Τρόπος δόλιος, σατανικός. Θάνατος δια της εξορίας και της σωματικής καταπόνησης σε μέρη μακρινά και δυσπρόσιτα.
Ξημερώνει η 14η Σεπτεμβρίου του 407. Τιμάται η μνήμη της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, συμβόλου νίκης κατά του θανάτου. Ο Άγιος Ιωάννης τη σημαδιακή αυτή μέρα φτάνει στο τέλος του μαρτυρίου του. Συγκεντρώνει όλες του τις δυνάμεις για να κάνει την τελευταία του προσευχή. Πρέπει τώρα να προσθέσει στις πέντε λέξεις της προσευχής του και μια ακόμα λέξη και μετά, ‘κλίνας την κεφαλή’, να παραδώσει το πνεύμα. Τα καταφέρνει και ψιθυρίζει τις τελευταίες έξι λεξούλες: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Αμήν».
Στις 27 Ιανουαρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, από τα Κόμανα του Πόντου, στην Κωνσταντινούπολη
Η μετακομιδή των λειψάνων του Αγίου, έγινε το 438 μ.Χ. δηλαδή 31 χρόνια μετά την κοίμησή του. Είχαν τότε αλλάξει πολλά, σχεδόν όλα, στη Βασιλεύουσα. Λαός, Κλήρος και Αυτοκράτορας (Θεοδόσιος Β), δακρύοντες, γονυπετείς, προσεκύνησαν το Άγιο Λείψανό του, στενάζοντες: «Πάτερ τιμιώτατε, σύγγνωθι ημίν μετακαλουμένοις, ο την μετάνοιαν πάσι διδάξας..», «Απόλαβέ σου τον θρόνον, Άγιε..». Γλυκειά και συγχωρητική λέγεται ότι ακούστηκε από τη θεία λάρνακα η φωνή του Αγίου: :«Ειρήνη Υμίν»
Περισσότερα στον ΣΥΝΔΕΣΜΟ
Ο Ιερός Χρυσόστομος περί της ομοφυλοφιλίας”: Ο Μητροπολίτης Μάνης αναλύει την επικαιρότητα του θέματος μέσα από την σοφία των Πατέρων
ο Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος, με την δόκιμη θεολογική του πένα, επιλέγει να δώσει απαντήσεις μέσα από την σοφία των Πατέρων. Και αυτό όπως εξηγεί ο ίδιος, “γιατί οι Πατέρες, δεν αποτελούν μία νεκρά παρακαταθήκη, ούτε είναι εκτός πραγματικότητος. Είναι κατ’ εξοχήν ερμηνείς του πνεύματος των θείων Γραφών, αλλά και σπουδαίοι μελετητές του ανθρωπίνου όντος”.
Από τους μεγάλους Έλληνες Πατέρες, ο σοφός και θεοφόρος Πατήρ της Εκκλησίας ο Χρυσορρήμων Ιωάννης, δεν θα μπορούσε να σιωπήσει για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, καθ’ ότι και άριστος ερμηνευτής της Αγίας Γραφής υπήρξε και της αρετής και του ήθους πρότυπον, αναδείχθηκε στην εποχή του.
Καταλήγοντας, ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος, παραθέτει το εξής συμπέρασμα: “Σαφῶς, συνεπῶς, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὁμιλεῖ γιά ἁμαρτία, γιά πάθος ἀτιμίας, γιά ἀνατροπή τῶν φυσικῶν νόμων ἀλλά καί γιά «ὑπόμνηση», μία διαθήκη τρόπον τινα, ὡς ὑπενθύμιση στίς ἑπόμενες γενιές, τῆς καταστροφῆς, οὕτως ὥστε νά μή τύχουν καί αὐτές, τῆς τιμωρίας. Γράφει πολύ χαρακτηριστικά: «Ἐπειδή γάρ ἀνέτρεψαν τούς τῆς φύσεως νόμους καί ξένας καί παρανόμους ἐπενόησαν μίξεις, διά τοῦτο ξένον τιμωρίας τόν τρόπον ἐπήγαγε, (ὁ Θεός ἐπέβαλε νέον τρόπον τιμωρίας ἀπ’ ἐκεῖνον τοῦ κατακλυσμοῦ) διά τήν ἐκείνων παρανομίαν, καί τῆς γῆς τήν γαστέρα πηρώσας, καί καταλιπών ὑπόμνημα διηνεκές ταῖς μετά ταῦτα γενεαῖς, ὥστε μή τοῖς αὐτοῖς ἐπιχειρεῖν, ἵνα μή τοῖς αὐτοῖς περιπέσωσι» (ὅπ. παρ. σελ. 30-32). Γι’ αὐτό καί στή συνέχεια ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, παρακαλεῖ καί συμβουλεύει: «Δι’ ὅ, παρακαλῶ, ἐξ ὧν ἕτεροι τήν δίκην ἔδοσαν, ἡμεῖς σωφρονιζόμεθα» (ὅπ. παρ. 32). Δηλαδή, σᾶς παρακαλῶ νά συνετιζόμεθα ἀπ’ ὅλα αὐτά, γιά τά ὁποῖα, ἄλλοι τιμωρήθηκαν. Ἔτσι ἑρμηνεύει τήν ἁμαρτία αὐτή ὁ Ἱερός Πατήρ, ὁ «Οἰκουμενικός Διδάσκαλος» κατά τόν αὐτοκράτορα Θεοδόσιον Β’ καί ὁ «τρισμακάριστος ἄνθρωπος» κατά τόν Μ. Φώτιον καί ἀσφαλῶς, «ὁ νοῶν νοείτω.
Περισσότερα στον ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
