το ομορφότερο όνομα της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΠΑΝΑΓΙΑ η ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑ δηλ. αυτή που ηγουμενεύει επί της ζωής μας , του τόπου μας και του σύμπαντος κόσμου.

 

 

Στη Χάρη Της εναποθέτουν τις ελπίδες και τις προσευχές τους, πιστοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού που συρρέουν, κατά χιλιάδες, κάθε χρόνο, στην Ιερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας Κιλκίς.

Σε αυτή την ακριτική γωνιά, όπου η Παναγία ως Μητέρα, συμπαραστάτης και βοηθός στον πνευματικό και καθημερινό αγώνα, γαληνεύει τις καρδιές τους.

Στην κατάφυτη Γουμένισσα, η Ιερά Μονή της Παναγίας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας και υπήρξε το εκκλησιαστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής για αιώνες.

Η Μονή ήταν και η αφορμή για να γεννηθεί η ομώνυμη πόλη της Γουμένισσας, γύρω από αυτό το ιστορικό μοναστήρι.

«Είναι θαυματουργή η εικόνα της Παναγίας, που μετρά περισσότερα από 700 χρόνια ζωής», λέει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο θεολόγος Ελευθέριος Κοντέλης, ο οποίος συμμετέχει ενεργά στη ζωή της μονής.

Η Παναγία της Γουμένισσας τιμάται τέσσερις φορές το χρόνο και "πρωταγωνιστική" θέση έχει ο τετραήμερος εορτασμός της Κοιμήσεως και της Μεταστάσεως της Θεοτόκου (14-17 Αυγούστου).

«Γυναίκες από τη Γουμένισσα φέρνουν απόψε βασιλικούς για να στολίσουν τον Επιτάφιο της Παναγίας, στο προαύλιο της Μονής, ενώ ψάλλονται τα Εγκώμια της Θεομήτορος και γίνεται περιφορά του Επιταφίου χοροστατούντος του Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημήτριου, στους δρόμους της Γουμένισσας» σημειώνει ο κ. Κοντέλης.

Ανήμερα Δεκαπενταύγουστου, τελείται η πανηγυρική αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το απόγευμα της 16ης Αυγούστου, πανηγυρικός Εσπερινός.

Στις 17 Αυγούστου πραγματοποιείται το πρωί το αρχιερατικό συλλείτουργο "επί τη Μεταστάσει" της Παναγίας και λιτανεία της θαυματουργού εικόνας.

Ο εορτασμός της Μεταστάσεως της Παναγίας στη Γουμένισσα ("τα τριήμερα της Παναγίας") είναι πανελλαδικά μοναδικός και ξεχωριστός και συγκεντρώνει πλήθος πιστών, όχι μόνο Ορθοδόξων που στη Μεγαλόχαρη βρίσκουν καταφύγιο, σημειώνει ο κ. Κοντέλης.

Προφορικές παραδόσεις ανά τους αιώνες, που φτάνουν μέχρι το παρόν, τοποθετούν την εικόνα της Παναγίας, αρχικά, στη σκήτη της Αγίας Παρασκευής στον Πεντάλοφο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Γουμένισσα. "Η εικόνα ήρθε τρεις φορές (σ.σ. από τη σκήτη, στη Γουμένισσα) με θαύμα, στο σημείο όπου βρισκόμαστε, όπου υπήρχε μόνο βοσκότοπος", είπε ο κ. Κοντέλης, ανατρέχοντας σε μαρτυρίες.

Τα θαύματα της Παναγίας

Τα θαύματα που της αποδίδονται είναι πολλά και σε αρκετές χρονικές περιόδους (επί Τουρκοκρατίας, επί Κατοχής αλλά και τα νεότερα χρόνια ακόμη και στη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης του ναού).

