Ελληνορωμαϊκά!

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2023

" ἀπὸ τὸ πυθμένα τῆς θάλασσας ἔβγαινε ἕνα φῶς καὶ νόμισε ὅτι ἐκεῖ θά ὑπῆρχε ἕνα μεγάλος θυσαυρός ἀπὸ χρυσό"

 


 

Ἁγία Ἑλένη ἡ (Παρθενομάρτυς ἀπὸ τὴν Σινώπη) 1η Νοεμβρίου 

τὴν εἰκόνα αὐτῆς, ἔργον τοῦ Ἁγιογράφου Κων/νου Γιωτάκη, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγ. Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου τοῦ ἐξ Ἀροανίας Καλαβρύτων.

Ἡ Ἁγία Ἑλένη μαρτύρησε τὸν 18ο αἰώνα μ.Χ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν ὡραία πόλη τοῦ Πόντου Σινώπη καὶ ἦταν κόρη τῆς εὐσεβοῦς οἰκογενείας Μπεκιάρη. Ἦταν 15 ἐτῶν ὡραιότατη στὸ σῶμα, ἡ δὲ ἁγνότητα της ἔδινε ἰδιαίτερη χάρη στὸ πρόσωπο της. Διακρινόταν γιὰ τὴν ὑπακοὴ στοὺς γονεῖς της καὶ τὸν θερμὸ ἔρωτα τῆς ψυχῆς της πρὸς τὸν νυμφίο Χριστό. Στὴν ἀνατροφή της ἐπέδρασε ἰδιαίτερα ὁ θεῖος της, ἀδελφὸς τοῦ πατέρα της, ὁ ὁποῖος δίδασκε τότε σὲ Ἑλληνικὸ κρυφὸ Σχολεῖο τῆς Σινώπης.

Μιὰ μέρα λοιπόν, ἡ μητέρα της τὴν ἔστειλε ν’ ἀγοράσει νήματα γιὰ τὸ κέντημα, ἀπὸ τὸ κατάστημα τοῦ Κρύωνα. Στὸ δρόμο ὑπῆρχε τὸ σπίτι τοῦ Ουκούζογλου πασὰ, διοικητοῦ τῆς Σινώπης. Τὴν ὥρα ποὺ περνοῦσε ἡ Ἑλένη, ὁ πασὰς τὴν εἶδε ἀπ’ τὸ παράθυρο. Ἡ ὡραιότητα της τράβηξε τὴν ἀκόλαστη ψυχή του καὶ σκέφθηκε νὰ τὴν μολύνει. Διέταξε τότε καὶ τὴν ἔφεραν μπροστά του. Ἀφοῦ ἔμαθε ποιά ἦταν, προσπάθησε πολλές φορές νὰ τὴν βιάσει, ἀλλὰ χωρὶς ἀποτέλεσμα. Διότι ἕνα ἀόρατο τεῖχος προστάτευε τὴν Ἑλένη, ποὺ συνεχῶς προσευχόταν.

Ὁ πασάς, ἀντὶ νὰ δεῖ τὸ θαῦμα, σκλήρυνε περισσότερο ἡ ψυχή του καὶ ἐπειδή δὲν μποροῦσε νὰ ἱκανοποιήσει τὸν σκοπὸ του, τὴν βασάνισε σκληρὰ καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε. Τὸ Ἱερό της λείψανο τὸ ἔβαλαν σὲ ἕνα σάκο καὶ τὸ ἔριξαν στὴ θάλασσα. Ἀντὶ ὅμως νὰ βυθισθεῖ, τὸ λείψανο τῆς Ἁγίας ἐπέπλεε καὶ ἕνα οὐράνιο φῶς τὸ φώτιζε. Τὸ σεπτὸ Λείψανο συνέχισε νὰ ἐπιπλέει, ὥσπου ἔφτασε στὴν τοποθεσία Γάει, ὅπου λόγω τοῦ μεγάλου βάθους τῆς θάλασσας τὰ νερά εἶναι μαῦρα. Ἐκεῖ πλέον βυθίστηκε.

Μετὰ ἀπὸ ἀρκετές ἡμέρες, ἕνα ἑλληνικό πλοῖο ἀγκυροβόλησε στὴν τοποθεσία Γάει. Ἕνα βράδυ, ὁ φύλακας τοῦ πλοίου παρατήρησε ὅτι ἀπὸ τὸ πυθμένα τῆς θάλασσας ἔβγαινε ἕνα φῶς καὶ νόμισε ὅτι ἐκεῖ θά ὑπῆρχε ἕνα μεγάλος θυσαυρός ἀπὸ χρυσό. Ἀμέσως εἰδοποίησε τὸν καπετάνιο καὶ δύτες ἀνείλκυσαν τὸ σάκκο ποὺ ὅμως ἀντὶ χρυσοῦ ὑπῆρχε τὸ τίμιο λείψανο τῆς Ἁγίας. Ὁ καπετάνιος τοῦ πλοίου μετέφερε κρυφὰ τὴν τιμία Κάρα τῆς Ἁγίας στὸν ἱερό Ναὸ τῆς Παναγίας στὴν Σινώπη, τὸ δέ σεπτὸ σκήνωμα της τὸ ἔβαλε σὲ ἕνα ἄλλο πλοῖο, τὸ ὁποῖο ἔφευγε μὲ Ἕλληνες γιὰ τὴν Ρωσία. Στὸ σημεῖο τῆς θάλασσας ποὺ βυθίσθηκε τὸ Ἱερό Λείψανο, ἄρχισε νὰ βγαίνει γλυκὸ νερὸ καὶ ἀπὸ τότε ἡ περιοχή αὐτὴ ὀνομάστηκε «Ἁγιάσματα».

Διὰ τῆς τιμίας Κάρας τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Ἑλένης γίνονταν πολλὰ θαύματα στὴν Σινώπη. Ἰδιαίτερα, ὅσοι ὑπέφεραν ἀπὸ πονοκεφάλους, καλοῦσαν τὸν Ἱερέα, ὁ ὁποῖος ἔφερνε τὴν ἁγία Κάρα, ἔψαλλε τὴν Παράκληση, έκαμνε Ἁγιασμὸ καὶ θεραπεύονταν ὁ πόνος.

Κατὰ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν πρὶν ἀπὸ τὸ 1924 μ.Χ., ὁ τότε πρόεδρος τῆς Σινώπης Χρῆστος Καφαρόπουλος, ἔφερε τὴν Κάρα τῆς Ἁγίας Ἑλένης στὸν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στὴν Ἄνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, ὅπου φυλάσσεται σήμερα εὐωδιάζουσα καὶ θαυματουργοῦσα.

ΠΗΓΗ :  https://www.saint.gr/2868/saint.aspx

https://www.fotgrammi.gr/%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%AF%CE%B4%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%B1-

" Δεν θα είναι πόλεμος, αλλά εκτέλεση λαών για τη σάπια κατάσταση τους. Τα νεκρά σώματα θα είναι σαν βουνά, και κανείς δεν θα τα παίρνει για να τα θάψει. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο"

 


 " Δεν θα είναι πόλεμος, αλλά εκτέλεση λαών για τη σάπια κατάσταση τους. Τα νεκρά σώματα θα είναι σαν βουνά, και κανείς δεν θα τα παίρνει για να τα θάψει. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο" 

 Ο πόλεμος θα ξεκινήσει από του Πέτρου και Παύλου – στις 12 Ιουλίου, την ημέρα των πρωτοκορυφαίων Μεγάλων Αποστόλων. Τα βουνά και οι λόφοι θα διαλυθούν, θα ισοπεδωθούν. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Ο Κύριος τους δικούς του δεν θα επιτρέψει να πεθάνουν • τους πιστούς θα τους κρατάει και μόνο με αντίδωρο. Θα υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που θα μαρτυρήσουν και άνευ αίματος για την Ορθόδοξη πίστη.

 Η προφητευμένη ημερομηνία έναρξης του πολέμου μπορεί να μην αντιστοιχεί στη κοινή χρονολογία, καθώς η μητέρα Αλυπία ένα χρόνο πριν από το θάνατό της το 1988, άρχισε να ζει σύμφωνα με ένα μόνο σε αυτή κατανοητό ημερολόγιο, το οποίο ονόμαζε Ιερουσαλημίτικο.
Η εορτή των αγίων Πέτρου και Παύλου σημειώνεται στο ημερολόγιό της το φθινόπωρο.

ΑΓΙΑ ΑΛΥΠΙΑ που με την ΧΑΡΗ του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ διώχνει την λύπη.


διαβάζουμε και αξίζει της προσοχή μας γιατί μιλάει για εμάς, όσα περάσαμε και όσα μας ακουμπούν δραματικά : 

Αυτήν που έβγαλε από την φυλακή ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ προφήτεψε για το Ουκρανικό σχίσμα και τον μεγάλο πόλεμο


ΠΗΓΗ https://immorfou.org.cy/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-

Η αγία Μητέρα Αλυπία του Κιέβου, η δια Χριστόν σαλή

Γεννήθηκε το 1910 στην περιοχή της Πένζα, και στο βάπτισμά της της δόθηκε το όνομα της αγίας μάρτυρος Αγάθης, της οποίας την εικόνα έφερε όλη της τη ζωή στην πλάτη της. Η μητέρα της ήταν πολύ ευσπλαχνική και ελεήμων. Ήταν φορές, που έβαζε κάθε είδους τρόφιμα στην ποδιά της και της έλεγε να τα πάει στους φτωχούς του χωριού τους.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 άλλαξε ανελέητα τη ζωή της. Η ίδια επέζησε με θαυμαστό τρόπο. Το 1918 οι γονείς της πυροβολήθηκαν ενώ αυτή έλλειπε από το σπίτι. Παρά τη βαθειά θλίψη της, όλη τη νύχτα η οκτώχρονη κοπέλα διαβάζε το Ψαλτήρι για τους νεκρούς γονείς της. Το ορφανό φιλοξενήθηκε για λίγο στη θεία της. Μετά από σπουδές στο σχολείο για δύο μόνο χρόνια, πήγε να “περιπλανηθεί” στα ιερά μέρη …πήρε το σταυρό της και ακολούθησε τον Χριστό, έτοιμη να υποφέρει γι ‘αυτόν. Έγινε εντελώς σιωπηλή και αφοσιώθηκε τελείως στην προσευχή. Ζούσε με ό,τι της έστελνε ο Θεός, και ήταν φορές που περνούσε τη νύχτα στην ύπαιθρο.

