Θέλουν την Ελλάδα μας μισή της μισής. Τόσα χρόνια φρόντισαν και δούλεψαν τόσοι δαίμονες για αυτό.
Αλλά υπάρχουν οι ΑΓΙΟΙ μας και η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ που τους χαλνούν πάντα στο τέλος τον σχεδιασμό να καταπιούν τις ψυχές των Ορθοδόξων Ελλήνων.
( σας συνιστούμε να διαβάσετε το τέλος για να μην αποκάμουμε εξ αιτίας της θλίψης των ημερών μας που μας πάνε ως πρόβατα επί σφαγής)
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Επειδή γνωρίζουμε τι έρχεται μετά, αν ρωτούσαμε σήμερα τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ, πως τα βλέπετε ΓΕΡΟΝΤΑ τα πράγματα, θα μας απαντούσε , όπως τότε απάντησε:
«–Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
–Εσείς πώς τα βλέπετε;
–Εμείς τί να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
–Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνει, πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο.» Από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄: «Πνευματική αφύπνιση», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
«Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι».
Αυτά τα λόγια του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ πρέπει να σφυρηλατήσουν το ΦΡΟΝΗΜΑ και την ΠΙΣΤΗ μας σε τούτους τους καιρούς διότι είναι πέρα ως πέρα αληθινά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ ΨΕΥΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥ, ΠΟΣΩ ΜΑΛΛΟΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ.
η ΠΑΝΑΓΙΑ μας σε πολεμιστές του ΕΠΟΥΣ του 40.«Και σας λέγω και τούτο ακόμα:μιά μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων τών λαών της οικουμένης».«1940 ¨Το ακόλουθο επεισόδιο συνέβηκε στόν Καλαμά, τις πρώτες μέρες της ιταλικής εισβολής, όταν ακόμα οι φασίστες νόμιζαν πως τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει την προέλασή τους.Ένα μικρό μας τμήμα, κατατσακισμένο από την κούρασι, άυπνο μέρες ολόκληρες, είχε μαζευτεί σ’ έναν καλαμώνα της αριστεράς όχθης τού ποταμού γιά νά ξαποστάσει λίγες ώρες.Οι άνδρες λαγοκοιμόνταν, μα πετάχθηκαν ξαφνικά στο άκουσμα μιας παράξενης, υπερκόσμιας φωνής.Καί είδαν τότε, μέσα στο σκοτάδι που τους περιτριγύριζε, μιάν αχνή οπτασία, μιά γυναίκα με πονεμένη μορφή, μα που το πρόσωπό της αχτινοβολούσε από μιά υπερκόσμια χαρά.Την γνώρισαν αμέσως, αν και ποτέ δεν την είχαν ξαναδεί:ήταν η Παναγία, που τους μιλούσε:«Τούτο εδώ είναι το ακρώτατο σημείο όπου θα φτάσουν οι αντίχριστοι. Από εδώ και πέρα, τίποτε δεν θα σταματήσει τη φυγή τους. Και σας λέγω και τούτο ακόμα:μιά μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων τών λαών της οικουμένης».Και το όραμα εξαφανίστηκε. Την επομένη, άρχιζε η αντεπίθεσίς μας, οι Ιταλοί ξαναπερνούσαν τον Καλαμά άρον-άρον και η φυγή τους από τότε δεν έχει σταματημό.»(«Με τη βοήθεια του Θεού θα επικρατήσει το δίκαιον μας», εφ. Η Νίκη, 19-4-41. Σύγχρονη δημοσίευση, στο λεύκωμα του Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ’40, σελ.146, με τον τίτλο «Φωνή υπερκόσμια»)
η ΠΑΝΑΓΙΑ μας σε πολεμιστές του ΕΠΟΥΣ του 40.
«Και σας λέγω και τούτο ακόμα:
μιά μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων τών λαών της οικουμένης».
«1940 ¨Το ακόλουθο επεισόδιο συνέβηκε στόν Καλαμά, τις πρώτες μέρες της ιταλικής εισβολής, όταν ακόμα οι φασίστες νόμιζαν πως τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει την προέλασή τους.
