Μαρτυρία από Αμερική για τη Γερόντισσα Γαλακτία
Επειδή μελετώ πολλά για την θαυμαστή Οσία Γαλακτία της Κρήτης, αποφάσισα να καταθέσω την δική μου εμπειρία που σημάδευσε την ζωή και την ιερωσύνη μου… Υπηρετώ στην Αμερική την Εκκλησία του Χριστού, με την δική Του ανοχή και την καθημερινή γεύση του Θείου ελέους Του. Το εννοώ και συγχωρέστε με που το τονίζω. Ευχηθείτε να το βιώνω αυτό καθημερινώς μήπως και αξιωθώ της σωτηρίας. Έχω οικογένεια, είμαι έγγαμος ιερεύς.
Η πρόνοια του Θεού έφερε εδώ στην Αμερική τον θαυμαστό Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη. Αν δεν ερχόταν, θα κατέληγε η εδώ Εκκλησία χειρότερη από τον παπισμό σε εκκοσμίκευση… Υπήρξε ο φλογερότερος σημαιοφόρος του Σταυρού, που γνώρισα στη ζωή μου… Εφάμιλλος των Αποστόλων και των αρχαίων Αγίων, ξεπέρασε όλους τούς συγχρόνους Πατέρες σε ταπείνωση και δύναμη Πνεύματος, όπως είπε ο Άγιος Πορφύριος στη Γερόντισσα Μελάνη ηγουμένη της Ι. Μ. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Σικάγου… Τα σημεία πάμπολλα. Η αγιότητά του «έως των ουρανών» κατά το ψαλμικό. Στις συμβουλές του, μας τόνιζε ότι οι εκτρώσεις και οι σαρκικές αμαρτίες, ειδικά οι παρά φύση αμαρτίες, είναι το μεγαλύτερο πνευματικό πρόβλημα της εποχής μας… Ειδικά μέσα στο Γάμο βλασφημείται η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και αλλοιώνονται τα πάντα από το πειρασμικό πνεύμα… Μας συνιστούσε να βοηθούμε τους ανθρώπους να απαλλαγούν απ’ αυτές τις φοβερές εστίες ψυχοσωματικής μόλυνσης πού δαιμονοποιούν την ζωή τους…
Προσωπικά τα δεχόμουν όλα αυτά, αλλά φοβόμουν το κόστος από την πλευρά της διοίκησης της Εκκλησίας πού μέσα στο πνεύμα του περσοναλισμού και της μετανεωτερικότητας, προωθεί πολλές φορές τα αντίθετα. Έχουν και προσωπικούς λόγους να το κάνουν αυτό και διώκουν κάθε πατερική άποψη επί του θέματος…
Τον Ιανουάριο του 2019 βρέθηκα στην Ελλάδα… Είχα ήδη ακούσει για την γερόντισσα Γαλακτία στην Αμερική. Η αείμνηστη Χρυσάνθη Θεμελή πνευματοκόρη του Γέροντα, καθηγήτρια της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης και ξένων Πανεπιστημίων (κοιμήθηκε πρόσφατα ως Αθανασία μοναχή) μιλούσε με πολύ ενθουσιασμό για την Οσία Γαλακτία. Είχε συνδεθεί στενά μαζί της… Μού έδωσε τον αριθμό κινητού του π. Αντωνίου και μού είπε να μιλήσω μαζί του. Ο π. Αντώνιος με πολλή χαρά προθυμοποιήθηκε να με εξυπηρετήσει. Μού εξήγησε όμως, ότι λόγω πολλαπλών εγκεφαλικών επεισοδίων κουράζεται εύκολα. Δεν λειτουργεί η εγκεφαλική της μνήμη, είπε, και δεν θυμάται πάντα τις κατάλληλες λέξεις να εκφρασθεί. Ειδικά μετά το μεσημέρι που την κουράζουν οι επισκέψεις… Άλλοτε είναι μια χαρά. Ειδικά τα πρωινά. Έλα πρωί, μου συνέστησε.
