" οι μεγάλοι κάνουν τις πάπιες και ο τούρκος κόρακας κόβει κρέας από τον ανθρώπινο πολιτισμό" εν μέσω ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ και εν μέσω προεκλογικής περιόδου ένθεν και ένθεν
Ξεκινούν το Ευλογημένο 23 - φέτος πέφτει 10 Μάη η εορτή της Μεσοπεντηκοστής που εορτάζει η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και την επόμενη ημέρα εορτάζουμε στις 11 του μηνός τα ΕΓΚΑΙΝΙΑ της Κωνσταντινουπόλεως.
" τουρκικές προκλήσεις η μια μετά την άλλη , δηλώσεις φανατικές που βγάζουν μόνο πόλεμο και επεκτακτικότητα"
ΦΥΣΙΚΑ μόνο ξερές δηλώσεις για να μην χαλάσουμε την διάθεση του γείτονα.
η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ εξακολουθεί να μυρίζει θυμίαμα όσα και να την κάνουν γιατί μυστικά την λειτουργούν άγγελοι με χορείες ΑΓΙΩΝ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
πριν πολλούς χρόνους γράφαμε
" Μοσχομυρίζει λιβάνι τα βράδια η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ στην Πόλη"
βλ.http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/1133-prominymata-mosxomyrizei-livani-ta-vradia-i-agia-sofia-stin-poli
ΣΗΜΕΡΑ ότι και να κάνουν
Η Γεωπολιτική πλάστιγγα (δηλ. ο ζυγός της δικαιοσύνης) ζυγιάστηκε στον Ουρανό και δίνει για τις μέρες μας Ελληνική την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Πάμε στο θέμα και όποιος αντέχει γιατί οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Όμως υπάρχουν και άλλες παράλληλες εξελίξεις που δεν αρέσουν σε κάποιους.
Ο πονηρός έκανε στις μέρες μας ταυτόχρονα παγκοινιά στην Ορθόδοξη Ελλάδα και μέσα στην τουρκία. Παντού έχει τα όργανα του που ταλαιπωρούν το πλάσμα του ΘΕΟΥ
Λυσσάει και ρίχνει τα τελευταία πυρομαχικά του ο αντίδικος.
Σήμερα ημέρες εορτής της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ( της Μεσοπεντηκοστής) ο αντίδικος βρήκε την ευκαιρία να μας σκανδαλίσει ο αθεόφοβος.
Που να γνωρίζουν οι γείτονες ότι η βεβήλωση στο παγκόσμιο αυτό τέμενος της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ανοίγει το καπάκι των γεωπολιτικών ανατροπών και τους βάζει στο χρονοντούλαπο όχι της ιστορίας αλλά της μόνιμης λήθης.
Μπορεί να είναι στα χέρια των αγαρηνών ακόμα λίγο, αλλά η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ κάθε χρόνο εορτάζει γιατί έχει δική της ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΟΡΤΗ.
Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού, "δηλ στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ".
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).
Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό.
Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα (εορτή) αυτή, συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ' ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες.
Ακριβώς δε αυτό το ΜΕΣΟΝ των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το ΜΕΣΟΝ.
Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας, η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες, τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων.
Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού.
Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του, είναι Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ. ορθόδοξος συναξαριστής
Να γιατί γιορτάζει η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, γιατί ανοικοδομήθηκε για να τιμήσει ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ, δηλ. τον Χριστό, τον Λόγο του Θεού στους αιώνες των αιώνων. Όπως λέει το ευαγγελικό "Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον, Αυτός και εις τους αιώνες".
Ας ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής.
Εορτάζομε Μεσο-Πεντηκοστή και ο ΧΡΙΣΤΟΣ βρίσκεται σήμερα εν τω ΜΕΣΩ των "διδασκάλων της Παγκοσμιοποίησης".
Επικαλούμαστε τον ίδιο τον ΚΥΡΙΟ εν τω ΜΕΣΩ συνταρακτικών αποκαλύψεων και γεγονότων, που συμβαίνουν στις μέρες μας και στον πλανήτη.
Και Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ, δηλ. ο Εορτάζων Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, βρίσκεται σήμερα στο ΜΕΣΟ του παγκόσμιου ενδιαφέροντος εν τω ΜΕΣΩ γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή ΤΗΣ ( ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΘΡΑΚΗ – ΔΑΡΔΑΝΕΛΙΑ- ΒΟΣΠΟΡΟΣ ) και αυτής της Μαύρης Θάλασσας και του ΑΙΓΑΙΟΥ.
« οι άνθρωποι και αυτά που ετοιμάζουν να κάνουν δεν μπορούν να προλάβουν το ΘΕΛΗΜΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ που το τρέχουν σήμερα ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ – από αγιορείτη ασκητή»
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκα
