«Οἱ προπάτορες Πνεύματι ἐθεάσαντο, ἀλλ᾽ ἡμῖν ἐπεφάνη διά σαρκός ὁ Υἱός, τῆς Μεγάλης τοῦ Πατρός βουλῆς ὁ Ἄγγελος, συγκαταβάς γάρ ὁ Σωτήρ ἐκ Παρθένου εἴληφεν τήν ἡμετέραν οὐσίαν, ἥν κατελθών μέχρις Ἅδου καί Ἀναστάς ἐθεούργησεν».
Μιλοῦσε ὁ Θεός στούς Πατριάρχες καί στούς Προφῆτες καί στούς Δικαίους τῆς Π.Δ. μέ Ἐκεῖνον πού ἡ Κ.Δ. ὀνομάζει Λόγον τοῦ Πατρός, τόν ὀνομάζει «ὁ Ὤν» (ὁ Ὑπάρχων), τόν ὀνομάζει «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελον, θαυμαστόν Σύμβουλον, Θεόν ἰσχυρόν, Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, Πατέρα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἠσ. θ΄,6).
Ἐμφανιζόμενος ὁ Κύριος στούς Δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὡς ἀπεσταλμένος, δέν τούς μιλοῦσε ὅπως οἱ δημιουργημένοι ἄγγελοι, ἀλλά ἐξουσιαστικά ὡς Θεός. Οἱ θεοφόροι Πατέρες ἐξηγοῦν, ὅτι ἁπλῶς ἐμφανιζόταν ἔτσι, γιατί δέν θά μποροῦσαν ἀλλιῶς νά Τόν δοῦν οἱ Δίκαιοι.
Ἔτσι φανερώθηκε ὁ Κύριος μέσα στή Βαβυλωνιακή Κάμινο καί ἔσωσε τούς ἁγίους τρεῖς Παῖδες. Συγκατέβη ἀνάμεσα στόν Ἀζαρία, τόν Ἀνανία καί τόν Μισαήλ, καί παραμέρισε ἀπ’ αὐτούς τή φλόγα, ὥστε νά μήν τούς βλάψει καθόλου. Ὅταν μάλιστα ὁ Ναβουχοδονόσωρ ἔσκυψε νά δεῖ, εἶπε: «Ποιός εἶναι αὐτός πού εἶναι σάν ἄνθρωπος, ὁ τέταρτος, ἐκτός ἀπό τούς τρεῖς πού ρίξαμε μέσα;» Ἦταν ὁ ἄσαρκος Λόγος τοῦ Πατρός, πού ἐμφανιζόταν σάν ἀγγελιοφόρος ἄνθρωπος, συγκαταβαίνοντας στά μέτρα τῶν δικαίων Τριῶν Παίδων. Καί μάλιστα τόν ἔβλεπε κι ὁ εἰδωλολάτρης Ναβουχοδονόσωρ!
Εἶναι αὐτό πού ψέλνουμε: «Εὐλογεῖτε, παῖδες, τῆς Τριάδος ἰσάριθμοι, δημιουργόν Πατέρα Θεόν· ὑμνεῖτε τόν συγκαταβάντα Λόγον καί τό πῦρ εἰς δρόσον μεταποιήσαντα· καί ὑπερυψοῦτε τό πᾶσι ζωήν παρέχον Πνεῦμα Πανάγιον εἰς τούς αἰῶνας».