Σύμφωνα με τον κ. Κοντέλη, επί Τουρκοκρατίας, η Παναγία παρουσιάστηκε σαν αόρατο τείχος στους Τούρκους, αποτρέποντας τη σφαγή των κατοίκων. Στα χρόνια της Κατοχής, το 1943, ο επικεφαλής των γερμανικών στρατευμάτων στην περιοχή "διέταξε γενική σφαγή, αλλά όταν συγκεντρώθηκαν, όλοι οι κάτοικοι της Γουμένισσας πάνω από 5.000 ψυχές, μία αόρατη δύναμη - όπως ο ίδιος διηγήθηκε στον τότε κοινοτάρχη - τον εμπόδιζε. Προσπάθησε δύο φορές και δύο φορές δεν τα κατάφερε και, στο τέλος, είπε στον κοινοτάρχη πως μια αόρατη δύναμη σας προστατεύει".

Η εικόνα, σύμφωνα με τον κ. Κοντέλη, "δάκρυσε -μαρτυρημένα από κατοίκους της Γουμένισσας- δύο φορές, μία πριν γίνει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η δεύτερη το 1974, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Επτά μήνες αργότερα θα την έκλεβαν, στις 3 Μαρτίου 1975 και θα την έκρυβαν σε ένα σπίτι στο Πολύκαστρο. Ήταν έτοιμοι να τη φυγαδεύσουν στο εξωτερικό. Μετά από πολλές μέρες προσευχών, η Παναγία φώτισε έναν κάτοικο του Πολυκάστρου που έμενε πολύ κοντά στο σπίτι όπου ήταν κρυμμένη η εικόνα, ενημέρωσε την αστυνομία και τελικά η εικόνα βρέθηκε".

Ιστορικά στοιχεία

Η μονή ιδρύθηκε το 14ο αιώνα και ήταν από το 1346 και για αιώνες, μετόχι της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους. Από το 1951 κατέστη ανεξάρτητη μονή. Το 1951 επανασυστήθηκε η Ιερά Μονή της Παναγίας Γουμενίσσης και ελλείψει μοναχών, μετατράπηκε σε Ιερό Προσκύνημα, διατηρώντας όμως σε ισχύ το μοναστηριακό καθεστώς. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος επάνδρωσε και πάλι τη μονή με αδελφότητα το 1991. Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Γουμένισσας αποτελεί και την έδρα της Μητρόπολης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου.

Από το 1991 συστεγάζονται στον ίδιο χώρο, το επισκοπείο και τα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου.

Στο εσωτερικό του ναού διασώζεται περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο -"ένα από τα τρία μοναδικά που υπάρχουν στη Μακεδονία όπως μας είπαν οι συντηρητές", όπως είπε ο κ. Κοντέλης- και πλήθος μεταβυζαντινών εικόνων του 18ου και 19ου αιώνα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

η ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΙΑΣΩΖΟΥΣΑ να μας διασώζει από τους "χριστιανό -σιωνιστές"

 

Σχετικά με την Παναγία την Διασώζουσα με το  "Όνομα και Χάρη"

Και παρακάτω σχετικά με τους " χριστιανό σιωνιστές"

Σύναξη της Παναγίας της Διασωζούσας στην Πάτμο Η Μνήμη Τής Τιμάται 15 Αυγούστου.

Η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας της Διασωζούσης

Για την προέλευση της αγίας και θαυματουργής Εικόνας δεν σώθηκε καμμία μαρτυρία.

Η παράδοση της Πάτμου αναφέρει ότι η Εικόνα ανήκει στις εβδομήκοντα Εικόνες του Ευαγγελιστού Λουκά. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς ήταν γιατρός (Κολασσαείς 4, 14) και ζωγράφισε την Μητέρα του Θεού στο Ιερό Ευαγγέλιό του με τον ωραίο και γλαφυρό κάλαμό του.

Μια παράδοση της Εκκλησίας αναφέρει ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς ζωγράφισε τρεις Εικόνες της Θεοτόκου και τις παρουσίασε σε Αυτήν, όταν ζούσε. Εκείνη τις ευλόγησε και είπε: «Η Χάρη του Γιου μου να είναι μαζί τους». Επίσης ζωγράφισε και την εικόνα των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Κατά την ίδια παράδοση, ο Ευαγγελιστής Λουκάς εμφανίζεται στην Εικονογραφία να ζωγραφίζει την Παναγία καθιστός σε έδρανο και έχοντας απέναντί του σε τρίποδο την Εικόνα της Θεοτόκου.

Για το ότι η Εικόνα της Διασωζούσης είναι αρχαιότατη και έργο μεγάλου καλλιτέχνη, ευσεβούς και ενάρετου ανθρώπου, δεν χωρεί αμφιβολία. Γι’ αυτό και γίνονται θαύματα, τα οποία επιτρέπει η Παναγία να γίνονται μέσα από ορισμένες εικόνες Της, κατά τόπους, σε όσους προσέρχονται με πίστη. Η Εικόνα έχει διαστάσεις 0,82x0,65 και έχει υποστεί παλαιότερα, άγνωστο πότε, εγκαύματα και επιζωγραφήσεις. Είναι δυστυχώς καλυμμένη με αργυροεπίχρυσες πλάκες, επάνω στις οποίες ο τότε χρυσοχόος αποτύπωσε σφραγίδες κάποιων νομισμάτων της εποχής του και πρόσθεσε δύο χέρια εντέχνως επεξεργασμένα, με τα οποία η Θεοτόκος βαστάζει το Παιδίον Ιησούν.

Ο Φωτοστέφανος, που πλαισιώνει την μεγαλοπρεπή Εικόνα, έχει τέσσερις ανάγλυφες σφραγίδες. Στις δύο ζωγραφίσθηκε η Παναγία και στις δύο ο Άγιος Γεώργιος (η Θεόδωρος) και ο Ευαγγελιστής Λουκάς πιθανόν και πάνω προς στην κορυφή του Στεφάνου η Θεοτόκος Δεομένη, ολόσωμη με υψωμένα χέρια.

Οι φωτοστέφανοι της Παναγίας και του Παιδιού Ιησού στολίζονται με ένδεκα πολύτιμους λίθους, κόκκινους και πράσινους, μεγάλου μεγέθους. Ο ένας τους χάθηκε.

Κάτω στο πλαίσιο της Εικόνας, το οποίο είναι από ορείχαλκο, εξ αιτίας της ελλείψεως ευγενούς μετάλλου, υπάρχει η χρονολογία της κατασκευής της αργυροεπίχρυσης επένδυσης: 1732

Τέλος, ολόκληρη η Εικόνα καλύπτεται από αφιερώματα κάθε είδους και αξίας. Το καθένα τους αντιπροσωπεύει ένα θαύμα!

ΠΑΝΑΓΊΑ ΠΟΡΤΑΪ́ΤΙΣΣΑ - ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΙΒΉΡΩΝ.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Σχετικά με τους "χριστιανό" σιωνιστές .

Είναι μια πληγή που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και κυρίεψε τον κόσμο όλο, με όμορφα λόγια,  βιτρίνα και δόλιους σχεδιασμούς .

Σήμερα ετοιμάζουν ένα δικό τους αφού ενώσουν την Παποσύνη με την Ορθοδοξία για να τον   εγκαταστήσουν   στην πρωτεύουσα του πλανήτη που θα την αναγορεύσουν  εκεί  στα άγια μέρη , παράλληλα δε να μας σφραγίσουν σαν τα ζώα .

