Στα χρόνια που πέρασαν θυμόμαστε πολιτικούς ηγέτες να κλείνουν Ραντεβού με την Ιστορία στις συγκεντρώσεις τους και στα κομματικά σποτ , αφού πρώτα έκλειναν Ραντεβού με τοκογλυφικούς οίκους , πάντα για το καλό της Ελλάδος και έτσι φτάσαμε σήμερα σε αυτό το σημείο της παρακμής.
Και δεν είναι τα ραντεβού μόνο της νεότερης ιστορίας μας , είναι και τα παλαιά ραντεβού , μιας χώρας κατάφορτα αδικημένης.
Ένας δρόμος αδικιών από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, την άλωση του 1453 που φτάνει στις ημέρες μας.
Όσο οι αδικίες αυτές δεν αποκαθίστανται , τόσο και ο πνευματικός νόμος θα γίνει αμείλικτος, ως απάντηση της δικαιοσύνης του Θεού.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Τελικά οι ΑΓΙΟΙ είναι οι ΗΓΕΤΕΣ που χρειάζεται άμεσα αυτή η κοιλάδα του Κλαυθμώνος και αν μοιάζει τούτο με ουτοπία σε λίγο από φοβερή ανάγκη ή ανάγκες θα το επιζητήσουμε.
« Γιατί ηγέτης είναι εκείνος που έχει την εξουσία από τον Θεό, να οδηγεί έναν λαό, να ελέγχει πολιτικούς, βασιλείς, στρατιωτικούς, δικαστές και αυτοκράτορες.
Να υπερασπίζεται τον αμπελώνα του Θεού όταν κινδυνεύει από αδικίες.» γράφει ένας φίλος σε μήνυμα που μας έστειλε, λόγια που δανείστηκε, όπως μας είπε.
Μέσα στα παραμύθια της νέας εποχής που διαφημίζονται με ξεδιάντροπο ρεαλισμό , έρχονται οι ΘΡΥΛΟΙ της Ρωμιοσύνης για να συμπληρώσουν το μεγάλο κενό που αφήνει η κρυάδα των πρώτων.
Όταν οι ΘΡΥΛΟΙ αυτοί φέρονται από στόματα ΑΓΙΩΝ, μάλλον δεν είναι ΘΡΥΛΟΙ, αλλά προσέγγιση στο αύριο μας, δίχως να χρειαστεί να κάνουμε μεγάλα άλματα στο χρόνο, καθότι όλα συγκλίνουν σε μεγάλο οικονομικό , πολεμικό και τεκτονικό τράνταγμα.
Ο όσιος Παΐσιος για τον Μακρυγιάννη και ο Μακρυγιάννης για τον « ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ»
« Μα γιατί να μας φαίνεται παράξενο το να βλέπει θεϊκά οράματα ένας τόσο καλός άνθρωπος όπως ο Μακρυγιάννης με ψυχική καθαρότητα, ειλικρίνεια, θεϊκή δικαιοσύνη, αρχοντιά πνευματική, φιλότιμο, θυσία κ.α;
Από μικρό παιδάκι έκανε εδαφιαίες μετάνοιες αντί γυμναστική, προσκυνούσε τον Θεό με ευλάβεια, μέχρι τα γεράματα του μετάνοιες με τις ώρες, παρόλο που είχε και τραύματα, που άνοιγαν οι πληγές του προσκυνώντας τον Θεό και ζητώντας την βοήθεια για την σωτηρία του για την σωτηρία του κόσμου και την σωτηρία τού Έθνους, με πολύ ταπείνωση έβρεχε το πάτωμα με τα πολλά του δάκρυα.
Επόμενον ήταν να αναπαυθεί το Πνεύμα τού Θεού στον Στρατηγό Μακρυγιάννη και να τον χρησιμοποιήσει ο Θεός σαν νέο μωυσή να οδηγήσει τον νέο Ισραήλ (τον ελληνικό λαό) στην ορθόδοξη πάλι πορεία του μετά την τουρκική σκλαβιά.
Επέτρεψε δε ο καλός Θεός να δει πολλά οράματα: τον Χριστό, την Παναγία και πολλούς Αγίους για να καταλάβουμε εμείς οι μεταγενέστεροι τον μεγάλο κίνδυνο που διέτρεχε το Έθνος μας, και την μεγάλη προστασία τού Χριστού, της Παναγίας και των αγίων σαν να έκαναν «παγκοινιά» για να μη μας φραγκέψουν.»
1 Αυγούστου
Μνήμη των Αγίων Μακκαβαίων
1984 ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Μοναχός Παΐσιος(περιοδικό Πολύτεκνη Οικογένεια, τεύχ.36, Μάρτιος 1986)
Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας- «Οράματα και Θάματα» και σημεία αναφοράς για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά .
«…Τότε μου λέγει (σ.σ. ο Θεός): Μην κλαις, Γιάννη, και όσα περικαλιέσαι, και την πατρίδα σου θ’ αναστήσω και την θρησκεία σου και γενικώς την ανθρωπότη, με τον καιρό τους, Γιάννη, δεν είναι η ώρα η διορισμένη ακόμα. και θα ιδείτε, όλοι όσοι πηγαίνουν κόντρα της θελήσεώς μου. και δικούς σας και άλλους, θα σας λευτερώσω από τους αναθεματισμένους και θα σας δώσω την μεγάλη κορόνα»! σελ. 139
« Τότε, αδελφοί, εβλέπετε την μεγάλη οργή του Θεού και της βασιλείας του και την μεγάλην αγανάχτησην. Τότε έβλεπες βασιλείς λογιών των λογιών, και φραγκοφορεμένους και από τις δικές μας φορεσιές, οπού έλεγαν «Εις το πυρί» και πέφταν εκεί μέσα εις το πύρινον καμίνι, εις τους άγριου θεριού το στόμα. Τότε παρουσιάζει και τον βασιλέα μας (σ.σ. Όθωνα) και τους οπαδούς του και την βασίλισσά μας γυμνούς, και αφού τους γύμνωσαν, πάνε όλοι μέσα εκεί εις το πύρινο καμίνι, και ο Κωλέττης και οι οπαδοί του…..
…Αφού γύμνωσε τον βασιλέα μας και βασίλισσά μας, ευθύς έντυσε έναν γέρο με γένια και τον ευλόγησεν ο αφέντης μας και όλοι, και τον έβαλε εις τα δεξιά του…» σελ.143
«… Τότε κατεβαίνει ένα σύγνεφον, και ο αφέντης μας, καθώς ήταν όλοι ίσκιοι εις το κριτήριον, και πήγαμεν εις την Άγια- Σοφιά, και εκεί ευλόγησε εκείνον τον γέρον όπου ‘χε εις τα δεξιά του, και ήταν μια παράταξη, δεν μπορώ να σας παραστήσω. Τον ευλόγησε ο αφέντης μας και όλοι οι άλλοι και είπε: Τούτος είναι ο πρόεδρος της επιτροπής της βασιλείας μου. Και ξύπνησα. Αυτά είδα, αδελφοί, και όποιος αγαπάει ας πιστεύει, ειδέ είναι νοικοκύρης να κάμει ό,τι θέλει»! σελ. 144
«Την Κυριακή ξημερώνοντας, ήρθε ο αφέντης μας (σ.σ. ο Πατήρ), ο Χριστός, η Θεοτόκο και όλοι οι άγιοι, με όλη αυτείνη την φωτόχυση, και πολύ χαρούμενος μου λέγει τρεις φορές: Γιάννη, Γιάννη, Γιάννη, τώρα, στοχάζομαι, με είδες και με τους οφθαλμούς σου και με απόλαψες και με γνωρίζεις. Ασφάλισες όσα νύχτα και ημέρα περικαλιέσαι περί της πατρίδος σου, της θρησκείας σου και γενικώς της ανθρωπότης. Σας άκουσα δια της παράκλησης του μονογενού μου και της μητρός του και των αγίων μου. η γης και η θάλασσα σαλεύει, όχι οι λόγοι μου. είδες τον πιτροπό μου, σας ανάστησα οπίσου. Όποτε θα ΄ρθει η διορισμένη η ώρα, όλα αυτά θα τ΄ απολάψετε, και την μεγάλη κορόνα» σελ 144
« Έκαμα τρεις μετάνοιες, το ίδιον και αυτός. Πήρα να του φιλήσω το χέρι του, δεν μου το ΄δωσε, μου είπε ότι δεν είναι γερωμένος… …Μου είπε ότι θα ΄ρθουνε βρωμερά έθνη αναντίον της πατρίδος και θρησκείας, να είστε προσεχτικοί και μεγάλη ομόνοια αναμεταξύ σας, και όταν να ιδείς τίποτας, τελειώνοντας αυτό να κινηθείς με όσους μπορέσεις…» σελ. 147 -148