Όντως, σε δύο ημέρες ήμουν εκεί. Όμως μια καθυστέρηση στο αεροπλάνο με έκανε να φθάσω απόγευμα. Και όμως! Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού! Η γερόντισσα με περίμενε! Με τρόπο θαυμαστό! Όλα μου θύμιζαν τον Γέροντα Εφραίμ! Τα μάτια, το χαμόγελο, η ακτινοβολία του προσώπου, η μυρωδιά σαν μωρού, σαν βρέφους, κάποια στιγμή και η έκρηξη ευωδίας σαν αγίου λειψάνου… Δεν είπα τίποτα… Τα δάκρυά μου βροχή… Εκεί δέχεσαι μετάγγιση ζωής… Δεν εξάγεις λόγο και κάτι άλλο ανθρώπινα επικοινωνιακό… Ζεις σε άλλη βιόσφαιρα και σιωπάς… Άλλωστε η σιωπή είναι η γλώσσα τού μέλλοντος αιώνος… Με πήρε στη μητρική αγκαλιά της… Θεέ μου τι παραδεισένια ζεστασιά ήταν αυτή! Με προσφώνησε με το όνομα μου. «Τι κάνει η Αμερική;» ρώτησε. Και συμπλήρωσε: «Έρχεται ώρα πού θα γίνει -μερική! Εσείς στου Αγίου Εφραίμη τα μοναστήρια κοντά να γλυτώσετε»! Έπειτα, άρχισε να μού λέει: «Γιατί φοβάσαι να λες αυτά που σου είπε ο Γέροντας; Αυτά καίνε ανθρώπους, σπίτια και σε λίγο θα κάψουν και ολόκληρο τον κόσμο! Η οργή του Θεού κατεβαίνει περισσότερο γι’ αυτά, απ’ οποιοδήποτε άλλο αμάρτημα. Το ζούμε παιδί μου το γεγονός…» Μου αποκάλεσε τις παρά φύση αμαρτίες με το όνομα τους! Εγώ κοκκίνησα αμήχανος, ο π. Αντώνιος γελούσε. Μού είπε στο τέλος: «Τι σχέση έχουν αυτά με το κρεβάτι πού ευλόγησε ο Θεός; Αυτά δεν τα κάνουν τα ζώα! Πρέπει να τα κάνουν τα κρεβάτια; Τότες ας έχει και ο άρρωστος καρκίνο αφού κάνει κουμάντο στο κορμί του. Άμα του αρέσει, ας τον έχει. Εσύ ο γιατρός, είναι δυνατόν να του λες ότι είναι δικό του το κορμί και το ορίζει όπως θέλει και πως ο καρκίνος δεν είναι τίποτα; Έτσι και με τα κρεβάτια και με το κάθε πράγμα παιδί μου…»
Έμεινα αποσβολωμένος! Τι ήταν αυτά πού άκουα; Απάντησε στους λογισμούς μου! Ξεκάθαρα! Επαγωγικά! Πατερικά! Θεϊκά! Μετά από λίγο μείναμε μόνοι. Έλυσε οικογενειακά μου θέματα, χωρίς να αναφέρω το παραμικρό… Έφυγα κατασπαζόμενος το μυρίπνοο αποστεωμένο χέρι της. Μού είπε με ελαφρό μειδίαμα: «Στο τέλος του κύκλου, ο Εφραίμ «goodbye (το είπε αγγλικά)»! Θα πάει εκεί που πρέπει! Ψηλά! Ψηλά! Ψηλά!» Ο π. Αντώνιος είπε ότι «τέλος κύκλου» εννοεί μάλλον, το τέλος τού νέου έτους που μόλις άρχιζε τότε, του 2019! Όντως έτσι έγινε!
Τώρα, αξιώθηκα να προσκυνήσω την εικόνα της, σε Ιερά Μονή εδώ της Αμερικής. «Είναι η προστάτιδά μας, λέει η αδελφότητα! Και πολύ γρήγορη! Κάποια έσπασε το καλάμι του ποδιού της. Χρειαζόταν 42.000 δολάρια για αποκατάσταση με δύσκολο χειρουργείο. Δέθηκε η φωτογραφία της Γερόντισσας πάνω στο πόδι. Σε λίγες μέρες η ίαση ήταν πλήρης!»
Ευχαριστώ τον Θεό πού βρέθηκα κοντά της! Και εύχομαι στους δικούς της ανθρώπους να αντέξουν με καρτερία το πετροβόλημα τού Σατανά… Ο γέροντας Εφραίμ έλεγε ότι όταν πάθει ο διάβολος μια πανωλεθρία από ένα μαχητή του Χριστού, μετά εκδικείται αυτούς πού συνδέθηκαν μαζί του. Το πήρε από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Όπως, έλεγε, ένας μανιακός που εχθρεύεται ένα βασιλιά, μη μπορώντας να μπει μέσα στο παλάτι και να τον πετροβολήσει, πηγαίνει και πετροβολάει τους αδριάντες του! Το ίδιο κάνει ο διάβολος και με την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο δηλαδή, και ειδικότερα με τους προβολείς των αγίων πού τον έκαυσαν…
Καλά κουράγια αδελφέ μου π. Αντώνιε… Η ευχή της Αγίας τού Θεού να σκεπάζει τον ταραγμένο κόσμο μας και να κατευθύνει την σύγχρονη ποιμαντική της Εκκλησίας στην σωστή τροχιά. Γένοιτο! Αμήν!
