Φώτο από https://www.romfea.g
Ο μεν λόγος μας φτωχός, ο δε πόνος μας μεγάλος για το
εκκλησιαστικό δράμα των ημερών μας που τείνει να εκτυλιχθεί σε τραγωδία.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Όταν το σώμα μας ασθενεί ο γιατρός το στέλνει υπό την
διερεύνηση των ακτίνων Χ.
Όταν το πνεύμα μας και οι αποφάσεις αυτού ασθενούν και
υποφέρουν, ο πνευματικός γιατρός το θέτει υπό της Χάριτος της Θέας του Ακτίστου Φωτός, ώστε η διάγνωση και η θεραπεία όχι μόνο να είναι
αποτελεσματικές αλλά και να κερδίζεται η μόνιμος ίαση.
Τα κρίσιμα ζητήματα που ταλανίζουν στον παρόντα καιρό την
Εκκλησία μας πρέπει να λύνονται από ΑΓΙΟΥΣ και Θεόπτες του Ακτίστου Φωτός για
να επιβραβεύονται οι ληφθείσες τελικές
λύσεις με την ΧΑΡΗ του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Τέτοιες ήταν οι αποφάσεις των προηγούμενων 7 ( επτά) Οικουμενικών συνόδων, ήταν αποφάσεις που
ακτινογραφήθηκαν υπό την ΘΕΑ του ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ και δεν ταυτίστηκαν με κανένα
εθνοφυλετισμό ή με κανένα ισχυρό γεωπολιτικό κέντρο εκείνης της εποχής.
Να γιατί ο νέος
Ρώσος ΟΣΙΟΣ μας, ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ
ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ του Έσσεξ( του οποίου γίναμε μάρτυρες πριν δεκαετίες της αγιότητας του)
μπορεί να προσφέρει τα μάλλα προς την κατεύθυνση αυτή.
« Τη 15η Αυγούστου 1975
ΤΩ ΕΚ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠATPΙΔΩΝ
ΟΡΜΗΘΕΝΤΙ
KAΙ TO ΟΡΟΣ ΟΙΚΗΣΑΝTΙ
TΩN ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΑΘΩΝΟΣ
XOPῼ
TO ΠAPA ΦΥΣΙΝ ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΙ
TO ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΔΙΑΣΩΣΑΝΤΙ
ΚΑΤ ΕΙΣ ΤΟ ΥΠΕΡ ΦΥΣΙΝ
ΑΝΕΛΗΛΥΘΟΤΙ» έγγραφε εις πνευματική του
κόρη .
Ο νέος ΑΓΙΟΣ
μας. « Ο
Γέροντας Σωφρόνιος (κατά κόσμον Σεργκέι Σεμιόνοβιτς Σάχαρωφ, ρωσικά: Сергей
Семёнович Сахаров; 22 Σεπτεμβρίου 1896 - 11 Ιουλίου 1993) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος
Ιερομόναχος που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο Άγιο Όρος, στη Ρωσική Μονή του
Αγίου Παντελεήμονος και θεωρείται από την ορθόδοξη παράδοση ως ένας από τους
χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα»
ΤΙ ΗΤΑΝ ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ;
Ήταν μια αγκάλη ΑΚΤΙΣΤΟΥ
ΦΩΤΟΣ που το ελάμβανε και το διέχεε.
Έτσι ηξιώθημεν να τον δούμε,
όταν μας επισκέφτηκε θαυμαστώ τω τρόπω εντός της
φοιτητικής μας κάμαρας αρχές της δεκαετίας του 70, όταν σπουδάζαμε στην Μεγ.
Βρετανία σε μικρή απόσταση από την Ιερά
Μονή του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ που συνέστησε και ήτο ηγούμενος αυτής.
Ο ΑΓΙΟΣ μας συμβουλεύει και
σήμερα και πάντοτε να γίνουμε εμείς οι αμαρτωλοί ΘΕΟΠΤΕΣ, ώστε οι αποφάσεις μας να είναι
χρηστές κατά ΧΡΙΣΤΩ και να μην επιδεινώνουν τις ζωές των άλλων και την δική μας,
πόσο μάλλον όταν οι αποφάσεις αυτές
αφορούν εκκλησιαστικά θέματα.
