾽ ἡμῶν”. “Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου”. Ἀνώμαλα, ἀνώμαλα, ἀνώμαλα.. Παντρεμένοι, νεαροὶ καὶ ἱερατικά. Πολλὰ κακὰ εἴδανε τὰ μάτια μου. Μεγάλο κακὸ θὰ ἔρθει. Πολεμοῦμε νὰ τὸ παντήξομε (ἀναχαιτίσομε). Στὸ τέλος ὅλα θὰ τακτοποιηθοῦνε. Ὄχι ὁ ἕνας ἔτσι, ὁ ἄλλος ἀλλιῶς. Ὁ Μέγας Στρατηλάτης τῶν Οὐρανίων Δυνάμεων, ὁ σκοῦρος (ὁ Μιχαὴλ) ἔλεγε: “Ἀφοῦ δὲν λένε γιὰ μετάνοια καὶ ντρέπονται νὰ τὸ ποῦνε ἐκείνοι ποὺ πρέπει λέγε ἐσὺ στὸν κόσμο νὰ μοῦ φωνάζουν στὰ δύσκολα καὶ νὰ μοῦ λένε: Ἔχων σὲ προστάτην καὶ βοηθόν, φύλακα καὶ ρύστην τῆς ψυχῆς μου τῆς ταπεινῆς, Μιχαήλ πρωτάρχα καὶ μέγα Ταξιάρχα, ἐν ὥρα τοῦ κινδύνου, σύ μοι βοήθησον”».
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ ὁσία γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης», Ἐκδόσεις Θεοµόρφου
πηγή ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
αρχίζει η Νηστεία των Χριστουγέννων και πολλά άλλα. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
Εμείς σαν καλά παιδιά δεν θα του αρνηθούμε για να είμαστε αρεστοί στους Ευρωπαίους...
Μετά τρέξιμο δίχως αναπνοή για την καθημερινότητα της μυστικής Ορθόδοξης Ελλάδος που θέλει να πλησιάσει τις άγιες μέρες του Δωδεκάορτου με ευλάβεια...
ΣΚΥΒΕΙ Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΟΥ ΒΕΒΗΛΩΣΕ Ο ΑΓΑΡΗΝΟΣ ΝΑ ΔΕΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΚΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΨΕΛΝΕΙ...
" Ο ΚΑΘΑΡΟΤΑΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ Η ΠΟΛΥΤΙΜΗΤΟΣ ΠΑΣΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΣ, ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ , ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΕΝΤΩ ΟΙΚΩ ΚΥΡΙΩ, ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΣΥΝΗΣΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΘΕΙΩ , ΗΝ ΑΝΥΜΝΟΥΣΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΘΕΟΥ , ΑΥΤΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΚΗΝΗ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ¨¨ ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ"
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ελλάδα και Τουρκία SOS για εν δυνάμει σεισμούς - κυκλοφόρησε χάρτης
η Ελλάδα και η Τουρκία στο μάτι των σεισμών ( φυσικά και των πολεμικών αντιπαραθέσεων)
Χάρτης σεισμικού κινδύνου: Στο «κόκκινο» η Αθήνα - Ποιες περιοχές κινδυνεύουν από Ρίχτερ
13 Νοεμβρίου 2025
Για πρώτη φορά, επιστήμονες από όλη την Ευρώπη παρουσίασαν έναν ολοκληρωμένο χάρτη σεισμικού κινδύνου που καλύπτει ολόκληρη την ήπειρο, με τη συμμετοχή της Ελβετικής Υπηρεσίας Σεισμικής Παρατήρησης στη Ζυρίχη.
Η νέα αυτή χαρτογράφηση βασίζεται σε εκτενή ανάλυση δεδομένων και προσφέρει μια πιο ακριβή εκτίμηση των σεισμικών απειλών, συμβάλλοντας στην πρόληψη και τη μείωση των συνεπειών των σεισμών.
Κατά τον 20ό αιώνα, περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από σεισμούς στην Ευρώπη, ενώ οι οικονομικές ζημιές ξεπέρασαν τα 250 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρά την αδυναμία ακριβούς πρόβλεψης των σεισμών, οι επιστήμονες τονίζουν ότι η γνώση του σεισμικού κινδύνου και η εφαρμογή στοχευμένων μέτρων μπορούν να περιορίσουν σημαντικά τις επιπτώσεις.
Από το 2013 υπήρχε ένα μοντέλο που προσομοίωνε την πιθανότητα και τις συνέπειες μεγάλων σεισμών στην Ευρώπη. Το νέο μοντέλο, που ανέπτυξε μια διεθνής ομάδα σεισμολόγων, γεωλόγων και μηχανικών, επεξεργάζεται τεράστιο όγκο δεδομένων, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωλογία, την τεκτονική δραστηριότητα και τα ιστορικά σεισμικά δεδομένα.
Αυτό το εργαλείο επιτρέπει πιο ακριβή αξιολόγηση των κινδύνων και υποστηρίζει την ανάπτυξη αυστηρότερων οικοδομικών κανονισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Παράλληλα, τα δεδομένα είναι ελεύθερα προσβάσιμα, δίνοντας τη δυνατότητα σε πολίτες και αρχές να ενημερώνονται έγκαιρα για τις σεισμικές απειλές.
Περιοχές με υψηλό σεισμικό κίνδυνο και μέτρα προστασίας
Οι χώρες με τον μεγαλύτερο σεισμικό κίνδυνο στην Ευρώπη είναι η Τουρκία, η Ελλάδα, η Αλβανία, η Ιταλία και η Ρουμανία. Ωστόσο, ακόμα και περιοχές με χαμηλότερο κίνδυνο ενδέχεται να επηρεαστούν από ισχυρούς σεισμούς, καθιστώντας την αντισεισμική θωράκιση των κτιρίων αναγκαία σε ολόκληρη την ήπειρο.
στην Σουηδία "μοιράζουν" τις "προφητείες" του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ;
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ενώ σε εμάς οι ΑΓΙΟΙ μας τόσα χρόνια μας μοίρασαν τέτοια φυλλάδια κρίσης ..
ποιος ξεχνάει την φράση "ουαί στα Έθνη του Βορρά"
"ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ..
ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΙ ..."
και άλλα πολλά διάνθιζαν το ρεπερτόριο των αδιάφορων τόσο χρόνια
και στην απάντηση ότι όλα αυτά μας τα είπαν ΑΓΙΟΙ το πνεύμα της αντιλογίας τους ήταν το μοτίβο "δεν είπαν τέτοια οι ΑΓΙΟΙ"
ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ
" Ένα κίτρινο φυλλάδιο με οδηγίες από τη σουηδική κυβέρνηση και με τον τίτλο «Αν έρθει η κρίση ή ο πόλεμος» έχει αρχίσει να φτάσει στα γραμματοκιβώτια των πολιτών.
Για τους Σουηδούς, η ιδέα ενός φυλλαδίου έκτακτης ανάγκης δεν είναι κάτι καινούργιο. Η πρώτη έκδοση του «Αν έρθει πόλεμος» δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η χώρα ήταν ουδέτερη, και επικαιροποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η τελευταία έκδοση ήταν πριν από έξι χρόνια, αναφέρει το BBC. Μεσολάβησε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο φόβος για την επιθετικές κινήσεις της Ρωσίας και έτσι οι σελίδες του φυλλαδίου διπλασιάστηκαν
Ένα από τα μηνύματα που κυριαρχεί είναι αυτό: «Αν η Σουηδία δεχτεί επίθεση από άλλη χώρα, δεν θα τα παρατήσουμε ποτέ. Όλες οι πληροφορίες ότι η αντίσταση θα σταματήσει είναι ψευδείς».
Οι Σουηδοί καλούνται να έχουν διαθέσιμες πατάτες, λάχανο, καρότα και αυγά μαζί με κονσέρβες σάλτσας και έτοιμη σούπα. Μία από τις πιο σημαντικές συστάσεις είναι να διατηρούν αρκετή τροφή και πόσιμο νερό για 72 ώρες.
Εν τω μεταξύ και η Φινλανδία κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο τις δικές της οδηγίες για την «προετοιμασία από γεγονότα και κρίσεις».
To φινλανδικό ψηφιακό φυλλάδιο εξηγεί πώς θα αντιδρούσαν η κυβέρνηση και ο πρόεδρος της χώρας σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης, τονίζοντας ότι οι Αρχές είναι «καλά προετοιμασμένες για αυτοάμυνα». Το Ελσίνκι αποφάσισε μάλιστα να μην τυπώσει το φυλλάδιο για να αποφύγει το μεγάλο κόστος.
