ΞΗΜΕΡΩΝΕ των ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ «Για να μη λερώσουν τις στολές από τα αίματα οι Βούλγαροι , πολλοί απ’ αυτούς φορούν μακρυές ποδιές χασάπηδων»

 

ΦΩΤΟ από http://www.proinos-typos

Απόσπασμα από το ιστορικό της Σφαγής του Δοξάτου

«Η Σφαγή του Δοξάτου», άρθρο του συγγραφέα του αείμνηστου Φώτη Τριάρχη, που ρίχνει φως στα γεγονότα εκείνων  των ημερών.»

Κάστρο Ελληνικό κι απόρθητο υψωνόταν ο Ελληνισμός του Δοξάτου στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνος. Το Δοξάτο πριν από την Βουλγαρική εισβολή του 1912-13 ήταν μια από τις πιο πλούσιες κωμοπόλεις της Μακεδονίας μας.

Η γεωγραφική του θέση, στον κάμπο της Δράμας, το είχε καταστήσει επίκεντρο καπνοπαραγωγής και καπνεμπορίου. Με την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων ο Βουλγαρικός Στρατός εισβάλει στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Τέλη Οκτωβρίου 1912 η περιοχή Δράμας-Καβάλας και Δοξάτου έχει περιέλθει στην Κατοχή των Βουλγάρων.

Ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος τελείωσε. Αλλά η Βουλγαρική απληστία είναι ακόρεστη. Στις 17 Ιουνίου 1913 η Βουλγαρία επιτίθεται κατά των πρώην συμμάχων της. Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτίθεται. Με μια σειρά από σκληρές και πολυαίμακτες μάχες εξαναγκάζει του Βουλγάρους σε υποχώρηση. Οι Έλληνες προχωρούν νικηφόροι απελευθερωτές στην Ανατολική Μακεδονία. Αλλά οι Βούλγαροι μέσα στην λύσσα των για την απώλεια οριστικά του ονείρου της Μεγάλης Βουλγαρίας, καθώς υποχωρούν, καταλαμβάνονται από ένα αμόκ καταστροφής, εμπρησμών, βιασμών, σφαγών και λεηλασιών. Εγκαταλείπουν το Δοξάτο χωρίς να το καταστρέψουν, όπως εσχεδίαζαν.

Αμέσως στο Δοξάτο εισέρχονται Έλληνες αντάρτες του Καπετάν Παναγιώτη που αναλαμβάνουν την άμυνα της Κωμοπόλεως. Από τους Έλληνες κατοίκους διοργανώνεται Πολιτοφυλακή για την τήρηση της τάξεως. Την Παρασκευή προς το Σάββατο (28 προς 29 Ιουνίου) Βούλγαροι στρατιώτες, υπολείμματα πιθανόν υποχωρούντων Βουλγαρικών τμημάτων ή ανιχνευταί προσπαθούν πυροβολώντας να πλησιάσουν το Δοξάτο, για να το λεηλατήσουν. Όπως διατείνονται οι Βούλγαροι “επίσημοι” φαίνεται ότι οι Έλληνες αντάρτες τους απέκρουσαν. Δυστυχώς για την Βουλγαρική Ιστορία δεν θα 

υπάρξει ποτέ καμιά δικαιολογία για το έγκλημα γενοκτονίας που διέπραξαν οι Βούλγαροι στο Δοξάτο. Απλούστατα ήταν ένα μέρος του γενικού και προαιωνίου σχεδίου της εξοντώσεωςαπό τους Βουλγάρους, του Ελληνισμού της Μακεδονίας μας. Κυριακή 30 Ιουνίου 1913. Εορτή των 12 Αποστόλων. Στην εκκλησία του Δοξάτου. Εκείνο το πρωινό την ώρα που μερικοί γέροι ένωναν τις δεήσεις των προς τον Ύψιστο μέσα στην εκκλησία του Δοξάτου, ο Χάρος ερχόταν τρομακτικός και απαίσιος.

120 Βούλγαροι ιππείς έχουν κυκλώσει από μακριά την ήσυχη κωμόπολη. Γκρέτσι κούτσι (Έλληνες σκυλιά) τους εφώναζαν, κανένα σας δεν θ’ αφήσουμε ζωντανό.     Ωρμούσαν με μανία κατ’ επάνω στους ανυπεράσπιστους αμάχους, γέρους γυναίκες, παιδιά. Τους σπάθιζαν στα κεφάλια στα κορμιά , όπου εύρισκαν. Οι Βούλγαροι δεν σταματούν να σφάζουν. Ατέλειωτη η σειρά των εγκλημάτων των. Για να μη λερώσουν τις στολές από τα αίματα, πολλοί απ’ αυτούς φορούν μακρυές ποδιές χασάπηδων. Μακελάρηδες συστηματικοί. Πολλοί Έλληνες προσπάθησαν να ξεφύγουν προς τον κάμπο. Οι Βούλγαροι ιππείς τους πρόλαβαν και τους κατακομμάτιασαν τους περισσότερους με τις σπάθες των. Ελάχιστοι διασώθηκαν. Στρώθηκεν ο τόπος από διεσπαρμένα πτώματα γυναικών, ανδρών και παιδιών. Δεν γινόταν διαχωρισμός.