Είναι δυνατόν να μην κλαίει η Παναγία μας ;

Είναι δυνατόν να ρωτάμε γιατί συμβαίνουν τόσα ιστορικά παράδοξα που δεν ξαναείδε η ανθρωπότητα και να βλασφημάτε ο Άγιος Θεός μπροστά στα μάτια  μας ;

Είναι δυνατόν να μην χάνει το παιδί την μάνα και η μάνα το παιδί και εμείς ενώ ήδη εισπνέουμε τα χνώτα του αντίχριστου, να νομίζουμε ότι η ζωή θα κυλάει σαν τις διακοπές του Δεκαπενταύγουστου ;

Και αν η Παναγία μας που γιορτάζει αυτό τον μήνα εισηγηθεί στον ΥΙΟ ΤΗΣ να σταματήσει αυτό το κακό;

 ΠΑΝΑΓΙΑ μας και διάσωζε μας ως  Διασώζουσα 

Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Ένα κομμουνιστικό αεροδρόμιο στην Ρουμανία γίνεται η μεγαλύτερη βάση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη: Βομβαρδιστικά με πυρηνικά όπλα ( και οι ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ; )

 

Η επέκταση της αεροπορικής βάσης «Mikhail Kogalnicanu» (MK), η οποία βρίσκεται μόλις 97 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουκρανία, καταδικάστηκε από τη Ρωσία ως εξωφρενικό παράδειγμα επιθετικότητας του ΝΑΤΟ, γράφουν οι βρετανικοί «Times».

Ο Αντρέι Κλίμοφ, Ρώσος γερουσιαστής και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, προειδοποίησε νωρίτερα φέτος ότι θα είναι μεταξύ των πρώτων στόχων εκδικητικών επιθέσεων, όσο πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στο https://echedoros.blog/

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

ΚΑΙ οι ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ που ειπώθηκαν πριν δεκαετίες 

Όσιος Αρσένιος Μπόκα της Ρουμανίας, ο Προφήτης των εσχάτων

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com

Είπε για μετά την Πτώση του Τσαουσέσκο  «Πολλοί θα αφήσουν τη Ρουμανία και θα μεταναστεύουν σε χώρες του εξωτερικού, αλλά λίγοι θα επιστρέψουν πίσω. Ωστόσο, θα έρθει ο καιρός που όλοι τους θα θέλουν να επιστρέψουν, αλλά κανείς δεν θα μπορούν επειδή η Ρουμανία θα περιβάλλεται από φλόγες.» Η προφητεία συνεχίζεται με τον π. Αρσένιο να προειδοποιεί ότι «Σε μια μέρα, η Ρουμανία θα καταληφθεί από 3 ξένες χώρες, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία. Η βροχή της φωτιάς θα πέσει πάνω της. Το Βουκουρέστι θα γίνει δεύτερη Ιερουσαλήμ «. Αυτό που εννοούσε ήταν ότι το Βουκουρέστι θα καταστραφεί όπως η Ιερουσαλήμ και δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα, αλλά ο προφήτης συνεχίζει παρηγορώντας εκείνους που έχουν πανικοβληθεί λέγοντας ότι «η Παναγία γονατιστή θα προσεύχεται στο Θεό για τη συγχώρεση της Ρουμανίας.»

Ο πατέρας Αρσενίος Μπόκα είπε ότι ζούμε στους έσχατους χρόνους και ότι η πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι θα σβηστεί από το πρόσωπο του πλανήτη από τη φωτιά.

Προσευχήθηκε στον Θεό για τη σωτηρία των Αμερικανών λέγοντας: «Θεέ μου σε παρακαλούμε μην τιμωρήσεις τους Αμερικανούς, συγχώρεσέ τους και ελέησέ τους, και αυτοί είναι δημιουργήματά Σου», και ο Θεός πήρε το πνεύμα του και του έδειξε σε τι κατάσταση είναι πραγματικά η Αμερική, μετά από αυτό ο π. Αρσενίος είπε: “Ναι Θεέ μου, είναι άξιοι της καταστροφής!”. Αμέσως μετά από αυτό, ζωγράφισε στην εκκλησία Draganescu, αυτό που παρουσιάστηκε στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης με το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου φλεγόμενο, προφητεύοντας έτσι τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11/9.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στο https://immorfou.org.cy/

