"δεν ξέρουμε αν θα επιζήσουν όλοι" - ας τους σκεφτούμε γιατί είναι πιθανό τα ίδια να ζήσει η Ευρώπη;

κ. Κώστα , καλημέρα! Σε αυτά που ανέφεραν οι MSF(Υπέκυψε εργαζόμενος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που τραυματίστηκε  στο Κονγκό)
 ας προσθέσουμε και τα εξής που ζήσαμε αυτήν την εβδομάδα που μας πέρασε.

 Περνάμε πολύ δύσκολες ώρες. Έχουμε κάνει πάνω από 6-7 εβδομάδες και δεν έχουμε δει αεροπλάνο, το αεροδρόμιο είναι κλειστό, όπως και όλα τα σύνορα…..! 

Συνολικά πάνω από 40 νέα παιδιά (17-25 χρονών) πυροβολήθηκαν αυτές τις ημέρες και σκοτώθηκαν μόνο και μόνο επειδή συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος μαζί και το θεωρούσανε οι αντάρτες ύποπτες συγκεντρώσεις.

Η κατοχή, οι εκτελέσεις και οι δολοφονίες από τους αντάρτες συνεχίζονται . Από την εισβολή τους μέχρι τώρα ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ήδη σκοτωθεί στη Γκόμα και στις γύρω περιοχές είναι 8.500, όλοι πυροβολήθηκαν και ο αριθμός των σοβαρά τραυματιών είναι πάνω από 5.500, δεν ξέρουμε αν θα επιζήσουν όλοι. Μεγάλη πείνα . Η τοπική Εκκλησία μας στηρίζει αδιακρίτως όλους τους δεινοπαθούντες αδελφούς μας, ανάλογα με τις δυνατότητα που υπάρχει. Πολλές φορές μένουμε κυριολεκτικά με άδεια χέρια. Μη μας αφήστε.

Αναζητώντας παιδιά, για να καταταγούν στην κίνησή τους, οι αντάρτες της M23 πήγαν πολλές φορές στα σχολεία την περασμένη εβδομάδα για να πάρουν τους μαθητές με τη βία και να διαταράξουν το σχολικό πρόγραμμα. Πάνω από 2.000 σχολεία έχουν κλείσει. Πολλά σχολεία ή τα διαλύσαν με σφαίρες, ή τα μετέτρεψαν σε τόπους κατοικίας τους. Άλλα σχολεία έγιναν νεκροταφεία, ενώ άλλα τα λεηλάτησαν και τα βανδάλισαν. 

Αρκετά νοσοκομεία τα άνοιξαν με την βία μέχρι και προχθές το Σάββατο 01/03/2025 κατά τη διάρκεια της νύχτας και για αρκετές ώρες η M23 βάναυε τους αρρώστους, ξεριζώνοντας τους τραυματίες πολέμου από τα κρεβάτια τους και μεταφέροντάς τους στη Ρουάντα. Αρκετοί νέοι, βγαίνοντας από τα σπίτια τους για να χαλαρώσουν λίγο στο δρόμο, χάθηκαν και δεν επέστρεψαν ποτέ σπίτι τους. Ζητούμε την βοήθεια και την στήριξή όλων. 

Οι γονείς μου, π. Θεοφάνης και Πρεσβυτέρα Μαρία, έφτασαν πριν από λίγες μέρες στο Μπουρούντι, μέσω της Ρουάντας, σχεδόν με άδεια χέρια, με έναν άλλο πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων που φεύγουν ως πρόσφυγες από την Γκόμα στο Μπουρούντι. Το ταξίδι Γκόμα-Μπουρούντι, που συνήθως διαρκεί μία ημέρα, το κάνανε σε μία εβδομάδα. Μια εβδομάδα για να φύγουν από τη Γκόμα προς το Μπουρούντι. Στο δρόμο, ο πατέρας μου κρατήθηκε και ανακρινόταν πολλές φορές από τους αντάρτες μαζί με άλλους ( έχουν οι αντάρτες και το κράτος της Ρουάντας κάποια ανεπιθύμητα ονόματα ανθρώπων που αναζητούν…). Τελικά όμως έφτασαν οδικά, μετά από μια εβδομάδα στο Μπουρούντι, διασχίζοντας χωριά του Νότιου Κίβου . Αρρώστησαν και νοσηλευθήκαν στο νοσοκομείο στο Μπουρούντι. Όχι όμως σε κρίσιμη κατάσταση. Καλή Σαρακοστή!

Μητροπολίτης Γκόμας Αν.Κονγκό  του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ κ Τιμόθεος