Γεώργιος Αποστολάκης: Η «ΕΞΟΔΟΣ» ως αγωνιστική διέξοδος από τον ψηφιακό ολοκληρωτισμό. Σκοπός και προοπτικές.
Αγαπητοί μου συναγωνιστές, υπερασπιστές της ελευθερίας, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί,
Σήμερα είμαστε εδώ γιατί η ελευθερία δεν είναι πλέον δεδομένη, είναι δικαίωμα που πρέπει να υπερασπιζόμαστε καθημερινά.
Είμαστε εδώ γιατί αρνούμαστε να παραδώσουμε τη ζωή μας, την ταυτότητά μας και τα δικαιώματά μας σε ένα δίδυμο σύστημα ηλεκτρονικής ταυτότητας και Προσωπικού Αριθμού, σε μια ψηφιακή γραφειοκρατία που δεν λογοδοτεί.
Είμαστε εδώ γιατί δεν δεχόμαστε να μετατραπούμε σε αριθμούς.
Μας λένε ο ψηφιακός μετασχηματισμός είναι πρόοδος. Μην γίνεστε οπισθοδρομικοί. Ναι!
Εμείς θέλουμε πρόοδο! Αλλά όχι πρόοδο χωρίς ελευθερία.
Δεν αρνούμαστε την τεχνολογία. Αρνούμαστε την επιβολή. Αρνούμαστε την υποχρεωτικότητα. Οι υποχρεωτικότητες είναι ο νέος φασισμός. Τεχνοφασισμός!
Και το δηλώνουμε καθαρά: Όσο είμαστε εδώ ενωμένοι, χωρίς κομματικές ή άλλες διακρίσεις, καμία ψηφιακή εξουσία δεν θα γίνει καθεστώς!
Φίλοι μου, η κοινωνία μας και οι σχέσεις μας μεταξύ μας και με το κράτος δεν θα οριστούν από αριθμούς, chips και QRcodes. Θα οριστεί από τον άνθρωπο, τη φωνή του, την αξιοπρέπειά του!
Από εδώ σήμερα ξεκινά η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.
Με θάρρος. Με ενότητα. Με αποφασιστικότητα. Με εμπιστοσύνη στον Θεό.
Ας φωνάξουμε όλοι μαζί: Όσο θα υπάρχουμε εμείς και η ελεύθερη συνείδησή μας, η Ελευθερία θα ζει!
Όχι στον Ψηφιακό Ολοκληρωτισμό. Ναι στη Δημοκρατία!
Α.- ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
Τα συνθήματα όμως και ο ενθουσιασμός δεν φθάνουν. Χρειάζεται αγώνας. Μεθοδευμένος, με στοχευμένες διαμαρτυρίες, κινήσεις και δράσεις. Γι’ αυτό η ΕΞΟΔΟΣ είναι η αγωνιστική διέξοδος από τα ψηφιακά μπλόκα που μας στήνουν. Πρώτα απ’ όλα πρέπει όλοι όσοι αρνούμαστε να υποταχθούμε στον ψηφιακό τεχνοφασισμό, να εκδηλώνουμε διαρκώς και με κάθε τρόπο την αντίθεσή μας. Να ζητάμε την ανάκληση κάθε ανελεύθερου μέτρου, όπως τώρα του Προσωπικού Αριθμού και της ηλεκτρονικής ταυτότητας. Τους ενοχλεί η λαϊκή αντίδραση. Δεν την θέλουν. Θέλουν τη συναίνεσή μας ή τουλάχιστον την αδιαφορία μας. Γι’ αυτό η πρώτη μορφή αγώνα, είναι οι διαμαρτυρίες. Κάθε μορφής διαμαρτυρίες αντίρρησης και αντίθεσης. Κείμενα στα μέσα, εξώδικα, υπογραφές, μηνύματα στο αρμόδιο υπουργείο. Όσο πιο μαζικές είναι οι διαμαρτυρίες, τόσο πιο πολύ ακούγονται από την εξουσία.
Θα σας το αποδείξω με ένα παράδειγμα από την ιστορία των αγώνων κατά της ηλεκτρονικής ταυτότητας. Ο αγώνας αυτός άρχισε με αφορμή το ν. 1599/1986 με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου εισήγαγε για πρώτη φορά τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και τον τότε προσωπικό αριθμό, τον περίφημο ΕΚΑΜ. Συμμετέχω σ’ αυτό το κίνημα αντίστασης από τότε. Μας είχε «ξυπνήσει» το 1987 ο Όσιος Παίσιος, ιδίως με το χειρόγραφό του «Σημεία των Καιρών».
Ο νόμος αυτός είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών. Προέρχονταν βασικά από τους κύκλους της Εκκλησίας μας και εκφράσθηκε όχι μόνο από Γεροντάδες αλλά και από την διοικούσα Ιεραρχία. Αντέδρασε όμως και ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, η Αριστερά, αλλά και προσωπικότητες των δύο μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αντέδρασαν για τον φόβο του φακελώματος και κατάγγειλαν τις νέες ταυτότητες ως αντισυνταγματικές στο επίπεδο των ατομικών δικαιωμάτων.
Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με μία μεγάλη κοινωνική αντίδραση. Το αποτέλεσμα άμεσο: Ο ΕΚΑΜ καταργήθηκε το 1991 με το ν. 1998.
Η οπισθοχώρηση της κυβέρνησης έγινε αποκλειστικά και μόνο εξ αιτίας της λαϊκής αντίδρασης. Το γράψανε αυτό καθαρά στην εισηγητική έκθεση που συνόδευε το σχέδιο νόμου. Διαβάζω επί λέξει. Έχει την αξία του. « … Οι ανωτέρω διατάξεις, αν και παρήλθε 5ετία από την ισχύ τους, δεν έγινε δυνατό να εφαρμοστούν, γεγονός που οφείλεται τόσο στο ότι εμφανίσθηκαν στην πρακτική σοβαρές δυσκολίες, όσο και στο ότι υπήρξε καθολική σχεδόν λαϊκή αντίδραση για τον ενιαίο κωδικό αριθμό μητρώου που καθιερώθηκε. …».
Το 1992 επανέφεραν με άλλη μορφή την ηλεκτρονική ταυτότητα. Και αυτός ο νόμος αδράνησε στην πράξη γιατί οι διαμαρτυρίες δεν έπαψαν. Επανήλθε το 2010 με το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη Παπανδρέου που εξήγγειλε την έκδοση ηλεκτρονικών ταυτοτήτων τύπου «κάρτας πολίτη». Και πάλι διαμαρτυρίες, κυρίως από τους πιστούς. Βοηθούσε όμως ακόμη και η Ιεραρχία και το Α.Ο. με ανακοινώσεις, ενώ πολλές Μονές έβγαλαν ανακοινώσεις. Πήρε και πάλι παράταση το πράγμα.
Την ίδια Κάρτα ανακοίνωσε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας τον Ιανουάριο 2013 στο συνέδριο του κόμματός του. Όταν έγινε Κυβέρνηση το 2015, εξήγγειλε την εντός του 2016 έκδοση της «Κάρτας Πολίτη». Βγήκε η ΚΥΑ του 2018. Νέες και μεγάλες διαμαρτυρίες. Ασκήθηκε αίτηση ακυρώσεως στο ΣτΕ, που αποφάσισε την ακύρωση της ΚΥΑ, μόνο κατά το μέρος που πρόβλεπε την αποθήκευση στο «τσιπ» τα στοιχεία της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Ο Θεός έδωσε ως απάντηση στους αγώνες των πιστών άλλη μία νέα παράταση μέχρι το 2023. Διότι πάγωσε το θέμα μέχρι τη δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά ταύτα, εκδόθηκε η ισχύουσα ΚΥΑ του 2023 και με βάση αυτή εκδίδονται οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες.
Ο χρόνος, η παράταση που ροκανίζουμε, με τη Χάρη του Θεού, από το 1996 μέχρι σήμερα δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν καρπός αγώνα πολλών καλοπροαίρετων ανθρώπων.
Γι’ αυτό να μη λέμε: «Είναι μάταιο, τίποτα δεν γίνεται, είναι ισχυρό το σύστημα, δεν νικιέται». Να η απόδειξη ότι η λαϊκή αντίδραση φέρει αποτελέσματα. Όταν φυσικά είναι οργανωμένη και αποφασιστική. Είναι γραμμένη στην εισηγητική έκθεση ενός νόμου. Είναι η ομολογία του συστήματος ότι υπολογίζουν τη φωνή μας!
Θέλω φεύγοντας από εδώ σήμερα, ιδιαίτερα οι νεότεροι, να θυμάστε: Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι δώρα που προσφέρθηκαν από την εξουσία στον άνθρωπο∙ είναι κατακτήσεις που γεννήθηκαν μέσα από την ανάγκη του να ζήσει με αξιοπρέπεια. Κάθε δικαίωμα είναι το αποτύπωμα ενός αγώνα, μιας φωνής που δεν σώπασε, μιας ψυχής που αρνήθηκε να δεχτεί την αδικία ως φυσική τάξη των πραγμάτων. Η ελευθερία δεν είναι ποτέ δεδομένη∙ είναι μια καθημερινή άσκηση ευθύνης.