« Τ΄ άιο-Κωνσταντίνου, στα 1844, τον πήραν και πήγαν εις την Κωνσταντινούπολη, και εις την Αγίας Σοφίαν τον χειροτόνησαν. βλέπει αυτά όλα εις τον ύπνο του. Περνώντας κάμποσος καιρός, του λένε να βρεθεί εις την Κωνσταντινούπολη. Πήγε εκεί και του έβαλαν την κορόνα, και του λέγει: Εσύ ΄σαι ο πρόεδρος της πιτροπής της βασιλείας μου, όταν θα ‘ρθει η ώρα μου η διορισμένη. Και του είπε να ‘χει δικιοσύνη, και άλλες πολλές διάτες. Του παρουσιάζουν τον σουλτάνο σ΄ ένα παλιό σκαμνί, και τον δικό μας τον βασιλέα το ίδιον, και του είπε τότε, θα πάνε εις το ιπύρι εις το εξώτερον και οι δύο ετούτοι. τον παίρνουν ύστερα – όχι εις τον ύπνον, ζωντανόν – και τον πάνε σε όλες τις εκκλησίες να τις φκιάσει, και σε όλα τα τζαμιά, και του είπαν, όταν είναι ο καιρός οπού θα πιτροπέψει, του είπαν το κάθε τζαμί τι εκκλησία να γένει. Τους λέγει: Πότε είναι; - Ούτε να ρωτάς δια τον καιρόν, ότι όθεν σε διατάττω, να είσαι έτοιμος και χωρίς να ξετάζεις…»
«…Ο αφέντης μας μου είπε να ΄ρθω εδώ δια σέναν, πρώτα να μην λυπάσαι, και όταν είναι η ώρα του, είσαι σημαιοφόρος εσύ και θα σε ακολουθήσουνε πολλοί, και ο σταυρός ομπρός, και όταν να είναι αυτείνη η ώρα, πρώτα θα ιδείς ότι θα χαθεί τούτος ο Σαββατιανός από την οργή του αφεντός μας, ότι έχυσε και χύνει τόσα αθώατα αίματα, και τότε ματαφωτίζεσαι. και όταν κινηθείτε, να είστε δίκιοι και μονιασμένοι εις τον δρόμον, και θα βγούνε και πολλά κεκρυμμένα άγια κορμιά έξω, και τότε, έρχοντας και εσείς, θα μπω στην επιτροπή του αφεντός μας. και τώρα, με τα βρωμερά έθνη οπού θα σας πλακώσουνε και να σας χάσουνε, ομόνοιαν αναμεταξύ σας, να μην χαθείτε και χυθούνε και αθώα αίματα, ότι αυτό δεν τον θέλει ο αφέντης μας. αυτό μου είπε και μου λέγει, και είναι μπρος μας – ό,τι μου λέγει σου λέγω.
Καθίσαμεν περίτου από πέντε ώρες. του λέγω: Δάσκαλε, δεν κάθεσαι εδώ απόψε; Δεν μπορώ, τέκνο μου, μου λέγει, ότι με βιάζει. θα κατέβω εις τον Περαία, και από κει μου είπε να πάγω εις την Ύδρα. τι θα κάμω και πού αλλού θα πάγω, και εγώ δεν ξέρω. Η ηλικία του ήταν ως εξήντα πέντε, εβδομήντα. Όχι γερής κράσης, μέτριο μπόγι, και όλο χαρούμενος, γλυκός άνθρωπος πολύ, και έφυγε και μου είπε: Πρώτα ο Θεός, θα σμίξομεν εκεί οπού θα βλογήσει ο αφέντης μας.» http://www.noiazomai.net/ioio.html
Ομίλησαν τόσοι και τόσοι από παλαιόθεν για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά ή τον φίλο του ΘΕΟΥ ή τον ΔΙΚΑΙΟ ή τον ΗΓΕΤΗ και μάλιστα πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453. Πολλοί από αυτούς είναι ΑΓΙΟΙ της Εκκλησίας μας.
Όλοι αυτοί εκεί που βρίσκονται τώρα στα ΟΥΡΑΝΙΑ σκηνώματα γνωρίζουν την αλήθεια, όχι σαν θρύλο, αλλά την ψηλαφούν σαν πραγματικότητα που θα μας αγγίξει στο τέλος αυτών των συγκλονιστικών γεγονότων που ξεκινούν στους δύσκολους καιρούς μας.
Ο τελευταίος άγιος πατέρας μας που ομίλησε για τον ΘΡΥΛΟ και τώρα τον βλέπει σαν πραγματικότητα , είναι ο Γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα των ΗΠΑ.
Γεροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης" …Ὑπάρχει κοιμώμενος Στρατηγὸς ὀνόματι Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος, τότε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ θὰ ὑποδείξει εἰς τοὺς Χριστιανοὺς ὅτι αὐτὸς θὰ βασιλεύσει τώρα.
