Το κλειδί που ανοίγει τα στρατηγικά Δαρδανέλια δεν το έχουν οι τούρκοι , το έχουμε εμείς και είναι η ΛΗΜΝΟΣ.

 

Η σημερινή μνήμη της απελευθέρωσης της νήσου Λήμνου σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά και τα διεθνή γεωπολιτικά δρώμενα είναι κατεχοχήν πολύ επίκαιρη.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

" Όλοι οι ενεργειακοί και γεωστρατηγικοί δρόμοι, όλα τα συμφέροντα οδηγούνται στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ( βλ. έχουν  οι ξένοι το δικό τους ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ , έχουμε εμείς και το δικό μας ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ)

Αυτή η στράτα προς την ΠΟΛΗ γίνεται μέσω των ΣΤΕΝΩΝ.

Και αν το κλειδί των ΣΤΕΝΩΝ προς την ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ είναι οι Συμπληγάδες , όμως και αυτή η πόρτα τους ανοίγει με το ίδιο  κλειδί που ανοίγει την πόρτα των ΣΤΕΝΩΝ στα ΔΑΡΔΑΝΕΛΙΑ και είναι η νήσος  Λήμνος.

Γιατί τα υπενθυμίζουμε αυτά;

 Ακριβώς γιατί ο τούρκος είναι παμπόνηρος και σήμερα με παρελκυστική τακτική μας προκαλεί στην Κύπρο( βλ. πρόκληση στα Βαρώσια) αλλά το μυαλό του είναι το Βόρειο Αιγαίο και τα νησιά του.

Κυρίως και τι δεν θα έδινε, ώστε  να μην υπήρχε Ελληνικός Στρατός στην νήσο Λήμνο;

Για αυτό μιλάει συνέχεια για αποστρατικοποίηση των νησιών.

Αυτοί που θέλουν να καθίσουν στο τράπεζι με τον τούρκο για να συζητήσουν και σε σχέση με το μυαλό που κουβαλάει ο τούρκος, είναι σαν να εισέρχονται στο πυρακτωμένο καμίνι της ιστορίας, όπου αυτό που καίει είναι τα αίματα των προγόνων μας" .

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας  

 

Ο Ελληνικός στόλος, υπό το ναύαρχο Κουντουριώτη, καταλαμβάνει τη Λήμνο [9 «Ογδόη Οκτωβρίου Δευτέρα το πρωί Οκτωβρίου 1912.

Ελληνικά βαπόρια ήρθανε στη Λήμνο το νησί

Μπροστά πάγει ο «Αβέρωφ», ξοπίσω το «Ψαρά»

πάνε να βομβαρδίσουν τον Τούρκο στα Στενά.

 

Ο Παύλος Κουντουριώτης βάζει ολοταχώς

πάει στα Δαρδανέλια που είναι ο εχθρός

Τα ελληνικά βαπόρια στο Μούδρο αράξανε

τα είδαν οι Τουρκάλες κι αναστενάξανε.»

 

 Ένας σχεδόν  αιώνας έχει περάσει από όταν το νησί της Λήμνου απελευθερώθηκε από τον αρχηγό του Ελληνικού στόλου, υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη στις 8 Οκτωβρίου του 1912.

Ιστορική καταγραφή από το 

Σελίδες Ιστορίας και Επιστήμης

ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΣ

https://www.tideon.org/istorika/388-2015-01-09-22-01-53/5480-2014-10-13-10-16-20 

 

" Τρεις μέρες πριν, στις 5 Οκτωβρίου είχε κηρυχτεί η έναρξη του Α’ Βαλκανικού πολέμου.Αφορμή ήταν η άρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να ικανοποιήσει τα αιτήματα των κυβερνήσεων της Ελλάδας, της Σερβίας, της Βουλγαρίας και του Μαυροβουνίου, για ισότιμη μεταχείριση των χριστιανών και των μουσουλμάνων υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκ μέρους των οθωμανικών αρχών.

 

Την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου του 1912, στις 10.00 το πρωί ο Υπουργός Ναυτικών Στράτος, ο Γενικός Επιθεωρητής Ναύαρχος Λ. Τώφνελ, ο Πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος και ο Βασιλεύς Γεώργιος Α’ της Ελλάδος επιβιβάζονται στο σημαιστολισμένο Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ, στο οποίο τελείται θεία λειτουργία κι αγιασμός για το κατευόδιο του στόλου. Είχε προηγηθεί η κήρυξη του πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας.

 

Μετά τον αγιασμό, ανακοινώνεται η προαγωγή του Παύλου Κουντουριώτη σε Υποναύαρχο κι ο ορισμός του ως Αρχηγός του Στόλου του Αιγαίου. Ακολούθησαν οι προσφωνήσεις των πολιτικών κι οι ευχές του Βασιλέως.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα πει απευθυνόμενος στον υποναύαρχο πλέον Παύλο Κουντουριώτη και στους 550 ναύτες του Αβέρωφ: «Η πατρίς αξιοί από υμάς όχι απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήταν το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσετε».