Ένα μικρό μας τμήμα, κατατσακισμένο από την κούρασι, άυπνο μέρες ολόκληρες, είχε μαζευτεί σ’ έναν καλαμώνα της αριστεράς όχθης τού ποταμού γιά νά ξαποστάσει λίγες ώρες.
Οι άνδρες λαγοκοιμόνταν, μα πετάχθηκαν ξαφνικά στο άκουσμα μιας παράξενης, υπερκόσμιας φωνής.
Καί είδαν τότε, μέσα στο σκοτάδι που τους περιτριγύριζε, μιάν αχνή οπτασία, μιά γυναίκα με πονεμένη μορφή, μα που το πρόσωπό της αχτινοβολούσε από μιά υπερκόσμια χαρά.
Την γνώρισαν αμέσως, αν και ποτέ δεν την είχαν ξαναδεί:
ήταν η Παναγία, που τους μιλούσε:
«Τούτο εδώ είναι το ακρώτατο σημείο όπου θα φτάσουν οι αντίχριστοι. Από εδώ και πέρα, τίποτε δεν θα σταματήσει τη φυγή τους. Και σας λέγω και τούτο ακόμα:
μιά μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων τών λαών της οικουμένης».
Και το όραμα εξαφανίστηκε. Την επομένη, άρχιζε η αντεπίθεσίς μας, οι Ιταλοί ξαναπερνούσαν τον Καλαμά άρον-άρον και η φυγή τους από τότε δεν έχει σταματημό.»
(«Με τη βοήθεια του Θεού θα επικρατήσει το δίκαιον μας», εφ. Η Νίκη, 19-4-41. Σύγχρονη δημοσίευση, στο λεύκωμα του Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ’40, σελ.146, με τον τίτλο «Φωνή υπερκόσμια»)
Στην δεκαετία του 60 δέν είχαμε τηλεοράσεις και σαν παιδιά, όσοι είχαν την τύχη να έχουν παππούδες που πολέμησαν στο αλβανικό έπος του 40 είχαν κοντά τους την πιο ζωντάνη ιστορική αναμετάδοση εκείνων των ηρωικών στιγμών.
Ο παππούς μας ο Κώστας υπηρετώντας στο πυροβολικό εκείνες τις μέρες του ΟΧΙ μας έδειχνε με καμάρι το παράσημο του που ήταν στο μπράτσο του ένα θραύσμα χειροβομβίδας.
Τότε σαν παιδιά είχαμε χρόνο και την διάθεση και έτσι μάθαμε από πρώτο χέρι όλες τις μάχες που δόθηκαν στα παγωμένα βουνά της Αλβανίας κατά του άξονα του κακού.
Μάθαμε και κάτι άλλο από το παππού μας:
η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ εμφανιζόταν σε πολλούς στρατιώτες και αξιωματικούς και τους έλεγε:
"όσοι πολεμάτε εδώ πάνω σας θεωρώ δικά μου παιδιά και θα σας φροντίζω σε όλη σας την ζωή γιατί πολεμάτε όχι μόνο τους Ιταλούς αλλά και τους αιρετικούς της Ρώμης που θέλουν να βρωμίσουν το σπίτι μου"
Τότε αδελφοί ως μικρό παιδί δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε τίποτε από αυτά. Αλλά, όταν μετά από 20 χρόνια ο παππούς μας αναπαύθηκε τις ημέρες της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ( η οποία και του προείπε ότι ¨θα σε πάρω κοντά μου στην γιορτή μου¨) κατανοήσαμε πόσο φρόντιζε η ΠΑΝΑΓΙΑ μας εκείνα τα παιδιά της που πολέμησαν τότε τους Ιταλούς και τους αιρετικούς της Ρώμης.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Και μια που σε πολλούς υπάρχει το παράπονο γιατί δεν θα γίνουν παρελάσεις να πούμε τούτο από ασκητή πατέρα, που μας είπε:
" θέλουν έδαφος, υπέδαφος και τις ψυχές μας, αλλά θα πάρουν φωτιά στα μέρη τους"
"κρατήστε την όρεξη σας γιατί πάμε για μεγάλες παρελάσεις"
- στην ΠΟΛΗ γέροντα, τον ρωτάμε
" ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ "
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