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

Θαῦμα τῆς Παναγίας Χρυσολεόντισσας Αἰγίνης «Τὸν εἶχε περικυκλώσει ἡ φωτιὰ*»

 ΕΝΑ πρωί, μετὰ τὴν Ἀκολουθία, πῆγε στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας Χρυσολεόντισσας στὴν Αἴγινα ἕνας ἡλικιωμένος ἄνθρωπος, ποὺ κρατοῦσε δύο πολὺ μεγάλες λαμπάδες.

Μόλις ἀντίκρυσε τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Χρυσολεόντισσας, τὴν ἀγκάλιασε καὶ κλαίγοντας μὲ λυγμοὺς εὐχαριστοῦσε τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ἡ Μοναχὴ Χρυσαφένια, ποὺ ἦταν ἐκεῖ, τὸν ρώτησε τί τοῦ συμβαίνει καὶ αὐτὸς κλαίγοντας τῆς εἶπε, ὅτι ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ πολλοὺς ἐργάτες εἶχε βρεθεῖ στὴν πυρκαγιὰ τοῦ Τατοΐου. Τοὺς εἶχαν δώσει φτυάρια νὰ χτυποῦν, γιὰ νὰ σβήσει ἡ φωτιά.

Ξαφνικά, ἔχασε τοὺς ἐργάτες καὶ βρέθηκε μόνος του, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ φύγει. Τὸν εἶχε περικυκλώσει ἡ φωτιὰ καὶ ἀπὸ τὸν καπνὸ δὲν ἔβλεπε τίποτα. Ἔμεινε τότε ὄρθιος στηριζόμενος στὸ φτυάρι του καὶ περίμενε νὰ καεῖ.

Ἐκείνη τὴν τραγικὴ στιγμή, εἶδε μπροστά του δύο ἄσπρα χέρια καὶ ἄκουσε μιὰ γλυκιὰ φωνὴ νὰ τὸν ρωτάει:

− Γιατί κάθεσαι ἐδῶ, θέλεις νὰ καεῖς;

Ἐκεῖνος ἀπάντησε:

− Τὸ γνωρίζω, θὰ καῶ, ἀλλὰ δὲν μπορῶ, δὲ βλέπω νὰ φύγω.

Τότε τοῦ ἔδωσε ἕνα ξύλο καὶ τοῦ εἶπε:

− Πάρε αὐτὸ τὸ ξύλο, χτύπησε τρεῖς φορὲς τὴ φωτιὰ καὶ θὰ σβήσει.

Ἐκεῖνος τὴ ρώτησε ποιά εἶναι καὶ τοῦ ἀπάντησε:

− Ἐγὼ εἶμαι ἀπὸ τὸ Μοναστήρι τῆς Αἰγίνης, στὸ βουνὸ ψηλά, ἡ Παναγία.

Στὴ συνέχεια, χτύπησε τρεῖς φορὲς τὴ φωτιά, ὅπως τοῦ εἶχε πεῖ, καὶ ἡ φωτιὰ ἔσβησε. Οὔτε φωτιά, οὔτε καπνὸς ἔμεινε. Ἡ Παναγία ἡ Χρυσολεόντισσα τὸν εἶχε σώσει ἀπὸ βέβαιο θάνατο.

Ὅταν ἀργότερα συνάντησε τοὺς ἐργάτες, παραπονέθηκε γιατὶ τὸν ἄφησαν καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι τὸν φώναζαν καὶ δὲν ἄκουγε.

Αὐτὸ τὸ μεγάλο Θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Χρυσολεόντισσας, ποὺ ἔγινε τὸ 1956, τὸ διηγήθηκε στὸ Μοναχὴ Χρυσαφένια ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ ἔζησε καὶ πρόσθεσε:

«Νὰ γιατί, Μοναχή, κλαίω. Ἦλθα νὰ εὐχαριστήσω τὴ γλυκιά μας Παναγία ποὺ μὲ ἔσωσε καὶ νὰ τῆς ἀνάψω ἕνα κεράκι».

