Ήταν περίοδος νηστείας την ημέρα εκείνη και παρουσίαζαν νηστήσιμα εδέσματα, στην γιορτή που έγινε.
Και όταν στον Τρικούπη, του προσφέρθηκαν τα εδέσματα αυτά, εκείνος είπε:
- Εγώ, δεν νηστεύω για έναν Εβραίο! Μετά από λίγο καιρό, ο Τρικούπης αρρώστησε και ήρθε η ώρα του θανάτου.
Πήγε ο ιερέας με το Άγιο Ποτήριο, να του προσφέρει το ''Εισιτήριο'', την Θεία Κοινωνία, έστω την τελευταία στιγμή. Και παρότι ψυχορραγούσε ο Τρικούπης, βρήκε την δύναμη να ανασηκωθεί στο προσκέφαλο του κρεβατιού και να πει:
- Έξω ο Ναζωραίος!
Για τον κόσμο, ήταν ένας ''πετυχημένος'' πολιτικός, αλλά για τον εαυτόν του ήταν ένας άφρων, διότι καταδίκασε αιώνια την ψυχή του...
Δημήτριος Παναγόπουλος
