ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΘΕΑΤΡΟ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΣΤΕΡΟΎΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΥΠΕΡΤΕΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΥΒΡΙΔΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΜΑΣ...
ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΟΒΟΥ άρα καλόν να διαβάσουμε τα παρακάτω:
Καταρρέει η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας… Δραματική κρίση σε πολεμική αεροπορία, drones και εξοπλιστικά – Φόβοι για γυμνή άμυνα απέναντι σε Ιράν, Ελλάδα και ΝΑΤΟ
Η προσπάθεια της Τουρκίας να εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, η οποία παρεμποδίζεται από κυρώσεις, καθυστερήσεις στις προμήθειες και εσωτερικές πολιτικές παρεμβάσεις, προκαλεί ανησυχία στους στρατιωτικούς αναλυτές.
Η πρόσφατη ισραηλινή επίθεση κατά του Ιράν αποκάλυψε τις ευπάθειες της Άγκυρας, εγείροντας νέα ερωτήματα σχετικά με τις αποτρεπτικές της δυνατότητες.
Ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχει επανειλημμένα αποδώσει τιμές στα εγχώρια παραγόμενα στρατιωτικά drones, τα άρματα μάχης Altay και το μαχητικό αεροσκάφος KAAN, παρουσιάζοντάς τα συχνά ως απόδειξη της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος.
Ωστόσο, πολλά εμβληματικά προγράμματα παραμένουν υπό το κράτος τεχνικών εμποδίων, πολιτικών σκοπιμοτήτων και των αλυσίδων εφοδιασμού που έχουν πληγεί από κυρώσεις.
Η Πολεμική Αεροπορία της Τουρκίας εξακολουθεί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε έναν γηρασμένο στόλο μαχητικών αεροσκαφών F-16.
Τα περισσότερα από αυτά τα αεροσκάφη, τα οποία παραδόθηκαν αρχικά τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, χρειάζονται επειγόντως αναβαθμίσεις.
Η Άγκυρα έχει ζητήσει 40 νέα μαχητικά F-16 Block 70 από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και η κυβέρνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden έδωσε κατ’ αρχήν έγκριση μετά την κύρωση από την Άγκυρα της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, το Κογκρέσο των ΗΠΑ δεν έχει ακόμη οριστικοποιήσει τη συμφωνία. Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι οι καθυστερήσεις πλήττουν την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η Άγκυρα ασκεί επίσης πιέσεις για επανένταξη στο πρόγραμμα μαχητικού πολλαπλών ρόλων F-35, από το οποίο αποκλείστηκε το 2019 λόγω της αγοράς των ρωσικών συστημάτων πυραύλων S-400.
Ο Erdogan δήλωσε μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη, την περασμένη εβδομάδα, ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump είχε ανταποκριθεί θετικά στην ανανεωμένη διάθεση διαλόγου.
Ο Αμερικανός Πρέσβης στην Τουρκία και Ειδικός Απεσταλμένος για τη Συρία, Tom Barack, εξέφρασε αισιοδοξία για την επίλυση των αμυντικών εντάσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας, συμπεριλαμβανομένων των θεμάτων που σχετίζονται με το πρόγραμμα F-35 και τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στο πλαίσιο του νόμου CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act).
Μιλώντας στο κρατικό τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu στις 29 Ιουνίου, ο Barack δήλωσε: «Κατά την άποψή μου, ο πρόεδρος Trump και ο πρόεδρος Erdogan θα πουν στον υπουργό [Marko] Rubio και τον υπουργό Εξωτερικών [Hakan] Fidan: “Ολοκληρώστε το, βρείτε τρόπο”. Το Κογκρέσο θα στηρίξει μια λογική κατάληξη. Συνεπώς, πιστεύω ότι υπάρχει πραγματική πιθανότητα να βρεθεί λύση έως το τέλος του έτους.»
Στο μεταξύ, η Τουρκία έχει ξεκινήσει συνομιλίες με το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία και την Ιταλία για την πιθανή απόκτηση μαχητικών Eurofighter Typhoon.
Η Γερμανία, η άλλη χώρα-συμμέτοχος στην παραγωγή, παραμένει διστακτική, επικαλούμενη πολιτικές εντάσεις λόγω των εσωτερικών πολιτικών της Τουρκίας και προηγούμενης κριτικής για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο, η Γερμανία έχει μετριάσει τη στάση της και, με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα — που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό — να αίρει την αντίθεσή του, αυξάνονται οι πιθανότητες έγκρισης της πώλησης.
Το εγχώριο τουρκικό μαχητικό πέμπτης γενιάς, KAAN (πρώην TF-X), πραγματοποίησε τις πρώτες τροχοδρομήσεις του νωρίτερα φέτος. Ωστόσο, το πρόγραμμα αντιμετωπίζει σημαντικά εμπόδια, με κυριότερο αυτό του κινητήρα.
Το πρωτότυπο χρησιμοποιεί επί του παρόντος τον κινητήρα F110 της General Electric, αλλά οι εγχώριες εναλλακτικές λύσεις που αναπτύσσονται από την Turkish Engine Industries (TEI) δεν είναι ακόμη έτοιμες για πτήση.
Έχει εξεταστεί επίσης το ενδεχόμενο χρήσης κινητήρων Rolls-Royce, αν και οι διαπραγματεύσεις παραμένουν ατελέσφορες.
Το KAAN δεν αναμένεται να ενταχθεί στο οπλοστάσιο της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας πριν από το 2035 το νωρίτερο, και το χρονοδιάγραμμα αυτό εξαρτάται από την πρόοδο του προγράμματος χωρίς σοβαρές καθυστερήσεις.
Καθώς η πλατφόρμα δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει τις δοκιμές πιστοποίησης, παραμένει αβέβαιο αν μπορεί να ανταποκριθεί στις επιχειρησιακές απαιτήσεις.
Παρά τη συνεχιζόμενη δομική ανάπτυξη, το αεροσκάφος εξακολουθεί να βασίζεται σε ξένους κινητήρες, γεγονός που υποδηλώνει συνεχιζόμενους περιορισμούς στις εγχώριες δυνατότητες ανάπτυξης προώθησης.
Μια ακόμη ανησυχία είναι η έλλειψη επαρκών ικανών πιλότων.
Μετά την αμφιλεγόμενη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, η κυβέρνηση Erdogan απέλυσε ή φυλάκισε χιλιάδες στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας με κατασκευασμένες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων πάνω από 600 έμπειροι πιλότοι μαχητικών.
Το κενό που δημιουργήθηκε δεν έχει ακόμη καλυφθεί πλήρως.
Η Τουρκία πιθανόν να λειτουργεί με ελάχιστες αναλογίες, ίσως κάτω από 1,2 πιλότους ανά αεροσκάφος λόγω της έλλειψης πιλότων, ενώ η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει περίπου 295 αεροσκάφη.
Ιδανικά, η αναλογία αυτή θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 1,5 έως 2 πιλότοι ανά αεροσκάφος, ώστε να διασφαλίζεται επαρκής ξεκούραση, εκπαίδευση και εναλλαγή, χωρίς να επιβαρύνονται υπέρμετρα οι πιλότοι.
Η λειτουργία κάτω από αυτό το όριο ενέχει κινδύνους μείωσης της αποτελεσματικότητας και αυξημένης καταπόνησης του προσωπικού.
Tα επίπεδα εμπειρίας στην Τουρκική Πολεμική Αεροπορία παραμένουν κρίσιμα χαμηλά
Παρότι έχουν τεθεί σε εφαρμογή νέα προγράμματα εκπαίδευσης πιλότων, τα επίπεδα εμπειρίας στην Τουρκική Πολεμική Αεροπορία παραμένουν κρίσιμα χαμηλά, με στρατιωτικές πηγές να επισημαίνουν ότι η εκπαίδευση ενός έμπειρου πιλότου F-16 συνήθως απαιτεί πάνω από μία δεκαετία, ένα αποτέλεσμα που δεν μπορεί να επιταχυνθεί μέσω πολιτικών μέτρων.
Η Τουρκία εργάζεται επίσης πάνω στο δικό της νέο πρόγραμμα αντιαεροπορικής άμυνας μεγάλης εμβέλειας με την ονομασία Steel Dome (Χαλύβδινος Θόλος), αλλά αυτό παραμένει στα αρχικά στάδια ανάπτυξης.
Το Nordic Monitor είχε προηγουμένως αναφέρει ότι το ρωσικής κατασκευής σύστημα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς S-400, το οποίο αγοράστηκε από τη Ρωσία, δεν αποτελεί μέρος του έργου.
Για να καλύψει το κενό, η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την αγορά του γαλλο-ιταλικού συστήματος πυραύλων SAMP/T.
Ο Πρόεδρος Erdogan φέρεται να ζήτησε στήριξη από τον Γάλλο Πρόεδρο Macron κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ.
Το συνολικό κόστος του ρωσικής κατασκευής συστήματος αεράμυνας S-400, που αγοράστηκε από την Τουρκία, εκτιμάται περίπου στα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια, μέρος των οποίων καταβλήθηκε προκαταβολικά στη Μόσχα.
Τελικά, η Τουρκία δεν προχώρησε στην προγραμματισμένη προμήθεια δεύτερης παρτίδας πυραύλων και συστημάτων, απόφαση η οποία ερμηνεύτηκε ευρέως ως προσπάθεια αποφυγής περαιτέρω επιδείνωσης των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αναλυτές προειδοποιούν επίσης για μείωση της ποιότητας των στελεχών στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Μετά τις εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν το πραξικόπημα του 2016, οι απαιτήσεις για την ένταξη στο σώμα επιτελικών αξιωματικών χαλάρωσαν, γεγονός που εγείρει ανησυχίες για τον επαγγελματισμό του στρατεύματος.
Νέος κανονισμός που ψηφίστηκε τον περασμένο μήνα από το κοινοβούλιο επιτρέπει στον Erdogan να επηρεάζει άμεσα το χρονοδιάγραμμα προαγωγών ανώτερων αξιωματικών. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτό υπονομεύει την αξιοκρατία και αυξάνει την πολιτική παρέμβαση στην αλυσίδα διοίκησης, δημιουργώντας μια ιεραρχία βασισμένη στην πίστη και όχι στις ικανότητες.
Το κύριο άρμα μάχης Altay, ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής αμυντικής στρατηγικής της Τουρκίας, έχει αντιμετωπίσει επανειλημμένες καθυστερήσεις.
Η Άγκυρα υπέγραψε συμφωνία παραγωγής με την εταιρεία BMC τον Νοέμβριο του 2018 για την κατασκευή 250 αρμάτων τύπου T1.
Οι αρχικές παραδόσεις είχαν προγραμματιστεί για τα τέλη του 2019.
Αντ’ αυτού, μόλις δύο πρωτότυπα μπήκαν στο τουρκικό οπλοστάσιο το 2023, με τη μαζική παραγωγή να μετατίθεται για το 2025 και την πλήρη ανάπτυξη να εκτείνεται έως τα τέλη της δεκαετίας του 2020.
Η εξάρτηση του προγράμματος από τον κινητήρα επιδεινώθηκε μετά την αποχώρηση της γερμανικής εταιρείας MTU λόγω εμπάργκο που επιβλήθηκαν εξαιτίας των επιχειρήσεων της Τουρκίας στη Συρία.
Σε απάντηση, η Τουρκία εξασφάλισε συμφωνία για την εισαγωγή κινητήριων μονάδων (powerpacks) ισχύος 1.500 ίππων από τη Hyundai-Doosan της Νότιας Κορέας.
Ωστόσο, οι μονάδες αυτές δεν έχουν ακόμη ανταποκριθεί στα τοπικά πρότυπα απόδοσης και ενσωμάτωσης, ενώ ο εγχώρια αναπτυσσόμενος κινητήρας «Batu» απέχει ακόμη χρόνια από την επιχειρησιακή του ένταξη.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι πολιτικά κίνητρα επηρέασαν τη διαδικασία του διαγωνισμού.
Η BMC φέρεται να εξασφάλισε το συμβόλαιο αντί της Otokar και των γερμανικών κινητήρων της λόγω των δεσμών της με τον Πρόεδρο Erdogan και επιχειρηματίες-συμμάχους του, όπως ο Etem Sancak, οδηγώντας σε κατηγορίες ότι το έργο προτίμησε τους κομματικούς φίλους έναντι της επάρκειας.
Η παραγωγή, η οποία αρχικά γινόταν στο Καρασού, μεταφέρθηκε αργότερα στο Αριφιγιέ, ύστερα από ανησυχίες ότι η αρχική τοποθεσία ήταν ακατάλληλη, ενδεχομένως λόγω κινήτρων που σχετίζονται με την αξία της γης.
