Ήταν λοιπόν ένα προκλητικό γεγονός, κάποιος άνθρωπος και μάλιστα ένα κορίτσι να εισέλθη σε αυτόν τον ιερό χώρο όπου
φυλάσσονταν τα πιο ιερά αντικείμενα του Ισραήλ, όπως η Κιβωτός της Διαθήκης, η Στάμνα με το Μάννα, η Ράβδος του Ααρών και βεβαίως ούτε οι Ιερείς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, αλλά ούτε και ο Αρχιερεύς καθημερινώς.
Στο άρθρο " Τι είναι το τέμενος Αλ Άκσα και γιατί η Χαμάς πολεμά στο όνομά του"
Διαβάζουμε:
"Ακόμη και μόνον η κωδική ονομασία «Πλημμύρα του Αλ Άκσα», την οποίαν επέλεξαν οι Παλαιστίνιοι της Χαμάς για μία από τις σφοδρότερες πολεμικές επιδρομές εναντίον του Ισραήλ, θα ήταν αρκετή για να αποδώσει το τι ακριβώς συμβαίνει: Το τέμενος Αλ Άκσα, ένα κτίσμα του 11ου αιώνα, λόγω της ιερότητάς του ως κορυφαίου τόπου λατρείας για τους μουσουλμάνους -αλλά σχεδόν εξίσου και για τους Εβραίους- συμβολίζει τον τελειωτικό χαρακτήρα του καινούργιου πολέμου. Ενός πολέμου ιερού για τους επιτιθέμενους, στον οποίον, εις το όνομα του Μωάμεθ, δεν συγχωρείται άλλη έκβαση εκτός από τη νίκη -πάση θυσία. Και, κυρίως, για να ξεπλυθούν με εβραϊκό αίμα οι πολλαπλές βεβηλώσεις του τεμένους Αλ Άκσα......
Σε ό,τι αφορά στην τοποθεσία του, το τέμενος Αλ Άκσα βρίσκεται στην καρδιά της Παλαιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ, κτισμένο σε έναν λόφο τον οποίον, οι μεν μωαμεθανοί αποκαλούν «Ευγενές Ιερό», οι δε Εβραίοι «Όρος του Ναού». Κατ' ουσίαν πρόκειται για ένα διπλό συγκρότημα ιερών κτηρίων, το οποίο απαρτίζεται από α) το τζαμί Αλ Άκσα και β) τον επονομαζόμενο «Θόλο του Βράχου».
Όμως, ο προσανατολισμός των παμπάλαιων λατρευτικών οικημάτων οδηγεί το βλέμμα των μουσουλμάνων πιστών κατευθείαν σε έναν τόπο προσευχής για τους Εβραίους, εξού και εκείνοι θεωρούν ότι το Αλ Άκσα είναι το δικό τους «Όρος του Ναού». Στην εβραϊκή παράδοση πιστεύεται ότι ήταν ο βασιλιάς Σολομών ο οποίος, πριν από περίπου τρεις χιλιετίες έκτισε τον αρχικό ναό, ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται το Αλ Άκσα."
του Βασίλη Τσακίρογλου
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
" Η είσοδος της Θεοτόκου στον Ναό συνδέεται με θαυμαστά γεγονότα. Όταν μιλάμε για Ναό, εννοούμε τον Ναό του Σολομώντος και όταν κάνουμε λόγο για Εισόδια στον Ναό, εννοούμε την είσοδο της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων.
Είναι γνωστό ότι στον κυρίως Ναό του Σολομώντος εισέρχονταν Ιερείς που επιτελούσαν την λατρεία του θυμιάματος καί στα Άγια των Αγίων, θα λέγαμε σήμερα εμείς στο Ιερό Βήμα εισερχόταν ο Αρχιερεύς του ενιαυτού εκείνου και μάλιστα μια φορά κατά την διάρκεια του έτους.
Όταν εορτάζουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου στον Ναό, εννοούμε τα Εισόδια της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων για να παραμείνη εκεί για δώδεκα ολόκληρα χρόνια, από τριών ετών έως δεκαπέντε, ζώντας μέσα στο Φως του Θεού και βιώνοντας την θέωση. Έτσι ερμηνεύουν το γεγονός αυτό οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Ήταν λοιπόν ένα προκλητικό γεγονός, κάποιος άνθρωπος και μάλιστα ένα κορίτσι να εισέλθη σε αυτόν τον ιερό χώρο όπου
φυλάσσονταν τα πιο ιερά αντικείμενα του Ισραήλ, όπως η Κιβωτός της Διαθήκης, η Στάμνα με το Μάννα, η Ράβδος του Ααρών και βεβαίως ούτε οι Ιερείς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, αλλά ούτε και ο Αρχιερεύς καθημερινώς.
Μέσα στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος για δώδεκα χρόνια τρεφόταν από άρτο που της έφερνε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ "
«Πύλαι του Ιερού, εισδέξασθε Παρθένον, εις Άγια Αγίων»
Στο πρόσωπό Της εκπληρώνονται προφητείες αιώνων που αναγγέλουν την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία της είσοδο της Κυρίας Θεοτόκου εις τα Άγια των Αγίων, την οποίο προέβλεψε ο Προφητάναξ Δαβίδ λέγοντας «Ἀπενεχθήσονται τῷ Βασιλεῖ παρθένοι ὁπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι∙ Ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει ἀχθήσονται εἰς ναὸν βασιλέως]».
Η Παναγία μας, εισήλθε στα Άγια των Αγίων ««ἀνατραφῆναι Κυρίῳ»., διότι και η ίδια ήταν «Αγία Αγίων μείζων» και ο καθαρότερος Ναός μέσα στον οποίο αναπαύθηκε ο Σαρκωμένος Θεός. Με την είσοδο και την αφιέρωσή Της στο ναό του Σολομώντος η Παναγία μας προανήγγειλε την σωτηρία μας, καθότι ο Υιός και Λόγος του Θεού γεννάται αχρόνως κατά την Θεότητά Του και εν χρόνω κατά την ανθρωπότητά Του, μέσα στα παρθενικά σπλάχνα της Κυρίας Θεοτόκου
Και με άλλα μείζονα εκκλησιαστικά γεγονότα είναι συνδεμένος ο χώρος αυτός.
Ο "Ευαγγελισμός " της ανθρώπινης σύλληψης του Τιμίου Προδρόμου στον
"Προφήτη Ζαχαρία και η δολοφονία του.
Την περίοδο της ιερατείας του στον Ναό, ως ιερεύς που ήταν, δέχτηκε οπτασία του αρχαγγέλου Γαβριήλ, προαναγγέλλοντάς του τη γέννηση του υιού του Ιωάννη, παρ’ όλα τα λογικά εμπόδια: το γήρας του ίδιου, το γήρας και τη στειρότητα της γυναίκας του Ελισάβετ. Λόγω της αμφισβήτησής του, ο αρχάγγελος τον «τιμωρεί» με αφωνία, η οποία λύεται με τη γέννηση του Ιωάννη, γεγονός που οδηγεί τον Ζαχαρία σε ύμνους και δοξολογίες, όπως και σε προφητεία για το παιδί του. Το τέλος του υπήρξε μαρτυρικό, όπως σημειώνεται και στην Καινή Διαθήκη, τον σκότωσαν δηλαδή οι συμπατριώτες του, κατά τη γνωστή συνήθειά τους, μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου».
ΣΤΩΜΕΝ καλώς