Μὲ πολὺ κόπο καὶ μὲ τὶς παρακλήσεις τῆς Μοναχῆς δέχθηκε νὰ πιεῖ ἕνα καφεδάκι. Ἕως ὅτου ὅμως οἱ Ἀδελφὲς ἑτοιμάσουν ἕνα πρόχειρο πρόγευμα, εἶχε ἐξαφανιστεῖ ἀνάμεσα στὰ σκοῖνα…

(*) Βλ. Σύντομον Ἱστορικόν, Θαύματα καὶ Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου «Χρυσολεοντίσσης» Αἰγίνης, Ἀθήνα 2013, σελ. 64-66.

"Μαζευτήκαμε όλοι μαζί στην Αθήνα για να μας εύρει όλους μαζί το κακό" Άγιος Ἀθανάσιος Χαμακιώτης 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

 

Φέτος ἑορτάζεται γιὰ δεύτερη φορὰ μετὰ τὴν ἁγιοκατάταξή του ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸν Νοέμβριο τοῦ 2023, ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν Ἀμαρουσίῳ καὶ Ροδοπόλει (Χαμακιώτου), στὸ ἀρχαῖο ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας τῆς Νερατζιώτισσας στὸ Μαρούσι, ὅπου καὶ διετέλεσε ἐφημέριος γιὰ περισσότερο ἀπὸ τριάντα χρόνια, ἀφήνοντας ἀνεξίτηλη σφραγίδα μὲ τὴν ἁγιασμένη καὶ σπάνια παρουσία καὶ διακονία του.

"Μαζευτήκαμε όλοι μαζί στην Αθήνα για να μας εύρει όλους μαζί το κακό" Ἀθανάσιος Χαμακιώτης, ὁ Γέροντας τῆς Νερατζιωτίσσης - μνήμη αυτού 17 Αυγούστου

Αυτές οι κουβέντες δεν λέγονται αν δεν έχεις το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ να σε φωτίζει ...

Πρόσφατα έγινε η Αγιοκατάταξη του εις τα Δέλτους της Εκκλησίας.

Βίωσε την  Αθήνα μέσα απο την Διακονία του στα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής κατοχής και άραγε πως τον πληροφορούσε το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ για αυτά που ζούμε εμείς σήμερα;

Πρόσφατα μάθαμε και εμείς για τον νέο αυτό ΑΓΙΟ της εκκλησίας μας και παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα από την πνευματοφόρο βιοτή του και ενόψει των προκλήσεων που ήδη ζούμε.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας  

Παιδί, (συχνά χρησιμοποιούσε τη λέξη «παιδί»), γαντζώσου από την Παναγία! και θα με θυμηθείς.

«Να λες τους χαιρετισμούς της Παναγίας στο δρόμο, και το “Θεοτόκε Παρθένε”, δεν θα το αφήνεις από το στόμα σου».

Ο Θεός έχει τα δικά Του μονοπάτια να οδηγεί τους ανθρώπους κοντά Του.

Μη μαλώνετε τα παιδιά. Πάντα με αγάπη και καλοσύνη να τα αντιμετωπίζετε.

Η μητέρα μου τον επισκέφθηκε γιατί είχε πρόβλημα με τον αδελφό μου που αντιδρούσε σφόδρα για την Εκκλησία. Πήγε απελπισμένη στον Πατέρα Αθανάσιο. Με απλές κουβέντες την καθησύχασε.

– Παιδί, με τη βία δεν κερδίζεις τίποτα. Να μην τον πιέζεις και να μην τον στέλνεις με το ζόρι. Άφησέ τον ο ίδιος να αποφασίσει.

Παιδί, η χριστιανική πίστη και ζωή είναι ευγένεια, ευγένεια, ευγένεια.

Παιδί, μη στενοχωριέσαι. Το νερό ο Θεός γάλα το κάνει.

Κατά την ώρα της μετάληψης, αν οι γονείς έλεγαν στο παιδάκι, «έλα, θα πάρεις γλυκό, ή χρυσό δοντάκι», ο Γέροντας τους διόρθωνε: «Όχι παιδί, ο Χριστός είναι, το Χριστό θα πάρεις».

Συνιστούσε το ψαλτήριο του Δαβίδ. Έλεγε σε νέα παιδιά: «Παιδιά, να διαβάζετε το ψαλτηράκι. Όχι να ζητάτε παραμυθάκια. Να διαβάζετε ψαλτηράκι. Έστω ένα ψαλμό την ημέρα».

Η εξομολόγηση αρχίζει από τον Γολγοθά, ο ένας ληστής βλαστημάει, ο άλλος μετανοεί και εξομολογείται πάνω στο σταυρό και μπαίνει στον Παράδεισο.

Μαζευτήκαμε όλοι μαζί στην Αθήνα για να μας εύρει όλους μαζί το κακό.

Έλεγε ο μακαριστός Μητροπολίτης Άρτης Ιγνάτιος: «Τόση ήταν η ευλάβειά του και η αφοσίωσή του στη Θεία Λειτουργία, ώστε και φίδια να τον δάγκωναν δεν θα έπαιρνε είδηση».

Όταν έλεγε «Τα Σά εκ των Σών» ακουγόταν ένας γδούπος και όλοι έπεφταν γονατιστοί. Κανείς δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος. Ποιος μπορεί να περιγράψει τον τόνο και το χρώμα της φωνής του, όταν πρόφερε τα λόγια του καθαγιασμού.

Και ερχόταν η ώρα της θείας Μεταλήψεως. Η θεία Λειτουργία στο αποκορύφωμά της. Τα παιδιά του έφερναν στην κατάλληλη στιγμή το ζέον που έβραζε, έτσι το ήθελε.

– Να βράζει παιδί, το ζέον πρέπει να είναι καυτό.

Διηγείται ένα από τα «παπαδάκια»:

«Όταν του πηγαίναμε το ζέον, το σκεύος έκαιγε. Δεν πιανόταν. Αυτός δεν ενοχλείτο 

καθόλου. Το έπιανε με το χέρι του και το έριχνε σταυρωτά στο Άγιο Ποτήριο. Όλα τα παιδιά απορούσαμε πως δεν καιγόταν. Όσες φορές πήγαμε να το ακουμπήσουμε καιγόμασταν… Έπειτα μας έβγαζε από το ιερό. Ήθελε να μείνει μόνος του αυτή την ιερή στιγμή».

Διηγείται ο Μητροπολίτης Αργολίδος Ιάκωβος: «Κατά την ώρα του κοινωνικού απαγόρευε αυστηρά να υπάρχει άλλος άνθρωπος μέσα στο ιερό Βήμα. Τα παιδιά έβγαιναν έξω. Όταν κοινωνούσε αλλοιωνόταν η μορφή του. Ως διάκονος είχα αντικρύσει θέαμα εξαίσιο. Έκλαιγε σαν μικρό παιδάκι. Ή ένα μικρό παιδάκι έβλεπες ή τον π. Αθανάσιο ήταν το ίδιο. Και παράλληλα η μορφή του έλαμπε από ένα περίεργο φως όταν κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων. Τότε κατάλαβα γιατί δεν επέτρεπε στα παιδιά ή σε οποιονδήποτε άλλον να παραμείνει μέσα»…

Και τέλος ο π. Α.Λ.: «Ασταμάτητα ήταν τα δάκρυα που έχυνε την ώρα της λειτουργίας. Την ώρα δε της Θείας Κοινωνίας έλεγε κλαίγοντας:

– Μην με κατακαύσεις, Κύριε, κατάκαυσε τας αμαρτίας μου.