 

Στις 13:30 το μεσημέρι ο ελληνικός στόλος ήταν έτοιμος να αποπλεύσει από το Φάληρο με προορισμό το Μούδρο της Λήμνου. Ο υποναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης επέλεξε το λιμάνι του Μούδρο, επισημαίνοντας την καίρια θέση του λιμένος για να τον χρησιμοποιήσει ως ναύσταθμο του ελληνικού στόλου.

 

Αναχωρώντας από το Φάληρο ο Παύλος Κουντουριώτης απέστειλε προς όλα τα πλοία του στόλου το ακόλουθο σήμα (ΗΩΠ: 051330/10/1912):«Η Α.Μ. ο Βασιλεύς στέλνει θερμάς ευχάς υπέρ της επιτυχίας του ιερού αγώνος μας. Αι δάφναι των ενδόξων πολέμων του Ελληνισμού πληρούσι πολλάς σελίδας της Ιστορίας και έχει ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο ημέτερος στόλος σήμερον θα προσθέσει μίαν ένδοξον σελίδα εις την ιστορία του Ναυτικού».

 

Το Σάββατο 6 Οκτωβρίου του 1912,το πρωί ο ελληνικός στόλος πλέει έξω από τον Άγιο Ευστράτιο.Εκεί το αντιτορπιλικό «Βέλος», το οποίο ως ανιχνευτικό προπορευόταν του «Αβέρωφ» συνάντησε και συνέλαβε ένα Τούρκο χωροφύλακα (θεωρήθηκε ως ο πρώτος αιχμάλωτος των βαλκανικών πολέμων) που έπλεε μέσα σε μια βάρκα με προορισμό την Λήμνο.

 

Στις δυο το μεσημέρι το «Αβέρωφ» έφθασε στο Κάστρο της Λήμνου. Ο Παύλος Κουντουριώτης διέταξε και ήρθε στο πλοίο ο τούρκος Καϊμακάμης (Διοικητής,τοποτηρητής). Όταν ο Κουντουριώτης του ζήτησε να παραδώσει το νησί της Λήμνου ο τούρκος Καϊμακάμης του απάντησε ότι αγνοούσε την κήρυξη του πολέμου. Γενικότερα ο Καιμακάμης προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο ευελπιστώντας σε τουρκική βοήθεια.

 

Οι Λημνιοί μόλις είδαν το στόλο έξω από το Κάστρο άρχισαν να φωνάζουν «Ήρταν γοι Έλλην’».Βλέποντας τα πλοία με την ελληνική σημαία, μπήκαν σε βάρκες (μπήκαν και πολλοί έμποροι οι οποίοι έσπευσαν να πουλήσουν στους ναύτες τσιγάρα και καπνό) και έσπευσαν να υποδεχτούν το στόλο, ζητώντας να μάθουν για ποιο λόγο ο στόλος είχε έρθει στη Λήμνο.Αδυνατούσαν να αποδεχτούν ότι μετά από τόσα χρόνια σκλαβιάς είχε φτάσει η ιερή ώρα της απελευθέρωσης του νησιού.

 

Στις 8 Οκτωβρίου 1912,μικρό άγημα του ελληνικού στόλου, υπό την διοίκηση του Ταγματάρχη Ιουλιανού Κονταράτου, αποβιβάζεται στο νησί.Στη θέση Μεγάλα Βράχια κοντά στα Λέρα (σημ. ἀγ. Δημήτριος),σημειώθηκε η μοναδική προσπάθεια αναχαίτισης των ελληνικών στρατευμάτων, από τουρκικό τμήμα 50 χωροφυλάκων και 280 οπλισμένων Λεριανών. Έπειτα από μικρή αψιμαχία διασκορπίστηκε, αφήνοντας ελεύθερο το δρόμο για την απελευθέρωση του Κάστρου της Μύρινας.

Στις 9 Οκτωβρίου, κάτω από τους χαιρετιστήριους κανονιοβολισμούς των ελληνικών θωρηκτών, υψώνεται στο φρούριο η ελληνική σημαία. Μέχρι το βράδυ, δύο λόχοι του 20ου συντάγματος ἐχουν ολοκληρώσει την κατάληψη της Λήμνου.

 

Ο Μούδρος μετατράπηκε, ύστερα από σκληρή δουλειά των πληρωμάτων, σε πολεμική βάση και έκτοτε χρησιμοποιήθηκε ως μόνιμο ορμητήριο του Στόλου μας.

«Η νήσος Λήμνος μ’ όλων των εν αυτή πόλεων, κωμών και συνοικισμών, μετά των λιμένων και ακτών αυτής κατελήφθη υφ’ ημών και διατελεί από τούδε εις την κατοχήν μας». Με αυτά τα λόγια ο Παύλος Κουντουριώτης χαιρέτησε τους Λημνιούς.

 

Ο Παύλος Κουντουριώτης για να ευχαριστήσει το Θεό, που τον αξίωσε να ελευθερώσει τη Λήμνο από τους Οθωμανούς, αφιέρωσε στο ναό της Ευαγγελίστριας στο Μούδρο έναν Επιτάφιο, ο οποίος υπάρχει μέχρι τις μέρες μας στο ναό." 

Το κλειδί που ανοίγει τα στρατηγικά Δαρδανέλια δεν το έχουν οι τούρκοι , το έχουμε εμείς και είναι η ΛΗΜΝΟΣ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

 ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας