Τελευταίες μέρες του Αυγούστου του 1988.
Κινούμενος μόνος μου με αυτοκίνητο επί της Εθνικής Οδού στο ρεύμα προς την Αθήνα . Δεν είχε φτιαχτεί ακόμα η Εθνική οδός, όπως την γνωρίζουμε σήμερα και ευρισκόμενος στο ύψος του Ωρωπού, άλλωστε και η ταμπέλα έλεγε προς Ωρωπό.
Από το πουθενά και από ένα παράδρομο μπήκε στην κατεύθυνση μου ένα λεωφορείο με μεγάλη ταχύτητα. Η πλαγιομετωπικη σύγκρουση ήταν βέβσιη και θα γινόταν με σφοδρότητα γιατί οι ταχύτητες των οχημάτων επι της Εθνικής είναι υψηλές.
Αισθάνομαι σε εκείνα τα μοιραία κλάσματα των δευτερολέπτων ένα Γεράκο να με σπρώχνει και να αρπάζει το τιμόνι στα χέρια του φέρνοντας το αυτοκίνητο εκτός σύγκρουσης.
Από το ΣΟΚ άρχισα να τρέμω , ξαναέπιασα στο χέρια μου το τιμόνι και με δυσκολία ποιο κάτω σταμάτησα .
Πέρασαν πολλά λεπτά για να συνέλθω από το σοκ και μόλις το ξεπέρασα και ξαναθυμήθηκα το γεγονός , νέο Σοκ ...
Ποιος ήταν αυτός ο αόρατος γεράκος ;
Πώς βρέθηκε δίπλα μου σπρώχνοντας με δύναμη;
Πώς έπιασε το τιμόνι, πως μας γλύτωσε από την σύγκρουση;
Το μυαλό μου πήγε σε αυτόν τον Άγιο Γέροντα που λίγους μήνες πριν τον επισκέφτηκα με τον Γέροντα μου στο Μοναστήρι του της Μεταμορφώσεως στον Ωρωπό.
Βοήθεια μας ο Άγιος Πορφύριος αδελφοί.
Κάθε φορά που διέρχομαι από το σημείο αυτό έχω πολλούς λόγους να προσκυνώ την Χάρη του
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