Μας προτρέπει μάλιστα να μην αποκάμουμε …
« Απορρίψατε τον άδικον λογισμόν, ότι τούτο είναι των εκλεκτών μόνον
κλήρος, ο οποίος δύναται να φονεύση εντός ημών την αγίαν ελπίδα. Η αλήθεια, εις
την οποίαν είναι αναγκαίον να στερεωθή η καρδία ημών είναι ότι ο Κύριος ουδένα
«ερχόμενον προς Αυτόν εκβάλλει έξω» και απορρίπτει (Ιωάν. στ΄ 37}. Πάντες
ημείς, άνευ εξαιρέσεως … εκλήθημεν εις την ιδίαν τελειότητα …»
Και μας επισημαίνει:
« Και ούτω (με το
Βάπτισμα και το Χρίσμα) κατέστημεν σκήνωμα του Θεού του Υψίστου, τα δε σώματα
ημών ναός του Αγίου Πνεύματος.
Και ιδού, παρά ταύτα,
είμεθα πτωχοί των πνεύματι. Εντός των ορίων της γης υπάρχει ακόρεστος πείνα και
άσβεστος δίψα Θεογνωσίας, διότι ο αγών ημών είναι να φθάσωμεν τον Άφθαστον, να
ίδωμεν τον Αόρατον, να γνωρίσωμεν τον επέκεινα πάσης γνώσεως.»
« Εις τοιαύτας ώρας
μαρτυρικής παραμονής εν τοις ορίοις μεταξύ του έλκοντος προς εαυτό Απροσίτου
Φωτός της Θεότητος και της απειλητικής αβύσσου του σκότους … ενδυναμωθώμεν δια
της κραταιάς ελπίδος εις Εκείνον, Όστις δια της παλάμης Αυτού βαστάζει ακόπως
πάσαν την κτίσιν»
« Παρακαλώ υμάς, όπως μη ολιγοψυχήσωμεν
ακούοντες τους λόγους της διδαχής ταύτης … αύτη είναι η ορθόδοξος πίστις και η
ασάλευτος ελπίς, η οποία δεν θα καταισχυνθή, διότι θεμέλιον αυτής είναι η
αψευδής μαρτυρία του Κυρίου. Και εάν νόθος ταπείνωσις θελήση να ονομάση τούτο
υπέρμετρον παρρησίαν ή εισέτι και μωρίαν, τότε μνησθώμεν του Αποστόλου Παύλου,
όστις αποκόπτων αφ’ ενός μεν την ολιγοψυχίαν, αφ’ ετέρου δε την παράλογον
υπερηφανίαν του σαρκικού φρονήματος, λέγει ότι «ευδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας
του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας», απορρίπτων την σύνεσιν των συνετών, και
μεταβάλλων εις μωρίαν την σοφίαν του κόσμου τούτου. Καθ’ εκάστην ημέραν η πείρα
της ανθρωπότητος δεικνύει σταθερώς εις ημάς ότι οι «σοφοί και συνετοί» του
αιώνος τούτου δεν δύνανται να ακολουθήσουν τον Χριστόν ούτε εις το Θαβώρ, ούτε
εις τον Γολγοθάν, ούτε εις το όρος των Ελαιών. Ούτως αγαπητοί δεύτε, και δια
της δυνάμεως της πίστεως αναβώμεν εις το «όρος Κυρίου», σταθώμεν αοράτως εν τη
πόλει του Ζώντος Θεού, και μετάρσιοι τω πνεύματι ίδωμεν την άυλον Θεότητα του
Πατρός και του Πνεύματος εν τω Μονογενεί Υιώ απαστράπτουσαν. Αναβώμεν ουχί μετά
υπερηφάνου παρρησίας, αλλά μετά φόβου και τρόμου, ως ανάξιοι της αναβάσεως και
οράσεως ταύτης, εν τούτοις όμως, μετ’ ελπίδος ότι και «ημίν τοις αμαρτωλοίς»,
κατά την άμετρον αγαθότητα του Ουρανίου Πατρός, «θα λάμψη το αΐδιον Φως» της
Θεότητος, η άστεκτος λάμψις του οποίου έρριψε πρηνείς επί του Θαβώρ τους
εκλεκτούς Αποστόλους.» Γέροντος Σωφρονίου: «Λόγος
εις την Μεταμόρφωσιν του Κυρίου»
Πατέρες και Αδελφοί ανεβείτε ως οι έλαφοι εις το ΟΡΟΣ του ΘΑΒΩΡ για να
ξεδιψάσει η ανθρωπότητα από την αγωνία που την κατατρύχει.
Αν δεν το τολμήσετε η ανθρωπότητα ξεκινάει το ταξίδι της εις την καρδιά του
ΣΚΟΤΟΥΣ. Τα αποτελέσματα και τις συνέπειες θα τις γράψει ο εκκλησιαστικός
ιστορικός του μέλλοντος όχι μπροστά σε πληκτρολόγια και οθόνες αλλά με πένα και
μελάνι πάνω σε χαρτί .
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