Β.- Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Μέχρι σήμερα, η βασική μορφή αγώνα κατά της ψηφιακής δικτατορίας, κινούνταν σε δύο επίπεδα. Το ένα αφορούσε τη σύνταξη και δημοσίευση διαφωτιστικών κειμένων. Για να ενημερωθεί και συνειδητοποιήσει η μεγάλη μάζα, τόσο την δημοκρατική/πολιτική, όσο και την πνευματική διάσταση του κινδύνου. Ο λαός εστίαζε το ενδιαφέρον του περισσότερο στις πνευματικές συνέπειες, αγωνιώντας μήπως οι νέες ταυτότητες οδηγήσουν εξελικτικά στον αριθμό του χαράγματος. Άλλοι πάλι έθεταν το ζήτημα αποκλειστικά σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, καταδικάζοντας την ψηφιακή δικτατορία. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι βασικά που διαμαρτύρεται με τόσο άμεσο και καθαρό τρόπο σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία. Τρία περίπου εκατομμύρια Βρετανών πολιτών μέχρι σήμερα έσπευσαν να δηλώσουν με επώνυμες υπογραφές στην πλατφόρμα του Κοινοβουλίου τους την σθεναρή αντίθεσή τους στις ηλεκτρονικές ταυτότητες που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Στάρμερ. Η ίδια κατηγορία ανθρώπων αντιστάθηκε πρόσφατα στην Ελβετία. Εκεί το 49,6% των Ελβετών σε δημοψήφισμα τον παρελθόντα Σεπτέμβριο τάχθηκε κατά των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, ανησυχώντας για την προσωπική τους ελευθερία. Ναι μεν πλειοψήφησε οριακά η αντίθετη άποψη, αλλά οι ηλεκτρονικές ταυτότητες θα είναι προαιρετικές. Δηλαδή ό,τι και η «ΕΞΟΔΟΣ» απαιτεί από την Κυβέρνηση.
Μία άλλη μορφή που είχε ο αγώνας κατά των ταυτοτήτων μέχρι σήμερα ήταν η έκδοση καταγγελτικών ανακοινώσεων. Συντάκτες ήταν φορείς εκκλησιαστικής προέλευσης: Ιερές Μονές του Αγίου Όρους και εκτός Αγίου Όρους, «Συνάξεις Κληρικών και Μοναχών», θρησκευτικοί σύλλογοι και μεμονωμένες σεβαστές προσωπικότητες Γερόντων. Καταλυτικές υπήρξαν οι ανακοινώσεις της Ιεραρχίας και της Κοινότητας του Αγίου Όρους. Δυστυχώς οι τελευταίες φωνές αδυνάτισαν σήμερα. Θέλω να ελπίζω ότι δεν έσβησαν τελείως.
Γ.- ΑΝΑΓΚΗ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ
Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Τα περιθώρια στενεύουν. Οι εξουσιαστικές δυνάμεις προχωρούν ακάθεκτα στην υλοποίηση του παγκόσμιου σχεδίου τους που είναι: Πρώτον: Να μετασχηματισθεί η ζωή μας ψηφιακά ώστε τα δικαιώματά μας και η περιουσία μας να υλοποιούνται αποκλειστικά και υποχρεωτικά μέσω του διαδικτύου. Δεύτερον: Κάθε άνθρωπος στη γη να έχει έναν αριθμό συνδεδεμένο με το «τσιπ» της ταυτότητάς του. Στη Χώρα μας αυτά γίνονται με υποχρεωτικά εργαλεία την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, τον Προσωπικό Αριθμό και τις ψηφιακές ταυτότητες.
Σήμερα τα πράγματα γίναν δυσκολότερα γιατί οι προθεσμίες τελειώνουν. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να περιοριζόμαστε στο γράψιμο και τη δημοσίευση ανακοινώσεων. Ο αντίπαλος παίζει επιθετικά. Επιθετική πρέπει να γίνει και η αντίστασή μας. Πιο δυναμική. Με νέες μορφές αγώνα. Συνταγές έτοιμες δεν υπάρχουν. Ο χρόνος και οι συνθήκες θα ορίζουν κάθε φορά τον αγώνα μας. Δεν αρκούν πλέον οι μεμονωμένες ή συλλογικές διαμαρτυρίες με κείμενα και επιστολές. Είμαστε σε κρίσιμο σημείο. Πρέπει να εφεύρουμε και να ενεργοποιήσουμε συλλογικές δράσεις και πράξεις ακτιβισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, ιδρύθηκε η ΕΞΟΔΟΣ. Για να προσφέρει μία αγωνιστική διέξοδο σε όλους όσους αρνούνται, όχι μόνο τις ταυτότητες και τον προσωπικό αριθμό, αλλά συνολικά τον ψηφιακό ολοκληρωτισμό.
Δ.- Η ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ.