Οι φινλανδικοί οδηγοί περιλαμβάνουν οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες σε περίπτωση διαφόρων σεναρίων και τους ζητούν να βεβαιωθούν ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους σε περίπτωση κρίσης, τουλάχιστον στα πρώτα βήματά της.
Για παράδειγμα, ερωτώνται πώς θα τα κατάφερναν χωρίς ρεύμα για μέρες με θερμοκρασίες που φτάνουν τους -20 βαθμούς Κελσίου"
ΠΗΓΗ https://www.protothema.gr/world/article/1563530/an-elthei-o-polemos-skandinavoi-kai-danoi-etoimazodai-gia-ola-ta-endehomena/
Εμάς το φυλλάδιο αυτό που λαμβάνουν στην Σουηδία μας το έστειλαν εδώ και χρόνια οι ΑΓΙΟΙ μας, αλλά εμείς ως αχάριστοι και αγνώμονες δεν καταλάβαμε τίποτε και γίναμε ακόμα και Αγιομάχοι .
Οι Προφητείες δόθηκαν για να "διαχειριστούμε" την ΜΕΤΑΝΟΙΑ μας και να δουλέψουμε πάνω στην ανθρωπιά που πρέπει να επιδείξουμε σε δύσκολες στιγμές.
Προσωπικά ένας αγώνας 15 ετών πάνω σε αυτό ήταν ο αφιλοκερδής κόπος μας να κάνουμε το ελάχιστο προς τους συνανθρώπους μας.
Εύχομαι να είναι όλα αυτά "ψέματα" αλλά ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ δεν θα βγάλει ψεύτες τους ΑΓΙΟΥΣ του και ξέρετε γιατί ..διότι είμαστε αμετανόητοι και σκληρόκαρδοι .
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Αιώνια του η Μνήμη - ο πρόσφατα εκδημήσας Κονίτσης: «Είναι αδύνατον οι αιρετικοί να γιορτάζουν με τους Ορθοδόξους»
Τὴν 9η Νοεμβρίου 2024 στὸν Ἱερὸ Προσκυνηματικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Κόνιτσα, πραγματοποιήθηκε Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αὐλῶνος Χριστόδουλο (τὸν ἀπὸ Κορυτσᾶς).
Τὸν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς κ. Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ καλωσόρισε τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αὐλῶνος, εἶπε:
«Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ἑορτάζει τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ. Ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἔχει περάσει τὰ ὅρια τῆς Ἑλλάδος. Θὰ ἔλεγε κανείς, ὅτι εἶναι παγκόσμιος Ἅγιος, παντοῦ τὸν τιμοῦν.
Καὶ στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὴν Αὐστραλία καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς τοῦ κόσμου. Τὸ πρᾶγμα ἔχει τὴν ἐξήγησή του. Τὸν τιμοῦν πρῶτον γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου του. Παρ' ὅτι κύκλοι τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ὅταν ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ, τὸν συκοφάντησαν μὲ τὶς ἐλεεινότερες συκοφαντίες, ὅμως αὐτὰ δὲν "ἔπιασαν".
Γιὰ λίγο διάστημα φάνηκε νὰ κυριαρχοῦν, ἀλλὰ μετὰ ὅμως ἐφάνηκε ἡ ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου, τὴν ὁποία λίγα χρόνια πρωτύτερα, ἂν θυμᾶστε κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς, ὁ Μακαριστὸς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Πέτρος ὁ Ζ΄, μὲ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου, ἀποκατέστησε τὴν φήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.
Καὶ ἦρθε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, πῆγε στὴν Αἴγινα, ἔκανε εἰδικὴ δέηση καὶ ἔδωσε ἕνα ἔγγραφο ἐπίσημο τοῦ Πατριαρχείου, ἀναγνωρίζοντας τὴν ἁγιότητα τοῦ Νεκταρίου.
Ὁ δεύτερος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο εἶναι γνωστὸς ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι τὰ πολλὰ θαύματά του. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ σᾶς πῶ μόνο.
Κάποια μέρα πῆγαν ἐκεῖ στὸ Μοναστήρι, τὸ ὁποῖο εἶχε ἱδρύσει ὁ ἴδιος στὴν Αἴγινα, μιὰ ὁμάδα ἀπὸ ψαρᾶδες τῆς περιοχῆς καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι τὰ σκυλόψαρα, μικροὶ καρχαρίες δηλαδὴ εἶναι αὐτά, ἔσκιζαν τὰ δίχτυα τους καὶ ἔτρωγαν τὰ ψάρια ποὺ ἦταν μέσα, ὁπότε δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν τίποτε.
Τὸν παρεκάλεσαν λοιπόν, νὰ κάνει κάτι ὥστε νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ κακό. Καὶ πράγματι, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος προσευχήθηκε θερμὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα σταμάτησε τὸ κακό, δὲν ξαναφάνηκαν τὰ σκυλόψαρα.
Καὶ πόσες φορὲς ποὺ τὸ Μοναστήρι βρέθηκε σὲ ἔνδεια, δὲν εἶχαν τρόφιμα ἢ ἄλλα ἀπαραίτητα εἴδη, μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου, ἤρχοντο αὐτὰ στὸ Μοναστήρι καὶ ἐπορεύοντο οἱ Μοναχὲς ποὺ ἦταν ἐκεῖ. Πάρα πολλὰ θαύματα. Εἶναι λοιπὸν κι αὐτὸ μιὰ αἰτία τοῦ παγκοσμίου θαυμασμοῦ τὸν ὁποῖο ἔχει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος.
Καὶ τὸ τρίτον εἶναι ὅτι μᾶς ἔχει ἀφήσει πολλὰ καὶ σπουδαῖα συγγράμματα. Σὲ μερικὰ ἐξ αὐτῶν, λέει νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἑτεροδόξους, δηλαδὴ τοὺς Παπικούς, τοὺς Προτεστάντες, τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ οὔτω καθεξής, ἀλλὰ χωρὶς ἔκπτωση ὅμως ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα. Ἄλλο ἡ ἀγάπη καὶ ἄλλο ἡ ἐμμονὴ στὰ διδάγματα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τοὺς τελευταίους καιροὺς ὅμως, οἱ οἰκουμενιστές, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ θέλουν νὰ γίνει μία ψευδὴς ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἀποσχισθέντες Παπικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους αἱρετικούς, εἶναι σὰν νὰ λένε ὅτι θὰ κρατήσετε ἐσεῖς τὰ δικά σας, θὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς τὰ δικά μας καὶ θὰ εἴμαστε ἀγαπημένοι.
Αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη πλάνη. Καὶ χρειάζεται ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ καταλάβουμε ὅτι θὰ ἀγαπᾶμε μέν, γιατί ἂν δὲν ἀγαπᾶμε δὲν εἴμαστε Χριστιανοί, ἀλλὰ δὲν θὰ κάνουμε καμμία ἔκπτωση στὶς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία καὶ μοναδική. Ἂν θέλουν νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, νὰ μετανοήσουν, νὰ ὁμολογήσουν τὰ σφάλματά τους καὶ νὰ ἔρθουν μετὰ χαρᾶς.
Ὅλα αὐτὰ τώρα σᾶς τὰ εἶπα γιατί τοὺς τελευταίους καιροὺς ὑπάρχει μία ἀναταραχὴ στὴν Ἐκκλησία.
Καὶ ἡ ἀναταραχὴ αὐτὴ προῆλθε ἀπὸ μία δήλωση ποὺ ἔκανε ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι τὸ 2025, τὴν ἑπομένη δηλαδὴ χρονιά, ποὺ συμπίπτει ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικούς, θὰ γίνει ἕνας κοινὸς ἑορτασμός, ἀλλὰ τί θὰ εἶναι αὐτὸς ὁ κοινὸς ἑορτασμός; Μποροῦν, δηλαδή, οἱ αἱρετικοὶ νὰ γιορτάζουν μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους; Εἶναι δυνατὸν αὐτὸ νὰ γίνει; Εἶναι ἀδύνατον.
Καὶ φοβοῦμαι ὅτι θὰ ἔχουμε δύσκολες ἐξελίξεις, γι΄αυτό σᾶς ἐνημερώνω, νὰ ξέρετε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία. Δὲν εἴπαμε πρωτύτερα στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως "εἰς μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν"; Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθοδοξία.
Νὰ μένουμε λοιπὸν σταθεροί, νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὶς ἀγαπολογίες ποὺ διαδίδουν διάφοροι, κατὰ κανόνα ἄσχετοι. Διαδίδουν καὶ λένε ἀγάπη, ἀγάπη, ἀγάπη... Ἀγάπη ναί, ἀλλὰ ὄχι ἐπαναλαμβάνω ἔκπτωση ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα.
Νὰ εἴμαστε λοιπόν, σταθεροί, ἀκλόνητοι, ὅπως καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, μὲ τὶς εὐχὲς καὶ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ὁποίου, εἴθε ὁ Κύριός μας νὰ διαφυλάττει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του καὶ ὅλους μας νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Γιατί, ξέρετε ἡ Ἐκκλησία, δὲν εἶναι ἕνας ὀργανισμὸς ποὺ μπορεῖ νὰ διεκπεραιώνει διάφορα ζητήματα πολιτικῆς, ὄχι. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεόσδοτος ὀργανισμὸς ποὺ ἀποβλέπει νὰ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν σωτηρία. Αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμὸς τῆς Ἐκκλησίας.
Νὰ εὔχεστε λοιπόν, κι ἐγὼ ὅσο μοῦ δίνει χρόνο ὁ Θεός, νὰ μένω ἀκλόνητος στὶς ἐπάλξεις τῆς Ἐκκλησίας, τὸ εὔχομαι κι ἐγὼ γιὰ ἐσᾶς. Καὶ εἴθε ὅλοι νὰ συναντηθοῦμε στὴν χαρὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν».
Όλα παίρνουν σειρά διότι ο ΟΥΡΑΝΟΣ βιάζεται να αποκαταστήσει τις ισορροπίες.
Γράφει ο Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν θα μιλήσουμε πια για προφητείες γιατί τις αναγιγνώσκουμε πλέον σε ειδήσεις.
Είπε ή δεν το είπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ;
Ότι η Σοβιετική ένωση θα διαλυθεί- και διαλύθηκε
Είπε ή δεν το είπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ;
Ότι η ΕΟΚ σημερινή ΕΕ θα διαλυθεί γιατί θα επικρατήσουν τα εθνικά πάθη διότι το αίμα είναι ζεστό από τους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους;
Ότι μετρημένα είναι τα ψωμιά της ΕΟΚ; ( εδώ ο ΑΓΙΟΣ κυριολεκτεί ουσιαστικά αναφέροντας για την επισιτιστική κρίση των ημερών μας )
Ότι τα χαλιά της Ευρώπης δεν μπορούν να ενωθούν όπως οι κουρελούδες των ΗΠΑ;
ΣΗΜΕΡΑ επάνω από την Ευρώπη πετούν τα φαντάσματα της επισιτιστικής και ενεργειακής κρίσης και ετοιμάζεται και το πιο φοβερό φάντασμα, αυτό της κοινωνικής κρίσης που θα φέρει πολλά άλλα.
Τελικά ότι ΑΔΙΚΟ πέφτει ΚΑΙ κάνει ΠΑΤΑΓΟ
Όποιος τα έβαλε με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ θα λάβει την ένδικο μισθαποδοσία της αδικίας του.
Μίλησε ή δεν μίλησε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ για το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ;
Μίλησε και μάλιστα μίλησε σε πολλούς προσωπικά και κατά ομάδες.
Όλα παίρνουν σειρά διότι ο ΟΥΡΑΝΟΣ βιάζεται να αποκαταστήσει τις ισορροπίες.
Παράδοξα Πράγματα ... Ρόδος - Ύδρα δυο τουριστικά νησιά να πανηγυρίζουν εξ αιτίας ενός ανθρώπου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ (1770-1800) Ο δι’ απαγχονισμού μαρτυρικώς τελειωθείς στη Ρόδο λαμπρός γόνος της Ύδρας
ΠΗΓΗ ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Ανάμεσα στους πολύφωτους αστέρες που κοσμούν το πνευματικό στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και έλαμψαν με τη σθεναρή ομολογία και τη μαρτυρική τελείωσή τους για την αγάπη του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια της ζοφερής περιόδου της Τουρκοκρατίας συγκαταλέγεται και ο δι’ απαγχονισμού μαρτυρήσας στη Ρόδο στις 14 Νοεμβρίου 1800 ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, ο λαμπρός αυτός γόνος της αγιοτόκου και αγιοσκεπάστου νήσου των Υδραίων, ο οποίος αναδείχθηκε το κλέος και το καύχημα των νεομαρτύρων, αλλά και το θείο εγκαλλώπισμα των νήσων της Ύδρας και της Ρόδου.
Ο γενναίος οπλίτης του Χριστού και αήττητος αθλητής της ευσεβείας, Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, γεννήθηκε στην εύανδρο νήσο Ύδρα το 1770 και συγκεκριμένα στη συνοικία της Κιάφας της πόλεως της Ύδρας από ευσεβείς γονείς που ονομάζονταν Μιχαήλ και Μαρίνα Δημαμά. Οι δύσκολες συνθήκες επιβίωσης στο ιστορικό αυτό νησί του Αργοσαρωνικού τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη φίλτατη πατρίδα του και να αναζητήσει την τύχη του σ’ έναν νέο τόπο, ο οποίος θα του πρόσφερε επαγγελματική εξέλιξη και σταδιοδρομία. Έτσι παρά την άρνηση της μητέρας του, της Μαρίνας, να φύγει ο νεαρός Κωνσταντίνος από κοντά της, ελπίζοντας ότι ο Θεός θα βοηθούσε την οικογένειά της να ξεπεράσει τις αντιξοότητες της ζωής, εκείνος σε ηλικία δεκαοκτώ ετών φεύγει κρυφά για το ξακουστό νησί της Ρόδου με το σημαντικότατο εμπορικό λιμάνι.
Φτάνοντας στη Ρόδο συνάντησε δύο συμπατριώτες του, οι οποίοι εργάζονταν στον ροδίτη ναυπηγό Καμπούρη. Την επόμενη ημέρα άρχισε ο νεαρός Κωνσταντίνος να δουλεύει στον ταρσανά κάτω από τον ζυγό των Τούρκων, αλλά λίγο αργότερα αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει αυτή την εργασία και να βρει απασχόληση στο παντοπωλείο του Νικολάου Καλόγλου στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων, όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει Τούρκους, Εβραίους, Αρμένιους, αλλά και πολλούς ντόπιους. Χάρη στην εργατικότητα και την τιμιότητά του έγινε ιδιαίτερα συμπαθής στο αφεντικό του, ενώ μέσα από τις γνωριμίες που έκανε, απόκτησε φίλους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Τούρκος Χασάν Κιρζά, ο οποίος του προξένευσε την αδελφή του, τη Μενιρέμ, για να την παντρευτεί. Μόλις όμως το αφεντικό του πληροφορήθηκε αυτό το γεγονός, τον απέλυσε από την εργασία του και έτσι ο Κωνσταντίνος έμεινε άνεργος.
Ένας όμως Τούρκος φίλος του μεσολάβησε στον Τούρκο ηγεμόνα Χασάν Καπιτάν για να προσληφθεί στην υπηρεσία του. Έτσι ο Κωνσταντίνος βρήκε εργασία στο σαράι, το οποίο ήταν το παλάτι του Τούρκου ηγεμόνα, ο οποίος του ανέθεσε να περιποιείται το αγαπημένο του άλογο, την Εσταφέτ. Σύντομα απόκτησε την εύνοια και τη συμπάθεια του Χασάν, γεγονός που συντέλεσε στο να απολαμβάνει επί τρία χρόνια μία άνετη και τρυφηλή ζωή με πολλές τιμές και απολαύσεις. Όταν μάλιστα νίκησε σε αγώνες σκοποβολής στο «τζιρίτι», στον μεγάλο διαγωνισμό κατά τη διάρκεια του Μπαϊραμιού, όπου χάρη στην επιτυχία του Κωνσταντίνου κέρδισε ο Χασάν, στήθηκε στο σαράι τρικούβερτο γλέντι. Τότε ο Τούρκος ηγεμόνας βρήκε την ευκαιρία και αφού μέθυσε τον νεαρό Κωνσταντίνο, κατόρθωσε να τον εξισλαμίσει. Στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε Χασάν και αφού υποβλήθηκε σε περιτομή, του φόρεσε το άσπρο σαρίκι.
Το θλιβερό γεγονός του εξισλαμισμού του Κωνσταντίνου έγινε γνωστό στους χριστιανούς φίλους του, αλλά και στη μακρινή πατρίδα του, την Ύδρα. Γι’ αυτό και όταν απέστειλε στη μητέρα του χρήματα με κάποιον γνωστό, εκείνη δεν τα δέχθηκε, αλλά τα σκόρπισε μέσα στη θλίψη και την απογοήτευσή της. Κάποια στιγμή αποφάσισε ο ίδιος να επισκεφθεί τη μητέρα του στην Ύδρα, αλλά φτάνοντας στο νησί ενδεδυμένος πλέον με τουρκική αμφίεση, αντιμετώπισε την περιφρόνηση και την απόρριψη των συμπατριωτών του. Όταν έφτασε στο πατρικό του σπίτι, η μητέρα του δεν τον δέχθηκε. Μάλιστα μέσα από την κλειστή πόρτα στην έκκλησή του να του ανοίξει, λέγοντάς της ότι είναι ο γιος της ο Χασάν που ήρθε από τη Ρόδο, εκείνη του απάντησε ότι δεν γέννησε κανέναν Χασάν, αλλά τον Κωνσταντίνο, γι’ αυτό και πρέπει να φύγει. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν τον δέχθηκε ούτε η νονά του, η οποία έσπασε το πήλινο δοχείο, από το οποίο είχε πιει νερό ο εξομώτης, φοβούμενη ότι θα μολυνθεί.
Συντετριμμένος από το τρομερό ολίσθημά του και αισθανόμενος βαρύτατη τη συνείδησή του, αφού είχε προδώσει την αμώμητο χριστιανική του πίστη, αναχώρησε για τη Ρόδο. Όσα χρήματα λάμβανε, τα μοίραζε στους φτωχούς, ενώ έκλαιγε απαρηγόρητος για την πνευματική συμφορά που τον είχε βρει. Μέσα από τη θλίψη και τις τύψεις που τον βασάνιζαν, αποφάσισε να μετανοήσει, να ομολογήσει τον Χριστό και να μαρτυρήσει για την αγάπη και τη δόξα Του. Γι’αυτό και στη Ρόδο αναζήτησε έναν πνευματικό, στον οποίο εξομολογήθηκε το βαρύτατο αμάρτημά του, ζητώντας συγχώρηση. Όμως στην ψυχοσωτήρια απόφασή του να ομολογήσει το όνομα του Χριστού, ο πνευματικός τον συμβούλεψε να φύγει από τη Ρόδο και να πάει σε μακρινό τόπο, γιατί λόγω της νεαράς του ηλικίας δεν θα μπορούσε να αντέξει τα σκληρά βασανιστήρια, αφού υπήρχε ο κίνδυνος να αρνηθεί τον Χριστό για δεύτερη φορά. Ακολουθώντας ο Κωνσταντίνος την προτροπή του πνευματικού του, πέταξε την τουρκική του αμφίεση και αναχώρησε για την Κριμαία, όπου επιδόθηκε στην προσευχή και τη μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων ως γνήσιος χριστιανός. Από την Κριμαία αναχώρησε στη συνέχεια για την Κωνσταντινούπολη, όπου Πατριάρχης την εποχή αυτή ήταν ο μετέπειτα εθνομάρτυς Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄(1745 – 10 Απριλίου 1821). Μόλις έφθασε ο Κωνσταντίνος στη Βασιλεύουσα, αναζήτησε έμπειρο πνευματικό, στον οποίο με συντετριμμένη καρδιά εξομολογήθηκε το βαρύτατο αμάρτημά του, ενώ αποκάλυψε και τον διακαή του πόθο να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Ο πνευματικός τον παρουσίασε στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄, ο οποίος αφού τον νουθέτησε πατρικά, τον συμβούλεψε να μεταβεί στο Άγιον Όρος για να ενισχυθεί πνευματικά και να ζητήσει το έλεος του Θεού. Παράλληλα τον απέτρεψε από την πραγματοποίηση του σκοπού του να παρουσιασθεί ενώπιον του Τούρκου ηγεμόνα Χασάν και να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, φοβούμενος ότι θα δειλιάσει μπροστά στις απειλές και τα βασανιστήρια.
Έτσι ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ και έχοντας μαζί του και μία συστατική του επιστολή, έφτασε περί το 1799 στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Ιβήρων, όπου έμεινε περίπου πέντε μήνες ασκούμενος στην προσευχή και κατευθυνόμενος πνευματικά από τους πατέρες της Μονής. Ιδιαίτερα συνδέθηκε πνευματικά με τον περίφημο παπα-Σέργιο της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου, αλλά και με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη (1749-1809), ο οποίος κατέστη ο αλείπτης του, αυτός δηλαδή που τον ενίσχυσε πνευματικά και τον προετοίμασε για να υποστεί το μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού. Στη Μονή Ιβήρων έλαβε το μοναχικό σχήμα και παρά τις προτροπές των πατέρων της Μονής να εγκαταβιώσει εκεί ως μοναχός, ζητώντας το έλεος και τη συγχώρηση του Θεού, εκείνος πυρπολούμενος κυριολεκτικά από την αγάπη του για τον Χριστό, επιζητούσε το μαρτύριο. Έτσι έχοντας βιώσει τη μετάνοια μέσα από την προσευχή και την άσκηση και λαμβάνοντας τις ευχές των πατέρων, αλλά και τις ευλογίες της εφόρου και προστάτιδος της Μονής Ιβήρων, Υπεραγίας Θεοτόκου Πορταϊτίσσης, επέστρεψε στη Ρόδο ως μοναχός, αποφασισμένος να ομολογήσει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Χωρίς να χάσει χρόνο παρουσιάσθηκε ενώπιον του Χασάν Μπέη με καλογερικό ράσο, λέγοντάς του ότι είναι ο Κωνσταντίνος που τον έπεισε να αρνηθεί τον Χριστό και να ασπασθεί τον μωαμεθανισμό. Ο πασάς Χασάν προσπάθησε να τον συνετίσει, προτείνοντάς του να βγάλει το καλογερικό μαύρο ράσο και να ενδεδυθεί με λαμπρά ρούχα, ενώ του υποσχέθηκε πολλά δώρα και χρήματα. Ο Κωνσταντίνος όμως με παρρησία ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, ενώ κάλεσε τον Χασάν να ασπασθεί και εκείνος τον Ιησού Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό για να απολαύσει την αιώνια χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Η θαρραλέα αυτή ομολογία πίστεως του Κωνσταντίνου εξόργισε τον Χασάν σε τέτοιο βαθμό, ώστε έδωσε την εντολή να οδηγηθεί στη φυλακή του «Ζιντανίου» μέσα στο Παλάτι των Ιπποτών. Μετά από τρεις ημέρες ο Χασάν διέταξε να τον φέρουν ενώπιον του. Όμως η επιμονή του νεαρού αθλητού της πίστεως στο να ομολογεί τον Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό και να απορρίπτει τον Μωάμεθ ως ψευδοπροφήτη, αλλά και η προτροπή του να γίνει χριστιανός ο πασάς για να μπορέσει να απολαύσει τη χαρά του Παραδείσου, εξαγρίωσε τον Χασάν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο γενναίος οπλίτης του Χριστού Κωνσταντίνος υποβλήθηκε κατ’ εντολήν του σε φρικτά βασανιστήρια. Αφού τον έδειραν αλύπητα, του ξερίζωσαν τις τρίχες της κεφαλής του, του ξέσκισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια και του έσπασαν τα σαγόνια με πέτρες, ενώ παράλληλα τον έφτυναν στο πρόσωπο και τον ειρωνεύονταν, λέγοντάς του: «Ας έλθει ο Χριστός σου, να σε σώσει». Στη συνέχεια τον οδήγησαν στη φυλακή αλυσοδεμένο με βαριές αλυσίδες στα πόδια και τον λαιμό. Την επόμενη ημέρα οδηγήθηκε και πάλι ενώπιον του πασά, ο οποίος τον ρώτησε, εάν εξακολουθεί να πιστεύει στον Χριστό. Η σταθερή ομολογία του Κωνσταντίνου στον Τριαδικό Θεό εξόργισε ακόμη περισσότερο τον Χασάν, ο οποίος διέταξε να τον ραβδίσουν πεντακόσιες φορές στην πλάτη και τα πόδια. Το τραγικό αποτέλεσμα των νέων σκληρών βασανιστηρίων ήταν να πέσουν τα νύχια από τα πόδια του, στη συνέχεια δε αιμόφυρτος και μισοπεθαμένος ρίχθηκε στη φυλακή.
