Όταν ο π. Γεράσιμος, δι άλλης οδού, επί πτερύγων ανέμου, βρέθηκε από την Κυλλήνη στην Κεφαλονιά
Ωστόσο, θαυμαστά γεγονότα της ζωής του εδώ στα γήινα δεν γίνεται να σβηστούν από τη μνήμη μερικών από εμάς. Ένα από αυτά είναι και το ακόλουθο:
Πριν μερικά χρόνια σαν σήμερα, παραμονή της εορτής του Αγίου Γερασίμου, 19 Οκτωβρίου, ο π. Γεράσιμος μάς πήρε τηλέφωνο από την Πάτρα, πολύ στενοχωρημένος. Μεγάλη κακοκαιρία, μάνιαζε η θύελλα και φοβόταν ότι λόγω απαγορευτικού δεν θα μπορούσε να έρθει στην Κεφαλονιά για τον Μεγάλο Εσπερινό της εορτής του Αγίου το βράδυ και για την Θεία Λειτουργία την επομένη.
Ανήσυχοι κι εμείς καταφέραμε και πήγαμε στο Μοναστήριγια τον Εσπερινό.
Και ω του θαύματος! Βλέπουμε τον π. Γεράσιμο στην εκκλησία. Μείναμε άφωνοι. Υπήρχε απαγορευτικό και όπως μάθαμε πήγε στην Κυλλήνη. Δεν μπορούσε να σταθεί άνθρωπος όρθιος στο λιμάνι, η θάλασσα λυσσομανούσε, αλλά αυτός, δι άλλης οδού, επί πτερύγων ανέμου, μεταφέρθηκε στο ναό του Αγίου του, του Αφέντη του, για να παραστεί στη γιορτή του, για να του ψάλλει με την υπέροχη φωνή του, τα εγκώμια του, για να παραβρεθεί στη λιτανεία του.
Μακαρίζομέν σε, Μοναστών την τερπνήν καλλονήν, ω θεοφόρε Γεράσιμε, καταστέφοντες την μνήμην σου ωδαίς.
...
Τα σεπτά σου, Πάτερ, και λαμπρά ωσπερ φως, κατορθώματα πιστοίς επιστώθησαν,
εν σπηλαίοις και ερήμοις αληθώς.
...
Ει και τάφω Μάκαρ, κατετέθη το σον ακραιφνέστατον και άγιον Σώμα σου,
αλλά ζει και τας ιάσεις χορηγεί.
ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ
Πολλοὶ μὲ ρωτοῦν: «Γιατί νὰ ζήσει ὁ Γεράσιμος μόνο 22 μέρες ὡς ἀρχιερέας;» Καὶ τοὺς ἀπαντῶ -καὶ τολμῶ νὰ τὸ πῶ-, ἐπειδὴ εἶχε ἀνάγκη ὁ Οὐρανὸς ἀπὸ ἕναν ἅγιο ἐπίσκοπο τοῦ 21ου αἰῶνα. Ἐπειδὴ εἶχε ἀνάγκη ἡ παρέα τῶν ἁγίων τοῦ Οὐρανοῦ… Φαίνεται, ὅτι ἠρπάγη γιὰ νὰ μὴν ἀλλοιωθεῖ ἡ ἁγιασμένη προσωπικότητά του ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ μείναμε πίσω. Ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς λίγους ἀρχιερεῖς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ ἔζησε τὴν ἁγιότητα καὶ μίλησε ἐκτενῶς γι᾽ αὐτὴ τὴν ἁγιότητα –κληρικῶν καὶ λαϊκῶν- στὸν χειροτονητήριό του λόγο. Ὁ ἅγιος Κεφαλληνίας... Φαίνεται ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἔδειξε γιὰ μιὰ στιγμὴ τὴν ἀρχιερατικὴ ἁγιότητα καὶ μᾶς ὑπενθύμισε αὐτό, ποὺ λέει ὁ ποιητής: «Μιὰ λάμψη ὁ ἄνθρωπος, κι ἂν εἶδες, εἶδες». Μιὰ λάμψη ὁ Γεράσιμος, κι ἂν εἶδες, εἶδες.ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
