" χαριζόμενον ἠμὶν καὶ τὴν Ἀνάστασιν" καταλήγει το απολυτίκιο της ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ που εορτάζουμε στην καρδιά του χειμώνα
" Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἠμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἠμῶν, χαριζόμενον ἠμὶν καὶ τὴν Ἀνάστασιν."
και ΑΝΑΣΤΑΣΗ μας χαρίζουν τα λόγια του ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Παλαμά που έρχεται να την αντιδιαστείλει με την πυρηνική γόμωση της αμαρτίας σήμερα που λέγεται πορνεία και εξ αιτίας της τόσα δεινά .
Ουδείς κάνει αδελφοί τον δάσκαλο στον άλλον γιατί όλοι μας συνέχεια παθαίνουμε και μαθαίνουμε.
ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Παλαμάς σαν χειρούργος παίρνει το νυστεράκι του και αρχίζει και κόβει , φτάνει μέχρι μυελών των οστών και ξεκαθαρίζει πολλά τα οποία σήμερα τα βάλαμε σε συσκευασίες και τα ρίχνουμε κυρίως στην νεολαία μας αλλά και στα λεγόμενα " περήφανα" γερατειά και όποιον πάρει ο Χάρος - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ὅπου γίνεται λόγος καὶ περὶ σωφροσύνης καὶ τῆς ἀντίθετης μὲ αὐτὴν κακίας.
Ὁ καθένας ἐπέσυρε ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν ὑπόστασί του μὲ ὅσα ἔπραττε προσωπικῶς ἢ τὴν μομφὴ ἢ τὸν ἔπαινο, ἐνῶ δὲν μποροῦσε νὰ κάμη τίποτε ἀπέναντι σ’ ἐκείνη τὴν κοινὴ κατάρα καὶ καταδίκη καὶ ἀπέναντι στὸν πονηρὸ κλῆρο ποὺ κατεβαίνει ἀπὸ ἐπάνω σ’ αὐτὸν καὶ δι’ αὐτοῦ στοὺς ἀπογόνους του.
Ἂλλ’ ἦλθε ὁ Χριστὸς ἐλευθερωτὴς τῆς φύσεως, ποὺ μετέβαλε τὴν κοινὴ κατάρα σὲ κοινὴ εὐλογία, ἀφοῦ ἀνέλαβε τὴν ἔνοχη φύσι μας ἀπὸ τὴν ἀκήρατη Παρθένο καὶ τὴν ἤνωσε στὴν ὑπόστασί του, νέαν, χωρὶς νὰ ἔχη μετάσχει σὲ παλαιὸ σπέρμα, τὴν κατέστησε ἀθώα καὶ δικαιωμένη, ὥστε καὶ οἱ γεννώμενοι ἀπὸ αὐτὸν ἔπειτα κατὰ πνεῦμα νὰ μένουν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν προγονικὴ ἐκείνη κατάρα καὶ καταδίκη.
ὁ Χριστὸς μᾶς ἐδικαίωσε ὑποστατικῶς καὶ μᾶς ἐπανέφερε στὴν ὑπακοὴ τοῦ οὐρανίου Πατρός, τὴν ἴδια δὲ τὴ φύσι ποὺ προσέλαβε ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἀνανέωσε, τὴν ἔδειξε ἁγιασμένη καὶ διαιωμένη καὶ σὲ ὅλα ὑπήκοο στὸν Πατέρα, δι’ ἐκείνων ποὺ ἔπραξε καὶ ἔπαθε αὐτὸς κατ’ αὐτὴν ἑνωμένος μὲ αὐτὴν ὑποστατικῶς.
Ἀνάμεσά σε αὐτὰ εἶναι καὶ ἡ ἑορταζομένη σήμερα ἀπὸ ἐμᾶς ἀνάβασις ἢ ἀναβίβασίς του στὸν παλαιὸ ἐκεῖνο ναὸ πρὸς καθαρισμό, ἡ προϋπάντησις ἀπὸ τὸν θεοληπτο Συμεὼν καὶ ἡ εὐχαριστία τῆς Ἄννας, ἡ ὁποία παρέμενε στὸν ναὸ ὅλη τὴ ζωή της.
Πραγματικὰ μετὰ τὴν γέννησι τοῦ Σωτῆρος ἀπὸ τὴν Παρθένο καὶ τὴν κατὰ τὸν μωσαϊκὸ νόμο περιτομὴ τὴν ὀγδόη ἡμέρα, ὅπως λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, «ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμο τοῦ Μωϋσέως, τὸν ἀνέβασαν στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν στὸν Κύριο».
Περιτέμνεται κατὰ τὸν νόμο, ἀνεβάζεται κατὰ τὸ γεγραμμένο, προσφέρεται θυσία κατὰ τὰ λεγόμενα στὸν νόμο Κυρίου. Βλέπετε ὅτι ὁ ποιητὴς καὶ δεσπότης τοῦ νόμου γίνεται καθ’ ὅλα ὑπήκοος στὸν νόμο; Ἐπιτελώντας τί μὲ αὐτά;
Καθιστώντας καθ’ ὅλα ὑπήκοο τὴν φύσι μας στὸν Πατέρα καὶ θεραπεύοντας τὴν κατ’ αὐτὴν παρακοή μας καὶ μετατρέποντας τὴν γι’ αὐτὴν κατάρα σ’ εὐλογία.
Ὅπως δηλαδὴ ὅλη ἡ φύσις μᾶς ἦταν στὸν Ἀδάμ, ἔτσι καὶ στὸν Χριστό, καὶ ὅπως διὰ τοῦ ἀπὸ τὴν γῆ Ἀδὰμ ὅλοι ὅσοι ἐλάβαμε ἀπὸ ἐκεῖνον τὴν ὕπαρξι ἐστραφήκαμε πρὸς τὴν γῆ καὶ καταρριφθήκαμε, φεῦ, στὸν Ἅδη, ἔτσι διὰ τοῦ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ Ἀδάμ, κατὰ τὸν ἀπόστολο, ὅλοι ἀνακληθήκαμε στὸν οὐρανὸ καὶ ἀξιωθήκαμε τὴν ἐκεῖ δόξα καὶ χάρι.
Τώρα ὅμως ἀξιωθήκαμε μυστικῶς, διότι, λέγει «ἡ ζωὴ σᾶς μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι στὸν Θεὸ ὅταν δὲ ὁ Χριστὸς φανερωθῆ κατὰ τὴν δευτέρα ἐπιφάνεια καὶ παρουσία, τότε καὶ σεῖς ὅλοι θὰ φανερωθῆτε σὲ δόξα».
Ποιοὶ «ὅλοι»; Ὅσοι υἱοποιήθηκαν κατὰ τὸν Χριστὸ διὰ τοῦ Πνεύματος ἀποδείχθηκαν καὶ διὰ τῶν ἔργων πνευματικὰ τέκνα τούτου.
Ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν, τὸν ἀνέβασαν στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν στὸν Κύριο. Ποιῶν «αὐτῶν»;
Ὁ λόγος τοῦ νόμου εἶναι περὶ τῶν γεννητόρων, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν γεννωμένων ἀπὸ τὴν ἕνωσί τους, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καθάρσεως.
Διότι καὶ ὁ ψαλμωδὸς λέγει «συνελήφθηκα σὲ ἀνομίες καὶ ἡ μητέρα μου μ’ ἐκυοφόρησε σὲ ἁμαρτίες».
Ἐδῶ δὲ ποὺ δὲν ὑπάρχουν γεννήτορες, ἀλλὰ ἦταν μόνο μητέρα, καὶ αὐτὴ Παρθένος, ποὺ ὑπάρχει ἐπίσης γέννησις παιδιοῦ συλληφθέντος ἀσπόρως, ὁπωσδήποτε δὲν ὑπῆρχε χρεία καθαρισμοῦ, ἂλλ’ ἦταν ἔργο ὑπακοῆς καὶ τοῦτο, ποὺ ἐπανέφερε τὴν παρακούσασα φύσι καὶ ἀπήλειφε τὴν εὐθύνη ἐξ αἰτίας τῆς παρακοῆς.
