( αφήγηση πνευματικού αδελφού)
Με λίγα λόγια …
Ήταν ένα βροχερό Σαββατόβραδο του Οκτωβρίου του 95, όταν με την σύζυγο μου φτάσαμε στο Ναύπλιο , ενδιάμεσο σταθμό, γιατί την επομένη θα ξεκινήσουμε να πάμε στο γνωστό προσκύνημα της Παναγίας της Μαλεβής της Μυροβλήτισσας στην Κυνουρία.
Ψάχναμε να βρούμε κατάλυμα, αλλά δεν βρίσκαμε γιατί λόγω της εποχής τα ξενοδοχεία υπολειτουργούσαν.
Δεν γνωρίζαμε πολλά πράγματα από το Ναύπλιο και περιπλανώμενοι μέσα στα γραφικά στενάκια του βρεθήκαμε τότε σε ένα ξενώνα που μπορούσε να μας διαθέσει κατάλυμα για μια νύκτα. (το 1995 δεν υπήρχε η ευκολία του διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων για να εντοπίζεις εύκολα αυτά που ήθελες)
Ο ξενώνας αυτός ήταν κτισμένος σε μια κατωφέρεια και το δωμάτιο που μας έδωσαν είχε δική του είσοδο σε ένα στενό δρομάκι και αντικρυστά από αυτήν σε απόσταση ίσως λιγότερη από τέσσερα μέτρα, υπήρχε η θύρα ενός μικρού ναού.
Το νυκτερινό φως στο δρομάκι αυτό ήταν λιγοστό, αλλά και η εξαντλητική κούραση λόγω του πολύωρου ταξιδιού δεν μας έδινε την άνεση να δούμε τι έγραφε η ξεθωριασμένη τότε μαρμάρινη πλάκα που ήταν εντοιχισμένη έξω από τον Ναό.
Γνωρίζαμε ότι τον πρώτο Κυβερνήτη μας τον δολοφόνησαν άνανδρα στο Ναύπλιο και είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε το σημείο της δολοφονίας του, ρωτώντας το επόμενο πρωί μετά την ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της Κυριακής.
Ούτε πέρασε από το μυαλό μας, ότι μπορούσε σε αυτό το μικρό εκκλησάκι και στο δρομάκι αυτό να έχουν συμβεί συγκλονιστικά πράγματα.
Η κούραση έκλεισε γρήγορα τα μάτια μας. Το μόνο που καταλάβαμε ήταν ότι έξω άρχισε να ψιλοβρέχει και μετά δυνάμωσε.
Τι ήταν όμως όλο αυτό που άρχισε να μου συμβαίνει;
Ερχόταν στον ύπνο μου ο πατέρας μου και με σκουντούσε να ξυπνήσω λέγοντας μου:
« αν ήξερες τι έγινε σε αυτό το σημείο δεν θα κοιμόσουν, αλλά θα προσευχόσουν»
Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές και έλεγα μέσα μου «όνειρο από την κούραση είναι »
ΚΑΙ πάλι όμως τα ίδια, αυτή την φορά όμως αυτό που έβλεπα ήταν τόσο ζωντανό.
Σαν να έβλεπα να ανοίγει η πόρτα του καταλύματος μας και να βάζουν κάποιοι ένα πληγωμένο άνθρωπο μέσα στο δωμάτιο, μάλιστα ένας από αυτούς που τον μετέφεραν, μου είπε:
«τώρα γράφετε η θλιβερή ιστορία της Ελλάδος μετά το 21» και ταυτόχρονα αισθανόμουν την μυρωδιά του αίματος.
Έτριψα τα μάτια μου και ανασηκώθηκα δίχως να ενοχλήσω την σύζυγο μου .
Πάει ο ύπνος έφυγε , εφιάλτης ήταν είπα, αλλά μια ανατριχίλα με διαπερνούσε, όσο έβλεπα την πόρτα, και θυμόμουν ότι μέσα από αυτήν έβαλαν αυτόν τον καταματωμένο άνθρωπο που είδα πριν λίγο.
Έτσι πέρασαν οι ώρες μέχρι που άκουσα το πρώτο σήμαντρο του απέναντι μικρού ναού.
Ευκαιρία να λειτουργηθούμε εδώ κοντά μας και να μην ψάχνουμε άλλο ναό, είπα.
Σε λίγο δρασκελίσαμε την μικρή καμαρωτή θύρα του ναού.
Το πρώτο που διάβασα πριν εισέλθουμε ήταν η ξεθωριασμένη εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα που τώρα με το φως της ημέρας ήταν ευανάγνωστη.
« ΕΔΩ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ…»
Μου κόπηκαν τα πόδια , μπήκα μέσα στην εκκλησία που γινόταν ο Όρθρος, αλλά το μυαλό μου ήταν κολλημένο σε αυτό που βίωσα πριν λίγες ώρες.
Την ανατριχίλα μου την διαδέχτηκε η συγκίνηση και τα δάκρυα που δεν μπορούσα να κρύψω.
Τελείωσε η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ και στο αντίδωρο που έλαβα από τον ιερέα, τον ρώτησα δειλά – δειλά:
– Πάτερ μου εδώ δολοφόνησαν τον πρώτο κυβερνήτη μας;
Και αυτός μου απάντησε:
– Και βέβαια παιδί μου , δεν το γνωρίζεις; Εδώ έξω από την θύρα της εκκλησίας τον περίμεναν οι δολοφόνοι του και μάλιστα όταν έτρεξαν οι άνθρωποι να τον βοηθήσουν επειδή ήταν μέσα στα αίματα τον μετέφεραν στο απέναντι δωμάτιο της οικοδομής που υπήρχε τότε , όπου ψυχορραγώντας άφησε την τελευταία του πνοή ( ήταν ο χώρος του σημερινού δικού μας καταλύματος)
Με αυτά τα τελευταία που άκουσα μου κόπηκε η αναπνοή, πήρα την ευχή του παππούλη και τον παρακάλεσα να κάνουμε ένα τρισάγιο.
(αυτά μας διηγήθηκε ένας καλός πνευματικός αδελφός από τότε. Σήμερα που πλησίασε η μνήμη των 200 ετών από το άγιο και ηρωικό 21 τα αναθυμόμαστε με συγκίνηση)
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
( αναδημοσίευση άρθρου μας της 23 Μαρτίου 2021)
Χρειαζόμαστε καλό προπονητή για να «παίξουμε» ως ΕΛΛΗΝΕΣ;
Αν υπάρχει στο Ελληνικό τοκογλυφικό χρέος ουρά όπως λέμε «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά», τότε πρέπει να ετοιμαζόμαστε για πιο δύσκολες καταστάσεις και αγώνες.
Οι πετυχημένοι αγώνες θέλουν καλό προπονητή, ειδικά όταν στον ορίζοντα αχνοφεγγίζουν ανθρωπιστικές παγκόσμιες κρίσεις.Όταν βρεθεί προπονητής που θα λέει, ότι: «τότε μονάχα θα βελτιώσω την τροφήν μου, όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνόπουλο που να πεινάει…»
Τότε μόνο έχουμε πιθανότητες να μην πεινάσουμε στα σκλαβοπάζαρα των τοκογλυφικών αγορών.
Φυσικά, είχαμε τέτοιο προπονητή αλλά μας τον έφαγαν μπαμπέσικα οι τοκογλύφοι για μπορούν να λυμαίνονται δίχως κόπο τον ΒΙΟ της ΕΛΛΑΔΟΣ.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ο πρώτος πολιτικός της Ελλάδας που δίδαξε τον πολιτικό πολιτισμό και συνταίριαξε το Ελληνικό φιλότιμο με το πολιτικό αξιοπρεπές. «…ελπίζω ότι όσοι εξυμών συμμετάσχουν εις την κυβέρνηση θέλουν γνωρίσει ότι δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγους με τον βαθμόν του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η κυβέρνηση εις την εξουσίαν τους
. Τα αξιώματα είναι τιμητικά και ο αναμειγούμενος στην πολιτείαν δεν κάνει εμπορικήν επιχείρησιν»
«θα συνεχίσω εκπληρών πάντοτε το χρέος μου ουδόλως φροντίζων περί του εαυτού μου και ας γίνει ό,τι γίνει»
«Οι πολιτικοί να γίνονται υποδείγματα να εμπνέουν και να παραδειγματίζουν με την προσωπική και δημόσια ζωή και να είναι έτοιμοι να θυσιαστούν»
«Περιόρισα τα έξοδα δια εμέ και τον υπηρέτην μου μόνον εις 60 φράγκα τον μήνα και όλον τον υπόλοιπον μισθόν μου τον διαθέτω δια την Ελλάδα»
«Ας λέγουν και ας γράφουν ό,τι θέλουν, θα έλθει όμως ο καιρός τε οι άνθρωποι κρίνονται όχι με όσα είπον ή έγραφον περί των πράξεών των, αλλά κατ’ αυτήν την μαρτυρίαν των πράξεών των» Καποδίστριας ως ενσαρκωτής του πολιτικού πολιτισμού
Βασίλειος Χαραμής Πρόεδρος Πνευματικού Ιδρύματος «Ιωάννης Καποδίστριας» http://www.kapodistrias.info/
Και όμως υπήρξαν τέτοιοι πολιτικοί νεομάρτυρες της Ρωμιοσύνης για αυτό και εδολοφονήθηκαν. «Ο πολιτικός Καποδίστριας μάρτυρας της Ρωμηοσύνης»
«Ο Καποδίστριας, ως πολιτικός σπουδασμένος στη Δύση (Πάντοβα), ασκημένος στα Δυτικά ανακτοβούλια, και συνεπώς Ευρωπαίος, έγινε δεκτος αρχικά από τις Μεγάλες Δυνάμεις, μολονότι συγκρατημένα από μερικές, όπως η Αγγλία.
Παρακολουθούσαν όμως την εκδίπλωση του προγράμματος του για να διαπιστώσουν τους άδηλους στόχους του.
Όταν, έτσι, διαπιστώθηκε ρωμαίικη –ελληνορθόδοξη δηλαδή– γραμμή πλεύσεώς του, επιστρατεύθηκαν όλα τα διατιθέμενα από τη διπλωματία μέσα για την εξόντωσή του.
Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο ενοχλητικός γινόταν ο Καποδίστριας για την φράγκικη και μόνιμα αντιστρατευόμενη την Ορθοδοξία Ευρώπη.
Θρεμμένος με τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις της Κυπρίας μητέρας του (Αδαμαντίας), ήταν δεμένος με την Ορθοδοξία και το εκκλησιαστικό σώμα, βλέποντάς το ως κιβωτό σύνολης της ζωής και, συνεπώς, ως «περιέχον» και την πνευματική και την πολιτική ζωή του Έθνους/Γένους.
Το γεγονός μάλιστα, ότι δυο από τις αδελφές του έγιναν ορθόδοξες μοναχές, τι άλλο φανερώνει από την εκκλησιαστικότητα της οικογενείας του;
Ήδη η πρώτη προκήρυξή του προς τον ελληνικό λαό άρχιζε με τη φράση: «Εάν ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ’ ημών».
Ως διπλωμάτης ο Καποδίστριας συνανατρεφόταν τους πάντας, αλλά δεν έπαυσε ποτέ να ανήκει ολόκληρος στην Ορθοδοξία, η οποία διεκδικεί «μοναδικότητα» και «αποκλειστικότητα» στη συνείδηση και ζωή του ανθρώπου.
Ο Καποδίστριας έβλεπε ζυμωμένη την ύπαρξη του Έθνους με την Ορθοδοξία, την ζωτική πνοή και αναστάσιμη δύναμή του: «Η χριστιανική θρησκεία (ως Ορθοδοξία), έλεγε, «εσυντήρησεν εις τους Έλληνας και γλώσσαν και πατρίδα και αρχαίας ενδόξους αναμνήσεις και εξαναχάρισεν εις αυτούς την πολιτικήν ύπαρξιν, της οποίας είναι στύλος και εδραίωμα» http://www.impantokratoros.gr/root.el.aspx
Έχουμε σήμερα πιθανότητα να βρούμε τέτοιο ηγέτη –προπονητή;Μας απαντάει ο μεγαλύτερος ψυχοπαθολογοανατόμος της νεώτερης Ελληνικής Κοινωνίας, ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
«Ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος τις τελευταίες ημέρες του τόνιζε την ηθική κατάπτωση και εξαθλίωση που έχουμε περιέλθει ως λαός και τόνιζε στα πνευματικά του τέκνα να βρουν τον στίχο της Παλαιάς Διαθήκης που λέει «ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ».
«Εκεί μας έλεγε ότι περιγράφεται η σημερινή κατάσταση ανάγλυφα. Ίδιες καταστάσεις του «παλαιού Ισραήλ» με τον «νέο Ισραήλ» και ίδια συμπτώματα.»Ο «παλαιός Ισραήλ» έχασε την ενότητα του με τον Θεό και ο «νέος Ισραήλ» έχασε αυτήν ακριβώς την πορεία ενότητας με τον Χριστό.
«Μπορεί όμως, με το σχέδιο τού Θεού, να έρθει, να έρθει ώστε οι άνθρωποι ν’ αποκτήσουν μία επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε: Έ! Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο τού Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις». Έλεγε ο Γέροντας: «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση. Ο Θεός, όμως μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε.
Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό» Ιερομόναχος π.Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης
Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους 15 Ιουνίου 2016
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