Οι σκληρές δοκιμασίες δεν σκλήρυναν την συμπονετική καρδιά της, αλλά την έκαναν ακόμα πιο φιλεύσπλαχνη. Η απέραντη ανθρώπινη θλίψη ώθησε το κορίτσι να προσεύχεται συνεχώς για τους πονεμένους και βασανισμένους. Η περιπλάνηση της ζωή της την είχε διδάξει να είναι ευγνώμων στον Θεό και στους ανθρώπους για το παραμικρό καλό: για την μέρα που πέρασε, για μια ήσυχη νύχτα, για μια γουλιά νερό, για τα ψίχουλα από το γεύμα κάποιου, για έναν καλό λόγο και μια φιλική συμπεριφορά. Το δώρο της ευγνώμονος αγάπης, η μάτουσκα το είχε σε όλη της τη ζωή. Γερόντισσα πια ευχαριστούσε έναν άνθρωπο ακόμη και για μια καλή σκέψη που έκανε για αυτήν.

Κατά τα χρόνια της απιστίας και των διωγμών, συνελήφθη και πέρασε δέκα χρόνια φυλακή, παρά τις δύσκολες συνθήκες κράτησης, προσπαθούσε να κρατήσει τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή.

Θαυματουργή απελευθέρωση από τη φυλακή, από τον Αποστόλο Πέτρο

Στη φυλακή όπου κρατήθηκε, υπήρχαν πολλοί ιερείς. Κάθε βράδυ, έπαιρναν 5-6 ανθρώπους και δεν ξαναγύριζαν. Τέλος, όταν έμειναν μόνο τρεις φυλακισμένοι στο κελί: ένας ιερέας, ο γιος του και η μάτουσκα, ο ιερέας είπε στον γιο του: “Ας ψαλλουμε την κηδεία μας, σήμερα την αυγή θα μας πάρουν “. Μετά από αυτό, ο ιερέας είπε ότι η μάτουσκα θα ζήσει. Η μάτουσκα παρέμεινε μόνη, η πόρτα άνοιξε ήσυχα μέσα στην φυλακή, κι ο Απόστολος Πέτρος μπήκε μέσα και από την πίσω πόρτα την οδήγησε στη θάλασσα όπου την διέταξε να πάει κατά μήκος της ακτής. Για την υπόλοιπη ζωή της δεν σταμάτησε να τον ευχαριστεί για την απελευθέρωσή της, τον θεωρούσε προστάτη της και στον ναό η θέση της ήταν πάντα στην εικόνα των ιερών αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Περπάτησε χωρίς φαγητό και νερό για 11 ημέρες. Σκαρφάλωσε σε τεράστια βράχια, χτύπησε, έπεσε, σηκώθηκε, ξανάπεσε… Αλλά ο Κύριος την βοήθησε. Της έμειναν βαθιά σημάδια στα χέρια της, τα οποία μετά έδειχνε.

ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΛΑΚΗ_Peter Apostle_апостолы Петр__1f71be8069b8d59c7432da2347fb132Η περιπλάνηση άρχισε ξανά, αλλά ο Κύριος προστάτευε την εκλεκτή Του.
Η μητέρα μας προσπαθούσε πάντοτε να μην προκαλέσει τη δίωξη των αρχών. Η ασκήτρια ήταν πάντα μοναχική, αθέατη, ταπεινή, δεν άκουγε τίποτα και δεν κατέκρινε κανέναν. Κανείς δεν γνώριζε για τις προσευχές της, αλλά κάθε εργασία της την εκτελούσε προσεκτικά και ευσυνείδητα. Δεν είχε ποτέ ένα καταφύγιο, και ποτέ δεν είχε ασφαλές σπίτι. Αν κατάφερνε να βρει ένα καταφύγιο κάπου για να περάσει τη νύχτα, προσπαθούσε να μην επιβαρύνει τους οικοδεσπότες σε τίποτα, παντού διατηρούσε την καθαριότητα και την τάξη, ακόμα και στις πιο φτωχές συνθήκες. Η μητέρα μας πάντα ήταν πολύ λιτή.

Ο Αρχιμανδρίτης Κρονίδης ηγούμενος του μοναστηριού της Πετσέρσκαγια Λαύρας έκανε την μοναχική της κουρά και την ονόμασε Αλυπία, προς τιμή του οσίου Αλυπίου του εικονογράφου της Λαύρας.

Για τρία χρόνια έζησε στην κουφάλα ενός δένδρου υπομένοντας με ανδρεία κάθε δυσκολία. Μόνο η αδιάλειπτη προσευχή του Ιησού την παρηγορούσε, την ενίσχυε και την θέρμαινε. Έμεινε εκεί όσο ζούσε ο γέροντας της Κρονίδης. Στην Πετσέρσκαγια Λαύρα έμεινε περίπου 15-20 χρόνια.

Μετά το κλείσιμο της Κίεβο-Πετσέρσκαγια Λαύρα, το 1961 η ευλογημένη Αλυπία ξεκίνησε ξανά τη μακρόχρονη περιπλανώμενη ζωή της.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας της το Άγιο Πνεύμα, της ενίσχυε την πίστη και την αφοσίωσή της στο θέλημα του Θεού, που υπάκουα δέχθηκε από το χέρι του Κυρίου. Η μητέρα δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια και προστασία από τους ανθρώπους, ζήτησε βοήθεια και προστασία μόνο από τον Θεό. Η πίστη και η εμπιστοσύνη της ήταν τόσο ισχυρή ώστε μόνο να άκουγες, με τι παιδική απλότητα έλεγε το Θεό, «Πατέρα!» Και εισακούονταν αμέσως οι προσευχές της, χωρίς καμμία αμφιβολία, πάνω απ ‘όλα ο Πατέρας ήταν γι’ αυτήν – ο πιο στενός οικείος, ο πιο αγαπημένος , ο προστάτης της.

Με τον καιρό, πήγε κι έμεινε σε ένα μικρό σπίτι κοντά στην περιοχή Goloseevskaya. Οι ντόπιοι, που γνώριζαν για τα θαύματα με τις προσευχές της, πήγαιναν συνέχεια ζητώντας τις προσευχές της για βοήθεια, θεραπεία ή μια συμβουλή. Αλλά το σπίτι στο οποίο ζούσε κατέρρευσε και ήταν ξανά στο δρόμο.

Τέλος, μέσα από τις προσπάθειες μιας πιστής γυναίκας, βρέθηκε ένα νέο σπίτι – στην οδό Zatevakhin. Εδώ, σε ένα μικρό δωμάτιο που είχε ξεχωριστή είσοδο, η μητέρα έζησε τα τελευταία εννέα χρόνια της ασκητικής της ζωής – από το 1979 έως το 1988.

Η Σταρίτσα γνώριζε πάντα πόσοι άνθρωποι και με ποιες ανάγκες έρχονταν και για όλους τους προετοίμαζε ένα γεύμα. Πολλοί κατά τη διάρκεια του γεύματος λάμβαναν θεραπεία από τις ασθένειές τους. Επίσης, θεράπευε τους αρρώστους και με μια δική της αλοιφή, η οποία ήταν τόσο θαυματουργή που όλοι πίστευαν ότι η θεραπευτική δύναμη της δεν ήταν στην ίδια την αλοιφή, αλλά στις άγιες προσευχές της. Κατά κανόνα, οι επισκέπτες έφευγαν χαρούμενοι και … θεραπευμένοι, αν και δεν μπορούσαν να το καταλάβουν αμέσως. Η μάτουσκα έλεγε ένα λόγο σε όλους και αυτός γινόταν κατανοητός μόνο από τον άνθρωπο στον οποίο απευθυνόταν αυτός.

Στη μητέρα Αλυπία έρχονταν όχι μόνο πιστοί, αλλά και αθεϊστές και κομμουνιστές με  δύσκολα προβλήματα και σοβαρές ασθένειες. Κι όλους τους βοηθούσε με την αγάπη και την προσευχή της , στρέφοντάς τους προς τον Χριστό. Μόνο ο Θεός ξέρει πόσους ανθρώπους έσωσε από την καταστροφή και την απόγνωση, πόσους θεράπευσε, πόσες οικογένειες έσωσε από την διάλυση.

Τον Απρίλιο του 1988 κρατούσα, λέει η συνοδός-φίλη της Μαρία, το Ημερολόγιο της Εκκλησίας και η Μητέρα ρωτάει: “Κοίτα τι μέρα είναι στις 30 Οκτωβρίου.” Κοίταξα και είπα: “Κυριακή”. Επανέλαβε: “Κυριακή”. Μετά το θάνατό της, συνειδητοποιήσαμε ότι τον Απρίλιο η μητέρα μας γνωστοποίησε την ημέρα του θανάτου της που από έξι μήνες πριν αυτήν ήδη γνώριζε. Και μια άλλη φορά είπε:
«Θα φύγω όταν αρχίσουν οι παγετοί και πέσει το πρώτο χιόνι ».
Μια εβδομάδα πριν από το θάνατό της συγκεντρώθηκαν στο κελί της πάλι τα πνευματικά της παιδιά. Απευθύνθηκε σε όλους λέγοντας:
Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με!
Μετά γύρισε προς τον Θεό:
– Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με!
Και έκανε το σημείο του σταυρού.
Άρχισε να κλαίει η πιστή διακόνισσα της, αλλά της φώναξε:”Μην κλαις, θα είμαστε για πάντα μαζί!” Είπε: “Πάντα να έρχεστε στον τάφο μου και όταν έχετε θλίψη και όταν έχετε χαρά, να λέτε τα πάντα σαν να είμαι ζωντανή, και ο Κύριος θα σας ακούει και θα σας βοηθάει!” Το βράδυ του Σαββάτου, στις 16/29 Οκτωβρίου, ήταν πολύ άρρωστη.

Αλυπία του Κιέβου Старица Алипия Киевская, Христа ради юродивая Голосеевской-_o1cqsdEDu51qer9mt_400Την επόμενη μέρα, στις 17/30 Οκτωβρίου 1988, έπεσε το πρώτο χιόνι και άρχισε ο πρώτος παγετός. Όλοι προσευχόταν. Η μητέρα τους ευλόγησε όλους, εκτός από μία γυναίκα, να πάνε στην έρημο Κιτάγιεβο , και να προσευχηθούν γι ‘αυτήν στους τάφους της Μοναχής Δοσιθέας και του οσίου Θεοφίλου του δια Χριστόν σαλού.

Στη κοίμησή της, ήταν φωτεινή, σαν να κοιμόταν. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο και ιλαρό. Η κηδεία της έγινε την 1η Νοεμβρίου στην Εκκλησία της Ανάληψης της Μονής Φλωρόβσκι, όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Η θλίψη που ένοιωσαν όσοι την αγαπούσαν διαλύθηκε από μια ήσυχη χαρά, γεμάτη πίστη και ελπίδα. Όλοι ένιωθαν ότι αυτό ήταν θρίαμβος της πίστης μας, δεν ήταν θάνατος, αλλά μια νίκη πάνω του.
Είπε ένα πνευματικό της παιδί μετά την κοίμηση της: Είδα τη Μάτουσκα σε ένα όνειρο να είναι στα λείψανα του Οσίου Ζήνωνος του Νηστευτή της Μεγάλης Λαύρας του Κιέβου (30 Ιανουαρίου), με εξέπληξε το γεγονός ότι η μητέρα ήταν εδώ και εκείνη μου απάντησε: «Είμαι σε όλα τα Ιερά Σπήλαια».

Κάθε μέρα εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται στον τάφο της. Την ημέρα της μνήμης της Μητέρας Αλυπίας, τεράστιες ουρές πιστών σχηματίζονται σε αυτόν. Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της αγίας μητέρας Αλυπίας έγινε το πρωί της 5/18 Μαΐου 2006.

***

Έλεγε ο πατήρ Μεθόδιος Demeevskoy Finkevich για τη μάτουσκα Αλυπία:
– Ήταν μια ενσάρκωση της καλοσύνης και της ευγένειας. Προσεύχομαι σε αυτήν ακόμη και για μικρά πράγματα.

Μεταξύ των πνευματικών της  παιδιών ήταν  ο πρώην επίσκοπος της Tulchin και Bratslav Ιππόλυτος (Khil’ko), όπου του προείπε ότι θα γίνει επίσκοπος.

Κατά τα χρόνια του πολέμου με το Αφγανιστάν, όσοι στρατιώτες ζήτησαν τις προσευχές της δεν στάλθηκαν στο Αφγανιστάν και έτσι απέφυγαν τον θάνατο.

Τις αποκαλύφθηκε ότι στις 26 Απριλίου 1986 θα γίνει ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ. Και η μητέρα Αλυπία προειδοποίησε τους ανθρώπους πολύ πριν από την τραγωδία ότι η γη θα καεί, ότι θα «δηλητηριαστούν» η γη και το νερό.

“Κάτω από το έδαφος καίγεται, Σβήστε τη φωτιά!” Έλεγε η ευλογημένη. “Μην αφήνετε το φυσικό αέριο!” Κύριε! Τι θα συμβεί τη Μεγάλη Εβδομάδα!

Αλλά κανείς δεν την καταλάβαινε. Πάνω από μισό χρόνο, η ευλογημένη γυναίκα παρέμεινε σε έντονη προσευχή για τη σωτηρία της γης και των ανθρώπων από μια τρομερή καταστροφή. Μια ημέρα πριν από το ατύχημα, η μητέρα μας περπατούσε στους δρόμους και φώναζε:

– Κύριε! Λυπήσου τα μωρά, μη καταστρέψεις τους ανθρώπους!

Οι άνθρωποι που ήρθαν σ ‘αυτήν εκείνη την ημέρα, τους συμβούλευε:” Κλείστε τις πόρτες και τα παράθυρα καλά, θα υπάρξει πολύ αέριο. “

Αλυπία του Κιέβου Старица Алипия Киевская, Христа ради юродивая Голосеевской-71419802_w640_h2048_matushka_alipiya

Ο Κύριος αποκάλυψε στην γερόντισσα τον πνευματικό λόγο της τραγωδίας του Τσερνομπίλ, αλλά δεν μπορούσε να αποτρέψει εντελώς την οργή του Θεού από τους ανθρώπους που την προκάλεσαν.

Όταν συνέβη το ατύχημα και άρχισε ο πανικός, ειδικά στο Κίεβο και στις πόλεις και τα χωριά κοντά στη ζώνη των 30 χιλιομέτρων, η μητέρα Αλυπία δεν έφυγε από το σπίτι. Αυτή, ως στοργική μητέρα, προέτρεψε όλους να ηρεμήσουν, να στραφούν στον Θεό και να στηριχθούν στη βοήθεια και το έλεός Του. Η μακαρία κάλεσε τους ανθρώπους να στραφούν στον Σταυρωμένο Κύριο Ιησού Χριστό και να θυμούνται τη δύναμη του Σταυρού Του, που νίκησε τον θάνατο.

Την ρώτησαν: Να φύγουμε;

Είπε: όχι. Όταν ρωτήθηκε τι να κάνουν με τα τρόφιμα, είπε: “Πλύντε τα, προσευχηθείτε λέγοντας το ” Πάτερ ημών” και το ” Θεοτόκε Παρθένε “σταυρώστε τα και φάτε και θα είναι καθαρά” …

Η μητέρα ευλόγησε να καλύψουν τα σπίτια κάνοντας το σημείο του Σταυρού και να συνεχίσουν να ζουν μέσα, να σταυρώνουν το φαγητό και να το τρώνε χωρίς φόβο.
– Πώς να πιούμε ραδιενεργό γάλα; Την ρώτησαν με φόβο.
– Να το σταυρώνετε – απάντησε η μητέρα μας – και δεν θα έχει ακτινοβολία.
Σε αυτές τις φοβερές ημέρες, η μάτουσκα στήριζε πολλούς και τους συγκρατούσε από τον πανικό και την απελπισία και τους οδηγούσε στο Θεό.

Η μητέρα προειδοποίησε τα πνευματικά παιδιά της και για μια άλλη καταστροφή, ένα “πνευματικό Τσερνομπίλ”: τη μελλοντική  διαίρεση του ”Φιλαρέτου” στην Ουκρανία. Προέβλεψε κι έπειθε τους επισκέπτες της ότι έπρεπε να ανήκουν μόνο στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Αλεξέι Α. θυμάται: “Όταν είδε τη φωτογραφία του Φιλαρέτου, είπε: ” Δεν είναι δικός μας “. Αρχίσαμε να τις εξηγούμε ότι αυτός είναι ο Μητροπολίτης μας, νομίζοντας ότι δεν τον ξέρει, αλλά και πάλι η ίδια σταθερά επαναλάμβανε: «Δεν είναι δικός μας.» Τότε δεν καταλαβαίναμε την έννοια των λέξεών της, και τώρα μας εκπλήσσουν, πόσα χρόνια πριν η μητέρα είχε προβλέψει τα πάντα ».

Ο Ν.Τ. θυμάται: «Είμασταν στη μάτουσκα, και μιλάγαμε. Η σόμπα έκαιγε, κάποιος της έδειξε ένα περιοδικό στο οποίο υπήρχε μια μεγάλη φωτογραφία του Mητρ. Φιλαρέτου Denisenko. Η μητέρα άρπαξε το περιοδικό, το πέταξε με τα δύο δάχτυλα και φώναξε: “Ου, ου, ου, πόση θλίψη θα φέρει στους ανθρώπους, πόσο κακό θα κάνει. Λύκος με ένδυμα προβάτου! Στη σόμπα, στη σόμπα! “. Άρπαξε το περιοδικό και το έριξε στη σόμπα. Όταν συνήλθε από την σύγχυση, κάθισε σιωπηλά, και άκουγε τη σόμπα, που καίγονταν το περιοδικό. Είπα στη μητέρα: “Και τι θα συμβεί;” Η μητέρα χαμογέλασε με το μεγάλο παιδικό χαμόγελο της και είπε: “Ο Βλαντιμίρ θα είναι, ο Βλαντιμίρ!”. Και όταν υπήρξε διάσπαση στην εκκλησία μας, εμείς χωρίς καμία αμφιβολία και δισταγμό ακολουθήσαμε αυτή που η μητέρα μας έδειξε ενάμιση χρόνο πριν τον θάνατό της και σχεδόν πέντε χρόνια πριν από τα γεγονότα ».

Προέβλεψε όλα τα επόμενα δεινά και τον επερχόμενο πόλεμο. Δεν θα είναι πόλεμος, αλλά εκτέλεση λαών για τη σάπια κατάσταση τους. Τα νεκρά σώματα θα είναι σαν βουνά, και κανείς δεν θα τα παίρνει για να τα θάψει. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Ο πόλεμος θα ξεκινήσει από του Πέτρου και Παύλου – στις 12 Ιουλίου, την ημέρα των πρωτοκορυφαίων Μεγάλων Αποστόλων. Τα βουνά και οι λόφοι θα διαλυθούν, θα ισοπεδωθούν. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Ο Κύριος τους δικούς του δεν θα επιτρέψει να πεθάνουν • τους πιστούς θα τους κρατάει και μόνο με αντίδωρο. Θα υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που θα μαρτυρήσουν και άνευ αίματος για την Ορθόδοξη πίστη. «Το μέλλον του κόσμου κρύβεται από τους ανθρώπους. Ποιος γνωρίζει τις οδούς και τους τρόπους του Κυρίου; Είναι ο Ένας – ο Δημιουργός όλων των δημιουργημάτων, μπορεί να αλλάξει τα πάντα σε μια στιγμή».
«Μας είπε για ολόκληρη την καταστροφή του κόσμου», θυμάται ο LA. Cherednichenko, «μας μίλησε για περίπου μια ώρα, ακούγαμε προσεκτικά, αλλά όλα διέφυγαν από τη μνήμη μας, παρέμειναν μόνο δύο ή τρεις φράσεις, ως οδηγός στο σκοτάδι». Η προφητευμένη ημερομηνία έναρξης του πολέμου μπορεί να μην αντιστοιχεί στη κοινή χρονολογία, καθώς η μητέρα Αλυπία ένα χρόνο πριν από το θάνατό της το 1988, άρχισε να ζει σύμφωνα με ένα μόνο σε αυτή κατανοητό ημερολόγιο, το οποίο ονόμαζε Ιερουσαλημίτικο.
Η εορτή των αγίων Πέτρου και Παύλου σημειώνεται στο ημερολόγιό της το φθινόπωρο.

Αλυπία του Κιέβου Старица Алипия Киевская, Христа ради юродивая Голосеевской-g14051Κάθε ανθρώπινη δυστυχία και θλίψη προκαλούσε πάντα μεγάλη συμπόνια στην ψυχή της γερόντισσας. Η επιθυμία της να τους βοηθήσει όλους εκφράστηκε όχι μόνο με εντατικές προσευχές, αλλά και με το να υποβάλει το γεροντικό, ταλαιπωρημένο σώμα της σε στερήσεις. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας, όχι μόνο δεν έτρωγε φαγητό, αλλά δεν έπινε και νερό, ακόμη και στον καύσωνα.

Κάποτε, η ευλογημένη, ικετεύοντας τον Κύριο να βρέξει, δεν έτρωγε ούτε έπινε για δύο εβδομάδες. Και όταν έριξε μια δυνατή νεροποντή, η μητέρα Αλυπία με μεγάλη χαρά πήγαινε γύρω από το σπίτι, σηκώνοντας τα χέρια της προς τον ουρανό .

– Δόξα τω Θεω! Βροχή! Φώναζε δυνατά.

– Δόξα τω Θεω! Βροχή! Η συγκομιδή! Η συγκομιδή! Η συγκομιδή!

Ακόμα η μητέρα ενίσχυε τον αγώνα της και στις περιπτώσεις που τα πνευματικά της παιδιά προσέβαλλαν τον Θεό με την ανυπακοή τους.

Τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής της, έζησε στο Γκοζοσεέβο. Εδώ αποκαλύφθηκαν πλήρως τα μεγάλα πνευματικά της χαρίσματα . Το δώρο της προόρασης και διόρασης, που της χάρισε ο Κύριος, να διαβάζει τις καρδιές των ανθρώπων που έρχονταν σε αυτήν, σαν ανοιχτό βιβλίο, της ίασης αλλά πάνω απ ‘όλα – το δώρο της αγάπης. Κατανοούσε τη γλώσσα των ζώων και των πουλιών. Προειδοποιούσε τους ανθρώπους για κινδύνους, βοηθούσε να αποφευχθούν προβλήματα και πειρασμοί ή προστάτευε από επικείμενη καταστροφή. Έτσι, μια μέρα προσευχόταν όλη τη νύχτα στα γόνατα να σωθεί μια κοπέλα που βρισκόταν στα χέρια ενός σαδιστή σε μια άγνωστη πόλη, παρακαλούσε τον Κύριο να σώσει τη ζωή του κοριτσιού.

Ήταν και είναι μια ανεξάντλητη πηγή θαυμάτων.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Εν σοι Μήτερ, ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα• λαβούσα γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ• επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου• διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, οσία Αλυπία, το πνεύμα σου.

ΠΗΓΗ https://immorfou.org.cy/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%80%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B9%CE%AD%CE%B2%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87/

Το Δεκέμβριο του 1960 ο Όσιος Δαυίδ εμφανίστηκε σε ένα μικρό κορίτσι, που προσκυνούσε στο μοναστήρι ενώ παρών στο θαύμα ήταν και ο πατέρας Κύριλλος ηγούμενος της μονής που τότε ήταν στρατιώτης..( 1η Νοεμβρίου εορτή του Οσίου Δαυίδ)

☦ Το Θαύμα του Οσίου Δαυίδ που συγκλονίζει! Το 12χρονο κορίτσι που τον έβλεπε και συνομιλούσε μαζί του
ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
ΠΗΓΗ

