ΦΩΤΟ Κωνσταντίνου Βαρδάκα « Οι εν θλίψεσιν όντες , την εικόνα σου έχομεν,
ω Παρηγορήτρια Κόρη ,ως ελπίδα παρήγορον, εκ ταύτης ουν λαμβάνομεν χαράν , και θείων δωρεών τον θησαυρόν, τα ελέη της στοργής σου της μητρικής , και πλούτον αγαθότητος.
Χαίροις των ασθενούντων η ισχύς , χαίροις λιμήν γαλήνιε, χαίροις αμαρτωλών καταλλάγη , του κόσμου καταφύγιον» (ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ)
Πράγματι ολάκερου του κόσμου καταφύγιον και της πολυαδικημένης Ελλάδος γιατί το μήνυμα που μας δίνει η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑ μέσω της εφέστιας εικόνος της από τον Ιερό Ναό του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Βύρωνα που βουρκώνει και δακρύζει αδιάλειπτα απο την 8η Σεπτεμβρίου του 2020 απευθύνεται σε όλη την οικουμένη.
Δάκρυα που ξεκινούν απο την κόρη του ματιού ΤΗΣ , δάκρυα που στέκονται και όταν κυλούν βρέχουν ικετεύοντας το ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ που κρατεί στα άχραντα χέρια ΤΗΣ , παρακαλώντας το για την ανθρωπότητα, αλλά και για την Ελλάδα μας που ξεκίνησε να ζει φοβερές στιγμές.
Τι είναι άραγε ο δικός μας πόνος έμπροσθεν του παγκόσμιου πόνου ΤΗΣ για τα μαύρα χάλια της αμετανοησίας μιας ανθρώπινης γενιάς που παρεξέκλινε όχι μόνο από τον πνευματικό νόμο αλλά και από αυτόν τον φυσικόν τοιούτον των ζώων;
ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΝ σημείον τα ΔΑΚΡΥΑ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Ναι , καλεί η ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ την Ορθόδοξη Ελλάδα να μαζέψει και να σπογγίσει τα δάκρυα ΤΗΣ που χύνει για όλη την ανθρωπότητα ετούτες τις στιγμές που το δαιμονικό βουητό αποκορυφώνεται.
Είναι άσκοπα τα δάκρυα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας, άσκοπες οι Μυροβλησίες και τα Θεοσημεία των Εικόνων Της;
Άσκοπες οι Εμφανίσεις Της , οι Νουθεσίες Της και τα θαυμαστά ΘΑΥΜΑΤΑ της;
«σήκω να μαζέψεις τα ΔΑΚΡΥΑ μου»
Σε προστάζει η ΠΑΝΑΓΙΑ και το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια σου.
Μα τέτοιο χάλι έχω και δεν το κατάλαβα, αναρωτιέσαι.
Να κάνω ο ελεεινός την ΜΗΤΕΡΑ του ΘΕΟΥ να κλαίει για μένα.
Και όμως ΑΥΤΗ σε καλεί την Ύστατη Στιγμή για να σε σώσει, ψηλαφώντας ο άθλιος τον ΑΓΙΑΣΜΟ των δακρύων ΤΗΣ. Όσοι περισσότεροι δια της έμπρακτης μετανοίας και ομολογίας μας προσέλθουμε για να μαζέψουμε τα Αγιαστικά και Χαριτόβρυτα δάκρυα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας τόσο το καλύτερο για να αποτραπεί η καθολική φωτιά.
Στο Παλαιομονάστηρο που λέγεται ΕΛΛΑΣ έμειναν μόνο ερείπια και συντρίμμια, ούτε καλογέροι απέμειναν , ούτε ηγούμενος.
Το κανδήλι του το ανάβει η ίδια η ΠΑΝΑΓΙΑ που είναι και θα παραμείνει μέχρι τέλους η ΜΑΝΑ στον πόνο, η ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ στον Πόλεμο , η τροφός στον λιμό , η ιατρός στον λοιμό και η Οδηγήτρια- Ελεούσα και Γουμένισσα του Ελληνικού Έθνους .
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
