Ἡ Ἁγία Συγκλητικὴ, ἀπὸ τὶς πιὸ λαμπρὲς μορφὲς τοῦ γυναικείου ἀσκητισμοῦ, εἶχε φωτισθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ γνώρισε τὴν Ἀλήθειαν, μὲ τὴν ὁποίαν καὶ ἐνίκησε τὰ πάθη τοῦ κόσμου καὶ ἀνέβηκε στὸ μέγα ὕψος τῆς ἁγιότητος. Ἀπὸ τὶς σοφὲς διδασκαλίες πρὸς τὶς Μοναχὲς, ποὺ ἀσκήτευαν μαζί, μαθαίνουμε τὴν τάξιν καὶ τὴν σειράν τῆς πολεμικῆς τῶν δαιμόνων κατὰ τῶν πιστῶν.
Στὴν ἀρχὴ οἱ δαίμονες μᾶς πολεμοῦν μὲ τὴν φιληδονίαν (γαστριμαργίαν, πορνείαν κλπ.). Ἐὰν δὲν μᾶς νικήσουν μὲ αὐτήν, τότε χρησιμοποιοῦν τὴν φιλαργυρίαν (πλεονεξίαν, χρηματολατρίαν κλπ.). Ἐὰν καὶ πάλιν ὁ πιστὸς δὲν νικηθῇ ἀπὸ τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν, τότε χρησιμοποιεῖ τὸ τελευταῖον μεγάλο του ὅπλον, τὴν ὑπερηφάνειαν (κενοδοξίαν, οἴησιν κλπ.).
Διότι ὑποβάλλει στὴν ψυχὴν τὰ δήθεν κατορθώματά της, ἀφοῦ νίκησε τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν, καὶ τὴν ἀποπλανᾷ μὲ τὴν ἰδέαν ὅτι νίκησε στὸν καλὸν ἀγῶνα καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι ἱκανοποιημένη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν νὰ ἐπαγρυπνοῦμε ὥς τὴν τελευταίαν μας πνοὴν καὶ ποτέ νὰ μὴν πιστεύσωμεν ὅτι πετύχαμε κάτι.
Ὀρθόδοξη ζωή, Κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες,
Β΄ Τόμος, σελ. 183, ἔκδ. Παπαδημητρίου
«Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1996.
Πηγή ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