Ὅταν λοιπὸν συμπληρώθηκαν οἱ ἥμερές του καθαρισμοῦ των, τὸν ἀνέβασαν γιὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν στὸν Κύριο, νὰ τὸν ἀφιερώσουν, νὰ καταστήσουν φανερὸ ὅτι εἶναι πρωτότοκος, ὅπως ἔχει γραφὴ στὸν νόμο τοῦ Κυρίου, ὅτι «κάθε ἀρσενικὸ παιδὶ ποὺ διανοίγει τὴν μήτρα, θὰ ἀποκληθῆ ἀφιερωμένο στὸν Κύριο».
Καὶ ὅμως αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ διάνοιξε μήτρα, ἀφοῦ ἐκυοφορήθηκε χωρὶς γεννετήσια ἕνωσι μὲ μόνο το προσφώνημα καὶ τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ, ποῦ ἐδέχθηκε στὶς ἀκοές της ἡ Παρθένος δι’ ἀγγέλου.
Πῶς λοιπὸν ὁ νόμος λέγει «κάθε ἀρσενικὸ παιδὶ ποῦ διανοίγει μήτρα»;
Ὅπως πολλοὶ λέγονται προφῆτες καὶ πολλοὶ χρισμένοι, καθὼς λέγει ὁ Θεὸς διὰ τοῦ ψαλμωδοῦ, «μὴ ἐγγίζετε τοὺς χρισμένους μου καὶ μὴ κακοποιῆτε τοὺς προφῆτες μου», ἐνῶ ἕνας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἕνας μόνο ὁ Προφήτης αὐτός, ἔτσι λέγεται ὅτι καὶ κάθε πρωτότοκο διανοίγει μήτρα, ἂλλ’ ὁ ἀληθῶς διανοίξας εἶναι αὐτὸς ὁ μόνος ἅγιος του Ἰσραήλ.
Λέγει δὲ ὅτι τὸν ἀνέβασαν γιὰ νὰ δώσουν θυσία κατὰ τὸ λεγόμενο στὸν νόμο τοῦ Κυρίου, ἕνα ζεῦγος τρυγονιῶν ἢ δύο νεοσσοὺς περιστεριῶν».
Τὸ μὲν ζεῦγος τῶν τρυγονιῶν λοιπῶν, δηλώνοντας τὴν σωφροσύνη τῶν γονέων, εἶχε κάποια σχέσι πρὸς τοὺς συνεζευγμένους κατὰ τὸν νόμο τοῦ γάμου, προεδήλωναν σαφῶς τὴν Παρθένο καὶ τὸν γεννηθέντα ἀπὸ τὴν Παρθένο αὐτὴ ποὺ εἶναι ἕως τὸ τέλος Παρθένος.
Καὶ πρόσεξε τὴν ἀκρίβεια τοῦ νόμου.
Πραγματικὰ γιὰ τὰ τρυγόνια εἶπε ζεῦγος διότι ὑπαινίσσονται τοὺς συνεζευγμένους σὲ γάμο, ἐνῶ γιὰ τὰ περιστεράκια τὸ ἀπέφυγε τοῦτο?
διότι ἄπειροι γάμου ἤσαν καὶ ἡ μητέρα καὶ ὁ υἱός. Ἀλλὰ ὁ μὲν νόμος, προμηνύοντας ἀπὸ παλαιὰ τὴν παρθενικὴ γέννησι, τέτοια χρησμοδοτεῖ καὶ μὲ τέτοια τὴν προτυπώνει?
τώρα δὲ ποὺ ὠδηγήθηκε στὸν ναὸ ὁ ἴδιος ὁ παραδόξως γεννηθεῖς, τὸ ἅγιο Πνεῦμα ἑτοίμασε ἄλλα τρυγόνια καὶ ἄλλους νεοσσοὺς περιστεριῶν περισσότερο ταιριαστούς.
Ποιοὺς λοιπόν; Τὸν Συμεὼν καὶ τὴν Ἄννα, τοὺς ὁποίους εἴτε νεοσσοὺς περιστεριῶν τοὺς εἰπῆ κανείς, λόγω τῆς τελείως νηπιακῆς διαθέσεως πρὸς τὴν κακία, εἴτε τρυγόνια γιὰ τὸ ἄκρο ὕψος τῆς σωφροσύνης, σωστὰ ἂς εἰπῆ.