Στην τραγική αυτή στιγμή της ζωής του δέχθηκε μέσα στο δεσμωτήριο την επίσκεψη του ίδιου του Ιησού Χριστού, ο Οποίος του θεράπευσε όλες τις πληγές στο σώμα του και αποκατάστησε πλήρως την υγεία του. Μετά από τρεις ημέρες οδηγήθηκε και πάλι στον Χασάν, ο οποίος έμεινε άναυδος, αφού καθ’ υπόδειξη του γενναίου αθλητού της πίστεως παρατήρησε ότι οι πληγές στο σώμα του μάρτυρος είχαν πλήρως θεραπευθεί, αφού ο ίδιος ο Χριστός τον επισκέφθηκε μέσα στη φυλακή και τον θεράπευσε. Το παράδοξο αυτό γεγονός προκάλεσε αναταραχή και σύγχυση στον Χασάν και τους Τούρκους, οι οποίοι προσπάθησαν να πείσουν τον μάρτυρα ότι η θεραπεία των πληγών του σώματός του οφείλεται σε θαύμα του Μωάμεθ, γεγονός που θα οδηγούσε κατά την άποψή τους στο να ασπασθεί και πάλι τον μωαμεθανισμό. Όμως η μετά παρρησίας ένθερμη ομολογία του νεαρού Κωνσταντίνου για τον Χριστό εξαγρίωσε και πάλι τον Χασάν, ο οποίος διέταξε να τον κλείσουν και πάλι στη φυλακή. Μάλιστα τον οδήγησαν αλυσοδεμένο στο τιμωρητικό ξύλο, το λεγόμενο «τουμπρούκι», το οποίο ήταν ένας κορμός δένδρου με δύο τρύπες, όσο να χωρούν τα πόδια του. Το νέο αυτό βασανιστήριο υπέμεινε ο νεαρός μάρτυς προσευχόμενος στον Κύριο, ο Οποίος και πάλι φανέρωσε με θαυμαστό τρόπο την παρουσία και τη δύναμή Του. Έτσι μία νύχτα η σκοτεινή φυλακή άστραψε από άκτιστο φως, τα δε χέρια και τα πόδια του Κωνσταντίνου ελευθερώθηκαν από τα δεσμά. Το εξαίσιο ουράνιο αυτό φως έγινε αντιληπτό τόσο σε χριστιανούς όσο και σε μουσουλμάνους, οι δε φρουροί που βρίσκονταν έξω από τη φυλακή νόμιζαν ότι έπιασε φωτιά, γι’ αυτό και τρομοκρατήθηκαν. Μεταξύ των φυλακισμένων που έζησαν την υπερφυή αυτή παρουσία του ακτίστου φωτός, ήταν και δύο ιερείς από το χωριό Σορωνή, αλλά και ένας χριστιανός από το χωριό Σιάννα, ονόματι Ιωάννης Πουλούφας, του οποίου ακόμη και τα εγγόνια διηγούνταν το θαυμαστό αυτό γεγονός. Όταν ο Χασάν πληροφορήθηκε για το παράδοξο φαινόμενο της παρουσίας του φωτός μέσα στη σκοτεινή φυλακή, έδωσε την εντολή να αποσιωποιηθεί το γεγονός, ενώ διέταξε να συνεχιστούν τα βασανιστήρια στον νεαρό αθλητή της πίστεως. Μάλιστα μία ημέρα και κατά τη διάρκεια που ο Κωνσταντίνος προσευχόταν, ένας βάρβαρος ιμάμης σήκωσε το χέρι του για να τον χαστουκίσει. Αμέσως το χέρι του έγινε κατάμαυρο, γεγονός που προκάλεσε τον τρόμο στους Τούρκους, οι οποίοι έκτοτε δεν ξανατόλμησαν να τον χτυπήσουν. Ο θαρραλέος οπλίτης του Χριστού, Κωνσταντίνος ο Υδραίος, έμεινε πέντε μήνες μέσα στην υγρή και σκοτεινή φυλακή, δεχόμενος αγόγγυστα κάθε είδους ταλαιπωρία και προσευχόμενος αδιάλειπτα στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, στο όνομα του Οποίου επιζητούσε να μαρτυρήσει. Μόνο ένας ευλαβής χριστιανός τον επισκεπτόταν και του έφερνε τη Θεία Κοινωνία, με την οποία έπαιρνε θάρρος, δύναμη και ελπίδα για τη συνέχιση του αγώνα του.
Ο Χασάν δίσταζε όμως και φοβόταν να θανατώσει τον προσηλωμένο στη χριστιανική πίστη Κωνσταντίνο, διότι ο καπετάν Γιώργης Βούλγαρης που ήταν συμπατριώτης του Κωνσταντίνου, ήταν ναύαρχος στον στόλο του και θα τον έστελνε να καταστείλει την εξέγερση στην Αττάλεια. Γι’ αυτό και ο Χασάν απέστειλε επιστολή στον καπετάν Γιώργη για να ζητήσει τη γνώμη του για το τι θα έπρεπε να πράξει με τον Κωνσταντίνο. Εκείνος όμως του απάντησε να τον μεταχειρισθεί όπως νομίζει και θέλει. Τότε ο Χασάν προτού τον οδηγήσει στον τόπο της θανατικής εκτέλεσης, τον κάλεσε για τελευταία φορά και τον ρώτησε, εάν μετανοεί και εάν αποκηρύσσει όλα όσα ομολόγησε για τον Χριστό. Αλλά ο γενναίος Κωνσταντίνος ομολόγησε για άλλη μία φορά με ξεχωριστή παρρησία την αγάπη του στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό, του δήλωσε δε τη σταθερή του πρόθεση και επιθυμία να μαρτυρήσει για το όνομα και τη δόξα Του. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ίδιος ο Κύριος του αποκάλυψε ότι είχε φθάσει ο καιρός που θα λάμβανε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος με τη μαρτυρική του τελείωση. Γι’ αυτό και ζήτησε να του φέρουν Θεία Κοινωνία μέσα στη φυλακή για να κοινωνήσει για τελευταία φορά το αίμα και το σώμα του Χριστού. Έτσι τα ξημερώματα της 14ης Νοεμβρίου του έτους 1800, ημέρας εορτασμού της μνήμης του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Φιλίππου, οδηγήθηκε κατ’ εντολήν του Χασάν στη θέση Μανδράκι της πόλεως Ρόδου, όπου σ’ έναν μεγάλο πλάτανο δέχθηκε τον δι’ απαγχονισμού θάνατο. Έτσι ο εξ Ύδρας τριαντάχρονος Κωνσταντίνος Δημαμάς κρεμάσθηκε στην αγχόνη και έλαβε από τον Κύριο, τον Οποίο με τόση παρρησία ομολόγησε, τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου για να τιμάται και να δοξάζεται εσαεί ως κλέος και καύχημα των νεομαρτύρων, ως αήττητος αθλητής του Χριστού, ως αγαλλίαμα απάντων των ορθοδόξων, ως τερπνότατον εντρύφημα της Εκκλησίας, ως εύοσμο κρίνο, ως κατάπτωση της πλάνης των Αγαρηνών. Ενδεικτικό είναι ότι την ίδια νύχτα, κατά την οποία ετελειώθη μαρτυρικώς δι’ αγχόνης ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, ένας μεγάλος φωτεινός Σταυρός έλουσε με το φως του το δένδρο του μαρτυρίου. Ένα χρόνο μετά τον δι’ αγχόνης θάνατο του Αγίου, ο μοιραίος πλάτανος καταστράφηκε από ανεμοστρόβιλο, ενώ μετά από σύντομο χρονικό διάστημα απεβίωσε προσβεβλημένος από βαριά ασθένεια ο Χασάν, ο οποίος μάλιστα είχε δώσει την εντολή να ρίξουν το μαρτυρικό σώμα του Κωνσταντίνου πάνω σ’ ένα σωρό από ξύλα. Το σώμα του Αγίου παρέλαβε ο Μητροπολίτης Ρόδου Αγάπιος και ενταφιάσθηκε με τις πρέπουσες τιμές πίσω από τον Ιερό Ναό των Εισοδίων Θεοτόκου Νεοχωρίου της πόλεως Ρόδου. Το 1921 ανακαλύφθηκε η μαρμάρινη πλάκα που τοποθέτησε αργότερα ο συμπατριώτης του Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Καφάς, και η οποία βρίσκεται σήμερα εντοιχισμένη στον δεξιό τοίχο του Ιερού Ναού.
