Δεν θα πούμε πολλά λόγια γιατί αυτά που ζούμε μιλάνε
από μόνα τους.
Θα μιλήσουμε για το βίωμα κάποιου αδελφού το 1997
και το 2011.
Είναι αυτά τα παράδοξα που αφήνουν απορίες, αλλά
γεμίζουν την καρδιά με γνώση ΘΕΟΥ και ελπίδα .
Φυσικά και δεν ξεχνιούνται εύκολα, αλλά αποτυπώνονται στην μνήμη όσα
χρόνια και αν περάσουν.
Αυτός που μας τα διηγήθηκε, όταν μας τα έλεγε έλαμπε
και μετέδιδε σε εμάς την χαρά του.
Πάμε λοιπόν να τον ακούσουμε:
« Φθινόπωρο του 1997 μεταξύ ύπνου και ξύπνιου βλέπω
τον αγαπημένο μου Γέροντα Παίσιο.
Ακόμα και κατ όναρ να βλέπεις τον ΑΓΙΟ μόνο χαρά
παίρνεις.
Είχε δίπλα του ένα μεγαλόσωμο μοναχό ασκητή στον
οποίο λέει :
-
«
Έλα Ιωαννίκιε για δες ο δικός μας εδώ φίλος θέλει την βοήθεια μας.»
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ με πλησίασε και
έτριψε το εσωτερικό της παλάμης των χεριών μου. Τότε έλαβα μεγάλη δύναμη και
κουράγιο.
Το πρωί ένα όνομα στριφογύριζε στο
μυαλό μου , ποιος ήταν αυτός ο Ιωαννίκιος που μου έφερε ο άγιος γέροντας;
Ένας φίλος θεολόγος μου έλυσε την
απορία
-
«
βρε μήπως ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ που γιορτάζει στις 4 Νοεμβρίου»
, μου είπε.
Πάγωσα γιατί αυτήν την ημερομηνία
είδα τους ΑΓΙΟΥΣ.
Από τότε φρόντισα να μάθω για τον
Άγιο Ιωαννίκιο και κάθε χρόνο τον τιμούσα ανήμερα της εορτής του.
Πέρασαν τα χρόνια και ήρθαν άλλα
βάσανα, μνημόνια, ανεργία και δεν μαζεύεται
το πράγμα.
Μπήκε ο Νοέμβριος του 2011και είχα
πάλι μια χαρά που θα τιμούσα στις 4 του μηνός πάλι τους δυο ΑΓΙΟΥΣ μας.
Ξημερώματα της ίδιας μέρας σαν να
βρέθηκα έξω από την συρματένια πορτούλα της περίφραξης της ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ στο Περιβόλι
της Παναγίας μας.
Βλέπω τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ να μου
ανοίγει και να με ευλογεί.
-
«
Έλα βρε ευλογημένε σε περίμενα , κάτσε στους κορμούς μέχρι να σβαρνίσω το κήπο μου» .
Δεν ήθελα τίποτε άλλο , αρκεί που
έβλεπα τον ΑΓΙΟ που σκάλιζε τον κήπο του, αυτό και μόνο με γέμιζε με ασύλληπτη
χαρά .
Κάποια στιγμή γυρίζει ο ΑΓΙΟΣ και
μου λέει αυστηρά:
-
«
Βρε θα την πάρουμε την ΠΟΛΗ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο , θα το δεις και για αυτό να το πιστεύεις και να μην αμφιβάλλεις.
-
Τώρα
φεύγω με τους άλλους Πατέρες.»
Τι ήταν αυτό που έβλεπα εκείνη την
στιγμή ακόμα δεν μπορώ να το ξεχάσω;
Έβλεπα τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ με σηκωμένο το ρασάκι και τα μανίκια του να μεταφέρεται στην απέναντι Σκήτη του ΑΓΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ.
Εκεί τον είδα με πολλούς άγιους
ασκητές με σηκωμένα τα αντερί και τα μανίκια τους , λες και ήθελαν να παλέψουν
με κάτι.
Τότε άκουσα τον Άγιο Γέροντα να μου
λέει:
-«πάμε στην ΠΟΛΗ να παλέψουμε
ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΑ»
- « τίποτε δεν έμεινε στην Ελλάδα ,
μόνο μερικές ψυχούλες που νοιάζονται , οι εξουσίες αυτού του τόπου χορεύουν σε
ότι τους πουν άλλοι»
Σαν να απογειώθηκαν μαχητικά προς την
Καθ ημάς Ανατολή ήταν η μεταφορά των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ από το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ προς τα
εκεί.
Αυτά μας εξιστόρησε ο αδελφός και
μετά από χρόνια Ιούνιο του 2019 με θαυμαστό
τρόπο ενώ αρθρογραφούσαμε ήδη μια καλή φίλη προγραμματίστρια δίχως να γνωρίζει
τίποτε από τα παραπάνω μας είπε:
-« σου έφτιαξα ένα ιστολόγιο για να
μην μπερδεύονται τα κείμενα σου με διαφημίσεις με γυμνές σε κάποια ιστολόγια σε αντίθεση με άλλα που είναι κόσμια, επίσης … σκέφτηκα να έχεις ηλεκτρονική διεύθυνση το https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/
Και το ονόμασα Ελληνορωμαϊκά!
Στο μυαλό μου ήρθε η ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΗ
ΠΑΛΗ αλλά μετά θυμήθηκα αυτά που είχα ακούσει και ανατρίχιασα.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
