ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΨΑΜΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
ΤΩΡΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΌΛΑ ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ , ΤΟΝ ΨΗΦΙΑΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΌ - ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΥΣΩΝΥΜΟΥ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΌ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΤΟΛΟΓΙΑΣ.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑ ΦΡΙΚΤΗ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ.
φωτο σύνθεση ΦΙΛΙΠΠΙΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ
Τὸ τάμα της γ. Γαλακτίας μέσα σὲ μπουκάλι στὴ θάλασσα ποὺ ἔφτασε στὸν Πανορμίτη Σύμης καὶ τὸ θαῦμα!
-Ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἀνέπτυξε ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία τῆς ἀγαπημένης της ἀνιψιᾶς Ἀντωνούλας, τὴν ὁδήγησε νὰ στείλει ἐπωνύμως τὸ τάμα της στον Πανορμίτη τῆς νήσου Σύμης. Σφράγισε τὰ σχετικά μέσα σὲ ἕνα μπουκάλι καὶ τὸ πέταξε στὴν θάλασσα. Τὸ τάμα της πῆγε ἐνδοθαλασσίως στὸν προορισμό του, ἔλαβε τὴν ἐνημερωτική ἀπάντηση ἀπὸ τὸ προσκύνημα καὶ ἡ μικρὴ Ἀντωνούλα τὴν ἑπόμενη μέρα μίλησε. Ἔκτοτε, ἡ σχέση της μὲ τὸν Ἀρχάγγελο ἦταν διὰ βίου ζωηρή, ἄμεση, δυνατὴ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιμαρτυροῦν αὐτὴν τὴν διάθερμη ἀγαπητική συναλληλία, ἦσαν συνεχὴ καὶ ἀπροσμέτρητα. Πέταξε καὶ ἕνα ἄλλο μπουκάλι στὸ Λιβυκό Πέλαγος, ποὺ βρέθηκε σ’ ἕνα ἐρημοκκλῆσι τοῦ Ταξιάρχη στὴν Ἀνώπολη Σφακίων καὶ ἔγινε αἰτία αὐτὸ τὸ θαῦμα, νὰ ἀνακαινισθεῖ καὶ νὰ ξαναλειτουργήσει ὁ πεπαλαιωμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος αὐτὸς ναός.
-Ὁ Ἀρχάγγελος, συνεχῶς ἔδειχνε τὴν εὔνοιά του στὴν νεαρὴ κόρη μὲ τὴν ἰσάγγελο πολιτεία. Καὶ ὅταν κάποτε, πιέσθηκε πολὺ γιὰ νὰ ἐνδώσει στὴν ὁλοκλήρωση ἑνὸς συνοικεσίου, πῆρε ἀγκαλιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ τὸν καθικέτευε σπαρακτικὰ στὸ δωμάτιό της, νὰ ἐπέμβει δυναμικὰ καὶ νὰ ματαιώσει τὴν ἐξύφανση τῆς θετικῆς προοπτικῆς. Ἡ παρουσία του καὶ πάλι, ἦταν ἄμεση. Ἔγινε σεισμὸς στὸ σπίτι, ξεμανταλώθηκαν οἱ πόρτες, ἕνας θόρυβος τάραξε τοὺς προξενητὲς καὶ τοὺς ἐνοίκους. Ὁ εὐλαβὴς ἰατρὸς πατέρας, πείσθηκε πλέον ὅτι ἡ ὑπόθεσις γάμος ἦταν γιὰ τὴν Γαλάτεια τελείως ἀτελέσφορο γεγονὸς καὶ κάθε ἄλλη διαχείρισις τοῦ πράγματος, θὰ ἀπέβαινε γι’ αὐτὴ μαρτύριο.
