ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ - ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ:Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΗΤΑΝ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΉΤΑΝ ΜΕΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΚΤΙΣΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΑΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΝ ΘΕΟΔΟΧΟ, ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ , ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΤΟΝ ΑΕΡΟΠΑΓΙΤΗ , ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ , ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΝ ΝΕΟ ΘΕΟΛΟΓΟ, ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΝΗΠΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.
ΑΞΙΩΘΗΚΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΕΡΟΘΕΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΝΑ ΑΡΠΑΧΤΟΥΝ ΜΕ ΝΕΦΕΛΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΟΥΝ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ( τι μεγάλη Τιμή) ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
Χαῖρε, ὅτι τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου κατεῖδες
ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΠΕΣΕ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ .
ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΑΝ ΔΗΛ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΚΟΜΜΕΝΗ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΕΙ ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ .
ΣΤΩΜΕΝ καλώς - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (3 Οκτωβρίου)
Το θαύμα που συνέβη μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου!
Ο Άγιος Διονύσιος καταγόταν από την πόλη των Αθηνών. Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομετιανός. Διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση κα τη βαθιά του καλλιέργεια.
Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Το κήρυγμα όμως του Αποστόλου Παύλου άγγιξε την παιδευμένη και ευαίσθητη ψυχή του και βαπτίσθηκε. Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Επιβραβεύθηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Μία παράδοση αναφέρει ότι μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου συνέβη το εξής πανθαύμαστο γεγονός:
Ο Άγιος πήρε με τα ίδια του τα χέρια την αγία του κεφαλή και, κρατώντάς την, περπάτησε περίπου δύο μίλια, αφήνοντας κατάπληκτους όλους εκείνους που έβλεπαν το μέγιστο αυτό θαύμα. Και την αγία κεφαλή του δεν την άφησε από τα χέρια του, παρά όταν συνάντησε μία ευσεβή χριστιανή, ονόματι Κατούλα, και αφού στάθηκε κατά θεία Πρόνοια, την εναπόθεσε στις πα¬λάμες της ως έναν πολύτιμο θησαυρό.
Συγχρόνως με τον αποκεφαλισμό του αγίου Διονυσίου αποκεφαλίστηκαν και οι δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Τα σώματα δε των Αγίων αυτών μαζί με το μαρτυρικό σώμα του διδασκάλου τους αγίου Διονυσίου ο τύραννος τα άφησε άθαφτα, ώστε να αποτελέσουν τροφή για τα θηρία και τα όρνια. Όμως κάποιοι πιστοί τόλμησαν και περισυνέλεξαν τα άγια λείψανα, τα οποία και εναπόθεσαν σε κάποιο κρυφό μέρος «διά τον φόβο των δη¬μίων». Αλλά μόλις εξέλειπε ο φόβος αυτός, η μακαριστή Κατούλα πήρε τα λείψανα των άγιων Μαρτύρων και τα ενταφίασε σε επίσημο υπέργειο τάφο, στις 3 Οκτωβρίου. Η τιμία κάρα του αγίου Διονυσίου φυλάσσεται σήμερα στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου στο Άγιον Όρος, στην οποία τη δώρησε ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός (11ος αιώνας).
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸ συνάναρχον Λόγον.
Ἀγρευβεῖς τῷ τοῦ Παύλου Πάτερ κηρύγματι, ὑφηγητὴς ἀνεδείχθης τῶν ὑπὲρ νοῦν δωρεῶν, διαvoiα ὑψηλὴ καλλωπιζόμενος, τῶν γὰρ ἀΰλων οὐσιῶν, τᾶς ἀρχὰς μυσταγωγεῖς, ὡς μύστης τῶν ἀπορρήτων, καὶ τῆς σοφίας ἐκφάντωρ, Ἱερομάρτυς Διονύσιε.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καὶ νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθὴν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τὰ ἀπόῤῥητα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσας, τὸν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἱερομάρτυς Διονύσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὰς οὐρανίους διαβὰς πύλας ἐv πνεύματι, μαθητευθεὶς τῷ ὑπὲρ τρεῖς οὐρανοὺς φθάσαντι, Ἀποστόλου Διονύσιε τῶν ἀῤῥήτωv, ἐπλουτίσθης πᾶσαν γνῶσιν καὶ κατηύγασας, τοὺς ἐν σκότει ἀγνωσίας πρὶν καθεύδοντας, διὸ κράζομεν, Χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.
Έτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς τῶν ἀρρήτων μυητὴν καὶ ὑφηγήτορα Καὶ τῶν ἀΰλων οὐσιῶν ἱεροφάντορα Ἀνυμνοῦμέν σε ἀξίως Ἱερομάρτυς. Ἀλλ’ ὡς πλήρης τῆς τοῦ Πνεύματος ἐλλάμψεως Τῆς σῆς χάριτος μετάδος ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν Τῶν βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Διονύσιε.
Μεγαλυνάριον
Πρῶτος Ἀθηναίων Ἀρχιερεύς, πρῶτος τε καὶ μάρτυς γεγονέναι ἀξιωθείς, ὑπὲρ ἡμῶν ἁπάντων ποιοῦ σὴν ἱκεσίαν Θεῷ, θερμαῖς λιταῖς σου, ὦ Διονύσιε.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Τῶν ὑπερκοσμίων θεωριῶν, γεγονὼς ἐπόπτης καὶ ἐκφάντωρ θεοειδής, θεαρχικωτάτων, ἐλλάμψεων τὸ κάλλος, πανσόφως διαγράφεις, ὦ Διονύσιε.
Ὁ Οἶκος
Ἄγγελος ἐξ ἀνθρώπων ἀρεταῖς χρηματίσας, ὁ μέγας Διονύσιος πᾶσαν, ὡς ὑπόπτερος, ἐμυήθη τὸν νοῦν τὴν οὐράνιον γνῶσιν· διὸ ᾄσμασιν , ὡς Ἄγγελον τιμήσωμεν, βοῶντες πρὸς αὐτὸν τοιαῦτα.
Χαῖρε, ὁ γνοὺς Χριστὸν διὰ Παύλου, χαῖρε, πολλοὺς πρὸς Χριστὸν ἐπιστρέψας.
Χαῖρε, πολυθέου σκηνῆς ὀλετήριον, χαῖρε, θεογνώστου βουλῆς σκοπευτήριον.
Χαῖρε, βίβλος θεοχάρακτος, μυστηρίων θησαυρέ, χαῖρε πίναξ θεομόρφωτε, καὶ διόπτρα οὐρανοῦ.
Χαῖρε, ὅτι τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου κατεῖδες, χαῖρε, ὅτι προθύμως δι' αὐτὸν σφαγιάζῃ.
Χαῖρε, πηγὴ βλυστάνουσα ἄφεσιν, χαῖρε, ῥανὶς κοιλαίνουσα ἄνοιαν.
Χαῖρε, ὁδὸς ἀπλανὴς σωτηρίας, χαῖρε, φραγμὸς ἀσεβῶν παροδίας.
Χαίροις, Πάτερ παγκόσμιε.