Το βασικό αίτημά μας και αυτό με τη σειρά του θα προσδιορίσει τις μορφές και τα στάδια του αγώνα πρέπει να είναι το εξής: Η προαιρετικότητα στη λήψη και χρήση του Προσωπικού Αριθμού και της ψηφιακής ταυτότητας. Η υποχρεωτικότητα είναι φασισμός. Τεχνοφασισμός. Φανερώνει τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό του ταχέως επιχειρούμενου ψηφιακού μετασχηματισμού του δημόσιου και ιδιωτικού βίου μας. Είμαστε αντίθετοι και αρνούμαστε την υποχρεωτικότητα αυτή. Έτσι, ζητούμε την κατάργηση της υποχρεωτικότητας με τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας. Να αποσύρει άμεσα η Κυβέρνηση τον Προσωπικὸ Αριθμὸ και τις ταυτότητες, επιδεικνύοντας έστω και την ύστατη στιγμὴ ψήγμα δημοκρατικότητας για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών. Ειδάλλως, να παρέχει εναλλακτικές μορφές ταυτοποίησης και εξυπηρέτησης στους αντιρρησίες συνείδησης που τα απορρίπτουν, όπως προβλέπονται ανάλογες εξαιρέσεις σε άλλους αντιρρησίες συνείδησης. Η πολιτική λένε είναι η τέχνη του εφικτού. Το αίτημα της προαιρετικότητας δεν είναι απλά στο πλαίσιο της λογικής του εφικτού. Είναι σύμφωνη και με τις οδηγίες που μας άφησε ο Όσιος Παίσιος.
Ε.- ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ο αγώνας κατά του ψηφιακού ολοκληρωτισμού, για να είναι αποτελεσματικός, δεν μπορεί παρά να είναι συλλογικός. Γι’ αυτό ιδρύσαμε την συλλογικότητά μας που αποκαλέσαμε «ΕΞΟΔΟΣ». Μία συλλογικότητα, ανοικτή σε όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους που προβληματίζονται και επαγρυπνούν για την ελευθερία τους, την ιδιοπροσωπία τους, τα ταυτοτικά τους χαρακτηριστικά, τις παραδόσεις και τα πιστεύματά τους, ανεξάρτητα απὸ τον πολιτικὸ χώρο στον οποίο ανήκουν. Η ΕΞΟΔΟΣ είναι και θα παραμείνει ανεξάρτητη απὸ πολιτικὰ κόμματα και άλλες σκοπιμότητες. Χαιρετίζουμε τον αγώνα εκείνων των κομμάτων και πολιτικών προσώπων που εναντιώνονται στη φυλακὴ της ψηφιακής ταυτότητας και του προσωπικού αριθμού. Εκτιμούμε, όμως, ότι μόνο μια πανελλήνια, υπερκομματική, ενωτική και ακηδεμόνευτη κίνηση μπορεί να αναλάβει αποτελεσματικά επί του πεδίου το εγχείρημα της οργάνωσης και έκφρασης, όσων είναι αντίθετοι στον ψηφιακὸ ολοκληρωτισμό.
Δηλώνουμε ότι θα συμπορευθούμε με τους αγώνες των κομμάτων ή άλλων συλλογικοτήτων, ακόμα και σε κοινές δράσεις και εκδηλώσεις λ.χ. σε μία ανοιχτή συγκέντρωση ή πορεία διαμαρτυρίας. Δεν είναι απαραίτητη η συγχώνευση. Απαραίτητη είναι η συνεργασία και η συμπόρευση επί του πεδίου. Του κοινωνικού πεδίου που είναι ο τόπος δράσης του εγχειρήματος. Τα κόμματα θα ασκούν την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και εμείς μαζί με όσους μας ακολουθούν την κοινωνική αντιπολίτευση. Στόχος ο ίδιος.
Ο αγώνας που σας καλούμε να οργανώσουμε μαζί θα πάρει πολλές μορφές, ανάλογα με το πλαίσιο, το επίπεδο κινδύνου και τους στόχους κάθε χρονικής περιόδου. Να μερικές προτάσεις:
Δράσεις ενημέρωσης και παιδείας: Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα αντίστασης. Διοργάνωση ομιλιών, συγγραφή κειμένων για ιδιωτικότητα, ασφάλεια δεδομένων, τεχνητή νοημοσύνη, αλγοριθμικές προκαταλήψεις κ.ά. Δημιουργία υλικού (άρθρα, podcasts, βίντεο) για τη σχέση τεχνολογίας και ελευθεριών. Καμπάνιες ευαισθητοποίησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή σε κοινότητες, ώστε να γίνει γνωστό το πρόβλημα.
Μορφές ψηφιακής αντίστασης (τεχνικός ακτιβισμός): Χρήση και προώθηση ελεύθερου λογισμικού αντί για ιδιοκτησιακά συστήματα. Κρυπτογράφηση επικοινωνίας (π.χ. Signal, ProtonMail, Tor, Matrix). Δημιουργία αυτόνομων ψηφιακών κοινοτήτων ή ανεξάρτητα fora. Εργαστήρια ψηφιακής ασφάλειας για εκπαίδευση ακτιβιστών και πολιτών. Συλλογική έρευνα για αποκαλύψεις ψηφιακής παρακολούθησης.
Μορφές πολιτικής και κοινωνικής δράσης: Διαμαρτυρίες, πορείες και δράσεις δρόμου με αιτήματα διαφάνειας, προστασίας δεδομένων, λογοδοσίας των εταιρειών και κρατικών φορέων. Δημόσιες παρεμβάσεις (άρθρα, επιστολές, συνέδρια, ημερίδες) για να επηρεαστεί η κοινή γνώμη και η νομοθεσία. Συμμαχίες με άλλες καλοπροαίρετες συλλογικότητες, νομικούς και τεχνικούς για άσκηση πίεσης σε θεσμούς (ΕΕ, Αρχή Προστασίας Δεδομένων κ.ά.). Συλλογική άρνηση/μποϊκοτάζ υπηρεσιών ή προϊόντων που ενισχύουν την παρακολούθηση (π.χ. social media, “έξυπνες” συσκευές χωρίς εγγυήσεις).
Και κάτι διαφορετικό: Να αρχίσουμε ασκούμαστε στην «ψηφιακή νηστεία». Να μάθουμε να απέχουμε κάποιες μέρες από τις ψηφιακές ευκολίες (κινητά, εφαρμογές κ.λπ.) για να ξαναθυμηθούμε την απλότητα της ζωής και ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά.
Μορφές καλλιτεχνικής και πολιτιστικής αντίστασης: Δρώμενα, ακόμη και με ψηφιακή τέχνη, που εκθέτουν την απώλεια της ιδιωτικότητας και της ελευθερίας. Να κάνουμε συνδυασμό τεχνολογίας και τέχνης για πολιτικό μήνυμα. Δημιουργία εναλλακτικής κουλτούρας που προβάλλει την αξία της ανθρώπινης αυτονομίας έναντι της μηχανικής επιτήρησης.
Μορφές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης: Δικτύωση με άλλες ομάδες στην Ελλάδα και διεθνώς για ανταλλαγή γνώσεων και στήριξη. Δημιουργία “ασφαλών” κοινοτικών χώρων φυσικών ή ψηφιακών, όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκφράζονται χωρίς φόβο επιτήρησης. Αντι-κατασταλτικά δίκτυα για νομική και τεχνική στήριξη σε ακτιβιστές που διώκονται.
Θυμηθείτε το: Τα δίκτυα αλληλεγγύης που θα δημιουργηθούν στην παρούσα φάση του αγώνα θα είναι η βάση για τα δίκτυα αλληλεγγύης στους χρόνους της Επόμενης Μέρας, όταν και αν ο Θεός επιτρέψει βρεθούμε υπό διωγμό αν δεν υποκύψουμε στο σύστημα.
ΣΤ.- Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ
Η πρώτη βασική δράση της «ΕΞΟΔΟΣ» είναι η συλλογή υπογραφών που συνεχίζεται. Και φυσικά θα συνεχίζεται και μετά την 5η Νοεμβρίου 2025.
Πολλοί λένε ότι η συλλογή υπογραφών δεν προσφέρει κάτι το ουσιαστικό. Και στο παρελθόν, λένε, υπογράψαμε για άλλα ζητήματα και τίποτα δεν έγινε. Δεν είναι έτσι. Και το εξηγώ: Η συλλογή υπογραφών είναι μια μορφή συλλογικής δήλωσης συνείδησης. Μπορεί να αποβεί όχι μόνο συμβολικά ισχυρή αλλά και πολιτικά αποτελεσματική, αν οργανωθεί σωστά.
Ας το δούμε σε τρία επίπεδα: Τι αποτελέσματα μπορεί να έχει, πώς μπορεί να γίνει αποτελεσματικά, και τι κινδύνους/προβλήματα χρειάζεται να αποφύγει, ειδικά όταν ο στόχος είναι η αντίσταση στην ψηφιακή επιτήρηση.
Έχει αποτέλεσμα μια συλλογή υπογραφών; Ναι, αλλά εξαρτάται από τον σκοπό και την οργάνωση της καμπάνιας.
Η συλλογή υπογραφών μπορεί να επιτύχει:
1.- Πίεση και ορατότητα. Φέρνει δημόσια προσοχή σε ένα θέμα που τα ΜΜΕ ή οι θεσμοί αγνοούν. Αν οι υπογραφές συνοδεύονται από δημόσιες παρεμβάσεις (π.χ. άρθρα, ημερίδες, δράσεις), αυξάνεται η επιρροή. Δείχνει ότι υπάρχει συλλογικό, όχι ατομικό ενδιαφέρον, κάτι κρίσιμο για να ασκηθεί πολιτική πίεση.