Το 1803, τρία χρόνια δηλαδή μετά το ένδοξο μαρτύριο και την ταφή του νεομάρτυρος Αγίου Κωνσταντίνου, ήρθε στη Ρόδο η μητέρα του, η Μαρίνα Δημαμά, και αφού έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του υιού της, τα μετέφερε στην Ύδρα και τα τοποθέτησε ως ανεκτίμητο πνευματικό θησαυρό στο χρονολογούμενο από τον 17ο αιώνα περιώνυμο Μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης, το οποίο είναι ο σημερινός Ιερός Καθεδρικός Ναός της Κοιμήσεως Θεοτόκου στην πόλη της Ύδρας. Στη Ρόδο παρέμεινε η ωλένη της χειρός του Αγίου, την οποία κράτησε για ευλογία ο εφημέριος του Ιερού Ναού των Εισοδίων Θεοτόκου Νεοχωρίου, π. Ιωάννης. Το ιερό αυτό λείψανο φυλάσσεται μέχρι σήμερα σε αργυρή λειψανοθήκη και λιτανεύεται με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα στις 14 Νοεμβρίου, κατά τον ετήσιο λαμπρό εορτασμό της μνήμης του πολιούχου και προστάτου της πόλεως Ρόδου, Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι το 1955 και κατόπιν ενεργειών του αοιδίμου Μητροπολίτου Ρόδου κυρού Σπυρίδωνος (+29 Απριλίου 1988), του εκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας καταγομένου, θεσπίσθηκε επισήμως με σχετικό βασιλικό διάταγμα (Β.Δ. 2/12/1954 –ΦΕΚ φ. 28 Α΄Τεύχος 8/2/1955) η 14η Νοεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της μνήμης του πολιούχου και προστάτου Αγίου της πόλεως Ρόδου, όπου και έλαβε χώρα η δι’ απαγχονισμού μαρτυρική του τελείωση. Έκτοτε η ημέρα αυτή αποτελεί για την πόλη της Ρόδου επίσημη τοπική αργία και αφορμή πνευματικής ανατάσεως, αφού στον πανηγυρικό εορτασμό της μνήμης του ενδόξου νεομάρτυρος τελείται πολυαρχιερατικό συλλείτουργο και μεγαλοπρεπής λιτανεία με τη συμμετοχή των αρχόντων, του κλήρου και του ευσεβούς ροδιακού λαού. Η λιτανεία ξεκινά από τον Ιερό Ναό των Εισοδίων Θεοτόκου Νεοχωρίου και καταλήγει στην πλατεία του Δημαρχείου, όπου εντός του δημαρχιακού μεγάρου υπάρχει παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου, το οποίο έγινε επί των ημερών του αειμνήστου δημάρχου Ρόδου Μιχαήλ Πετρίδη (Ιανουάριος 1955 – Μάιος 1964) και μετά από προτροπή του αοιδίμου Μητροπολίτου Ρόδου κυρού Σπυρίδωνος. Το 1992 και μετά τον πανηγυρικό εορτασμό της μνήμης του Αγίου στην ιστορική γενέτειρα του, τη νήσο Ύδρα, μεταφέρθηκε υπό του αειμνήστου Μητροπολίτου πρώην Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κυρού Ιεροθέου (+15 Ιουλίου 2008) η φυλασσόμενη στο ιστορικό νησί του Αργοσαρωνικού τιμία κάρα του ενδόξου νεομάρτυρος στη Ρόδο, όπου έλαβαν χώρα λαμπρές εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου.
Αλλά και στην ηρωοτόκο και εύανδρο νήσο της Ύδρας με το ένδοξο παρελθόν και την πλούσια ναυτική και κολλυβαδική παράδοση τιμάται και γεραίρεται μεγαλοπρεπώς και ευσεβοφρόνως ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος ως πολιούχος, προστάτης και έφορος της νήσου. Είναι ενδεικτικό ότι τα «μυρίπνοα» ιερά του λείψανα φυλάσσονται στην Ύδρα από το 1803 ως ανεκτίμητος και πάνσεπτος πνευματικός θησαυρός προς αγιασμό και ευλογία του ευσεβούς υδραϊκού λαού, αλλά και όλων των φιλαγίων επισκεπτών που καταφθάνουν στην αγιοτόκο Ύδρα για να γνωρίσουν την πλούσια εκκλησιαστική κληρονομιά του μικρού, αλλά ιστορικού αυτού νησιού του Αργοσαρωνικού. Η τιμή του Αγίου ενδόξου νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου στην ιστορική γενέτειρά του ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Μόλις το 1815 ιστορήθηκε η πρώτη εικόνα του νεομάρτυρος και τοποθετήθηκε στον τρισυπόστατο Ιερό Ενοριακό Ναό του Αγίου Δημητρίου πόλεως Ύδρας, ο οποίος ανεγέρθηκε το 1815 από τον ιερέα π. Δημήτριο Μερκούρη και αφιερώθηκε στον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Αντώνιο και τον Άγιο Κωνσταντίνο τον Υδραίο. Το 1825 ανεγέρθηκε παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο στην πλαγιά της Μπουαγιάς, στην περιοχή της ενορίας της Αγίας Βαρβάρας, ενώ το 1861 ανεγέρθηκε έμπροσθεν της ιστορικής κολλυβαδικής Ιεράς Μονής του Προφήτου Ηλιού Ύδρας περικαλλές παρεκκλήσιο, βασιλικού ρυθμού, επ’ ονόματι του Αγίου. Το παρεκκλήσιο αυτό ανεγέρθηκε από τη μοναχή Μακαρία, κατά κόσμον Μαρίνα Σαρκώση, πρώτη εξαδέλφη της μητρός του Αγίου, και είναι εμφανές σε μεγάλη απόσταση, ακόμα και από την πόλη της Ύδρας. Επίσης το ευρισκόμενο παραπλησίως του Καθολικού της Ιεράς Μονής Γενεσίου Θεοτόκου Ζούρβας τρισυπόστατο πέτρινο παρεκκλήσιο τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου, του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων. Το βυζαντινού ρυθμού μετά τρούλου περικαλλές αυτό παρεκκλήσιο θεμελιώθηκε στις 12 Μαρτίου 1975 και εγκαινιάσθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1979 υπό του αειμνήστου Μητροπολίτου πρώην Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κυρού Ιεροθέου. Μέχρι το 1974 ο πανηγυρικός εορτασμός της μνήμης του πολιούχου και προστάτου Αγίου των απανταχού της Γης Υδραίων τελούνταν στην παλαίφατη Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Ύδρας, η οποία είναι ο επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου σημερινός Ιερός Καθεδρικός Ναός του νησιού. Όμως η ευλάβεια τόσο των κατοίκων της Ύδρας όσο και των αποδήμων Υδραίων προς τον προστάτη τους Άγιο σε συνδυασμό και με την επιθυμία και προτροπή του αοιδίμου φιλαγίου και ασκητικού Μητροπολίτου κυρού Ιεροθέου για την ανέγερση ναού αφιερωμένου στον ένδοξο Υδραίο νεομάρτυρα, συντέλεσε στο να ανεγερθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στη συνοικία της Κιάφας, όπου ο Άγιος γεννήθηκε, ο επ’ ονόματι του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου βασιλικού ρυθμού περικαλλής Ιερός Ναός, ο οποίος εγκαινιάσθηκε με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα στις 14 Νοεμβρίου 1974. Έκτοτε στον Ιερό αυτό Ναό, ο οποίος κοσμείται με επιβλητικό μαρμάρινο κωδωνοστάσιο, φυλάσσεται η τιμία κάρα του πολιούχου Αγίου της Ύδρας και αποτελεί το επίκεντρο των κατ’ έτος λατρευτικών εκδηλώσεων προς τιμήν του.
Αλλά η ευλάβεια των Υδραίων προς τον πολιούχο τους Άγιο οδήγησε και στον εορτασμό της μνήμης του και έξω από τα γεωγραφικά όρια της πατρίδος τους. Έτσι ο ιδρυθείς το 1879 Υδραϊκός Σύνδεσμος Πειραιώς εορτάζει κατ’ έτος πανηγυρικά τον Άγιο Κωνσταντίνο τον Υδραίο στον θεμελιωθέντα το 1879 μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πειραιώς, όπου το αριστερό κλίτος του ναού τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου, ενώ η ιδρυθείσα το 1890 Αδελφότητα των Υδραίων Αθηνών τιμά τον προστάτη της Άγιο στον θεμελιωθέντα το 1889 μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πευκακίων, τον επί της οδού Ασκληπιού 38 ευρισκόμενο, όπου το δεξιό κλίτος του ναού είναι αφιερωμένο στον Άγιο Κωνσταντίνο τον Υδραίο. Αλλά και οι Υδραίοι των Πατρών αφιέρωσαν εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών, η οποία ιστορήθηκε το 1852 από τον επιφανή αγιογράφο Βυζάντιο (Δημήτριο Χατζηασλάνη). Αξιομνημόνευτες είναι και οι φορητές εικόνες του Αγίου στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής οδού Ακαδημίας Αθηνών (ιστορήθηκε το 1871 και είναι έργο του Παντολέοντος Γ. Ζωγράφου), αλλά και στην ιστορική κολλυβαδική Ιερά Μονή Ευαγγελισμού Θεοτόκου Σκιάθου, όπου φυλάσσεται και τεμάχιο ιερού λειψάνου του.
