Αγιοκατατάχθηκε ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης!
«Πόσους αγώνες θα κάνει η Παναγία για να μας σώσει από την οργή του Θεού και εμείς μένουμε ως λίθοι αναίσθητοι; Ποιός ξέρει πότε η οργή του Θεού θα ξεσπάσει και με τι τιμωρία;…».
π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης
Χαρμόσυνα χτυπούν από σήμερα οι καμπάνες στην Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης.
Tο Οικουμενικό Πατριαρχείο έκανε αποδεκτό τον σχετικό φάκελο και ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον Πρωτοπρ. Δημήτριο Γκαγκαστάθη.
Να σημειωθεί ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση αυτής τη 11η Μαρτίου 2025, είχε αποδεχθεί ομόφωνα την εισήγηση για την κατάταξη του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γκαγκαστάθη εις τας Αγιολογικάς Δέλτους της Εκκλησίας, και είχε υποβάλει σχετικό αίτημα προς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
H ανακοίνωση της Ιεράς Μητρόπολης Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης:
"Με αισθήματα βαθιάς πνευματικής χαράς και συγκίνησης, πληροφορούμε τον φιλάγιο και πιστό λαό ότι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, με σεπτή Πατριαρχική ευλογία και τη σύμφωνη γνώμη της περί Αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου, προχώρησε στην επίσημη αγιοκατάταξη του μακαριστού και φιλάγγελου Ιερέως Δημητρίου Γκαγκαστάθη του εκ Πλατάνου Τρικάλων καταγομένου, κατατάσσοντάς τον στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ευχαριστούμε θερμά τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ.Βαρθολομαίο για την ευλογημένη αυτή απόφαση, καθώς και την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη εκφράζουμε και προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, καθώς και προς τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι με θετική εισήγηση συνέβαλαν καθοριστικά στην κατά Θεόν αυτή αναγνώριση.
Ως πρώτη λατρευτική τιμή προς τον Άγιο Δημήτριο Γκαγκαστάθη, την Πέμπτη 10 Ιουλίου 2025 και από ώρα 9:00 π.μ. έως 12:30 μ.μ., θα τελεστεί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων πανηγυρική Αρχιερατική Αγρυπνία.
Επιπλέον, τη Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025 και ώρα 9:30 μ.μ. έως 12:30 π.μ., θα τελεστεί Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πλατάνου, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου.
https://www.trikalaenimerosi.gr/
Κάθε φορά πού ό παπα- Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης Λειτουργούσε στον Ιερό Ναό του χωριού του, τους Αγίους Ταξιάρχες, η Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!
Η ευωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετά την Μεγάλη Είσοδο, όταν τοποθετούσε τα Άχραντα Μυστήρια πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Άλλοτε πάλι, η ευωδία παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων!
Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία , και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε.
Το γεγονός αυτό το μαρτυρούν πολλοί, που συγκλονίσθηκαν και τονώθηκαν στην πίστη!
Το άρωμα της Αγίας Τράπεζας δυνάμωνε τον σεβαστό λειτουργό και τον ανακούφιζε.
Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν ν΄αναπνεύσει. .
Μια φορά μάλιστα η ευωδία έβγαινε σαν ένας μικρός στύλος καπνού και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.
‘Οταν ο παπα- Δημήτρης , ζήτησε και τη γνώμη του π. Φιλοθέου Ζερβάκου , εκείνος απάντησε: ” Δεν πρέπει ν΄αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα.
Το πιο βέβαιο είναι πως η ευωδία προέρχεται από τη θυσία του Ιησού Χριστού, που σαν Αμνός σφαγιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα για τις αμαρτίες μας”.
https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_77.html
Ένα βράδυ έκανε τους ”χαιρετισμούς της Παναγίας” στους φίλους του Ταξιάρχες.
Στεκόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη βλέπων προς την εικόνα της Παναγίας του τέμπλου και έψαλλε. Συνήθιζε να ψάλει και το ”Θεοτόκε Παρθένε”….
Κατά την στιγμή εκείνη παρουσιάστηκε μια γυναίκα, τον έπιασε από το χέρι και τον γύρισε ακριβώς απέναντι από την Ωραία Πύλη, που βρίσκεται τοιχογραφημένη η Κοίμηση της Θεοτόκου και εξαφανίσθηκε.
Ο Θεός όμως ήδη του είχε στείλει την πρόσκληση για το Ουράνιο Δείπνο που του ετοίμαζε.(πριν την κοίμησή του)
Την 1ην Ιουνίου 1963 λειτούργησε στην Ιερά Μονή της Άγιας Τριάδος Μετεώρων. Κατά την ώρα του χερουβικού η Αγία Τράπεζα έβγαλε άρωμα, γιατί εκεί ήταν και ένα μικρό κουτάκι με λείψανα Αγίων.
Έβγαινε ως ένας μικρός στύλος καπνού, που ευωδίαζε όλο το Ναό. Κατανυκτική Λειτουργία που δεν περιγράφεται.
“Να η Θρησκεία μας φωνάζει ότι είναι ζωντανή.”
-Όλη την βδομάδα που εργαζόμουν το κεφάλι μου και το δεξί μου χέρι ευωδίαζε..
Την 7ην Ιουνίου Παρασκευή, εργαζόμουν όλη την μέρα στο κτήμα μου μακριά από τον κόσμο.
Όλη την μέρα έψαλλα διάφορα κατανυκτικά τροπάρια και προ παντός της Θεοτόκου.
Δεν αισθανόμουν ούτε κούραση, ούτε πεινά, ούτε και τον καύσωνα της μέρας, γιατί ήλθα εκει που έπρεπε την κατάνυξη.
Εκάθησα λίγο να ξεκουραστώ εκει και ακούω μια φωνή να λέγει.
«Είσαι ευπρόσδεκτος όπως έλθεις στο Άγιον Όρος, στην μεγάλη μου εορτή.Θα γράψεις στους Δανιηλαίους και αυτοί θα σε τακτοποιήσουν.Τώρα σε περιμένω να έρθετε»…
π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης
Μεταξὺ τῶν ἁγιασμένων μορφῶν τοῦ 20ου αἰῶνα ἐξέχουσα θέση κατέχει ὁ εὐλαβέστατος καὶ ὅσιος ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Πλάτανος παπα‐Δημήτρης Γκαγκαστάθης.
Πρόκειται γιὰ μιὰ ὁσιακὴ μορφή, καίτοι ἔζησε ὡς ἔγγαμος στὸν κόσμο.
Ὑπῆρξε προικισμένος μὲ πολλὰ χαρίσματα, μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια, καθαρότητα συνειδήσεως, ἄλαλο πίστη, βαθειὰ ταπείνωση καὶ μὲ πληρότητα ἀγάπης στὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον.
Γεννήθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνος μας, καὶ συγκεκριμένα γεννήθηκε τὸ 1902 στὸ χωριὸ Πλάτανος, ὅπου ἀργότερα, ἐπὶ 42 συναπτὰ ἔτη,εχρημάτισε ὁ καλὸς ποιμὴν τῶν λογικῶν προβάτων.
Ἐκοιμήθη τὸ 1975, στὶς 29 Ἰανουαρίου ἐν εἰρήνῃ.
Ὁ Πλάτανος εἶναι μιὰ μικρὴ κωμόπολη, ἕνα μεγάλο χωριό,15 χιλιόμετραδεξιά ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Τρικάλων, στὴ Θεσσαλία.
Ὁ πατὴρ Δημήτριος εἶχε σημεῖα θαυμαστὰ ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του. Κι αὐτὰ ποὺ παρέλαβε ἀπὸ τὸ Θεὸ τὰ καλλιέργησε μὲ φιλότιμο, τὰ αὔξησε καὶ πάντοτε ταπεινὰ καὶ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ μόνον.
