Τοῦτο εἶναι προσκλητήριον
εἰς τούς Ρωμηούς καί τίς Ρωμαίγισσες.*
(ΤΟ ΓΛΩΣΣΆΡΙ ΤΟΥ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΊΔΗ)
*Ἡ Ρωμηοσύνη δέν ἀποδεικνύεται.
Περιγράφεται.
Δέν χρειάζεται ἀπολογητάς.
Εἶναι ἁπλῶς αὐτό πού εἶναι.*
Τό δέχεται κανείς ἤ τό ἀπορρίπτει.
Διά τοῦτο τά παιδιά τῶν Ρωμηῶν
ἤ παρέμενον πιστοί καί σκληροί Ρωμηοί
ἤ ἐφράγκευον καί ἐτούρκευον.
*Ἡ φραγκοκρατία καί ἡ τουρκοκρατία
ἦσαν ὑποδούλωσις τοῦ σώματος.
Ὁ γραικισμός καί νεογραικισμός
εἶναι ὑποδούλωση τοῦ πνεύματος.*
Μέ γραικισμό καί νεογραικισμό ἐννοοῦμε
ὅχι τόν νεοελληνισμό, ἀλλά μόνον
τό μή Ρωμαίηκο μέρος τοῦ νεοελληνισμοῦ.
*Οἱ Ρωμηοί τῆς φραγκοκρατίας καί τῆς τουρκοκρατίας εἶναι ὅσοι δέν ἀκολούθησαν
τό παράδειγμα ἐκείνων, πού ἐφράγκευσαν καί ἐτούρκευσαν.*
Τό γραικεύω εἶναι σχεδόν ταυτόν μέ τό φραγκέυω.
Σημαίνει σήμερα ἀμερικανεύω, ρωσεύω, φραντσεύω, γερμανεύω, δηλαδή γίνομαι πνευματικός δοῦλος τῶν ἔξω τῆς Ρωμηοσύνης.
*Καί σήμερον ἄλλοι παραμένουν Ρωμηοί,
ἄλλοι ὅμως ἀμερικανεύουν, ρωσεύουν, φραντσεύουν, ἀγγλεύουν, δηλαδή γραικεύουν.*
*Ὁ Ρωμηός* γνωρίζει σαφῶς, ὅτι ὑπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ συμμαχίας καί δουλείας.
*Γίνεται σύμμαχος μέ ὁποιονδήποτε,
ἐφ’ ὅσον συμφέρει εἰς τό Ἔθνος,
ἀλλά ποτέ δοῦλος τῶν συμμάχων.*
Ναί μέν ὁ Ρωμηός ἔχει ἁπόλυτον πεποίθησιν εἰς τήν Ρωμαιοσύνη του, ἀλλά οὔτε φανατικός οὔτε μισαλόδοξος εἶναι καί οὔτε ἔχει καμμίαν ξενοφοβίαν.
*Ἀγαπᾶ τούς ξένους, οὐχί ὅμως ἀφελῶς.*
*Οἱ μεγαλύτεροι ἥρωες τῆς Ρωμηοσύνης συγκαταλέγονται μεταξύ τῶν Ἁγίων.*
Εἰς τό παρελθόν οἱ Ρωμηοί εἶχον τήν ἡγεσίαν καί ἦσαν ὀργανωμένοι μέ Ρωμαίηκην ἐπιστήμην καί παιδείαν καί ἐπικρατοῦσαν εἰς τό Ρωμαίηκον.
*Μέ τήν ἵδρυση τῆς Ἐλλαδἰτσας* τῶν ἑλλαδιτσιτῶν, ὅμως, *οἱ Ρωμηοί ἐξετοπίσθησαν ἀπό τήν ἡγεσίαν καί ἀνέλαβον αὐτήν οἱ Γραικύλοι τῶν Μεγάλων Δυνάμεων* καί ἵδρυσαν τόν Νεογραικισμόν μέ ἐπίσημον πρόγραμμα
*νά μήν εἴμεθα Ρωμηοί, ἀλλά τά ταπεινά καί φρόνιμα γραικύλα παιδιά*
τῶν Εὐρωπαίων καί τῶν Ρώσων.
*Τοῦτο εἶναι προσκλητήριον
εἰς τούς Ρωμηούς καί τίς Ρωμαίγισσες*
( ὡς τίς ὀνομάζει ὁ Μακρυγιάννης)
νά ἀναλάβουν τόν ἐπιστημονικόν ἀγῶνα
νά ἀναστήσουν τήν Ρωμηοσύνην ἀπό τόν ἐπιστημονικόν θάνατον, τόν ὁποῖον ἐπεξειργάσθησαν δι’ αὐτήν:
1) οἱ Φράγκοι ἀπό τόν 9ον αἰῶνα
2) οἱ Γραικοί πρό τῆς Ἁλώσεως
3) οἱ Ρῶσοι μετά τήν Ἅλωσιν
4) *οἱ Νεογραικοί τῆς δούλης εἰς τούς Εὐρωπαίους καί Ρώσους Ἑλλαδίτσας τοῦ 19ου αἰῶνος, οἱ ὁποῖοι μετέτρεψαν τήν Ρωμαίηκην Ἐπανάστασιν τοῦ 1821 εἰς ἦτταν τῆς Ρωμηοσύνης καί θρίαμβον τοῦ Γραικισμοῦ τοῦ Καρλομάγνου
καί τοῦ Νεογραικισμοῦ τῶν «φιλελλήνων»
τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.*
_Μακαριστός πρωτοπρεσβύτερος
π. Ἰωάννης Ρωμανίδης
Καθηγητής τῆς θεολογικῆς σχολῆς τοῦ ΑΠΘ._
Πηγή Ευάγγελος Κυριαλάνης ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