2.- Δικτύωση και συνειδητοποίηση. Δημιουργεί κοινότητα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την ελευθερία και την ιδιωτικότητα. Μπορεί να αποτελέσει πυρήνα για περαιτέρω δράση .
3.- Ηθική και συμβολική αξία. Είναι μια σύγχρονη μορφή αντίρρησης συνείδησης: μια δήλωση “δεν συναινώ”. Καταγράφει ιστορικά τη φωνή των ανθρώπων που αρνούνται τη συμμόρφωση στον ψηφιακό ολοκληρωτισμό.
Κατά τη συλλογή των υπογραφών που κάνουμε, εμείς προσέξαμε τα εξής: Ενεργήσαμε με στρατηγική και ασφάλεια. Συντάξαμε πρώτα ένα κείμενο σαφές, σύντομο, καθαρό, θετικό που δηλώνει τι απορρίπτει και τι υπερασπίζεται ο υπογράφων (π.χ. ελευθερία, ιδιωτικότητα, ανθρώπινη αξιοπρέπεια). Προσέξαμε να μην είναι συνωμοσιολογικό· να βασίζεται σε δημοκρατικές αρχές και δικαιώματα. Προτιμήσαμε μία ασφαλή και ανεξάρτητη πλατφόρμα με προστασία δεδομένων. Προβλέψαμε και έναν εναλλακτικό τρόπος συμμετοχής με υπογραφή γραπτού κειμένου με επιβεβαίωση του γνησίου της υπογραφής για όσους δεν θέλουν ή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πλατφόρμα. Δεν ζητάμε περιττά προσωπικά δεδομένα, πέραν του ονόματος και του τόπου κατοικίας. Δημιουργήσαμε ιστοσελίδα που εξηγεί το σκοπό και προβάλλει τις δράσεις μας και πολλές χρήσιμες ειδήσεις. Καταστήσαμε σαφές ποιος οργανώνει και πώς θα χρησιμοποιηθούν οι υπογραφές.
Οι υπογραφές αυτές συλλέγονται για να νομιμοποιήσουν την «ΕΞΟΔΟΣ» να εκπροσωπήσει όλους τους υπογράφοντες ενώπιον της Κυβέρνησης. Η συλλογή τους θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για μία πολιτικά αποτελεσματική ενέργεια: Να ζητήσουμε ως αντιρρησίες συνείδησης, άλλοι για θρησκευτικούς λόγους και άλλοι για λόγους δημοκρατικών πεποιθήσεων και ελευθερίας, ο καθένας για το λόγο του και όλοι μαζί ενωμένοι, την προαιρετικότητα που είπαμε παραπάνω.
Έτσι, η συλλογή υπογραφών γίνεται όχι απλώς διαμαρτυρία ή εργαλείο δημοκρατικού διαλόγου, αλλά μέσο πολιτικής πίεσης για την κατάργηση των νόμων της υποχρεωτικότητας στη χρήση του Προσωπικού Αριθμού και της ηλεκτρονικής ταυτότητας. Αν συλλεχθούν 200.000-300.000 υπογραφές, οι προϋποθέσεις επιτυχίας μεγαλώνουν. Δύσκολα το ξεπερνά η κυβερνητική εξουσία. Αφήστε που με τον καιρό αλλάζουν και οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων. Η μαζικότητα είναι η δύναμή μας. Διότι αγώνας δεν γίνεται μόνο για να αποτραπεί η ψήφιση ενός νόμου. Γίνεται και για να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί ένας ήδη ψηφισμένος νόμος. Ακόμη και για να αδρανοποιηθεί. Και αυτό έχει επιτευχθεί πολλές φορές. Θυμηθείτε το ν. 1599/1986 που είπα στην αρχή. Θυμηθείτε τι έγινε στην Αγγλία το 2011 όταν ο Ντέϊβιντ Κάμερον κατάργησε το νόμο του Τόνυ Μπλέρ (2006) για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες εξ αιτίας της λαϊκής αντίδρασης.
Η συλλογή υπογραφών που δρομολογήσαμε δεν σταματά την 5η Νοεμβρίου. Συνεχίζεται για αόριστο χρόνο. Μέχρι να γιγαντώσει η αντίδραση κατά του ψηφιακού ολοκληρωτισμού και να γίνουμε υπολογίσιμη δύναμη. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Έρχονται και άλλα σκληρότερα εργαλεία ψηφιακής σκλαβιάς: Το πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ και το ψηφιακό ευρώ. Η υπογραφή σας θα λογίζεται ως άρνηση και αντίσταση σε κάθε μέτρο ψηφιακής σκλαβιάς που έρχεται.