Θὰ τοὺς ὑποδείξει μὲ τὸ δάχτυλό του τὸν τόπο καὶ θὰ τὸν καλέσουν νὰ ἡγηθεῖ καὶ νὰ βασιλεύσει εἰς τὸν ἑλληνικὸ καὶ ὀρθόδοξο λαό. Καὶ θὰ γίνει αὐτό.
Πρὶν ἀπὸ χρόνια εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος ἦταν ἕνας Ἀρχιερέας ὀνόματι Ἰερόθεος. Αὐτὸς ἦρθε ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία. Καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τὸν ἔβαλε στὸ Ἅγιον Ὅρος νὰ κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ.
Ἦταν ἕνας ἅγιος Ἀρχιερέας, στὸν τύπου τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἅγιον Ἀρχιερέα ἀξιώθηκα τῆς Ἱεροσύνης.
Ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία. Εὐλογημένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ! Ἕνα θὰ σᾶς πῶ. Ἀγρυπνίες ποὺ κάμναμε! Δεκαπέντε ὧρες ἀγρυπνία, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ὀγδοηκοντούτις γέρων, δὲν ἐκάθετο καθόλου στὸ κάθισμα.
Ἀπὸ τὸ θρόνο κατέβαινε στὸ στασίδι πάλι ὄρθιος.
Καὶ στὴν Λειτουργία τρεῖς ὧρες ποὺ ἀκολουθοῦσε μετὰ τὴν πολύωρη Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ὄρθιος!
Τὸν βάζαμε μία καρέκλα νὰ καθίσει καὶ δὲν ἤθελε. Ἔλεγε «ἀκόμη ἡ Παναγία μας δὲν μὲ κούρασε» καὶ ἂς ἔτρεμε ὅλος ἀπὸ τὴν κούραση.
Αὐτὸς ὁ ἅγιος Ἀρχιερέας, αὐτὸς μας εἶπε. Αὐτὸς εἶδε τὸν κοιμώμενο αὐτὸν Στρατηγὸ Ἰωάννη, ποὺ θὰ ἀναστηθεῖ ὅταν θὰ γίνει ὁ 3ος μεγάλος αὐτὸς Παγκόσμιος Πόλεμος!
Τὸν εἶδε!. Διότι χείλη ἀρχιερέως καὶ ἱερέως οὐ ψεύδονται. Λοιπὸν μᾶς εἶπε τὴν ἀλήθεια. Καὶ τὸν ρωτήσαμε.
Διότι ζοῦσε τότε καὶ ὁ μακαριστός μου καὶ ὁ ἅγιος γέροντάς μου (σ.σ. ὁ περίφημος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστὴς καὶ Σπηλαιώτης) καὶ ὅλοι μαζὶ συνοδεία, τὸν εἴχαμε πάρει στὸ ἐκκλησάκι μας καὶ ἐκεῖ καθίσαμε καὶ τὸν κάμναμε τὶς ἐρωτήσεις. Καὶ μᾶς τὰ ἔλεγε.
Τὰ ἀκούσαμε μὲ τὰ αὐτιά μας.
Λέει «ὑπάρχει αὐτὸς ὁ κοιμώμενος βασιλεὺς καὶ θὰ ἀναστηθεῖ»! Τοῦ λέμε «ποτὲ Γέροντα; Πότε ἅγιε Ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ»; Λέει, «ὅταν θὰ γίνει ὁ 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!
Καὶ ἐπίσης μᾶς εἶπε ὅτι «τὸ δεξί του χέρι εἶναι στὴ λαβὴ τοῦ σπαθιοῦ! Τὸ ὁποῖο σπαθὶ εἶναι μὲς στὴν θήκη».
Καὶ μᾶς ἔλεγε «ὅταν τὸ σπαθὶ βγεῖ ἀπὸ τὴ θήκη του, τότε θὰ ἀρχίσει ὁ 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».
Καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὴν περιέργειά μας τοῦ λέγαμε: «Σεβασμιότατε πόσο ἀπέχει τὸ σπαθὶ ἀπὸ τὴν θήκη»; «Ὀλίγοι πόντοι ἐναπέμειναν γιὰ νὰ βγεῖ» λέει…"!
Τα παραπάνω μας επισημαίνει ο μακαριστός Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης που είναι ΑΓΙΟΣ στην συνείδηση των πιστών.
« όμως Αδελφοί το σπαθί βγήκε και ξεκινάει πρώτα από τον γενίτσαρο που είναι στα πράγματα της τουρκίας και μετά συνεχίζει με άλλους γενίτσαρους» , όπως μας είπε σεβαστός ασκητής.. « όλα πάνε εκεί που οι περισσότεροι σήμερα δεν το πιστεύουν» συμπλήρωσε .
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
