Ελληνορωμαϊκά!

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2025

Ο θηλυκός Παύλος Μελάς έπεσε για την πατρίδα μια μέρα μετά την δολοφονία του Παύλου - 14 Οκτωβρίου 1904

 

Χατζηγεωργίου Αικατερίνη, Η δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα που έκαψαν ζωντανή οι Κομιτατζήδες
Γεννήθηκε το 1885 στη Γευγελή και σκοτώθηκε από Βούλγαρους κομιτατζήδες, οι οποίοι αφού την αποκεφάλισαν, έβαλαν φωτιά κι έκαψαν το σπίτι όπου διέμενε και δίδασκε, στις 14 Οκτωβρίου 1904, μετά από σκληρή μάχη που κράτησε περισσότερες από τρεις ώρες, στο χωριό Γκραιζίστα.
Η διδασκαλία αποτελούσε ίσο σε σημασία πεδίο πολέμου με αυτό των μαχών. Η εκμάθηση στα στοιχειώδη ελληνικά γράμματα μπορούσε να χαλυβδώσει τις συνειδήσεις των κατοίκων στη σύγκρουση για τη διεκδίκηση της Μακεδονίας.
Το Βουλγαρικό κομιτάτο μετά την αποτυχία του να την εξαγοράσει (μια κοινή πρακτική από αμφότερες τις πλευρές) ή να την εκφοβίσει προκειμένου να την απομακρύνει από το χωριό, αποφάσισε τη δολοφονία της και την προέγραψε ενώ όρισε μεγάλο χρηματικό ποσό ως επικήρυξη για το κεφάλι της.
Όταν έγινε η επίθεση από 20 περίπου άτομα προσπάθησε να αμυνθεί όπως μπορούσε. Από το παράθυρο του δωματίου της η Χατζηγεωργίου πυροβόλησε και σκότωσε τους δύο πρώτους κομιτατζήδες που πλησίασαν στο σπίτι, το οποίο έγινε παρανάλωμα του πυρός από έναν αναμμένο δαυλό που ρίφθηκε από το παράθυρο.
Την άλλη μέρα του αποκεφαλισμού της Χατζηγεωργίου ένα Ελληνικό σώμα ανταρτών με τον οπλαρχηγό Μιχάλη Σιωνίδη από τη Μπογδάντσα, που ήταν εξάδελφος της Χατζηγεωργίου, πήγε κι έκαψε τη Μπραΐκορτσα και την Μπαλίντσα, δυο βουλγαροχώρια όπου κρύβονταν οι δολοφόνοι και τους έσφαξαν ως τον τελευταίο.
Τη φρικτή δολοφονία και την θυσία της Αικατερίνης Χατζηγεωργίου, μια μέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Μελά, καταγράφει ο ποιητής Γεώργιος Στρατήγης στο γλαφυρό του ποίημα:
Παιδιά μου , γιατί χύνεται δάκρυα με τόση λαύρα
κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
– Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι
κι έχουμε μείνει μόνοι , χωρίς μανούλα πλειό.
Γιατί από μάνα πιο πολύ μας αγαπούσε εκείνη ,
η δόλια Αικατερίνη από τη Γευγελή.
Της είπαν να παραδοθεί τα τέρατα εκείνα.
Μ’ αυτή σαν Μπουμπουλίνα, ενώ πυροβολεί, τους λέει
” Δεν παραδίνεται ποτέ της μια Ελληνίδα “.
Κι ως λύκαινα ηρωίδα τρεις ώρες τους κρατεί.
Μα τέλος την εκάψανε κι επέταξε στα ουράνια

κι εμάς σε μαύρη ορφάνια μας άφησε στη γη.

Άσπρο και Μαύρο