Ζ.- Η ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Ένα καλό προηγούμενο επιτυχούς αγώνα, είναι ο αγώνας των αντιρρησιών συνείδησης. Εξαιρετικό παράδειγμα αντίστασης απέναντι σε μορφές εξουσίας και καταναγκασμού. Και έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον ευρύτερο αγώνα κατά του «ψηφιακού ολοκληρωτισμού».
Τι σημαίνει “αντιρρησίας συνείδησης”.
Ο αντιρρησίας συνείδησης είναι εκείνος που αρνείται να συμμετάσχει σε πράξεις ή θεσμούς που έρχονται σε σύγκρουση με τις ηθικές, φιλοσοφικές ή θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Στην Ελλάδα (και διεθνώς), αυτός ο όρος συνδέθηκε κυρίως με την άρνηση στράτευσης, αλλά έχει ευρύτερη σημασία: Αντίρρηση συνείδησης μπορεί να σημαίνει άρνηση συμμετοχής στη βία, άρνηση συνενοχής σε συστήματα καταπίεσης, ή ακόμα άρνηση συμμόρφωσης σε εξουσιαστικές επιταγές που αντιβαίνουν στην ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Οι αντιρρησίες συνείδησης διώχθηκαν ιστορικά για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτικά ή να συμμετάσχουν σε πολέμους. Ο αγώνας τους ανάγκασε τα κράτη να αναγνωρίσουν σταδιακά το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης, δηλαδή την προτεραιότητα της ατομικής συνείδησης απέναντι στο κράτος. Στην Ελλάδα, η νομιμοποίηση της εναλλακτικής κοινωνικής θητείας ήρθε πολύ αργά (μόλις το 1997), και οι πρώτοι αντιρρησίες είχαν υποστεί φυλακίσεις και καταδίκες για τις πεποιθήσεις τους. Τα δικαιώματα απαιτούν αγώνες και θυσίες.
Ο αγώνας αυτός των αντιρρησιών έχει πολλά κοινά με την περίπτωσή μας. Δεν είναι απλώς “ειρηνιστικός”. Είναι αντι- ολοκληρωτικός στη ρίζα του. Ο αντιρρησίας συνείδησης λέει: «Καμία κρατική, στρατιωτική ή άλλη εξουσία δεν έχει το δικαίωμα να ορίζει τη συνείδησή μου.»
Το ίδιο πνεύμα αντίστασης χρειαζόμαστε και εμείς σήμερα απέναντι στον ψηφιακό ολοκληρωτισμό: Όταν οι μηχανισμοί εξουσίας επιβάλλουν συμμόρφωση μέσω επιτήρησης, ελέγχου, ή ψηφιακής καταγραφής, η αντίρρηση συνείδησης μεταφέρεται στο ψηφιακό πεδίο.
Έτσι, σήμερα η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης μπορεί να επεκταθεί: Σ’ αυτόν που αρνείται να υποταχθεί στην αριθμοποίηση, στον έλεγχο και την επιτήρηση μέσω ηλεκτρονικής ταυτότητας, “έξυπνων” συσκευών, social media ή κρατικών βάσεων δεδομένων. Στις ομάδες που αρνούνται τη λογική της πλήρους ψηφιοποίησης της ζωής, της “βαθμολόγησης” των πολιτών, ή της αλγοριθμικής συμμόρφωσης. Στους πολίτες, θρησκευόμενους και μη, που υπερασπίζονται την ανθρώπινη ελευθερία απέναντι στην ψηφιακή επιτήρηση, ακόμα και με κόστος κοινωνικό ή επαγγελματικό.
Αντλώντας έμπνευση από το παράδειγμα των αντιρρησιών, μπορούμε:
α.- Να προχωρήσουμε σε δημόσια ανυπακοή: Δηλαδή σε άρνηση συμμετοχής σε υποχρεωτικά ψηφιακά προγράμματα ή εφαρμογές που παραβιάζουν την ελευθερία και την ιδιωτικότητα. Πολύ περισσότερο σε συστήματα που παραπέμπουν με την μεθοδολογία τους στον τελικό εκβιασμό του πιστού: Ή να δεχθεί να χαραχθεί πάνω του το όνομα ή ο αριθμός του ονόματος του Θηρίου της Αποκάλυψης ή να τεθεί εκτός κοινωνίας και δικαιωμάτων ως απόκληρος.
β.- Να δώσουμε ηθική μαρτυρία με τη δημοσιοποίηση πράξεων ή λόγου που δείχνουν πως “υπάρχει άλλος δρόμος”. Ο δρόμος αυτός είναι της κατάργησης των υποχρεωτικοτήτων και η προαιρετικότητα στα επιβαλλόμενα μέτρα.
γ.- Να δείξουμε αλληλεγγύη σε διωκόμενους για πράξεις ψηφιακής ή κοινωνικής ανυπακοής.
δ.- Να δημιουργήσουμε εναλλακτικές δομές (κοινότητες, δίκτυα, εφαρμογές) που θα λειτουργούν σύμφωνα με τις αξίες της ελευθερίας και της αυτονομίας.
Η.- ΜΕΤΑ ΤΗΝ 5Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΙ;
Σε λίγες μέρες φθάνει η 5η Νοεμβρίου. Αν δεν υπάρξει άλλη παράταση, θα μας στείλουν στο σπίτι τον Προσωπικό Αριθμό. Θα τον δημιουργήσουν μόνοι τους, χωρίς τη βούλησή μας και χωρίς τη συμμετοχή μας. Ίσως υπάρξει μια ακόμη περίοδος που θα μας επιτραπεί να χρησιμοποιούμε τους παλιούς κωδικούς μέχρι να ενοποιηθούν τα συστήματα. Θα τελειώσει και αυτή.
Το μόνο όπλο αντίστασης που μας απομένει είναι η άρνηση της χρήσης του Π.Α. Με συνέπειες που δεν μας λένε ακόμη αλλά μπορούμε να τις προβλέψουμε: Δεν θα μπορούμε να κάνουμε χρήση της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, άρα δεν θα μπορούμε πάρουμε μισθό, σύνταξη, φάρμακα, να πληρώσουμε τους φόρους, να εγγραφούν τα παιδιά μας στο Πανεπιστήμιο και πάει λέγοντας.
Προοίμιο μαρτυρίου. Πόσοι θα μπορέσουν να το «σηκώσουν» στις πλάτες τους, τις ατομικές και τις οικογενειακές; Δεν ξέρω. Εμείς ως ΕΞΟΔΟΣ σας λέμε το «δέον». Και αυτό είναι ότι μια μαζική άρνηση χρήσης του Προσωπικού Αριθμού είναι ικανή να αδρανοποιήσει το σύστημα και να το ταρακουνήσει. Διότι αν 500.000, ας πούμε, ενεργοί πολίτες δεν πάνε να πληρώσουν φόρους, να εισπράξουν μισθούς και συντάξεις, να πάρουν φάρμακα για 5-6 μήνες, θα έλθει το «πάνω-κάτω». Θα είναι το μόνιμο πολιτικό θέμα συζήτησης παντού, στη Βουλή, στα μ.μ.ε., στον κόσμο, στα σπίτια. Να είστε σίγουροι, θα φέρει αποτελέσματα. Θα υπάρξει και η άνωθεν βοήθεια. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό Ο Κύριος θα συγκινηθεί από το φιλότιμο των παιδιών του. Θα δώσει την έκβαση του πειρασμού.
Εμείς λοιπόν λέμε το «δέον». Δεν το απαιτούμαι. Δεν το επιβάλλουμε. Ούτε σας λέμε ότι, όποιοι υποκύψουν, «περιπίπτουν εις αμαρτίαν». Δεν είναι δικό μας θέμα αυτό. Είναι του καθενός και του πνευματικού του. Εμείς είμαστε βέβαιοι για ένα μόνο: Ότι όλο αυτό το σύστημα του ψηφιακού ελέγχου της ανθρωπότητας που κτίζεται μεθοδικά, με σταδιακή αφαίρεση των ελευθεριών μας, έχει γίνει πια ένας εν δυνάμει πνευματικός κίνδυνος. Κάποια στιγμή, όταν η εξουσία ελέγχου περάσει στα χέρια αντίχριστων δυνάμεων, θα χρησιμοποιηθεί για να εκβιαστούμε στην πίστη μας στο Χριστό. Και όλο αυτό το πλέγμα και πνεύμα ανελευθερίας διευκολύνει το χάραγμα. Και δεν το θέλει ο Χριστός. Και αφού δεν το θέλει ο Χριστός που αγαπώ, δεν το θέλω και εγώ.
Ωστόσο, «ο δυνάμενος χωρείν, χωρείτω». Όποιος δεν μπορέσει, και πάλι αδελφός μας και συναγωνιστής θα μείνει. Τον θέλουμε δίπλα μας. Δεν χωριζόμαστε. Κατανοούμε. Συνεχίζουμε να πορευόμαστε όλοι μαζί. Έχουμε πολλούς αγώνες ακόμη να κάνουμε. Και ό,τι δεν κατάφερε ένας αδελφός σήμερα για τον «άλφα ή βήτα» λόγο, θα το μπορέσει Θεού συνεργούντος σε ένα άλλο στάδιο του αγώνα. Αρκεί το φρόνημά μας να είναι το ίδιο.
Συναγωνιστές και αδελφοί, θαρσείτε. Ζει Κύριος. Οι καιροί δύσκολοι. Αλλά ξέρουμε το Νικητή. Και θα είμαστε με το μέρος Του!
