Γεώργιος Αποστολάκης - Ευχές από μένα, προσκλητήριο αγώνα από τον Όσιο Παΐσιο
Καθώς πλησιάζει το 2026, μια νέα χρονιά ανοίγεται μπροστά μας. Μαζί της όμως κουβαλά και παλιά, βαριά ερωτήματα: Θα συνεχίσουμε να αδιαφορούμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας ή θα πάρουμε επιτέλους θέση;
Ο Όσιος Παΐσιος προειδοποιούσε με λόγο απλό αλλά βαθιά αληθινό: «Να μη θέλουμε να βγάλει ο άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό είναι έλλειψη αγάπης» . Η αδιαφορία δεν είναι ουδετερότητα. Είναι στάση. Και συχνά, μια στάση που βολεύει, προστατεύει την προσωπική μας άνεση και αφήνει τα δύσκολα “στους άλλους”.
Ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός προχωρά, όχι πάντα με διαφάνεια ούτε με σεβασμό στην ελευθερία του προσώπου. Σταδιακά, δικαιώματα περιορίζονται, επιλογές στενεύουν, και όμως η μεγάλη μάζα παραμένει σιωπηλή. «Εγώ θα φτιάξω την κατάσταση;» λένε πολλοί. Κι έτσι, η σιωπή γίνεται συνενοχή.
Ο Άγιος Παΐσιος τόνιζε ότι υπάρχουν στιγμές που η σιωπή είναι λάθος και γεννά ευθύνη. Όταν απειλούνται η πίστη, η ελευθερία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τότε η παρρησία δεν είναι ακρότητα – είναι χρέος. Όχι με φανατισμό ή μίσος, αλλά με αλήθεια, διάκριση και αγάπη.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αδιαφορία απέναντι σε ειρηνικές πρωτοβουλίες, όπως η καμπάνια συλλογής υπογραφών της Κίνησης «ΕΞΟΔΟΣ», δεν είναι κάτι αμελητέο. Κανείς δεν κατηγορεί όσους φοβούνται ή διστάζουν. Όμως η καλοπροαίρετη κριτική είναι αναγκαία: αν δεν στηρίξουμε έμπρακτα ό,τι μπορεί να διαφυλάξει ελευθερίες και δημοκρατικές δυνατότητες, τότε ποιον περιμένουμε να το κάνει για εμάς;
Ο Όσιος Παΐσιος έλεγε ότι ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί ανθρώπινα και τα υπόλοιπα να τα αφήνει στον Θεό για να έχει ήσυχη τη συνείδησή του. Αυτό ίσως είναι το μεγάλο ερώτημα στο κατώφλι του 2026: θα έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας ή απλώς μια ήσυχη ζωή;
Εύχομαι το νέο έτος 2026 να μας βρει πιο ξύπνιους, πιο υπεύθυνους, πιο ενωμένους. Με λιγότερη αδιαφορία και περισσότερη αγάπη που γίνεται πράξη. Καλή και ευλογημένη χρονιά σε όλους