Όλοι οι Έλληνες έπρεπε να πεθάνουν. Όταν απόκαμαν να σφάζουν, αποσύρθηκαν για λίγο σε ορισμένα σημεία. Τότε άρχισαν να βάλλουν τα πυροβόλα σε στόχους που είχαν από πριν καθοριστεί. Η καταστροφή επεκτείνεται τώρα και στα οικήματα. Είναι η προετοιμασία για την πυρπόληση του Δοξάτου. Μετά οι Βούλγαροι στρατιώτες αρχίζουν να ραντίζουν τα σπίτια με πετρέλαιο και με την ειδική κίτρινη εμπρηστική σκόνη.  Μόλις δόθηκε το σύνθημα βάζουν φωτιά. Τίποτε δεν θ’ απομείνει σε λίγο όρθιο. Ο Βούλγαρος έχει την λαγνεία του κτήνους. Δεν έχει γι’ αυτόν καμιά σημασία η ηλικία. Γριές, νέες και παιδίσκες υφίστανται τον ατιμωτικό βιασμό. Μαζί με τους ακατονόμαστους βιασμούς διαπράττονται και φρικώδη εγκλήματα. Μπροστά στα μάτια επιζώντων η αιμοφύρτων, από τις σπαθιές συζύγων, γονέων και αδελφών βιάζουν τις γυναίκες των, τα κορίτσια των. Με άγριο γέλιο, με μάτια τρελών, κόβουν τους μαστούς των βιαζομένων γυναικών και μετά τις αποκεφαλίζουν. Στις 12 το μεσημέρι η Βουλγαρική σάλπιγγα ήχησε την λήξη της επιχειρήσεως. Οι Βούλγαροι αποσύρονται για… ανάπαυση.

Το έργο των θα συνεχίσουν τώρα οι… Τούρκοι. Είχε γίνει μια προσυνεννόηση με τους Τούρκους του Δοξάτου. Οι Βούλγαροι τους έπεισαν ότι η Τουρκία συνεμμάχησε με την Βουλγαρία και επιτίθεται τώρα κατά των Ελλήνων. Κι οι Τούρκοι του Δοξάτου φθονούσαν και μισούσαν τους Έλληνες Δοξατινούς γιατί ένοιωθαν καταπιεστική την ελληνική πολιτιστική και οικονομική ανωτερότητα στα τέλη του 19ου αιώνα Αλλά δυστυχώς και για τους δυο κανένα από τα “μεγαλεπήβολα” σχέδιά των δεν εφαρμόσθηκε. Ο νικητής Ελληνικός Στρατός τους τα διέλυσε. Μαζί με τα υποχωρούντα Βουλγαρικά Στρατεύματα κατέφυγαν στην Βουλγαρία και οι Τούρκοι σφαγείς του Δοξάτου για να αποφύγουν την τιμωρία των. http://www.proinos-typos.gr/105-chronia-apo-tin-sfagi-tou-doxatou-30-iouniou-1913/

ΦΩΤΟ από https://www.ithesis.gr

Ο δολοφόνος γυρνά στον τόπο του εγκλήματος.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΑΚΟΜΑ ΔΥΟ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

« ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Θ. Μαλκίδης»

Η πρώτη σφαγή στο Δοξάτο, με θύματα πάνω από 650 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έγινε την 30η Ιουνίου 1913, όταν στρατιώτες, αφού άρπαξαν ότι πολύτιμο βρήκαν, κατέκαψαν την κοινότητα και έσφαξαν τους κατοίκους της.

Την περίοδο 1916-1918 οι Βούλγαροι, ως σύμμαχοι των Γερμανών, καταλαμβάνουν για δεύτερη φορά την ανατολική Μακεδονία. Όσοι άντρες διασώθηκαν από τη σφαγή του 1913 οδηγούνται το καλοκαίρι του 1917 ως όμηροι στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με την Έκθεση της Διασυμμαχικής Επιτροπής εβδομήντα τέσσερις (74) από αυτούς πεθαίνουν εκεί με φρικτά βασανιστήρια, ενώ 200 περίπου γυναικόπαιδα αφανίζονται από πείνα και αρρώστιες στο Δοξάτο.
Η τρίτη σφαγή έγινε την 29η Σεπτεμβρίου του 1941, όταν το Δοξάτο βρισκόταν, όπως και όλη η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, στην κατοχή των Βουλγάρων, συμμάχων των Γερμανών Ναζί. Με μια πράξη τυφλής βίας εκτελέστηκαν για αντίποινα τουλάχιστον διακόσιοι (200) άνθρωποι. https://www.ithesis.gr/istoria/i-sfagi-sti-drama-kai-to-doksato-to-1941-otan-to-egklima-den-timoreitai-epanalamvanetai/