ΕΥΒΟΙΑ ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ: Μία απίστευτη, θαυμαστή ιστορία, η οποία ακόμη και 58 χρόνια μετά συγκλονίζει. Το Δεκέμβριο του 1960 ο Όσιος Δαυίδ εμφανίστηκε σε ένα μικρό κορίτσι, που προσκυνούσε στο μοναστήρι ενώ παρών στο θαύμα ήταν και ο σημερινός ηγούμενος της μονής.
Η μαρτυρία που ακολουθεί είναι η περιγραφή του θαύματος από πιστό που ήταν παρών στο διάλογο του Οσίου με το μικρό κορίτσι.
Με βαθιά συγκίνηση θέλω να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβη πριν 45 χρόνια στη Μονή του Οσίου Δαβίδ. Την εποχή εκείνη ζούσα με την οικογένειά μου στο χωριό Κοκκινομηλιά, ένα πανέμορφο χωριό της Β. Ευβοίας, ορεινό με θέα το γαλάζιο Αιγαίο. Εκείνη την περίοδο υπηρετούσα ως ψάλτης στο αναλόγιο των ενοριών στη Κούλουρη και Μαρούλη, δύο γειτονικά μικρά χωριά με ξεχωριστή και αυτά ζωντάνια και ομορφιά.
Στις 31 Οκτωβρίου 1960 είχαμε αποφασίσει με την σύζυγό μου να πάμε στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ για να προσευχηθούμε επειδή την άλλη ημέρα ήταν η γιορτή του Αγίου. Η μετάβαση τότε γινόταν ή με τα ζώα ή με τα πόδια.Αιφνιδίως όμως το κοριτσάκι μας, αρρώστησε γεγονός που συνέβαλε στη ματαίωση του προσκυνήματος μας. Αν και κατά τη διάρκεια της νύχτας συνήλθε εν τούτοις η αναχώρηση μας για το μοναστήρι αναβλήθηκε.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1960, την παραμονή του Αγίου Νικολάου ξεκινήσαμε να πραγματοποιήσουμε το προσκύνημά μας. Στο μοναστήρι συναντήσαμε και άλλους 30 περίπου προσκυνητές από ένα κεντρικό χωριό της Ευβοίας, την Αγία Άννα. Στην Ιερά Μονή βρισκόταν ως προσκυνητής και ο σημερινός ηγούμενος της Μονής π. Κύριλλος, λαϊκός τότε με την μητέρα του, εκμεταλλευόμενος την άδεια του από το στρατό, όπου υπηρετούσε. Κατά τον Εσπερινό που τελέστηκε από τον πατέρα Ιάκωβο Τσαλίκη και τον πατέρα Γρηγόριο (που σήμερα βρίσκεται στην Αλόννησο), οι προσκυνητές από την Αγία Άννα μας πληροφόρησαν ότι μαζί τους είναι και ένα δωδεκάχρονο κορίτσι Γυμνασίου που συνομιλεί με τον Άγιο.
Η πρώτη επικοινωνία του έγινε στην Εκκλησία της Αγίας Άννας, όπου είχαν μεταφερθεί τα ιερά λείψανα του Οσίου Δαβίδ. Το δωδεκάχρονο κορίτσι έβλεπε τον Όσιο Δαυίδ και αυθόρμητα άρχισε διάλογο μαζί του. Αυτό επαναλήφθηκε και στο μοναστήρι του Οσίου. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη. Παρακολουθούσαμε το διάλογο και από τις απαντήσεις συμπεραίναμε τι έλεγε στη μικρή ο Όσιος Δαυίδ. Σημειωτέον πως δεν βλέπαμε ούτε ακούγαμε την φωνή του Αγίου.
Αξέχαστος ο διάλογος του Αγίου
Παραθέτω ορισμένα τμήματα από τον καταπληκτικό αυτό διάλογο που ειλικρινά σημάδεψε από τότε τη ζωή μας:
Ο Άγιος είπε, «Ο καθηγητής σου Μαντζ …; είναι αμαρτωλός». «Όχι Όσιε, είναι πολύ καλός» του απάντησε η κοπελίτσα. «Ναι, θα ‘;ρθει μια μέρα που θα μετανοήσει και στο κήρυγμά του θα πιστέψουν δύο χιλιάδες άνθρωποι» συμπλήρωσε ο Άγιος Δαυίδ.
Σε ερώτηση του Αγίου, αν επιθυμεί να δει την κόλαση, η απάντηση του κοριτσιού ήταν καταφατική. «Ναι, θα ήθελα να δω την κόλαση και τους κολασμένους», (εδώ θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι το κορίτσι καθόταν και βρισκόταν σε κατάσταση έκστασης). Αμέσως τότε βρέθηκαν στην κόλαση. Η κοπελιά τρόμαξε μ’; αυτά που αντίκρισε και ξεφώνησε: «Πάρε με Άγιε από εδώ, γιατί δεν αντέχω να βλέπω». Ρώτησε όμως τον Άγιο να εξηγήσει για μια φρικτή εικόνα που αντίκρισε. «Γιατί αυτή η γυναίκα τρώει το παιδί της;» «Επειδή το γέννησε και το σκότωσε, για αυτό το τρώει;» απάντησε ο Όσιος Δαυίδ. Τότε ξανά παρακάλεσε τον Άγιο να φύγουν, διότι δεν άντεχε να βλέπει άλλο το φρικτό εκείνο θέαμα. Από τους μορφασμούς του προσώπου του κατανοούσες τη φρίκη που έβλεπε.
Όσιος Δαυίδ : «Θέλεις τώρα να δεις τους εκλεκτούς του παραδείσου»;
«Ναι, θέλω Όσιε» ήταν η απάντηση της μικρής. Αμέσως βρέθηκαν στον Παράδεισο.
Κοπελίτσα: «Όσιε, τι λαμπρός που είναι ο Ήλιος εδώ και τι ωραία τριαντάφυλλα; Όσιε, γιατί τα τριαντάφυλλα είναι άλλα ανοιγμένα, άλλα μισανοιγμένα και άλλα κλειστά»;
Όσιος Δαυίδ: «Τα ανοιγμένα είναι οι καθαρές ψυχές των χριστιανών, τα μισανοιγμένα όχι και τόσο καθαρές και τα κλειστά οι άπιστες».
Κοπελίτσα: «Όσιε αυτοί με τα λευκά φτερά γιατί σκουπίζουν τους δρόμους»;
Όσιος Δαυίδ: «Αυτοί είναι οι Άγγελοι και σκουπίζουν τους δρόμους για να περάσει η ψυχή του πατρός Ιακώβου» (ο πατήρ Ιάκωβος ήταν μαζί μας και τ’; άκουγε αυτά).
Κοπελίτσα: «Και θα ‘;ρθει τώρα η ψυχή του πατρός Ιακώβου;
«Θα αργήσει πολύ γιατί πρέπει να εξομολογεί τον κόσμο». Τότε είδα τον γέροντα Ιάκωβο να σκουπίζει με ένα λευκό μαντήλι τα δάκρυά του.
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ήλθε ένα λεωφορείο με 25 περίπου επιβάτες. Εισήλθαν στον Ιερό Ναό. Η ησυχία που επικρατούσε τους ώθησε την περιέργεια. Τι συμβαίνει, μας ρώτησαν. Τους εξηγήσαμε πως ζούμε ένα θαύμα. Παρακολουθούμε μια συζήτηση του κοριτσιού με τον Άγιο Δαυίδ. Γέλασαν ειρωνικά και μας χλεύασαν.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή σταμάτησε η συνομιλία του κοριτσιού με τον Άγιο. Με απορία η κοπελίτσα απευθυνόμενη στον Άγιο ρωτά: «Όσιε, γιατί φεύγεις; μήπως οι ψυχές των χριστιανών δεν είναι καθαρές»;
«Το πούλμαν που ήλθε τώρα με τα 25 άτομα είναι όλοι άθεοι; εκτός από μια γερόντισσα 85 περίπου ετών, η οποία είναι πολύ πιστή και χάριν αυτής της ψυχής έφτασε εδώ το πούλμαν; Τι είπες Άγιε; στο πούλμαν υπάρχει και ένας Αθηναίος ψηλός και άκληρος που έχει ένα σκυλί που το ταΐζει καλύτερα από το παιδί του, ενώ πολλοί φτωχοί που έπεσαν στα χέρια του τους πέταξε στους δρόμους»; (τα λόγια τούτα του Αγίου συμπεραίνουμε από τις ερωτήσεις της κοπελίτσας.
Ο άνθρωπος που περιέγραψε η κοπελιά κατά σύμπτωση με πλησίασε και με ρώτησε: «Κύριε, τι είναι εδώ που ήλθαμε»; Είναι το μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, του είπα. «Μα αυτά που είπε το κορίτσι, αυτός που περιέγραψε είμαι εγώ. Πού ξέρει αυτό για μένα»;
Την στιγμή εκείνη πήρε την γυναίκα του και στάθηκαν μπροστά στην εικόνα του Αγίου λέγοντας: «Άγνωστε Άγιε, δεν σε ξέρω ποιος είσαι, αλλά σ’; ευχαριστώ που μέσα σ’; αυτή την ερημιά βρήκα τον Θεό μου».
Τότε το κοριτσάκι απευθυνόμενη προς αυτούς που είχαν εισέλθει στον Ιερό Ναό είπε: «Σας παρακαλώ, όσοι έχουν βαριά την συνείδησή τους ας βγουν έξω, διότι ο Άγιος δεν θέλει να τους βλέπει».Οι επιβάτες του πούλμαν αναχώρησαν αφού δεν είχαν σκοπό και να μείνουν άλλο.
Μόλις έφυγαν άρχισε πάλι η συζήτηση με τον Άγιο. Ήταν πλέον περασμένα μεσάνυχτα. «Μη φεύγεις Όσιε, δεν κουράσθηκα» είπε η κοπελίτσα και αμέσως συμπλήρωσε: «Α! θα ‘;ρθεις στις 3.00 η ώρα και θα κάνεις και θαύμα»; Στη συνέχεια έτριψε τα μάτια του και απευθυνόμενη στη φίλη της που στεκόταν δίπλα της είπε: «Κοιμήθηκα»; «Ναι, σε είχε πάρει ο ύπνος» απάντησε εκείνη. «Συγχώρεσέ με Άγιε, ήλθα να σε προσκυνήσω και κοιμήθηκα» μονολόγησε. Τότε πράγματι καταλάβαμε ότι αυτά που προηγήθηκαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας τα αγνοούσε.
Εμείς όμως με αγωνία περιμέναμε το θαύμα στις 3.00 π.μ. που είχε προαναγγείλει ο Άγιος. Ήταν 2:45 π.μ όταν οι καμπάνες του μοναστηριού άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα. Πεταχτήκαμε έξω. Κτυπούσαν μόνες τους. Το γεγονός αυτό το εκλάβαμε ως το θαύμα που αναμέναμε. Εισήλθαμε πάλι στον Ναό.
Το ρολόι έδειχνε 3:00. Ξαφνικά η ματιά όλων μας επικεντρώθηκε στο πάνω μέρος του τέμπλου. Στο ύψος του μικρού παραθύρου στον λευκό τοίχο παρουσιάστηκε μια σκιά που τράβηξε σαν μαγνήτης την προσοχή μας. Διερωτηθήκαμε, τι προκαλεί αυτή τη μαύρη σκιά στον τοίχο;
Τότε είδαμε να προβάλλει το κεφάλι του Οσίου Δαβίδ, με τα λευκά γένια του, όπως ακριβώς είναι στην εικόνα η μορφή του. Φάνηκε ακόμη το πετραχήλι, καθώς και δύο ή τρεις σταυροί από το πετραχήλι. Κουνούσε το κεφάλι του. Στο χέρι του κρατούσε το θυμιατό. Άρχισε να θυμιάζει. Τα κουδουνάκια του θυμιατού ακουγόντουσαν δυνατά. Δάκρυα κατάνυξης πλημμύρισαν τους πάντες. Ικετεύαμε τον Άγιο να μας ελεήσει. Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα. Ο Άγιος έπαιρνε το θυμιατό στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογούσε τον κόσμο.Ομολογώ ότι το θυμάμαι όσο ζω και δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την γλυκύτητα του προσώπου του. Μια γλυκύτητα που αγαλλίαζε την ψυχή μου.
Τη στιγμή που ο Άγιος έσκυψε και προσκυνούσε το κοριτσάκι φωνάζει δυνατά: «Παναγιά μου! Χριστέ μου! περνάει ο Χριστός, περνάει η Παναγία, ο Μ. Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Δημήτριος». Ανέφερε πλειάδα Αγίων για αρκετή ώρα.
Του λόγου μας διακρίναμε μόνο τον Όσιο Δαβίδ που έκανε αυτή την υπόκλιση. Εξ αυτών που έλεγε το κορίτσι δεν βλέπαμε τίποτε. Μέσα σε όλα αυτά οφείλω να σας διηγηθώ και ένα εξίσου σοβαρό περιστατικό που συνέβη στη σύζυγό μου την βραδιά εκείνη. Κρατούσε το μικρό μας κοριτσάκι στην αγκαλιά της όλη την νύχτα χωρίς να αισθάνεται κούραση. Σε μια στιγμή όμως που προσπαθούσε να δει καλύτερα, αισθάνθηκε ότι το μικρό έγινε φοβερά βαρύ. Προσπάθησε να αφήσει κάτω το μικρό αλλά εκείνο παρέμεινε στην αγκαλιά της χωρίς ωστόσο η ίδια να το κρατά.
Επί μία ώρα ο Όσιος Δαυίδ παρέμεινε ορατός δια γυμνού οφθαλμού μέσα στον Ναό του. «Παιδιά μου ιδού ο Άγιος μας είναι εδώ κοντά μας. Να τον παρακαλείτε να σας βοηθάει πάντα. Ας αρχίσουμε όμως τώρα τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας συνομίλησα με τον τότε φαντάρο και φίλο μου και σημερινό Ηγούμενο της Μονής πατέρα Κύριλλο. «Είδες Κώστα- είπα- απόψε τι έγινε»; «Ναι Σταύρο, ζωντανά πράγματα αυτά, έχω συγκλονισθεί. Όπως βλέπεις είμαι στρατιώτης και αυτή τη στιγμή σου λέω πως όταν απολυθώ θα έλθω κατευθείαν εδώ και δεν θα πάω στο χωριό μου. Γιατί πλέον θέλω να υπηρετήσω τον Άγιο τον οποίο απόψε είδα με τα μάτια μου. Θα μείνω μοναχός στην Ιερά Μονή του Αγίου, διότι όπως είδες και συ τον είδα ζωντανό, τι άλλη απόδειξη θέλω». Πράγματι έτσι και έγινε. Όταν απολύθηκε πήγε στο Μοναστήρι. Σήμερα είναι ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ.
evia365.gr

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ;

 


 " αυτό που θα ζήσετε δεν θα είναι ένας απλός εφιάλτης αλλά μια καθημερινότητα που θα επιδεινώνεται συνέχεια” και ο ΑΓΙΟΣ επιβεβαιώνεται συνέχεια" 

ΠΟΛΕΜΟΣ - ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΚΕΣ - ΠΕΙΝΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΤΑΡΑΧΕΣ 

Μας προειδοποίησε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης ο άγιος γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης (στην φώτο με την γερόντισσα Μακρίνα της Ιεράς Μονής της Παναγίας της Οδηγήτριας στην Πορταριά του Πηλίου) 


ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΓΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΟΨΩΝΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ. 

ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ - ΤΟΤΕ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΑΜΕ. 

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ;

ΤΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

το ΙΡΑΝ " μετακόμισε" στην Χερσόνησο της Αραβίας και χτυπάει το Ισραήλ..ο πόλεμος επεκτείνεται

Οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης ανέλαβαν την ευθύνη για την εκτόξευση πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών κατά της πόλης Εϊλάτ στο νότιο Ισραήλ, που αναχαιτίστηκαν νωρίτερα σήμερα.

Οι υποστηριζόμενοι από το Ιράν αντάρτες υπόσχονται να πραγμστοποιήσουν περισσότερες επιθέσεις κατά του Ισραήλ εάν συνεχιστεί ο πόλεμος της Χαμάς στη Γάζα, λέγοντας ότι έχει ήδη εκτοξεύσει drones και βαλλιστικούς πυραύλους σε τρεις ξεχωριστές επιχειρήσεις........
Η Υεμένη, η φτωχότερη χώρα της αραβικής χερσονήσου, έχει βυθιστεί τα τελευταία οκτώ χρόνια σε έναν πόλεμο μεταξύ των ανταρτών Χούθι, που ελέγχουν την πρωτεύουσα Σαναά και της κυβέρνησης που στηρίζεται από έναν στρατιωτικό συνασπισμό υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας.


χτύπησαν δίχως αναστολές και άλλο σημείο ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στην Γάζα - φωτογραφίες

Μετά τον κτιριακό συγκρότημα της αρχαιοτάτης  εκκλησίας του Αγίου Πορφυρίου στην Γάζα με τους 33 νεομάρτυρες που άφησε πίσω του ο βομβαρδισμός το κακό συνεχίστηκε, λες και ισχύει τώρα ότι " μαζί με τα ξερά καίμε και τα χλωρά" δηλ. ότι υπάρχει στην Γάζα θεωρείται Στόχος δίχως καμμία εξαίρεση και πιστεύουν αυτοί ότι θα έχουν επιτυχία...
Διαβάζουμε:

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων καταδικάζει τον βομβαρδισμό του πολιτιστικού του κέντρου στη Γάζα
 Μάλιστα καταδίκασε την Τρίτη τον «βομβαρδισμό από τον ισραηλινό στρατό» του πολιτιστικού του κέντρου στη Γάζα, εκφράζοντας τη λύπη του για την «αδικαιολόγητη αποφασιστικότητα του Ισραήλ να καταστρέψει τις μη στρατιωτικές υποδομές» στο παλαιστινιακό έδαφος.

Το Πατριαρχείο εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία «καταδικάζει τον βομβαρδισμό του Ορθόδοξου Πολιτιστικού Κέντρου στη συνοικία Ταλ Αλ-Χάουα της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό νωρίτερα σήμερα», λέγοντας ότι «η επίθεση αυτή αποτελεί μια εντυπωσιακή εκδήλωση της αδικαιολόγητης αποφασιστικότητας του Ισραήλ να καταστρέψει πολιτικές υποδομές και κέντρα κοινωνικών υπηρεσιών».
Πηγή: Le Figaro

τώρα πια " προφητεύουν " οι ειδικοί βεβαιώνοντας τους Αγίους μας. Τρέχουν όλα μαζί συν το ΜΠΑΜ ( τόσα χρόνια χλεύαζαν , αλλά τον λογαριασμό τον πληρώνουν δίκαιοι και άδικοι λόγω της Παγκόσμιας Αποστασίας). Έχουμε και καρναβάλι από τις ΗΠΑ, εκεί φτάσαμε και δεν μιλάει ουδείς.

μόλις σημειώσαμε για το " άκυρο" της Συμφωνίας των Πρεσπών , έρχεται δημοσίευμα για ανάφλεξη των Βαλκανίων

Όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που τρέχουν γύρα μας τα πάντα , γεγονός που δείχνει ότι ο Άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης και ο πρώτος Ευαγγελιστής της Μακεδονίας Θείος Παύλος βιάζονται...

Ευτυχώς ο πολεμικός λίβας που θα φυσήξει στα Δυτικά Βαλκάνια θα κάψει τα ξερόχορτα αποψιλώνοντας το ιστορικό όνειδος
 Από χρόνια το λέγαμε " όταν ανοίξουν τα Εθνικά μας θέματα , θα ανοίξουν όλα μαζί στο Αιγαίο, στην Αν. Μεσόγειο, στα Βόρεια Σύνορα μας με το Βορειοηπειρωτικό και τους βαλκάνιους παραποιητές της ιστορίας"
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας  βλ . αρθρογραφία https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/10/blog-post_106.html?m=1

Διαβάζουμε:
Δραματική προειδοποίηση CEPA: Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο πόλεμο - Έτοιμα να εκραγούν τα Βαλκάνια, θα είναι το τέλος

Καθώς μαίνεται η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Hamas και της Ρωσίας και της Ουκρανίας, πολιτικοί αναλυτές λένε ότι το επίκεντρο των δυτικών δυνάμεων έχει εκτραπεί από ένα διαφορετικό γεωπολιτικό ζήτημα που θέτει ένα «σοβαρό ζήτημα ασφάλειας» τόσο για τα Βαλκάνια όσο και για την Ευρώπη ευρύτερα.

Ο Leon Hartwell, ανώτερος συνεργάτης του Κέντρου Ανάλυσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPA), είπε ότι η κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου απαιτούσε αυξημένη επαγρύπνηση, παρόλο που μια πρόσφατη έξαρση είχε σε μεγάλο βαθμό «πέρασε κάτω από τα ραντάρ των δυτικών μέσων ενημέρωσης».

«Συνεπώς, η διχόνοια Σερβίας-Κοσόβου, ενώ φουντώνει, βρίσκεται στη σκιά αυτών των πιο άμεσων και παγκόσμιας απήχησης προκλήσεων».
 

οι χαλβάδες των Σκοπίων κουνιούνται, αλλά οι " πατριώτες" εδώ μέσα αναρωτιούνται .." αφού τώρα υπογράψαμε πως να αθετήσουμε την υπογραφή;"

Βίντεο Σύνδεσμος 


Εύγε στην κυρία
 Κριαρά για την προσπάθεια της να αναδειχθεί η ιστορική αλήθεια.
Ευθύνες τώρα στον Ελληνικό Λαό να μην αφήσει το κρίσιμο αυτό θέμα δίχως απάντηση ..
Όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που τρέχουν γύρα μας τα πάντα , γεγονός που δείχνει ότι ο Άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης και ο πρώτος Ευαγγελιστής της Μακεδονίας Θείος Παύλος βιάζονται...

Ευτυχώς ο πολεμικός λίβας που θα φυσήξει στα Δυτικά Βαλκάνια θα κάψει τα ξερόχορτα αποψιλώνοντας το ιστορικό όνειδος 

Ήθελε να πάρει και Νόμπελ;
Από χρόνια το λέγαμε " όταν ανοίξουν τα Εθνικά μας θέματα , θα ανοίξουν όλα μαζί στο Αιγαίο, στην Αν. Μεσόγειο, στα Βόρεια Σύνορα μας με το Βορειοηπειρωτικό και τους βαλκάνιους παραποιητές της ιστορίας"
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

μέχρι και ο σουλτάνος αναρωτιέται αν στέκουμε καλά;

Τι μπορεί να σκέφτεται μέσα του;
- εγώ τους ξαναλέω ότι τα σύνορα της καρδιάς μου φτάνουν και ξεπερνούν την Θεσσαλονίκη
- τους λέω ότι το Αιγαίο είναι η Γαλάζια πατρίδα μου.
- τους βεβηλώνω την Αγία Σοφία
-τους ζητάω να αποστρατικοποιήσουν εδώ και τώρα τα νησιά στο Αιγαίο .
- τους στέλνω καραβιές μεταναστών 
- και αυτοί με καλούν στη Θεσσαλονίκη ( της καρδιάς μου ) σε μικτή υπουργική σύνθεση να συζητήσουμε για θέματα " αέρα - πατέρα";
- είναι τώρα ευκαιρία να τους πω, ότι με τα γεγονότα στην Παλαιστίνη έχω γίνει και πατέρας όλων των μουσουλμάνων , ακόμα και αυτών που έφεραν μέσα στην Ελλάδα οι υπηρεσίες των διακινητών, άρα πρέπει να τους έχουν στα ώπα ώπα.
- παράξενοι αυτοί οι Έλληνες, λες να τους έμοιασα και εγώ, μιας και φέρνω από τον Πόντο;
ΣΤΩΜΕΝ καλώς αδελφοί γιατί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από αυτά που φανταζόμαστε
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Προσοχή κάτι συμβαίνει στο Βόρειο Αιγαίο

ΠΡΙΝ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ
1η Επισήμανση: ο Τούρκος ανέβασε τον μισό πολεμικό του στόλο δήθεν για να κάνει παρέλαση μέσα στον Βόσπορο για τα 100 χρόνια της δημοκρατίας του , ουσιαστικά τον έχει μέσω των Στενών εγγύς του Βορείου Αιγαίου.
2η Επισήμανση : αυτά που έκανε τα προηγούμενα χρόνια στην Αν. Μεσόγειο καταπατώντας την Ελληνική ΑΟΖ με τα περάσματα των σεισμογραφικών  και των Γεωτρυπάνων του τώρα δεν τον παίρνουν  γιατί εκεί κάτω η περιοχή γέμισε με τις αρμάδες του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας που περιπολούν παράλληλα με τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Άρα το Βόρειο και το Κεντρικό Αιγαίο του είναι πιο επίκαιρα για να δράσει 
3η Επισήμανση : το Βόρειο Αιγαίο με την γειτνίαση του με τα κρίσιμα ΣΤΕΝΑ διαμορφώνει τους διεθνείς διαδρόμους ναυσιπλοϊας, ταυτόχρονα η θέση της Λέσβου και της ΧΙΟΥ που επιθυμεί ο Τούρκος διακαώς να αποστρατικοποιηθούν και να αφελληνιστούν συνορεύουν στα δυτικά τους με τον 25ο Μεσημβρινό που θέτει ο Τούρκος όριο των διεκδικήσεων του. Αν υπολογίσουμε ότι ο 25ος Μεσημβρινός διέρχεται από το μέσον της απόστασης των ενεργειακών  πεδίων του Μπάμπουρα της Θάσου και  της βραχονησίδας της Ζουράφας ( Λαδοξέρα , το Ελληνικό) τότε τα κάτωθι που συμβαίνουν αξιολογούνται ως έκτακτα εν δυνάμει  καθοριστικά συμβάντα - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ 

Η νησίδα Ζουράφα, που βρίσκεται μεταξύ της Ίμβρου και της πόλης Αίνος στο Αιγαίο Πέλαγος και στην περιοχή όπου η Τουρκία έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα, άνοιξε την πόρτα σε μια νέα κρίση στην Ελλάδα, γράφει η Γενί Σαφάκ.

Τα ελληνικά δημοσιεύουν άρθρα με τίτλο «Μια εξαιρετική πρόκληση από την Άγκυρα: Η Τουρκία προσάρτησε μια στρατηγικής σημασίας «ελληνική νησίδα
Στην επίμαχη είδηση, η Άγκυρα με επίσημη επιστολή της δήλωσε ότι η βραχονησίδα βρίσκεται σε δικό της έδαφος και ανακοίνωσε ότι την προσάρτησε.

 Η Τουρκία, από την άλλη, έδωσε νότα προς την Ελλάδα, αναφέροντας ότι η περιοχή όπου ξεκίνησε σήμερα την άσκηση είναι υπό την κυριαρχία της.
Ιδού οι καυτές εξελίξεις στην περιοχή…

Η βραχονησίδα Ζουράφα, ένας από τους εκατοντάδες αμφισβητούμενους βράχους στην περιοχή, απέχει 6,4 μίλια από το νησί της ελληνικής Σαμοθράκης και 14,2 μίλια από την τουρκική ενδοχώρα.

Ο βράχος έχει μια κατασκευή καθώς η Ελλάδα έριξε μπετόν και έστησε πάνω του έναν φάρο τη δεκαετία του 1980. Επομένως, η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι ο βράχος βρίσκεται στην επικράτειά της.
Έχει στρατηγική σημασία όσον αφορά την αλιεία και την άμυνα

Τα ελληνικά ΜΜΕ ανακοίνωσαν τις τελευταίες εξελίξεις για το νησί, που εδώ και καιρό έχει προκαλέσει διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών, με την είδηση με τίτλο «Εξαιρετική πρόκληση από την Άγκυρα» και «Η ελληνική νησίδα προσαρτήθηκε».

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα η Τουρκία προσάρτησε τον βράχο, που έχει στρατηγική σημασία για την Ελλάδα, με επίσημη διεθνή επιστολή
Σε άρθρο αναφέρθηκε ότι η Ζουράφα είναι τουρκικό έδαφος και τα αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα ανήκουν στην Τουρκία.

Η είδηση περιελάμβανε επίσης τους ακόλουθους ισχυρισμούς:

«Θα πραγματοποιήσει (η Τουρκία) επιχειρησιακές δοκιμές πυραύλων S-400 στη «Νησίδα Ζουράφα υπό ελληνική κυριαρχία» και στην περιοχή της, σε συνεργασία με τουρκικά F-16 και UAV, μεταξύ 30 Οκτωβρίου 2023 και 2 Νοεμβρίου 2023».
Πηγή ECHEDOROS'S BLOG – ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ https://echedoros.blog/



Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023

Μόνο να μην ξαναβγεί ..κανονίστε ...

 


Μόνο να μην ξαναβγεί ο Άγιος Δημήτριος με τα αλόγατα…

 

 Μόλις έληξαν οι εορτασμοί για τη μεγάλη εποποιία του 1940. Με παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις ανά το Πανελλήνιο, τιμήθηκε και δοξάσθηκε η μνήμη των γενναίων Ελλήνων αγωνιστών και ενδόξως πεσόντων στα πεδία των μαχών. Μεγάλο το αξιόμαχο των τότε  ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, το υψηλό ηθικό τους φρόνημα, το αίσθημα αυτοθυσίας και φιλοπατρίας που τους διέκρινε, ενώ  οι ηρωικές τους ψυχές, που σαν μια ψυχή ορθώθηκαν και γιγαντώθηκαν απέναντι στο άδικο, προκάλεσαν με   μοχλό τη δύναμη της  πίστης, το θαύμα.

 

    Και αυτό ακριβώς είναι που αποσιωπάται πάντοτε στις εθνικές μας εορτές. Ότι το θαύμα της κάθε νίκης δεν είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα ανθρώπινου παράγοντα, αλλά συγχρόνως και θεϊκού παράγοντα, που δεν είναι οπωσδήποτε αθέατος στις δραματικές αυτές ώρες του πολέμου, αλλά συχνά ορατός, ολοζώντανος και δραστικότατος. Υπάρχει και κινείται τις ώρες εκείνες περικείμενο νέφος αγίων και μαρτύρων γύρω και ανάμεσα στους πολεμιστές, που ανταποκρίνεται στις επικλήσεις τους για βοήθεια. Περικείμενο και όχι υπερκείμενο. Δηλαδή, τους περιβάλλει, και μάλιστα ζωντανά και συμπολεμά μαζί τους και πολλοί είναι εκείνοι που  βλέπουν τους αγίους να αγωνίζονται πλάι τους με τα ίδια τους τα μάτια.

 

   Η ελληνική ψυχή βίωνε πάντοτε το μυστήριο αυτό. Ας θυμηθούμε το έπος της Ιλιάδας του Ομήρου, όπου με πολύ φυσικό τρόπο οι θεοί  μάχονται μετά μανίας πλάι στους ήρωες και μάλιστα ως ανθρωπόμορφοι θεοί που είναι, πληγώνονται κιόλας και τραυματίζονται, εμψυχώνουν τους πολεμιστές και συνομιλούν μαζί τους. Ακόμη κι αν αυτά ακούγονται σαν ποιητικές μυθοπλασίες, όμως απηχούν την αλήθεια ότι πάντα στις μεγάλες και δύσκολες ώρες ο ουρανός σκύβει ενεργητικά απάνω από τον άνθρωπο για βοήθεια.

 

  Ο μακαριστός πατήρ Ανανίας Κουστένης αναφέρεται με ενάργεια  στα θέματα αυτά μέσα από τις πλούσιες ομιλίες του, από τις οποίες και παραθέτουμε ακολούθως σχετικά αποσπάσματα:

 

  «Στα Βυζαντινά χρόνια, καθώς σημειώνει ο μεγάλος χρονογράφος Θεοφάνης, σε πολλούς πολέμους και μάχες, ενώ οι Βυζαντινοί ήσαν λίγοι, αλλά είχαν την Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί τους, τι γινόταν; Ερχόντουσαν από τον ουρανό δυνάμεις και ενωνόντουσαν με τις βυζαντινές και τι βλέπαν από απέναντι οι πολέμιοι; Ένα αμέτρητο πλήθος στρατευμάτων και ετρέποντο εις φυγήν. Οι δε Βυζαντινοί,  που δεν έβλεπαν τίποτε, παρά μόνο τους  εαυτούς τους, απορούσαν.

