Μεταφορά από τη Μάλτα στο Γκάτσινα ( προάστειο της περιοχής της Πετρούπολης) τμήματος του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου, μαζί με την εικόνα της Παναγίας της Φιλερμίου και το δεξί χέρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, 12 Οκτωβρίου
διαβάζουμε από το ιστολόγιο https://www.sidirokastro.org/
Η μεταφορά από τη Μάλτα στο Γκάτσινα ενός τμήματος του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου, μαζί με την εικόνα της Παναγίας της Φιλερμίου (από το όρος Φίλερμος στο νησί της Ρόδου) και το δεξί χέρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, έγινε το έτος 1799.
Αυτά τα ιερά κειμήλια φυλάσσονταν στο νησί της Μάλτας από τους Ιππότες του Καθολικού Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, γνωστούς και ως Ιωαννίτες ή Ιππότες του Νοσοκομείου.
Στις 11 Ιουνίου 1798, όταν τα στρατεύματα του Ναπολέοντα αποβιβάστηκαν στο νησί καθ’ οδόν προς την Αίγυπτο, οι Ιππότες της Μάλτας ζήτησαν από τη Ρωσία βοήθεια και προστασία, επειδή ο Κανονισμός του Τάγματός τους απαγόρευε να πολεμούν εναντίον άλλων χριστιανών.
Στις 12 Οκτωβρίου 1799, οι Ιππότες προσέφεραν αυτά τα αρχαία ιερά κειμήλια στον Αυτοκράτορα Παύλο Α΄ της Ρωσίας, ο οποίος βρισκόταν τότε στο Γκάτσινα. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους, τα ιερά αυτά αντικείμενα μεταφέρθηκαν στην Αγία Πετρούπολη και τοποθετήθηκαν στα χειμερινά ανάκτορα, μέσα στον ναό αφιερωμένο στην Εικόνα του Σωτήρος μη χειροποιήτου.
Η εορτή αυτής της μεταφοράς καθιερώθηκε το 1800.
Το δεξί χέρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου βρέθηκε στα χέρια των Ιωαννιτών Ιπποτών μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453. Τότε μεταφέρθηκε στη Ρόδο, όπου είχε έδρα το Τάγμα. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν και τη Ρόδο το 1522, οι Ιππότες μετέφεραν όλα τα ιερά κειμήλια στη Μάλτα.
Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα της Παναγίας της Φιλερμίου είχε αγιογραφηθεί από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Από τα Ιεροσόλυμα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τον 13ο αιώνα, σταυροφόροι την πήραν από εκεί, και από τότε φυλασσόταν από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη.
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, τα ιερά αυτά αντικείμενα μεταφέρθηκαν στον Καθεδρικό Ναό του Παβλόφσκι στο Γκάτσινα.
Το φθινόπωρο του 1919, όταν ο στρατός του Γιουντένιτς εγκατέλειψε το Γκάτσινα, τα ιερά λείψανα μεταφέρθηκαν στην Εσθονία, έπειτα στη Δανία, όπου τα παρέδωσαν στη χήρα του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄, Μαρία Φεοντόροβνα. Οι κόρες της τα έδωσαν αργότερα στον Μητροπολίτη Αντώνιο (Χραπόβιτσκι).
Τα λείψανα φυλάχθηκαν για λίγο στο Βερολίνο και μετά στη Γιουγκοσλαβία, αλλά εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τον πόλεμο, οι αρχές της Γιουγκοσλαβίας τα αναζήτησαν για έξι χρόνια.
Το 1951 ανακαλύφθηκαν τελικά στο Μοναστήρι του Τσετίνιε στο Μαυροβούνιο, και μεταφέρθηκαν στο Κρατικό Ιστορικό Μουσείο της πόλης.
Η ύπαρξή τους εκεί αποκαλύφθηκε δημόσια μόνο το 1993, με αφορμή την επίσκεψη του Πατριάρχη Μόσχας Αλεξίου Β΄.
πηγή ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