Πλούσια είναι και η υμνογραφία, η οποία συντάχθηκε προς τιμήν του Υδραίου νεομάρτυρος. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος υπήρξε ο αλείπτης στον ένδοξο μαρτύριό του, συνέθεσε Ασματική Ακολουθία και συνέγραψε το συναξάριό του. Η Ακολουθία αυτή εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1814 στη Βενετία και επακολούθησαν άλλες δέκα εκδόσεις σύμφωνα με τον Π. Νικολόπουλο. Ο αείμνηστος Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γεράσιμος Μοναχός ο Μικραγιαννανίτης, αλλά και ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας εποίησαν Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστηρίους Οίκους στον Άγιο, ενώ ο νυν Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος έχει συνθέσει προς τιμήν του Αγίου Ακολουθία, Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστήριους Οίκους. Παρακλητικό Κανόνα στον Υδραίο νεομάρτυρα έχουν ποιήσει επίσης ο Αρχιμανδρίτης – Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης π. Σεραφείμ Στεργιούλης (νυν Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων), αλλά και ο εξ Ύδρας αοίδιμος Ιερομόναχος Δωροθέος Δ. Κιοσσές, όπως παρατίθεται στην έκδοση της Ακολουθίας του Αγίου του 1893, της ποιηθείσης υπό του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Αξιοσημείωτο είναι ότι στις 10-14 Νοεμβρίου 2000 και επ’ ευκαιρία της επετειακής συμπληρώσεως διακοσίων ετών από το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου (1800-2000) διοργανώθηκε στην Ύδρα από την Ιερά Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο: «Κωνσταντίνος ο Υδραίος – Νεομάρτυρες Προάγγελοι της Αναστάσεως του Γένους» για να τιμηθεί και να προβληθεί δεόντως η προσφορά του Υδραίου νεομάρτυρος, αλλά και όλων των νεομαρτύρων στο ελληνορθόδοξο έθνος μας και την πατρίδα μας.
Ο λαμπρός γόνος της Ύδρας και το καύχημα της Ρόδου, ο ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, προβάλλει στη σημερινή αλλοπρόσαλλη εποχή μας ως φωτεινός οδοδείκτης και ως ολόλαμπρο παράδειγμα προς μίμηση, αφού διδάσκει, εμπνέει και καθοδηγεί τους ολιγόπιστους και τους πνευματικά ευάλωτους με τη θαρραλέα του ομολογία πίστεως και με την αστείρευτη αγάπη του στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, για το όνομα του Οποίου υπέμεινε πλήθος βασανιστηρίων και θυσιάστηκε με τον δι’ αγχόνης θάνατο για να δοξάζεται αιώνια μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών.
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός
Βιβλιογραφία
·Εγκόλπιον Ημερολόγιον Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου 2006.
·Κώτη Κωνσταντίνου Γ., Οι Άγιοι της Δωδεκανήσου, Β’ Έκδοσις, Ρόδος 2001.
·Μπήτρου Γεωργίου – Γελαδάκη Χρήστου, Τα αγιοβάδιστα νησιά – Βίοι των Αγίων της Τοπικής Εκκλησίας Ι. Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας, Εκδόσεις Σκοπός του Λόγου, Β΄ Έκδοση, Αίγινα 2003.
·Πρακτικά Διορθόδοξου Επιστημονικού Συνεδρίου «Κωνσταντίνος ο Υδραίος – Νεομάρτυρες Προάγγελοι της Αναστάσεως του Γένους», Ύδρα 2007.
·Σαχίνη Γεωργίου Ν., Εκκλησάκια – Εκκλησίες – Ερημοκκλήσια Ύδρας, Πειραιεύς 1972.
·Χονδροπούλου Σώτου, Κωνσταντίνος ο Νεομάρτυς ο Υδραίος, Εκδόσεις Καινούργια Γη, Αθήνα 2010.
Αναρτήθηκε από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ
syndesmosklchi
ΦΩΣ απέναντι από την τουρκιά (Οδοιπορικό μαρτυρία μου)
Πριν 18 και χρόνια μια Αγία Ψυχή μας παροτρύνει: " πήγαινε να γιορτάσεις τον Απόστολο Φίλιππο στην σπηλιά του στο ΝΗΣΙ και θα μάθεις πολλά"
Έτσι πήρα ένα καρδιακό φίλο, εγώ από την Αθήνα, αυτός από την Θεσσαλονίκη και φτάσαμε στο Αγιοτόκο νησί της Λέσβου όπου σήμερα είναι καρφί στα μάτια του σουλτάνου ( είναι και αυτός ένας λόγος που αφηγούμαστε όλα αυτά τα ωραία).
Ανεβασμένοι στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής πάνω στην καρότσα του αγροτικού του εφημέριου του χωριού και στο υπόλοιπο του δρόμου σε απόκρημνα μονοπάτια κρατώντας μετά Φόβου Θεού τα Άγια Λατρευτικά Σκεύη για την Θεία Λειτουργία φτάσαμε στην σπηλιά, το ασκηταριό του Αποστόλου Φιλίππου.
Πριν όμως συνεχίσουμε να δούμε τι είναι αυτό το μέρος...
Η διαδρομή ξεκινάει απέναντι από το γήπεδο της Θερμής. Εκεί υπάρχει ένας λιθόστρωτος αγροτικός δρόμος που οδηγεί σε ελαιώνες. Στα πρώτα 300 περίπου μέτρα, ο πεζοπόρος θα συναντήσει μια διασταύρωση απ’ όπου θα στρίψει δεξιά. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει το μονοπάτι για περίπου 2,5 χλμ. Το μονοπάτι αυτό προς το τέλος γίνεται ανηφορικό και περνάει μέσα από πουρνάρια και βελανιδιές για να καταλήξει στο διάσελο του φαραγγιού της Θερμής.
Από εκεί απουσιάζει τελείως η βλάστηση και κυριαρχεί ο ασβεστόλιθος με τις απότομες αιχμές του. Η θέα μέσα στο φαράγγι με την άγρια ομορφιά θα σας αποζημιώσει.Από αυτό το σημείο, το μονοπάτι κατηφορίζει μέσα στο φαράγγι και χρειάζεται περισσότερη προσοχή, καθώς οι βράχοι γλιστράνε. Σε κάποια σημεία, από τη μέση και μετά, στο μονοπάτι υπάρχουν μικρές πινακίδες που υποδεικνύουν τη διαδρομή, αλλά χρειάζεται προσοχή για τον εντοπισμό τους.
Φτάνοντας στο σπήλαιο θα αντικρίσουμε ένα στενό άνοιγμα και κάποια σκαλάκια που οδηγούν στην κύρια αίθουσα του σπηλαίου με ένα μικρό ιερό αφιερωμένο στον Άγιο Φίλιππο. Μέσα στο σπήλαιο απουσιάζει ο σπηλαιοδιάκοσμος, ωστόσο ο περιηγητής μπορεί να θαυμάσει τους εντυπωσιακούς ημιδιάφανους κρυστάλλους ασβεστίτη που υπάρχουν στη δεξιά πλευρά της αίθουσας.
Το σπήλαιο συνδέεται με ένα θρησκευτικό μύθο! Λέγεται πως στα χρονιά της Τουρκοκρατίας στα γύρω κτήματα μια οικογένεια μάζευε ελιές, μέχρι που το αγοράκι της οικογένειας χάθηκε μέσα στην πυκνή βλάστηση. Για μέρες δεν το έβρισκε κάνεις. Ώσπου μετά από χρονιά το παιδί εμφανίστηκε στα όνειρα των γονιών και υπέδειξε την τοποθεσία του σπηλαίου, όπου και βρέθηκε ο σκελετός του μαζί με μια εικόνα του Αγίου Φίλιππου. Ιστορικά το σπήλαιο έχει χρησιμοποιεί ως καταφύγιο και ασκηταριό κατά το παρελθόν. ΠΗΓΗ https://www.stonisi.gr/post/1564/bolta-sto-sphlaio-toy-agioy-filippoy-sto-faraggi-ths-thermhs
Στην περιοχή Λαγκόβαρδος το σπήλαιο του Αγίου Φίλιππα, πήρε το όνομα από κάποιον ασκητή που λεγόταν Φίλιππος και ασκήτευε εκεί. Λέγεται ότι ο Άγιος αυτό ασκητής, είχε κάποτε ένα μοσχαράκι, και όταν έμαθε ότι οι κάτοικοι της Θερμής, υπέφεραν από μεγάλη πείνα που μάστιζε όλη την περιοχή, έσφαξε το ζώο και το κρέμασε για να το τεμαχίσει σε ένα δοκάρι που στηριζόταν στην οροφή του σπηλαίου. Κατόπιν, μοίρασε το κρέας στους χωρικούς, ευχαριστημένος για την ελεημοσύνη που είχε κάνει. Επιστρέφοντας όμως, στο σπήλαιο είδε έκπληκτος να στέκει στην είσοδό του το μοσχαράκι ολοζώντανο! ( Στρατής Ανδριώτης)
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΙΝΤΕΟ https://youtu.be/r9LaCovscbQ?si=NzbEytjXN-daCgns
Αυτές όμως οι πέτρες και οι οπές της γης αδελφοί στα άγια χώματα μας είναι γεμάτες ΑΓΙΟ ΦΩΣ .
τι λέει το Απολυτίκιο του Αποστόλου Φιλίππου:
"Θείαν έλλαμψιν του Παρακλήτου, εισδεξάμενος πυρός εν είδει, παγκοσμίως ως αστήρ ανατέταλκας, και της αγνοίας τον ζόφον διέλυσας τη θεία αίγλη, Απόστολε Φίλιππε. Όθεν πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, δεόμεθα, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος."
ΘΕΙΑΝ ΕΛΛΑΜΨΙΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ χαρακτηρίζει τον Απόστολο Φίλιππο που Οικονομία Θεού γιορτάζει μαζί με τον Φωτιστή της Μυστικής Θεολογίας τον Μέγα Γρηγόριο τον Παλαμά που με την θεωρία του Ακτίστου Φωτός κατατροπώνει την Δυτική Κακοδοξία.
Και τώρα αδελφοί πως συνδέεται ο Απόστολος των Ελλήνων Άγιος Φίλιππος με τον Φωτιστή της Ορθοδοξίας Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και μάλιστα πάνω σε ένα ακριτικό νησί μας ;
"Η περιοχή της Θερμής έχει σπουδαία θρησκευτική παράδοση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Σε όλη την ευρύτερη περιοχή της, υπάρχουν σπήλαια, λείψανα παλαιών Μονών και παλαιοχριστιανικών Ναών που την καθιστούν χώρο υψίστης θρησκευτικής σημασίας. Ο λόφος των Καρυών που σήμερα είναι κτισμένο το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, λέγεται ότι πήρε το όνομα από τους μοναχούς που είχαν έρθει από τις Καρυές του Αγίου Όρους. Ονομάζεται και Ένηπτος γιατί έζησαν εκεί ασκητές, νηπτικοί Πατέρες που ασκούσαν τη νηπτική προσευχή.
Το βουνό που διαδέχεται τον λόφο των Καρυών λέγεται Παντέρα. Εκεί υπάρχουν φυσικές κοιλότητες όπου έζησαν ασκητές, καθώς και σε μία συνεχόμενη βουνοσειρά με σπήλαια που αργότερα ονομάστηκε «Παλαμάς». Οι ασκητές γνώριζαν καλά την ιστορία της περιοχής.
Τον 14ο αιώνα από το Άγιο Όρος οδηγήθηκαν στη Θερμή πολλοί ησυχαστές. Οι παραδόσεις αναφέρουν ότι οι ασκητές που ήρθαν εκείνη την εποχή στη Θερμή, ήταν από τους κορυφαίους οπαδούς και μαθητές του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που ήταν θερμός απολογητής των εμπειριών της θέας του ακτίστου φωτός μόνο από τους Ορθοδόξους. Την παράδοση αυτή ενισχύει και η ονομασία «Παλαμάς», μιας μεγάλης βουνοσειράς της Θερμής όπου έζησαν πολλοί ασκητές. ( Στρατής Ανδριώτης)
ΠΗΓΗ η ΛΕΣΒΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Γιατί ο Απόστολος Φίλιππος είναι ο Ευαγγελιστής του καλού μηνύματος για τον Ελληνισμό μαζί με τον Απόστολο Ανδρέα;
Η αναφορά του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου είναι εξόχως καθαρή : «῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων, ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν, λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. Ἔρχεται Φίλιππος, καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» . Το ενδιαφέρον σ΄ αυτήν την Ευαγγελική αναφορά δεν είναι τόσο η συνάντηση αυτή καθ΄ αυτή όσο η απάντηση του Ιησού... Ελήλυθεν η ώρα ,ίνα δοξασθεί ο Υιός του Ανθρώπου »
Γιατί ο Απόστολος Φίλιππος μέχρι σήμερα και εις τους αιώνες θα φωνάζει και θα μας λέει ΕΡΧΟΥ και ΙΔΕ;
«Ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ και λέγει αυτώ όν έγραψε Μωϋσής εν τω νόμο) και οι Προφήται, ευρήκαμεν Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ» (Ίωάν. α', 46). Ναθαναήλ φίλε μου,
Και δεν ήταν μόνο μια έκφραση χαράς τα λόγια του Φιλίππου «Ευρήκαμεν». Ήταν και κάτι άλλο. Ήταν μια πρόσκληση. Πρόσκληση να γνωρίσει κι ο φίλος του τη χαρά του και να την δοκιμάσει. Κι όταν πάλι ο φίλος του Ναθαναήλ με κάποια επιφύλαξη του πρόβαλε το γνωστό: «Εκ Ναζαρέτ δύναται τι αγαθόν είναι»; Μα από τη Ναζαρέτ, την πόλη της αμαρτίας και της διαφθοράς, είναι δυνατό να βγει κάτι το καλό, ο Φίλιππος δεν τα χάνει. Με απόλυτη βεβαιότητα σε ό,τι λέγει, του άπαντα: «Έρχου και ίδε». Φίλε μου, έλα κι εσύ να δεις με τα μάτια σου και να αντιληφθείς μοναχός σου αυτό που σου λέω. Να βεβαιωθείς δηλαδή και να πιστοποιήσεις και σε άλλους, ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι αυτός που περιμέναμε, ο Μεσσίας, ο Σωτήρας των ανθρώπων. Πλησίασε τον Χριστό και σε λίγο διαπίστωνε κι ο ίδιος κι ομολογούσε με την περίφημη φράση «ραββί, συ ει ο υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ» το πιστεύω του.https://www.pigizois.gr/kiprioi_agioi/filipos_apostolos.h
Τελειώνω με ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην αείμνηστη κυρία Μαρία Τσολάκη που μας προέτρεψε με το δικό της " ΕΡΧΟΥ και ΙΔΕ" να κάνουμε το προσκύνημα αυτό , να μάθουμε πολλά και να κάνουμε το ΝΗΣΙ αυτό των Πολλών Αγίων δεύτερη ή μάλλον πρώτη πατρίδα μας .
Τόσα χρόνια παρακολουθούμε τις γεωπολιτικές εξελίξεις σε σχέση με την Λέσβο, όμως ιδιαίτερα τώρα αισθανόμαστε ανήσυχοι για αυτά που ετοιμάζουν οι Τούρκοι, έστω και αν το παίζουν τουρίστες και επενδυτές .
Δεν έχουμε τίποτε με τον λαό τους, αλλά με τα άγρια ιστορικά ένστικτα τους.
Δεν θα πούμε αλλά, γιατί υπάρχουν εδώ μέσα χειρότεροι και από τους Τούρκους .
Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας
σπάνιο φωτογραφικό υλικό από τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ στον Λόφο των Καρυών ( ένα ευχαριστώ σε αυτόν που έκανε τον κόπο )
Άγιος Ραφαήλ
Είναι παλιές φωτογραφίες που συγκεντρώθηκαν από διάφορες πηγές..
Το πρώτο διάστημα που βρέθηκαν τα ιερά λείψανα (1960).... η μεταφορά της πρώτης εικόνας των Αγίων... η ανέγερση του Μοναστηριού.. του Αγίου Ραφαήλ
ΠΗΓΗ - Κωνσταντίνα Σαμινέλλη - Παναγιούδα Μυτιλήνης - ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)