 

  Στα 1912, ανήμερα στη χάρη του Αγίου Δημητρίου ελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη. Πολλοί στρατιώτες, αλλά και λαϊκοί που ακολουθούσαν, και στα χωριά ακόμη, τι έβλεπαν να προπορεύεται του στρατεύματος; Ο καβαλάρης Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης. Κι ενώ η κυβέρνηση τότε προέτρεπε τον στρατηλάτη διάδοχο Κωνσταντίνο να πάει να πάρει το Μοναστήρι, όμως ο Άγιος εφώτισε τον Έλληνα πατριώτη Ίωνα Δραγούμη, που έστειλε μήνυμα μυστικό στον Κωνσταντίνο και στους υπόλοιπους και έλεγε, «ελάτε να πάρετε τη Θεσσαλονίκη, γιατί κινδυνεύει από τους Βουλγάρους». Του είπαν, «Ευχαριστούμε, αλλά εμείς βλέπουμε μπροστά μας φανερά τον Άγιο Δημήτριο να μας οδηγεί». Και τους έφερε ο Άγιος, ανήμερα στη χάρη του, ελευθερωτές της Θεσσαλονίκης, “που από βραδύς εκοιμάτο δυστυχισμένη σκλάβα και την αυγή εξύπνησε αρχόντισσα κυρά” (Ι. Πολέμης). Αλλά και όταν στο παρελθόν κινδύνευε κάθε τόσο η Θεσσαλονίκη από πολλούς εχθρούς, συχνά οφθαλμοφανώς παρενέβαινε ο Άγιος με ουράνια στρατιά και τους γκρέμιζε κάτω από τα τείχη.

 

    Και στο μεγάλο ’40, στη Β. Ήπειρο και Αλβανία, ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος και πολλοί άλλοι άγιοι κι ο Άγιος Σπυρίδων από απέναντι, ήταν στον πόλεμο, συμπολεμούσαν με μας εναντίον των εχθρών. Ένας Ιταλός αξιωματικός, την ώρα της μάχης, μπήκε σ’ ένα στενό εκκλησάκι της Β. Ηπείρου, είδε μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου , που κάποιον του θύμιζε. Και θυμήθηκε πως πριν λίγο, ανάμεσα στους Έλληνες στρατιώτες που εμάχοντο, ήταν κι αυτός, ο Άγιος Γεώργιος. Την πήρε την εικόνα και ξεκίνησε να φύγει. Οι Έλληνες τον έπιασαν αιχμάλωτο, του ζήτησαν τα προσωπικά του αντικείμενα, μαζί και την εικόνα, αλλά την εικόνα δεν την έδινε και ζήτησε ακρόαση από τον Δοικητή. « Ξέρεις, του είπε, όταν πολεμούσαμε, αυτός ήταν ανάμεσά σας και αυτός μας έδιωξε και τώρα καταλαβαίνω ότι η θρησκεία σας είναι αληθινή.»

 

 

   Αλλά και στην Αφρική, στο Ελ Αλαμέιν, (Τόπος του Αγίου Μηνά) όπου έλαβε μέρος η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, χάρη στην πίστη των Ορθοδόξων στρατιωτών και αξιωματικών, ο Άγιος Μηνάς βγήκε, όπως τον είδαν, από τα χαλάσματα, από το παλιό μοναστήρι του, και  με το φουσάτο του και τη συνοδεία του πήγε στην έρημο, εκεί που ήταν τα τανκς των Γερμανών, ξεσήκωσε αμμοθύελλα βουνά, έθαψε τα τανκς και τα αχρήστεψε με την άμμο. Και ανέφεραν οι Άγγλοι και οι υπόλοιποι, ο Μοντγκόμερυ, και κατόπιν οι ιστορικοί ότι ένας αστάθμητος παράγων άλλαξε εκεί  τα γεγονότα και τους συσχετισμούς. Ενώ ο Άγιος όλα τα έφερε με το μέρος μας και νικήθηκαν οι εχθροί, χωρίς εμείς να πολεμήσουμε.

 

  Εξαιρέτως, η Κυρία Θεοτόκος με την Αγία Σκέπη της, είναι η νικήτρια κατά το έπος του ’40 και αυτή άλλαξε τον ρου και την πορεία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Την ημέρα σκέπαζε τους Έλληνες μαχητές ως νεφέλη  και τη νύχτα τους φώτιζε. Στο μέτωπο της Αλβανίας οι Αλβανοί και οι Ιταλοί έβλεπαν από απέναντι σαν να ήρχοντο οι Έλληνες από το υπερπέραν, γιατί ήταν επικεφαλής η Υπέρμαχος Στρατηγός, και τα πυροβολεία τους τα έβλεπαν σαν τείχη και όταν μετά τον πόλεμο ήρθαν οι Ιταλοί και έψαχναν τα πυροβολεία αυτά, είδαν μόνο απλά λιθαράκια και πετρούλες και έμειναν άφωνοι και έτριβαν τα μάτια τους. Τα τελευταία χρόνια, ήρθαν στη Β. Ήπειρο τρεις Ιταλοί αξιωματικοί του ’40, υπέργηροι, πήγαν στο Καλπάκι, φίλησαν το χώμα και ζήτησαν συγγνώμη από τους Έλληνες της Β. Ηπείρου.

 

  Στις 15 Αυγούστου του 1940, οι Ιταλοί ανήμερα της Μεγαλόχαρης, ως γνωστόν, τορπίλισαν το εύδρομο «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου. Υβρίσθη η Δέσποινα του κόσμου. Η υβρισθείσα Θεοτόκος από κει και πέρα, θα καθαιρούσε δυνάστας από θρόνων και θα ύψωνε ταπεινούς. Παρουσιάστηκε στον αξιωματικό Νικόλαο Γκάντζαρο και του λέει: «Ο πόλεμος  αυτός εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος και είναι άδικος. Εγώ θα μεσιτεύσω στον Υιό μου να νικήσετε. Τον πόλεμο αυτόν τον επέτρεψε ο Θεός, γιατί η Ελλάς έρρεπε προς εκφυλισμόν.»  Σας λέει τίποτε αυτό; Να  βοηθήσει ο Θεός και οι Άγιοι και η Παναγιά να φύγουμε απ’ αυτόν τον εκφυλισμό και  να έρθουν πάλι ημέρες δόξης και αναψυχής. Γιατί την Ορθόδοξη Ελλάδα τη χρειάζεται όλος ο πλανήτης».

 

   Αναλογιζόμαστε αυτά τα φοβερά λόγια της Θεοτόκου, μέσα από τον λόγο του μακαριστού πατρός Ανανία, ότι το 1940 ο Θεός επέτρεψε έναν τέτοιο πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, γιατί η Ελλάδα έρρεπε προς εκφυλισμόν. Άραγε, τι έχει να επιτρέψει σήμερα ο Θεός που ο εκφυλισμός δεν αποτελεί απλά ροπή, αλλά  αναίσχυντο τρόπο ζωής; Ευτυχώς, έχουμε τη μαρτυρία του Αγίου Εφραίμ του Αριζονίτη, που όταν τον ρώτησαν επιστήμονες της ΝΑΣΑ, «τι είναι αυτό το περίεργο φως που καλύπτει την Ελλάδα;» ο Όσιος απάντησε: «Είναι το φως της Παναγίας» Δηλαδή, έχουμε ακόμη την Αγία Σκέπη της και τρέφουμε  την ελπίδα ότι παρά τις φοβερές ανομίες μας, δεν μας εγκατέλειψε και ούτε θα μας εγκαταλείψει. Όμως λαμβάνουμε επίσης θάρρος και αναπτερώνεται το ηθικό μας πάλι μέσα από ένα μικρό μέρος  ομιλίας του πατρός Ανανία Κουστένη, όπου μας λέει ο μακαριστός πατήρ:

 

«Παρουσιάστηκε η Κυρία Θεοτόκος στον Άγιο Παΐσιο, στο εκκλησάκι του στην Παναγούδα και του είπε:  “ Εσύ να φροντίζεις τους πονεμένους κι εγώ θα φροντίζω τα σύνορά σας”. Παρά τον εκφυλισμό μας, η Παναγία , μαζί και ο Άγιος Δημήτριος φυλάνε τα σύνορά μας. Εκείνος συγκρατεί τους μέσα και τους έξω λύκους από το να μας διαρπάσσουν και να μας διασπαράξουν. Αυτό οι εχθροί μας δεν το γνωρίζουν και μάλιστα οι νεότεροι. Οι παλαιότεροι είχαν λάβει πείραν του Αγίου Δημητρίου, γι’ αυτό κι ας προσέχουν, μην ξαναβγεί  ο Άγιος με τα αλόγατα και τα φουσάτα του και δεν θα ξέρουν πού να πάνε να κρυφτούνε. Ας προσέχουν, γιατί ο Άγιος δεν αστειεύεται. Μπορεί να περιμένει, μπορεί να συγχωρεί, μπορεί να είναι μεγαλόψυχος, αλλά όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο, ο Άγιος Δημήτριος παρεμβαίνει».

 

  Ας προσέχουν, λοιπόν, να μη ξαναβγεί…