Ἀλλὰ ὁ μὲν Συμεών, γιὰ νὰ διέλθωμε σύντομά τα εὐαγγελικὰ λόγια, δίκαιος καὶ εὐλαβὴς καὶ προεμπνευσμένος ἀπὸ ἅγιο Πνεῦμα, ἦλθε στὸν ναὸ κινημένος καὶ τώρα ἀπὸ αὐτό, προϋπάντησε καὶ ἀσπάσθηκε τοῦτο τὸ οὐράνιο καὶ ἐπίγειο βρέφος, προφέροντας σ’ αὐτὸ ὡς Θεὸν τὸν ὕμνο καὶ τὴν ἱκεσία, παρακαλώντας ν’ ἀπαλλαγῆ εἰρηνικὰ ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ διακηρύσσοντας σὲ ὅλους ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ σωτήριο φῶς, ἰσχυριζόμενος δὲ ὅτι τοῦτο ἔχει τεθῆ σὲ πτῶσι τῶν ἀπιστούντων καὶ σὲ ἀνάστασι τῶν πιστευόντων σ’ αὐτό.
Ἔπειτα συνωμίλησε μὲ τὴν Παρθένο καὶ Μητέρα τοῦ βρέφους, δεικνύοντας ἀπὸ τὴν ὀδύνη γιὰ τὸν μελλοντικὸ σταυρὸ τοῦ παιδιοῦ ὅτι θὰ φανερωθῆ κατὰ φύσι μητέρα τοῦ τώρα θεανθρώπου βρέφους καὶ ὅ,τι ἀφοῦ ἀποκαλύψη τοὺς ἀμφιβόλους γι’ αὐτὸ λογισμοὺς θὰ τοὺς ἀπαλείψη ἀπὸ τὶς καρδιές, διότι καὶ ὁ Συμεὼν τὴν γνησία μητέρα τοῦ ἀμφιβόλου παιδιοῦ προσδιώρισε ἀπὸ τὴν σχετικὴ μὲ τὸ πάθος ὀδύνη καὶ ἀπὸ τὴν γι’ αὐτὸ τὸ πάθος σφοδρὰ λύπη καὶ συμπάθεια.
Ἡ δὲ προφήτις Ἄννα, χήρα του Φανουὴλ ἡλικίας ὀγδόντα τεσσάρων ἐτῶν, ἐπιδιδομένη σὲ νηστεῖες καὶ δεήσεις καὶ μὴ ἀπομακρυνομένη καθόλου ἀπὸ τὸν ναό, καταληφθεῖσα τότε περισσότερο ἀπὸ θεῖο Πνεῦμα εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ καὶ εὐαγγελίσθηκε ὅτι θὰ ἔλθη ἡ λύτρωσις σ’ ὅσους τὴν προσδέχονται, δεικνύοντας ὅτι αὐτὴ εἶναι τὸ βρέφος τοῦτο.
Τέτοια λογικὰ τρυγόνια προέπεμψε τὸ ἅγιο Πνεῦμα πρὸς προϋπάντησι τοῦ Χριστοῦ, καθὼς ἀνέβαινε στὸν ναὸ καὶ μᾶς ἔδειξε ὁποῖοι πρέπει νὰ εἶναι οἱ δεχόμενοι μέσα τους τὸν Χριστό, καὶ ὁποῖοι καὶ ὁποῖες πρέπει νὰ εἶναι αὐτὲς ποὺ ἔχασαν τοὺς ἄνδρες των καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχασαν τὶς συζύγους των.
Διότι ἡ Ἄννα αὐτὴ ἦταν χήρα του Φανουὴλ ἀλλὰ καὶ προφήτις.
Πῶς; Διότι, ἀφοῦ ἄφησε τὶς κοσμικὲς καὶ βιωτικὲς φροντίδες, δὲν ἐγκατέλειψε τὸν ναό?
διότι εἶχε ἄμωμο τὸν βίο διημερεύοντας καὶ διανυκτερεύοντας μὲ νηστεῖες καὶ ἀγρυπνίες, μὲ προσευχὲς καὶ ψαλμωδίες.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ γυναίκα αὐτὴ τὸν Κύριο, ποὺ ἐλάτρευε μὲ ἔργα, εὐλόγως τὸν ἀνεγνώρισε ὅταν ἦλθε, ὅπως λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ ψαλμωδὸς προφήτης, «θὰ ψάλω καὶ θὰ προσέξω στὴν τελεία ὁδό, πότε θὰ ἔλθης πρὸς ἐμένα».
Τέτοιες καὶ τέτοιοι πρέπει νὰ εἶναι ὅσοι ἀπὸ τὸν γάμο διὰ τῆς ἔντιμης χηρείας ἀποφασίζουν νὰ προσέλθουν πρὸς τὸν παρθενικὸ βίο ἢ στὴν συμβίωσι.
Ἐὰν λοιπὸν καταφρονήσης τελείως τὴν δευτέρα συζυγία ὡς χαμερπῆ, κράτησε σταθερὰ τὴν πρόθεσί σου, βάδιζε στὰ ἴχνη των ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος ἀγάμων.
Κάποτε εἶχε καὶ ὁ Πέτρος πεθερά, ἀλλὰ δὲν ὑστέρησε τοῦ παρθένου Ἰωάννου, ὅταν ἔτρεξε πρὸς τὸ ζωαρχικὸ μνῆμα?σὲ μερικὰ σημεῖα μάλιστα καὶ ὑπερτέρησε, γι’ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὸν κοινὸ δεσπότη κατέστη κορυφαῖος των κορυφαίων.
Πρὸς τόσο ὕψος ἀναβιβάζει ὁ πόθος ποὺ μεταφέρεται ἀπὸ τὴν σάρκα πρὸς τὸ πνεῦμα.
Ἐσὺ δὲ πρόσεχε, μὴ τυχὸν ἀπὸ μὲν τὴν συζυγία ἀπόσχης ὡς πάνδημη, τὴν δὲ ἀγαμία δὲν ἐπιτύχης ὡς δυσέφικτη, ὁπότε θὰ ἐκτραπῆς καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβης θὰ καταπέσης, διότι θ’ ἀκολουθῆς ὄχι τὰ κατὰ νόμο οὔτε τὰ ὑπὲρ νόμο, ἀλλὰ τὰ παρὰ νόμο.
Ἂν ἐμεῖς τοὺς εὑρισκομένους σὲ χηρεία, ἐφ’ ὅσον δὲν σωφρονοῦν, τοὺς θεωροῦμε κατακρίτους, ἐνῶ, καὶ ἂν συνέλθουν νομίμως σὲ δεύτερο γάμο, δὲν τοὺς θεωροῦμε ἐντελῶς ἀμέμπτους (ὁ Παῦλος ἔλεγε ὅτι ἀθέτησαν τὴν πρώτη πίστι), πόσο μεγαλυτέρας καταδίκης ἄξιοι εἶναι ἐκεῖνοι ποῦ, ἐνῶ συζοῦν μὲ γυναῖκες, δὲν ἀπέχουν τῆς πορνείας;
Πορνεία, ἡ ὁποία ἐπέφερε τὸν παγκόσμιο ἐκεῖνο κατακλυσμὸ σὲ αὐτοὺς ποὺ ὠνομάσθηκαν ἀρχικῶς υἱοὶ Θεοῦ καὶ προεκάλεσε τὸν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἐμπρησμὸ στοὺς Σοδομίτες καὶ ἔφερε στοὺς Ἰσραηλίτες τὴν ἥττα ἀπὸ τοὺς Μωαβίτες καὶ τὸν πολυάνθρωπο ἐκεῖνο φόνο, τώρα δέ, νομίζω, φέρει σ’ ἐμᾶς τὶς ἀπὸ τὰ ἀλλόφυλα ἔθνη ἧττες καὶ τὶς πολυειδεῖς ἀπὸ μέσα καὶ ἔξω κακώσεις καὶ συμφορές;
