Στίγματα δύναμης της αδυναμίας του Εσταυρωμένου
Χωρίς νά τό σχεδιάσω, ἀλλά μᾶλλον αὐθόρμητα, ἐδῶ καί μερικά χρόνια, θέλησα νά διαπιστώσω ἄν ὄντως τά ἐλάχιστα ἁγιάσματα Τιμίου Ξύλου καί Τιμίου Ἥλου πού μοῦ εἶχαν ἐπιδοθεῖ ἦταν γνήσια.
Μοῦ ἔδειξαν μιά διαδικτυακή ἀνάρτηση μέ Ἁγιορείτη γέροντα, καί μέ ἀφορμή αὐτό τό περιστατικό, ἔκανα κι ἐγώ ἁγιασμό μέ τά τεμάχια τοῦ Τιμίου Ξύλου. Μοῦ τά εἶχε δωρίσει ὁ τότε Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Διόδωρος ἐνώπιον τοῦ διαδόχου του Εἰρηναίου.
Ἡ ταπεινότητά μου ἐλεήθηκε ἀπό τόν Κύριο νά κατέχει ὡς μεγίστη εὐλογία τά τιμαλφῆ τῆς Πίστεώς μας Δῶρα. Τά ἀποτμήματα αὐτά παρουσίαζαν ἔκτακτα σημεῖα τῆς παρουσίας καί ἐπενέργειας τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σταυρώνοντας μέ τό τιμιόξυλο τό νερό τῆς φιάλης, ἐπικαλούμενος τό Μέγα Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, γινόταν ὁρατή ἡ χαρίτωσή του.
Δοκίμασα νά ζυμώσω πρόσφορα χωρίς μαγιά, μέ μόνο τό καθαγιασμένο ὕδωρ τῶν τιμίων ἀποτμημάτων. Καί ζυμώθηκαν καί εὐωδίασε ὁ τόπος. Καί ἔκτοτε τό συνηθίζω. Χρησιμοποιῶ στίς ἱερουργίες ἀπ’ αὐτά τά ζυμωμένα πρόσφορα.
Πέρα ἀπό τή χαριτόδωρη μεγαλοδωρία τῆς θείας ἐπικλήσεως τοῦ Σωτῆρος καί τοῦ προσευχητικοῦ διαλόγου (πού ὅλα ἀνακεφαλαιώνονται στό λειτουργικό ἐκκλησιασμό καί τή θεία κοινωνία), κι αὐτά τά ἁπλά θεατά σημεῖα τῆς θείας συγκαταβάσεως ἦταν (καί) δι᾽ ἐμέ “παράκλησις”, παρηγορία, ἐνίσχυση, μετοχή στήν ἀθεάτως θεατή ἐνθεωτική εὐσπλαχνία τοῦ Κυρίου.
Καί δέν ἔπαυσα νά τό ὁμολογῶ στόν κόσμο, στούς κληρικούς μου, στή συνοδεία μου, στούς ἐπισκέπτες μου, πρός ἀφύπνιση, πρός ἀνάνηψη, πρός μετάνοια, πρός ἀποζήτηση μόνου τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ ὡς Α καί Ω (καί) τῆς δικῆς μας ὑπάρξεως καί προοπτικῆς.
Βεβαίως τό ἅπαν τοῦ θείου ἐλέους εἶναι ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική μου ταυτότητα, ἡ ἀρχιερατική μου ἰδιότητα, ἡ συμμετοχή μου στό ἕνα μυστήριο τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ διακονία μου καί ἡ σωτηρία μου μέσα σέ αὐτήν τήν θεανθρώπινη ἑνότητα.
Καί τό πλέον κορυφαίο καί σωτηριῶδες ἀπό τά δωρήματα, ἡ τελειότητα τῶν δωρημάτων, τό ἀπαύγασμα τῆς θείας Δόξης, εἶναι ἡ θεία Λειτουργία, ὅπως τό ἔχω δηλώσει καί ἄλλοτε.
Φέτος, κατά τήν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, ἱερουργώντας στό Παρεκκλήσιο τοῦ Κυρίου Παντοκράτορος στό Ἐπισκοπεῖο Γουμένισσας, κατά τόν Ὄρθρο τέλεσα καί τό Μεγάλο Ἁγιασμό, ἐπιρρίπτοντας στή φιάλη καί τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου, πού μοῦ προσφέρθηκε τήν ἡμέρα πού δέχθηκα μέ ἄλλους ἕξι Ἀρχιερεῖς τήν ἐπίθεση μέ βιτριόλι στό Συνοδικό Δικαστήριο. Καί δόξα τῷ Θεῷ ἐξήλθαμε ζωντανοί ἀπό τήν περιπέτεια.
Κι ἐγώ καί οἱ διάκονοί μου π. Μιχαήλ καί π. Ραφαήλ καί οἱ συνεστῶτες διαπιστώσαμε τήν συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ ἐν χάριτι (εἰδικά καί) στή φιάλη τοῦ Ἁγιασμοῦ μέ τήν ἀκίδα τοῦ Τιμίου Ξύλου κινούμενη μέ τήν αὐτή σταθερή περιμετρική κίνηση ἐπί 8´. Ἀντιθέτως ὁ Τίμιος Ἧλος (δωρεά τοῦ Διοδώρου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων), αὐτήν τή φορά μόλις πού φαινόταν ὅτι ἐκινεῖτο. Τό νερό τῆς φιάλης παρέμενε ἀκίνητο.
Θά τό διαπιστώσετε οἱ ἴδιοι, βλέποντάς τα στό βίντεο πού θά παρουσιασθεῖ.
Δέν θέλω νά εἰπῶ ὅτι τό ἅπαν τοῦ λειτουργικοῦ καί ἁγιαστικοῦ μυστηρίου ἦταν αὐτό τό θαυμαστό σημεῖο. Καί αὐτό καί ἡ ἀνεπαίσθητη ἤ αἰσθητή πληροφορία τῆς θείας χάριτος στή λατρεύουσα καρδιά μας καί ἡ ἴδια ἡ λατρεύουσα ὕπαρξή μας, ὅλα ἐντάσσονται στή μοναδικότητα τοῦ λειτουργικοῦ γεγονότος καί τῆς θείας μεταλήψεως, στή μέθεξη τῆς βασιλείας τοῦ ἐπιφανέντος Θεοῦ.
Θέλησα νά προσφέρω ὡς δώρημα πρός τούς ἀδελφούς μου βιντεοσκοπημένο τό γεγονός, ἀποζητώντας διά πάντων τή δοξολογία τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί Σωτῆρός μας. Ἄλλωστε τό ἀπαιτεῖ καί ἡ ἡμέρα.