Πρώην αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας δηλώνουν ότι το μοτίβο αυτό έχει αποδυναμώσει την τεθωρακισμένη ικανότητα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αντί να την ενισχύσει.
Παρότι τα σχέδια προβλέπουν παραδόσεις τριών αρμάτων το 2025 και έως 85 αρμάτων στην έκδοση T1 τα επόμενα τρία χρόνια, η καθυστέρηση έχει εξαλείψει οποιοδήποτε βραχυπρόθεσμο πλεονέκτημα εγχώριας ισχύος αρμάτων μάχης.
Ένα από τα εμπόδια για την ενίσχυση της τουρκικής άμυνας είναι η τρέχουσα οικονομική κατάσταση της χώρας.
Με την τουρκική λίρα να έχει χάσει σημαντική αξία έναντι του δολαρίου ΗΠΑ τον τελευταίο χρόνο, η εισαγωγή αμυντικού εξοπλισμού έχει γίνει ακόμη πιο δαπανηρή. Αν και ο Erdogan έχει δεσμευτεί να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες στο 2,5% του ΑΕΠ έως το 2027, τα περισσότερα σημαντικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των κινητήρων, των ηλεκτρονικών και των ραντάρ, εξακολουθούν να εξαρτώνται από ξένους προμηθευτές.
Τον Οκτώβριο του 2024, η τουρκική κυβέρνηση είχε προγραμματίσει να εισαγάγει νέο νομοσχέδιο στη Βουλή, το οποίο θα επέβαλλε ετήσια εισφορά στο Ταμείο Αμυντικής Βιομηχανίας ύψους 750 λιρών (22 δολάρια) για άτομα με πιστωτικό όριο 100.000 λιρών (2.923 δολάρια) ή περισσότερο.
Ο Υπουργός Οικονομικών Mehmet Simsek τόνισε ότι η Τουρκία βρίσκεται σε μια δύσκολη γεωπολιτική περιοχή και πρέπει να ενισχύσει τις αποτρεπτικές της δυνατότητες.
Ο Simsek υποστήριξε ότι απαιτούνται πρόσθετοι πόροι για έργα της αμυντικής βιομηχανίας, ιδίως για την κατασκευή του Steel Dome και την παραγωγή του μαχητικού αεροσκάφους KAAN.
Ωστόσο, ύστερα από έντονη λαϊκή αντίδραση, η πρόταση αναβλήθηκε για το 2025.
Δεν έχει υπάρξει επίσημη δήλωση από την κυβέρνηση σχετικά με την επαναφορά του νομοσχεδίου.
Δυνατή αλλά ευάλωτη
Σύμφωνα λοιπόν με πολλούς αναλυτές, η Τουρκία αποδεικνύεται τελικά ότι δεν είναι η παντοδύναμη στρατιωτική δύναμη που συχνά προβάλλεται, καθώς βρίσκεται σε τροχιά αποσύνθεσης με εμφανείς αδυναμίες στις Ένοπλες Δυνάμεις της.
Η τουρκική πολεμική αεροπορία υποφέρει από σοβαρή έλλειψη έμπειρων πιλότων και πεπαλαιωμένα F-16, την ώρα που η Ελλάδα ενισχύει το στόλο της με Rafale και εκσυγχρονισμένα F-16 Viper, ενώ το Ισραήλ διαθέτει υπερσύγχρονα F-35 και προηγμένα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου.
Η άμυνα της Τουρκίας χαρακτηρίζεται «γυμνή» απέναντι σε αυτούς τους δύο γείτονες, καθώς κρίσιμα προγράμματα όπως η παραγωγή του άρματος μάχης Altay και η κατασκευή εγχώριων συστημάτων αεράμυνας καθυστερούν λόγω τεχνικών και οικονομικών εμποδίων.
Παράλληλα, η εξάρτηση από ξένους προμηθευτές παραμένει υψηλή, ενώ η πολιτική παρέμβαση στην ιεραρχία του στρατεύματος υπονομεύει την αξιοκρατία και επιδεινώνει περαιτέρω την επιχειρησιακή επάρκεια των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, αφήνοντας την Τουρκία πιο ευάλωτη έναντι Ελλάδας και Ισραήλ.
ΠΗΓΗ https://www.bankingnews.gr/
