Ήταν ένας ιερομόναχος ο οποίος ζούσε σε ένα νησί μόνος του. Καθημερινά τού έστελνε ο Θεός έναν άγγελο για να τον βοηθάει στην Θεία Λειτουργία.
Κάποια μέρα, τον επισκέφτηκε ένας μοναχός. Την ημέρα εκείνη δεν έστειλε ο Θεός τον άγγελο για να τον διακονήσει. Τον διακόνησε ο μοναχός.
Όταν ο ιερομόναχος έκανε την προσκομιδή, ο μοναχός τού είπε:
– Γέροντα, να σου κάνω μια μικρή παρατήρηση. Την μερίδα της Θεοτόκου, την βάζετε αριστερά [ως προς τη μερίδα του Χριστού και όχι όπως κοιτά ο ιερέας], αλλά το σωστό είναι να την βάλετε δεξιά.
– Ξέρω εγώ τι κάνω, απάντησε ο ιερομόναχος.
«Εμένα με διακονεί άγγελος και θα μου έκανε την παρατήρηση αυτήν ο άγγελος. Και μου την κάνει ο μοναχός;», συλλογίστηκε ο ιερομόναχος.
Ο μοναχός δεν επέμενε στην παρατήρηση και υποχώρησε. Ολοκλήρωσαν την Θεία Λειτουργία και το απόγευμα έφυγε ο μοναχός από το νησί.
Την άλλη μέρα στη Θεία Λειτουργία, ήρθε κανονικά ο άγγελος για την διακονία του. Τον έτρωγε, όμως, μέσα του η παρατήρηση που του έκανε ο μοναχός και όταν έφτασαν στο σημείο της προσκομιδής, ρώτησε τον άγγελο:
– Σε ποιό σημείο πρέπει να πάει η μερίδα της Θεοτόκου;
– Δεξιά πρέπει να τη βάλεις.
– Καλά, του λέει τότε ο ιερομόναχος, τόσο καιρό που συλλειτουργούσαμε γιατί δεν μου το είχες πει; Γιατί δεν με διόρθωνες.
Και ο άγγελος τού απάντησε:
*– Δεν με έστειλε ο Κύριος να σε διδάξω, αλλά να σε διακονήσω. Για να σε διδάξει και να ταπεινωθείς, σου έστειλε χθες άνθρωπο!*
Υπάρχει ειδικός λόγος πολλές φορές, που ο Θεός δεν μας απαντάει απευθείας, αλλά στέλνει ανθρώπους να μας καθοδηγήσουν, ώστε να ταπεινωθούμε.
*Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας*
ΠΗΓΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΣΤΑΝΗ
