Η είδηση μας ήρθε αργά το απόγευμα και συνοδεύτηκε με αναστάσιμη χαρμολύπη
Και από μόνο του το γεγονός ότι η σεβαστή αυτή γερόντισσα που πάντα τέτοια μέρα της εορτής του Αγίου ( 24 Αυγούστου ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του) έβγαινε στο μπαλκόνι της που βλέπει το Ιερό Ναό του απέναντι και έρανε με άνθη το Σκήνωμα του Αγίου τόσα χρόνια, οικονόμησε λοιπόν ο Άγιος Διονύσιος να την παραλάβει τέτοια στιγμή και ώρα σήμερα.
Γνωρίσαμε την καθαρή και αρχοντική αυτή ψυχή μέσω αδελφών και είχαμε τακτική επικοινωνία όπου αφουγκραζόσουν την ενυπόστατο Θεία Χάρη των λόγων της.
Όλη η βιωτή της μια ασκητική μέσα στον κόσμο, μια προσφορά και μια αρχοντιά.
Στο σπίτι της φιλοξένησε ασκητές από την Αγία Αικατερίνη του Όρους Σινά και άλλους πατέρες από τα Πανάγια Προσκυνήματα.
Η καθημερινότητα της ήταν το Ψαλτήρι που την παρηγορούσε και την καθοδηγούσε.
Είναι δύσκολο αδελφοί να εκφραστούμε και να συντάξουμε τις λέξεις μας για αυτό να μας συμπαθάτε.
Λοιπόν αυτό το ψαλτήρι ήταν η σωτηρία της.
Ακούστε αυτό το παράδοξο...
Στις 25 Οκτωβρίου του 2018 το πρωί διαβάζοντας το Ψαλτήρι, είδε σε ένα σημείο μιας σελίδας του να ματώνει και παραδίπλα να γράφεται η λέξη ΣΕΙΣΜΟΣ.
Μπαίνοντας η εορτή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτη και Προστάτη κατά των σεισμών μεσάνυχτα έγινε όπως ζήσαμε όλοι ο σεισμός των 6,8 Ρίχτερ στην Ζάκυνθο και περιμέναμε να μην μείνει τίποτε όρθιο.
Όμως έπεσαν μόνο κάτι παλιά ντουβάρια και ξερολιθιές.
Η γερόντισσα είδε την Υπεραγία Θεοτόκο που της διαμήνυσε ότι η ΧΑΡΗ ΤΗΣ , ο Άγιος Διονύσιος και ο Άγιος Δημήτριος έσωσαν το νησί που θα χωριζόταν στα δύο.
Για να τα πιστέψεις όμως αυτά πρέπει να είσαι εκ των άνωθεν προετοιμασμένος.
Η σεβάσμια αυτή γερόντισσα σε όλη της την βιωτή είχε αφεθεί στα χέρια του Θεού.
Και πως να μην αφεθεί όταν μικρό κοριτσάκι της παρουσιάστηκε ο Άγιος Διονύσιος και της είπε: " εγώ σε αναλαμβάνω"
Έζησε τους καταστροφικούς σεισμούς του Αυγούστου του 1953 που ισοπέδωσαν την Ζάκυνθο και το πατρικό σπίτι της. Έζησε χρόνια σε σκηνές με τους σεισμόπληκτους. Ασθένησε τότε από πανώλη και η Παναγία την έσωσε παιδουλα τότε από βέβαιο θάνατο.
Ευθυγραμμίστηκε από νέα στο Άγιο Θέλημα του Θεού.
Έτσι η καθημερινότητα της εκτός από το Ψαλτήρι, ήταν οι Θείες Ακολουθίες και η προσφορά προς τον συνάνθρωπο.
Ο Πνευματικός της πατέρας που έτυχε να τον γνωρίσουμε έλεγε τα καλύτερα λόγια για αυτήν.
Αλλά η γερόντισσα δεν έμενε στα λόγια, μας δίδασκε με την υπομονή και την πραότητα απέναντι στις αντιξοότητες.
Μιλώντας μαζί της κατανοούσαμε , ότι γνώριζε καλά όλα τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μας , όταν μάλιστα ζούσε και σε ένα τουριστικό νησί.
Την τελευταία φορά που μπορέσαμε να μιλήσουμε, μας κατέθεσε την αγωνία της για αυτά που ζούμε, που έρχονται αλλά και την βεβαία Πίστη και Ελπίδα της, ότι ο αγαπημένος Άγιος της, ο Άγιος της συγχώρεσης, θα μας οικονομήσει και θα μας σώσει.
Σήμερα λοιπόν ο Άγιος της ανήμερα της εορτής του την παρέλαβε, ευκαιρία να του πει από κοντά τι φρικτές καταστάσεις ζούμε όλοι εμείς εδώ κάτω λόγω της αμαρτίας.
κ Κατερίνα αιώνια σου η μνήμη, ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό και τον Άγιο Διονύσιο που σας γνωρίσαμε.
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
