Μεγάλυνον ψυχή μου, την Τιμιωτέραν,
και ενδοξοτέραν, των άνω στρατευμάτων.
Μυστήριον
ξένον, ορώ και παράδοξον• ουρανόν το σπήλαιον• θρόνον, χερουβικόν την Παρθένον•
την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός• ον ανυμνούντες
μεγαλύνομεν.
Στέργειν
μεν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω,
Ράον
σιωπήν• τω πόθω δε Παρθένε,
Ύμνους
υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους,
Εργώδές
εστιν• αλλά και Μήτηρ σθένος,
Όση
πέφυκεν, η προαίρεσις δίδου.
Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος
εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου
δασέος• ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος και Θεός. Δόξα τη δυνάμει Σου
Κύριε.
Γένους
βροτείου, την ανάπλασιν πάλαι,
Άδων
προφήτης, Αββακούμ προμηνύει,
Ιδείν
αφράστως, αξιωθείς τον τύπον•
Νέον
βρέφος γαρ, εξ όρους της Παρθένου,
Εξήλθε
λαών, εις ανάπλασιν Λόγος.
«
Τώρα που θα φαίνεται να χάνετε η γη κάτω από τα πόδια μας , η ΠΑΝΑΓΙΑ θα μας θεμελιώσει
καλύτερα σε αυτό το μέρος που το αγάπησε περισσότερο από όλα τα άλλα»
συμπλήρωσε ο Γέροντας