Ὅταν ὁ Θεὸς βρεῖ τέτοια σκεύη τὰ ἀξιοποιεῖ, τὰ πλουτίζει καὶ χαριτώνεται ἡ ζωή τους καὶ κοντὰ σ’ αὐτοὺς καὶ ὅσοι πλησιάζουν σ’ αὐτὲς τὶς πνευματικὲς θερμάστρες, σ’ αὐτὰ τὰ λιμάνια.
Ὁ παπα-Δημήτρης δὲν ἔτυχε σπουδῶν. Μὲ δυσκολίες τελείωσε τὸ δημοτικὸ στὸ χωριό του. Ἦταν βοσκὸς προβάτων. Ὅπου κι ἂν βρισκόταν εἶχε μνήμη Θεοῦ, μνήμη θανάτου καὶ ἔκλεινε τὰ πρόβατα στὴ στάνη καὶ πήγαινε μὲ δάκρυα καὶ ἐκκλησιαζόταν. Ὅταν αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ κάνει, γονάτιζε ἐκεῖ ποὺ ἦταν στὰ βουνὰ καὶ ἔκλαιγε, ζητῶντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, διότι βρισκόταν μακρὰν τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ. Διάβαζε μὲ πολλὴ κατάνυξη βίους ἁγίων καὶ τοὺς αἰσθανόταν φύλακες, εὐεργέτες καὶ προστάτες. Εἶχε αἴσθηση ζῶσα τῆς παρουσίας των. Τοὺς κρατοῦσε κοντά του ἡ καθαρότητα τοῦ βίου του. Καὶ ὅπως τόνιζε ἡ ἐργασία φέρνει τὴν ἀξία. Αἰσθανόταν πῶς θὰ πρέπει νὰ τὸν προστατεύουν οἱ ἅγιοι καὶ δὲν ἔκανε τίποτε ἐὰν δὲν ξεκινοῦσε ἀπὸ τὸ Θεὸ κι ἐὰν δὲν κατέληγε στὸ Θεό. Δηλαδή, ἂν ἔφευγε τὸ πρωὶ γιὰ νὰ φυλάξει τὰ πρόβατα, θὰ περνοῦσε πρῶτα ἀπὸ τοὺς Ταξιάρχες, ἕνα ναὸ τοῦ 1600, κατανυκτικό, μὲ τοιχογραφίες, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ σπίτι του.
Ἐκεῖ, ἔμαθε γιὰ τὸ Θεὸ καὶ ἀπὸ τὴν εὐλαβέστατη γιαγιά του καὶ τοὺς εὐσεβεῖς γονεῖς του τὰ ἱερὰ γράμματα .
Ἔλεγε: «νὰ μὲ προστατεύετε, νὰ μὲ φυλάξετε, νὰ γυρίσω καὶ πάλιν στὸν οἶκο σας, νὰ σᾶς πῶ τὸ εὐχαριστῶ». Πρῶτα στὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ στὶς δουλειὲς καὶ πάλιν στὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ στὸ σπίτι. Αὐτὸ ἦταν τὸ πρόγραμμα τῆς ζωῆς του.
Βασικὸς σταθμὸς στὴν ζωή του παπα-Δημήτρη ἦταν ἡ γνωριμία του μὲ τὸν Γέροντα Αἰμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη.
Ὁ σεβάσμιος λευίτης ἀποτελοῦσε πρόσωπο ἀξιοσέβαστο καὶ ἱερὸ γιὰ τὸν Γέροντα ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀδελφότητα τοῦ Μεγάλου Μετεώρου καὶ κατόπιν τῆς Σιμωνόπετρας καὶ τῆς Ὀρμύλιας.
Ἡ γνωριμία τῶν δύο πατέρων ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἐγκαταβίωση τοῦ π.Αιμιλιανού στὰ Μετέωρα ,ἕναν χῶρο οἰκεῖο γιὰ τὸν π.Δημήτριο ,καθὼς ἐκεῖ ἐξομολογοῦνταν ἀπὸ τὰ πρῶτα κιόλας χρόνια τῆς πολυκύμαντης καὶ περιπετειώδους ζωῆς του.
Τὸν νεαρὸ ἱερομόναχο Αἰμιλιανὸ ἐντυπωσίασε βαθύτατα ἡ εὐλάβεια τοῦ παπα Δημήτρη πρὸς τοὺς Ταξιάρχες ,προστάτες ἁγίους τοῦ χωριοῦ του, ἡ ἁπλότητα, ἡ οἰκείωσή του πρὸς τὰ «ἱερῶς τελούμενα»,η ἄσκηση καὶ ἡ ταπείνωσή του.
Ὅταν μετὰ ἀπὸ λίγο αὐτὸς ὁ ἐνάρετος ἱερέας ἄρχισε νὰ ἐξομολογεῖται στὸν Γέροντα,διατηρώντας αὐτὸν τὸν πνευματικὸ δεσμὸ μέχρι τὸ ὁσιακό του τέλος ,ἀποκάλυψε σὲ ἐκεῖνον τα ἐσώτατα τῶν νηπτικῶν,προσευχητικών καὶ λατρευτικῶν βιωμάτων του.
Ἡ ζωὴ τοῦ ,ὅπως γράφει ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας γι΄αυτόν ,ἦταν μιὰ χειραγωγία ἀπὸ τὴν Θεία Χάρη ,ὥστε νὰ ἀναδεικνύεται ὄργανο ἔκφρασης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (Κατηχήσεις Τόμος 1ος)
Ὁ παπα‐Δημήτρης ἐκφράζει ἀπόλυτα ἕναν νηπτικὸ ἐγκόσμιο ἀσκητισμὸ ἂν καὶ ἔγγαμος ἐφημέριος μὲ πλεῖστες ἐνοριακὲς καὶ οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις.
Πρόκειται γιὰ μιὰ πνευματικότητα μὲ κέντρο τὴν μικρὴ ἐνορία ,ἡ ὁποία δὲν ἐμποδίζει τὴν ἐσωτερική –μυστικὴ ἐμπειρία καὶ κινεῖται σὲ δύο ἐπίπεδα,
Τὸ πρῶτο ἀφορᾶ τὴν συνεπῆ καὶ ἀκριβέστατη λειτουργικὴ ζωή ,παράλληλα μὲ μιὰ κοινωνικότητα ποὺ ἀποδείκνυαν τὰ ἔργα φιλανθρωπίας (οἰκονομικὲς ἐνισχύσεις,ἐνοριακή βιβλιοθήκη κ.τ.τ. ),ἡ μέριμνα γιὰ τὸ ποίμνιό του καὶ ἡ ἐνασχόλησή του γιὰ τὴν λύση τῶν ποικίλων προβλημάτων τῶν ἐνοριτῶν
Τὸ δεύτερο ἀφορᾶ στὴν προσωπική του πνευματικὴ καλλιέργεια μέσῳ τῆς πολύωρης καὶ ὁλονύκτιας προσευχῆς καὶ τῆς ἄσκησης .
Ὁ Γέροντας δὲ διστάζει νὰ χαρακτηρίσει τὸν παπα‐Δημήτρη σὰν ζωντανὸ καὶ ἐνεργὸ μυστήριο ,σὰν νέο Μωϋσή ,ποὺ ζοῦσε μέσα στὸ θειο γνόφο, πάντοτε «ἀκέραιος, ἀνέλικτος, ἀσυγκατάβατος, σταθερός».(Kατηχήσεις –Τόμος 1ος)
Σημαντικὸ ἐπίσης στοιχεῖο τῆς προσωπικότητας τοῦ π.Δημητρίου Γκαγκαστάθη ,πέρα ἀπὸ τὴν προσωπικὴ βίωση τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἦταν καὶ οἱ σχέσεις φιλίας καὶ ἀδελφοσύνης ποὺ ἀνέπτυξε μὲ σπουδαῖες καὶ ἐξέχουσες προσωπικότητες ,ὅπως οἱ « ὁσίως βιώσαντες» π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης καὶ π. Ιουστῖνος Πόποβιτς(μέσω τῶν πνευματικῶν του τέκνων π. Ἀθανασίου καὶ π. Ἀμφιλοχίου) μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦσε ἐπαφὴ εἴτε ἐπισκεπτόμενος, εἴτε δι’ ἀλληλογραφίας, ζητῶντας συμβουλές , πνευματικὴ ἐνίσχυση ἀκόμα καὶ ἔλεγχο τῶν πνευματικῶν του εμπειριῶν.
