Τις σχετικές πληροφορίες λαμβάνουμε από την διήγηση του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Χαραλαμπίδη, του Προκοπιέως, όπως αυτή δημοσιεύθηκε στην εκδοθείσα το 1897 Ασματική Ακολουθία του Οσίου και αναφέρει επί λέξει: «Προ ολίγων ετών, ήτοι κατά το 1880 Σωτήριον έτος, μαθόντες οι εν τη Ιερά και Σεβασμία Μονή ενασκούμενοι οσιώτατοι Ρώσσοι Πατέρες, παρά των εν τη ιδία Μονή συνασκουμένων Καππαδοκών συναδέλφων αυτών, περί του Ιερού και ακεραίου όλως Λειψάνου του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου, περί του βίου και των εκάστοτε γενομένων θαυμάτων αυτού, ευλαβεία προς τον συμπολίτην αυτών Άγιον φερόμενοι, απέστειλαν επί τούτω αδελφόν τινά της Μονής, όστις μετέβη απευθείας εις Προκόπιον, και εζητήσατο παρά των κατοίκων αυτού, μέρος τι του ιερού λειψάνου του Αγίου Ιωάννου, όπως, μετά και άλλων ιερών κειμηλίων, ενθησαυρισθή εν τη Ιερά αυτών Μονή. Τότε τινές μεν των Προκοπέων εδέχθησαν την πρότασιν ευχαρίστως, έτεροι δε βαρέως τούτο ήκουσαν και ουδεποσώς ν’αποκοπή η δεξιά του Αγίου συγκατετέθησαν. Ούτω δε επέστρεψεν ο αποσταλείς αδελφός, κεναίς ταίς χερσίν, εις τα ίδια. Μετά παρέλευσιν όμως μικρού χρονικού διαστήματος, αυτοί ούτοι, οι πρότερον σφοδρώς αντιτείνοντες, μεταμεληθέντες ως εκ θαύματος, πρώτοι αυθορμήτως παρεκινήθησαν και συγκατετέθησαν μετά των άλλων κατοίκων πάντων ομοφώνως, όπως αποκοπή η δεξιά του αγίου και αποσταλή εις την ειρημένην Ιεράν Μονήν.
Και ούτως αποφασίσαντες κοινώς απέκοψαν αυτήν και απέστειλαν δι’εμού του ελαχίστου Ιερομονάχου Διονυσίου, και ενός των προκρίτων της πόλεως ημών, εις το αγιώνυμον Όρος του Άθω, κατά Μάιον του 1881.
Φθάσαντες δ’ αμφότεροι ακινδύνως εκείσε και αποκομίσαντες την δεξιάν του Αγίου εις την ειρημένην Ιεράν Μονήν του Ρωσσικού, οίαν παρ’ αυτής μεγαλοπρεπή υποδοχήν της δεξιάς του αγίου είδομεν και οίαν φιλοξενίαν και περιποίησιν ενετύχομεν παρά των πατέρων της Ιεράς Μονής ταύτης, περιττόν εστιν ενταύθα να εκθέσωμεν. Μετά μηνιαίαν δε αυτόθι διατριβήν ημών, εν τω επανέρχεσθαι ημάς εν τη πατρίδι ημών, οι πατέρες της εν λόγω Ιεράς Μονής εδωρήσαντο ημίν ικανά ιερά αναθήματα και μερικήν χρηματικήν συνδρομήν, προς ανέγερσιν μικρού παρεκκλησίου επί του τάφου του αγίου...».
Ταύτα, όσον αφορά το απότμημα της δεξιάς χειρός, το οποίον εδώρησαν εις την αγιορείτικη Ι. Μονή του Αγίου Παντελεήμονος.
Το υπόλοιπον, όμως, τμήμα του δεξιού βραχίονος και της παλάμης του Οσίου, διεφύλαξαν μετ’ ευλαβείας και σεβασμού έως σήμερον οι παρευρισκόμενοι εδώ ευσεβέστατοι αυτάδελφοι κ. Ελένη και κ. Ελευθέριος Παπαγρηγορίου, απόγονοι του αοιδήμου Ιερέως Γρηγορίου, οι οποίοι έχουν την ευλαβή τόλμη να το αποχωρισθούν και να το προσφέρουν στο Ι. Προσκύνημα, εξασφαλίζοντάς το φυσικά και διά το μέλλον, υπείκοντες στην συνείδησή τους, αλλά και στην προτροπή του πνευματικού των πατρός, αγαπητού μας δε και πολυσεβάστου αδελφού και συλλειτουργού αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου π. Λάμπρου Ανδρεάκη, λαμπρού Κληρικού, ο οποίος διακονεί με αφοσίωση υπό το ωμοφόριόν Σας, Μακαριώτατε, στην Ενόριο Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου Πολυδρόσου στο Χαλάνδρι Αθηνών.
Με πάλουσαν εκ συγκινήσεως καρδίαν τους ευχαριστούμε και τους συναριθμούμε στους μεγάλους ευεργέτες του Ιερού τούτου Καθιδρύματος.
