Η συνειδητοποίηση και κατάκτηση του κειμένου αυτού, αν διαβαστεί προσεκτικά, οδηγεί σε αποκαλυπτική γνώση. Εξάλλου, ο ίδιος ο Άγιος Συμεών μαρτυρεί στα έργα του ότι και μόνο η ανάγνωση των λόγων του αποτυπώνει στην ψυχή, μυστικώ τω τρόπω, τα ένθεα νοήματά τους και μεταγγίζει την ιερή χάρη τους.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα αποτυπώνεται με ενάργεια μια συντριπτική λυτρωτική διάσταση και αλήθεια που αφορά στην κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος από την πτώση της παρακοής μέχρι σήμερα παραμένει τραγικά δυστυχισμένος, λόγω της απομάκρυνσής του από τον Θεό και μάλιστα διάκειται εχθρικά προς τον Θεό. Όσο μεγαλύτερη η απομάκρυνση, όπως συμβαίνει τώρα στην εποχή μας, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος και το χάος. Αυτή είναι όλη η αιτία της δυστυχίας του που επιφέρει την έλλειψη της ειρήνης. Ο μόνος τρόπος της ειρήνευσης είναι η συμφιλίωσή του με τον Θεό. Το πώς θα γίνει αυτό, μας το εξηγεί ο Άγιος Συμεών.
Πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διάθεση μετανοίας, η ειλικρινής και μετά συντριβής συναίσθηση των αμαρτιών του, δηλαδή το πένθος της ψυχής του για τα κρίματά της, η δίψα για τον Θεό. Τότε σιγά-σιγά καθαρίζεται η ψυχή και γίνεται σαν καθρέφτης καθαρός.
Η ψυχή που έγινε τέτοια, θα δει εξάπαντος τον Θεό μέσα της, συμφιλιώνεται μαζί Του και επέρχεται ειρήνη ανάμεσα στον Θεό και σ’ εκείνη που μέχρι πριν ήταν εχθρική απέναντί Του. Τότε αυτή η ψυχή μακαρίζεται ως ειρηνοποιός και ο άνθρωπος γίνεται υιός Θεού κατά τον μακαρισμό: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται». Αυτή είναι η αληθής έννοια του ειρηνοποιού ανθρώπου και όχι όπως απλά την αντιλαμβανόμαστε. Κατά τον Άγιο Συμεών ειρηνοποιός είναι ο άνθρωπος που συμφιλιώθηκε με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος τον συμφιλιώνει έτσι με τον Πατέρα Του, με τον οποίο ήταν πριν εχθρός Του.
Για τον λόγο αυτό ήρθε στον κόσμο ο Ιησούς και έγινε άνθρωπος, για να ενώσει τα διεστώτα, τον αποξενωμένο άνθρωπο με τον Θεό. Ο Ιησούς λαμβάνει σάρκα από τη σάρκα μας και σε μας μεταδίδει το Άγιο Πνεύμα.
Μόνο με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος ειρηνεύει βρίσκοντας τη χαμένη ευδαιμονία και τον παράδεισο μέσα του. Αλλιώς, δεν βλέπει Θεού πρόσωπο κατά κυριολεξία.
Όμως ο άνθρωπος δεν θέλει να ζει με τον Θεό, γιατί προτιμά να ζει με τα πάθη του που μόνο τον καταστρέφουν. Στη δαιμονική λαίλαπα της εποχής μας όμως, που οδηγεί μα μαθηματική ακρίβεια σε ολική καταστροφή, δεν υπάρχει κάτι άλλο πλέον που μπορεί να τον σώσει. Γι’ αυτό, όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσει, τόσο το καλύτερο.
