Σκοτάδι είναι το κακό.
Θάνατος είναι.
Νύχτα είναι.
Μια κατάσταση τόσο κακή, που μας κάνει και δεν βλέπουμε εκείνα που θα έπρεπε να τα βλέπαμε και δεν κάνουμε τίποτε από εκείνα, που ήταν το πιο καλό για μας να τα κάναμε!
( Αγ.Ιωάννης ο Χρυσόστομος )
Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία.
Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα.
Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό.
Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού.
Ο δρόμος Του είναι δύσκολος.
Γι' αυτό βαδίζει αργά.
Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών.
Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του.
Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρος.
Γι' αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά Του είναι μακριά.
Το πλήρωμά Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα...( Αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
«Βλέπω ενα σκότος που έρχεται να καλύψη την γην μαζί με μία μεγάλην οργήν.
Βλέπω συγχρόνως ότι το φως έγινε σκότος βαθύ, το δε σκότος έγινεν αμέτρητον σκότος.
Ω είς ποιόν σκότος βαδίζομεν!»
(† π.Φιλόθεος Ζερβάκος)
Η Ρωσίδα γερόντισσα Μακαρία (+18 Ιουνίου 1993) είπε:
(Εντός παρενθέσεως η ημερομηνία που το είπε.)
– Στους σκοτεινούς ανθρώπους αρέσει να μαυρίζουν την γη, ενώ οι δυνάμεις του κακού πολλαπλασιάζονται.
Σύντομα ο καθένας θα ξέρει αυτήν την δουλειά
(σ.σ. την μαγεία).
Όλα τα ακάθαρτα πνεύματα θα συγκεντρωθούν γύρω από τον κακό (δηλ. τον Διάβολο).
Θα τους συγκεντρώσει και θα αρχίσουν.
Η ζωή θα είναι άσχημη (28η Οκτωβρίου 1987)
– Οι μάγοι θα καλύψουν όλο τον κόσμο με το σκοτάδι, ενώ χωρίς ήλιο τίποτα δεν θα μεγαλώνει. (18η Φεβρουαρίου 1988)
- Ὄχι, ἀδέρφια μου.
Ἡ ἁμαρτία δὲν θὰ νικήσῃ.
Μέσα στὴν κολασμένη καὶ σατανικὴ γενεά μας, στὸ σκοτάδι αὐτό, ὑπάρχει φῶς, ἐλπίδα, ἄγκυρα, σωσίβιο.
Ποιό εἶνε;
Ἂν κάποιος ἀνάμεσά σας, ἄντρας ἢ γυναίκα, εἶνε πολὺ ἁμαρτωλὸς κ᾽ ἔχῃ χρόνια νὰ ἐξομολογηθῇ, τοῦ λέω· Ἄνοιξε τὰ αὐτιά σου κι ἄκουσε σήμερα μιὰ γλυκειὰ φωνή. Σοῦ μιλάει ὁ Χριστὸς καὶ σοῦ λέει·
«Θάρσει, τέκνον», ἔχε θάρρος, παιδί μου· «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Μιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας μπορεῖ νὰ κάψῃ τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου.
Φτάνει πιὰ ἡ ἁμαρτία.
Ἀρκετὰ δουλέψαμε γιὰ τὸν διάβολο.
Τώρα νὰ γυρίσουμε στὸ Χριστὸ καὶ σὰν τὴν πόρνη νὰ φιλήσουμε τὰ πανάχραντα πόδια του.
Κι ὅταν μιὰ μέρα πεθάνουμε, νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ σφραγίσουμε τὰ χείλη μας μὲ τὰ λόγια «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).
(† ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ)
