Σήμερα Δευτέρα 20 Ιουνίου, είχα την ευλογία να βρεθώ για προσκύνημα στον Όσιο Δαυίδ.
Περιμένοντας στην δεξιά πύλη του ιερού να πάρουμε την ευχή του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής, Γέροντα Γαβριήλ, μαζί με άλλους προσκυνητές, περιμέναμε υπομονετικά βλέποντας έναν ιερέα σκυμμένο στο πετραχήλι του Γέροντα Γαβριήλ να διαβάζει ευχές και να παρακαλεί την Παναγία, και τους Αγίους για το παιδάκι του ιερέα, το οποίο ήταν κι αυτό κάτω από το πετραχήλι..
Σιγά σιγά ο Γέροντας άρχισε να το ρωτάει απλά πράγματα, πως το λένε, τι τάξη πάει, πόσων χρονών είναι κι εκείνο με σπαστή φωνή απαντούσε.
Δεν κατανοούσαμε για ποιόν λόγο του έκανε τέτοιες ερωτήσεις παρά μόνο όταν ολοκλήρωσε τις δεήσεις ο Γέροντας, και σηκώθηκε το παιδάκι 12 ετών, και κλαίγοντας ο ιερέας πατέρας του μας είπε με σπαστά Ελληνικά:
- Δοξασμένο το όνομα του Θεού, σήμερα πρώτη φορά μίλησε το παιδί μου! Στα 12 του χρόνια! Και όχι μόνο μίλησε αλλα μίλησε και στα Ελληνικά, ενώ είμαστε από τη Ρωσία και φυσικά δεν γνωρίζει ούτε λέξη στη γλώσσα σας...
Περιττό να σας πώ τι αισθανθήκαμε όλοι μας.
Οι Άγιοι της Μονής, Δαυίδ, Ιάκωβος και ο μακαριστός Γέροντας Κύριλλος, μετά των ευχών του Γέροντα Γαβριήλ να μας σκεπάζουν όλους μας.
