ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΧΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΕΊΝΑΙ ΑΛΕΞΙΤΗΡΙΟΝ ΟΛΕΘΡΩΝ.
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΚΕΛΛΗΣ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ
" Τη στενή σχέση της Αγίας με το Αιγαίο πέλαγος όχι μόνο λόγω του παραθαλάσσιου χώρου του μαρτυρίου της, αλλά και εξαιτίας των προαναφερθέντων παραδόσεων περί της ρίψεως της Τιμίας Κάρας της στη θάλασσα, έρχεται να επιβεβαιώσει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφοντας στον Συναξαριστή του τα ακόλουθα: «Διότι εις πολλούς οίτινες προστρέχουσι τω ναώ της χάριν ιατρείας φαίνεται κατ' όναρ (=στ' όνειρό τους) η αγία … και νομίζεται ότι έρχεται μεν από το εκεί πέλαγος, εμβαίνει δε εις τον ναόν της"
«Ο πολύς εν σοφία και μέγας εν αρετή» Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749 - 1809) αναφέρει στον Συναξαριστή του ότι : «οι κάτοικοι της νήσου Χίου εκ παλαιών χρόνων έκτισαν ναόν σεβάσμιον εις το όνομά της, και έχουσι μεγάλον σέβας και ευλάβειαν εις αυτήν»
Όπως γνωρίζουμε από το Συναξάρι της Αγίας, μην μπορώντας να τρέξει άλλο η Αγία Μαρκέλλα, πληγωμένη καθώς ήταν από τα βέλη που της έριξε ο πατέρας και θύτης της, προσευχήθηκε με ζέουσα πίστη στον Κύριο ν’ ανοίξει ο βράχος που πατούσε και να την προφυλάξει. Και τότε για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι «όπου βούλεται ο Θεός νικάται φύσεως τάξις». Ο σκληρός και συμπαγής βράχος ανοίγει σαν να ήταν μαλακό κερί και εγκλωβίζει μέσα του το σώμα της Αγίας μέχρι το στήθος. Ο πατέρας της με εωσφορικό μένος, αφού δεν καταφέρνει να την αποσπάσει από την ασφάλεια που κατά θεϊκή εντολή της παρέχει η πέτρινη αγκάλη του βράχου και τυφλωμένος από τα δαιμονικά του πάθη, αφού της αποκόψει τους μαστούς την αποκεφαλίζει και «την θεόφρονα κεφαλήν αυτής εκτέτμηται». Ο κατ’ όνομα μόνο πατέρας της Αγίας, αυτός ο «κακομήχανος ανήρ», αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, δηλαδή: «Νους γαρ αποστάς του Θεού ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης»6 
ο νους του ανθρώπου, όταν απομακρυνθεί από το Θεό ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονικός). «Ξίφει τον αυχένα σου σεμνή, έτεμε τοκεύς και γεννήτωρ, ο σός και έδραμες Μάρτυς εις Μητρόπολιν των πρωτοτόκων χαρά, και τα κάλλη εμβλέπεις νυν Τριάδος της θείας». 6Α Ενώ λοιπόν η ψυχή της συνοδευμένη από αγγέλους παρουσιάζεται μπροστά στον Κύριο, προκειμένου να της παραδώσει τον «στέφανον της ζωής» (Απ. 2,10) και να την κατατάξει εν μέσω των Αγίων, το νεκρό της σώμα παραμένει σταθερά μέσα στον βράχο λουσμένο με το άχραντο αίμα του Μαρτυρίου της. Όπως αναφέρει ο Άγιος Νικηφόρος ο Χίος «τον τόπον εκείνον τον ονομάζουν οι εντόπιοι, Μαρτύριον της Αγίας Μαρκέλλης, με το να έγινεν εκεί η αποτόμησις. εκεί ευρίσκεται και η πέτρα, η οποία έκρυψε και εσκέπασε το παρθενικόν και πάντιμον σώμα της, και έως της σήμερον, κρίμασιν οις οίδεν ο Κύριος, το σκεπάζει»
7. Από την ημέρα λοιπόν αυτή και μέχρι σήμερα ο βράχος, που προφύλαξε την Αγία Μαρκέλλα, έγινε ο τάφος της και συνάμα η λειψανοθήκη της, όπου κατά βούληση του Θεού διαφυλάσσεται ολόκληρο το Άγιο λείψανό της εκτός από την κεφαλή της Αγίας. Για το λόγο αυτό τον τον ιερό αυτό βράχο ο Όσιος Νικηφόρος ο Χίος στην Ακολουθία της Αγίας που συνέγραψε τον ονομάζει «Σορόν» και αλλού «Σορόν, ήγουν θήκην των Λειψάνων της Αγίας»
Τη στενή σχέση της Αγίας με το Αιγαίο πέλαγος όχι μόνο λόγω του παραθαλάσσιου χώρου του μαρτυρίου της, αλλά και εξαιτίας των προαναφερθέντων παραδόσεων περί της ρίψεως της Τιμίας Κάρας της στη θάλασσα, έρχεται να επιβεβαιώσει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφοντας στον Συναξαριστή του τα ακόλουθα: «Διότι εις πολλούς οίτινες προστρέχουσι τω ναώ της χάριν ιατρείας φαίνεται κατ' όναρ (=στ' όνειρό τους) η αγία … και νομίζεται ότι έρχεται μεν από το εκεί πέλαγος, εμβαίνει δε εις τον ναόν της
Βασίλειος Γ. Βοξάκης, Θεολόγος καθηγητής
ΠΗΓΗ
