Ένας, μάγος που λεγόταν Μεσίτης, είχε ένα φίλο, που ήταν πολύ χριστιανός. Θέλοντας να παρασύρει και τον χριστιανό στην μαγεία, του λέγει:
-Πάμε μια βόλτα έξω από την Πόλι; (την Κωνσταντινούπολη)
-Πάμε, είπε ο χριστιανός ανυποψίαστος.
Στον δρόμο τους παρουσιάσθηκε ένας πύργος με φαντασία μαγική. Μπαίνοντας μέσα ο χριστιανός βρέθηκε μπροστά σε μια σύναξι δαιμόνων. Μόλις είδε ο διάβολος τον μάγο, τον υποδέχθηκε με τιμή και μετά ρώτησε για τον χριστιανό:
-Αυτός ποιος είναι;
-Δούλος σου είναι, λέγει ο μάγος.
-Δούλος μου είσαι; ρωτάει ο διάβολος.
-Είμαι δούλος του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Είπε κι έκανε τον σταυρό του.
Κι αμέσως χάθηκαν όλα, καθώς και ο Μεσίτης που τον πήραν τα δαιμόνια σύσσωμο στην κόλαση. Ο χριστιανός πήρε τα άλογα κι επέστρεφε. Στον δρόμο συναντά έναν φίλο του αξιωματικό και του λέγει:
-Πάμε στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών να κάνουμε προσευχή;
-Πάμε.
Πήγαν στην Εκκλησία και δεν ήταν κανένας εκεί. Γονάτισαν και άρχισαν να προσεύχωνται. Παρατηρεί ο αξιωματικός ότι τα μάτια του Χριστού από την εικόνα του τέμπλου κοίταζαν τον φίλο του. Σκέφθηκε στην αρχή ότι έτσι θα είναι η αγιογραφία. Άλλαξε θέσι, πήγε από δω, πήγε από κει, από παντού έβλεπε τα μάτια του Χριστού να πέφτουν επάνω στον φίλο του. Τότε στενοχωρημένος είπε:
-Χριστέ μου κοίταξε κι εμένα! Γιατί εμένα δεν με κοιτάζεις;
Κι ακούει φωνή από την εικόνα:
-Εσύ, εξ ων σου δίδω, δίδεις! ( Γιατί ήταν πολύ ελεήμων ο αξιωματικός). Αυτόν όμως τον κοιτάζω, γιατί του χρωστώ. Αυτός με ομολόγησε ενώπιον των δαιμόνων. Κι εγώ θα τον ομολογήσω ενώπιον του Πατρός μου εν τοις ουρανοίς!
Βλέπετε τον μισθό της ομολογίας!
Γέροντος Εφραίμ Αριζόνας
(βιβλίο η τέχνη της σωτηρίας)
Πηγή Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
