Aδράξαμε
την ευκαιρία από τον ψηλό πευκόφυτο λόφο πάνω από την θάλασσα. Την ώρα που οι
πευκοβελόνες κυμάτιζαν και ευωδίαζαν τον αέρα , απέναντι μας τα λευκά πανιά
σαλπάριζαν μέσα στους κύκλους της
ιστορίας και του χρόνου.
Προλάβαμε
και αποτυπώσαμε την στιγμή αλλά όχι τις μυρωδιές και τους ήχους του βουνού και
της θάλασσας.
Αλλά
θυμηθήκαμε ένα παππούλη που μας έλεγε:
«
ο ΘΕΟΣ μπορεί να έδωσε στην Ελλάδα ψηλά βουνά αλλά της πέταξε μια χούφτα αλάτι
και την έκανε νόστιμη»
Τέτοια
νοστιμιά αδελφοί δεν αντέχεται, ας γίνουμε και εμείς νόστιμοι σαν άνθρωποι.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