Ἰδιαιτέρως ἀγαποῦσε τὰ ἱερὰ προσκυνήματα καὶ τὶς ἰεραποδημίες, ἐμπέδωνε γνωριμίες μὲ πρόσωπα ἱεραποστολικῆς δράσης, καὶ ἐνίσχυε κάθε προσπάθεια διαδόσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Θὰ ἔλεγε κανεὶς πὼς μὲ τὸν τρόπο του συγκροτοῦσε ἕνα πνευματικὸ δίκτυο μεταδόσεως βιωμάτων καὶ ἀλληλοενισχύσεως, διαβλέποντας προφητικὰ τὴ ματαιότητα , τὴ σύγχυση καὶ τὰ ἀδιέξοδα τῆς σύγχρονης κοινωνίας.
Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Ἀθανασίου/πηγή
https://proskynitis.blogspot.com/2024/01/blog-post_605.html#more
Η επέμβασις του αρχαγγέλου
Το πρωί της Κυριακής, 20 Οκτωβρίου 1945, μια ενδεκαμελής ομάδα εφίππων ανταρτών κυνηγούσε τον ονομαστό για την ευλάβεια του παπα – Δημήτρη Γκαγκαστάθη, που κατευθυνόταν στο χωριό Βασιλική Τρικάλων.
«Με κυνηγούσαν, έβριζαν και έριχναν με τα Στεν, διηγείται ο ίδιος. Δεν μπορούσαν όμως να με φονεύσουν! Οι σφαίρες τρύπαγαν τα ράσα, δεν με τσίμπαγε όμως καμμιά!
Με πλησίασαν και με περικύκλωσαν στα πενήντα μέτρα γύρω – γύρω. Εγώ, καθώς βρισκόμουν στον κίνδυνο, σήκωσα τα χέρια πάνω, προς τον ουρανό, και φώναξα από το βάθος της ψυχής μου:
– Μιχαήλ, αρχάγγελε, σώσε με, κινδυνεύω.
Ω του θαύματος! Σαν αστραπή παρουσιάστηκε ο αρχάγγελος στον αρχηγό των ανταρτών. Είδε ένα νέο με σπαθί, που του έκοψε τα σχοινιά από τη σέλλα του αλόγου, τον έριξε κάτω και του έσπασε τη σπονδυλική στήλη. Οι υπόλοιποι δέκα αντάρτες έμειναν ακίνητοι, σαν να τους χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα! Οι ενορίτες της Βασιλικής (που άκουγαν τους πυροβολισμούς) έφυγαν από την εκκλησία και βγήκαν έξω, πάνω στο βουνό, να παρακολουθήσουν τι θα γίνω.
Ακούω τότε μια φωνή – ήταν του αρχηγού των ανταρτών – να λέη:
– Να μας συγχωρήσης, παπά μου, και να πηγαίνης στο καλό. Έχεις όριο ζωής. Έχεις υψηλούς προστάτες!
– Ευχαριστώ, απάντησα.
Τους συγχώρησα και τους ευχήθηκα ο Θεός να τους φωτίση, να μετανοήσουν και να γίνουν καλοί άνθρωποι».
(Παπα –Δημήτρης Γκαγκαστάθης)
(“Χαρίσματα και Χαρισματούχοι”, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Β΄, σ. 174-175)
https://www.sostis.gr/blog/item/3532-epemvasi-arxagelou-xarismatouxi