-Μέχρι τὰ βαθειά της γεράματα, σκορποῦσε, ἔδιδε «τοῖς πένησι». Ήταν γερόντισσα πιά, χειρουργημένη καὶ στὰ δύο πόδια ἀλλὰ ἔστηνε μία μεγάλη κατσαρόλα φαγητὸ γιὰ νὰ μὴν στερηθοῦν οἱ μοναχικοὶ γέροντες καὶ ἕνας ἄρρωστος ἡλικιωμένος τῆς γειτονιᾶς. Γι’ αὐτό, λίγο πρὶν τὸ τέλος, τὴν ἐπισκέ-φθηκαν ἀνάμεσα σὲ ἄλλους, οἱ ἑπτὰ Ἀρχάγγελοι ποὺ μεταφέρουν τὶς προσευχὲς τῶν ἁγίων ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό. Τῆς συστήθηκαν μὲ τὰ ὀνόματά τους, δὲν τὰ λησμόνησε ἀλλὰ τὰ ἐνέταξε στὴν καρδιακή μνήμη της: Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ. Βαραχιήλ, Φανουήλ, Θαναήλ. Ὁ Οὐριὴλ τῆς εἶπε ὅτι φυλάει τὴν ἄβυσσο. Σήκωσαν ψηλὰ τὶς ρομφαῖες καὶ τῆς ἔκαναν «ρεκάπιτο» ὅπως εἶπε, γιὰ νὰ περάσει. Τὴν ὁδήγησαν σὲ ἕνα πάγχρυσο παλάτι. Εἶναι ὁ τόπος τῆς κατοικίας σου, τῆς εἶπαν. Στὴν μέση ξεχείλιζε ἕνα ὁλόχρυσο δοχεῖο ποὺ ἀνέβλυζε κρυστάλλινο νερό. Ρώτησε: «Τί εἶναι αὐτό;» «εἶναι τὸ δοχεῖο τῆς καρδιᾶς σου» ἀπάντησαν. «Καὶ ξεχειλίζει ἡ ἁγνότητά σου, ἡ σιωπή σου, ἡ ταπεινοφροσύνη σου καὶ οἱ ἐλεημονιές σου».
-ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: Οἱ ἄγγελοι εἶναι ἀσώματοι. Φῶς εἶναι. Ὄχι ὅμως σὰν τὸ μέγα φῶς. Περνοῦν ἀπὸ τὸ μέγα φῶς καὶ λάμπουν. Ἐμφανίζονται καὶ σὰν ἄνθρωποι. Ἔρχονται ὅμως καὶ πολλοὶ μαζί. Ἔρχονται σμήνος. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει φύλακα ἄγγελο. Ἀνάλογα μὲ τὶς πράξεις μπορεῖ νὰ σοῦ στείλει καὶ δεύτερο. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι κάνουν ἀκατονόμαστα ἔργα φεύγουν.
-Εἶδε πλειάδα Ἁγίων, τὴν χορεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τὸν Μέγα Ἀντώνιο καὶ τὴν παρέα του, τὸν ἐπουράνιο Ναὸ μὲ τὶς ἀπερινόητες –ὅπως εἶπε- φωταψίες καὶ μουσικές του. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὁ πολυαγαπημένος της, ἐμφανιζόταν συνεχῶς στὴν γιαγιά, καὶ τὴν ἐνίσχυε στὸ τελευταῖο στάδιο τοῦ ἀγώνα της. Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι ἐμφανίσθηκε καὶ σὲ μιὰν ἀπὸ τὶς οἰκονόμους τῆς Γερόντισσας, ζωντανὰ γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη της. Ἐπιστατοῦσε ὁ ἴδιος στὴν διαδικασία ἐξόδου καὶ ἐλάμβανε πρωτοβουλίες.
-ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Ήμουν μὲ τὸν Ἀρχηγὸ τοῦ παντὸς καὶ ὅλο τὸ ἐπιτελεῖο. Ὅλοι οἱ ἀξιωματικοὶ ἀλλὰ ἦρθε καὶ ὁ Πρῶτος. Μεγάλη καὶ φοβερὴ ἀπώλεια! Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ θὰ γίνουν. Κοίτα… Ὁ ἐχθρός, νάτος ἐκεῖ ἔξω τί κάνει; “Ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾽ ἡμῶν”. “Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου”. Ἀνώμαλα, ἀνώμαλα, ἀνώμαλα.. Παντρεμένοι, νεαροὶ καὶ ἱερατικά. Πολλὰ κακὰ εἴδανε τὰ μάτια μου. Μεγάλο κακὸ θὰ ἔρθει. Πολεμοῦμε νὰ τὸ παντήξομε (ἀναχαιτίσομε). Στὸ τέλος ὅλα θὰ τακτοποιηθοῦνε. Ὄχι ὁ ἕνας ἔτσι, ὁ ἄλλος ἀλλιῶς. Ὁ Μέγας Στρατηλάτης τῶν Οὐρανίων Δυνάμεων, ὁ σκοῦρος (ὁ Μιχαὴλ) ἔλεγε: “Ἀφοῦ δὲν λένε γιὰ μετάνοια καὶ ντρέπονται νὰ τὸ ποῦνε ἐκείνοι ποὺ πρέπει λέγε ἐσὺ στὸν κόσμο νὰ μοῦ φωνάζουν στὰ δύσκολα καὶ νὰ μοῦ λένε: Ἔχων σὲ προστάτην καὶ βοηθόν, φύλακα καὶ ρύστην τῆς ψυχῆς μου τῆς ταπεινῆς, Μιχαήλ πρωτάρχα καὶ μέγα Ταξιάρχα, ἐν ὥρα τοῦ κινδύνου, σύ μοι βοήθησον”».
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ ὁσία γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης», Ἐκδόσεις Θεοµόρφου
πηγή ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