Και τα δάκρυα να τρέχουν κρουνηδόν. Δεν είχα ξαναδεί γέροντα να κλαίει έτσι. Και αυτό με εξέπληξε. Τόλμησα στο τέλος να τον ρωτήσω:

– Γιατί έκλαιγες, γέροντα;

– Για τις αμαρτίες μου έκλαιγα, απάντησε. Γιατί είναι τόσες που δεν έπρεπε να είμαι στο θυσιαστήριο. Κάπου αλλού έπρεπε να είμαι!»Κάποια μέρα, διηγείται η κ. Ε. Μ., μεταξύ των εκκλησιαζομένων ήταν και μια μητέρα με το μικρό τετράχρονο παιδί της. Ο π. Αθανάσιος βγήκε στην ωραία Πύλη με το Άγιο Ποτήριο. Ο μικρός άρχισε να φωνάζει:

– Μαμά, κοίτα! Ένα φως στο ποτήρι που κρατά ο παπάς.

Όλοι θαύμασαν. Ο π. Αθανάσιος ατάραχος.

Στο τέλος διαβαζόταν η ευχαριστία και ο π. Αθανάσιος έκανε την κατάλυση. Εδώ ο γέροντας αργούσε πάρα πολύ. Σχεδόν μία ώρα.

Ο κ. Κ. Γ. λέει: «Κυριολεκτικά «έξυνε» το Άγιο Ποτήριο, ενώ τα δάκρυά του ήταν ασταμάτητα. Μαζί με το σώμα και το αίμα του Κυρίου έπινε και τα δάκρυά του!»

Η ώρα αυτή ήταν για τον π. Αθανάσιο ιερότατη. Όπως και στη θεία Λειτουργία έτσι και εδώ, ήταν εντελώς αφοσιωμένος.

Ήταν ο εφιαλτικός χειμώνας του 1942. Ο κόσμος, πέθαινε στους δρόμους από την πείνα και τις αρρώστιες. Μια πνευματική θυγατέρα, από τα πιο αγαπημένα παιδιά του Γέροντα Αθανασίου, άρρωστη και εξαντλημένη, έπνεε τα λοίσθια. Καταλάβαινε ότι πλησιάζει το τέλος της και έλεγε στους δικούς της να ετοιμάσουν το σάβανό της. Η μόνη παρηγοριά της, ήταν ένα μικρό ευαγγέλιο με χοντρό σκούρο εξώφυλλο. Διάβαζε λίγο, μετά ζαλιζόταν και το άφηνε δίπλα στο μαξιλάρι της. Πάνω στη ζαλάδα της, γύρισε και το είδε. Της φάνηκε σαν ψωμί. Και μονολόγησε:

– Αχ, Χριστέ μου! Να είχα λίγο ψωμάκι!

Όσοι ήταν μέσα στο δωμάτιο, χαμογέλασαν. Τότε, όχι ψωμί δεν υπήρχε, αλλά έδιναν με το δελτίο δώδεκα γραμμάρια λούπινα και, αυτήν ακόμη την ευτελή τροφή, είχαν πάνω από δέκα μέρες να την μοιράσουν.

Σκεφτόταν η άρρωστη:

– Πειρασμός, είναι!

«Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. δ΄ 4).

Έξω, τα πάντα είχαν καλυφθεί από χιόνι. Οι Μαρουσιώτες δεν θυμούνται ποτέ άλλοτε τόσο χιόνι. Ξεπερνούσε το μισό μέτρο. Και το κρύο ήταν τσουχτερό. Όλα, είχαν νεκρώσει. Ο π. Αθανάσιος βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης, κάπου στην Πεύκη, όπου έκαμνε έναν αγιασμό σ’ ένα σπίτι. Οι άνθρωποι του σπιτιού, αντί για χρήματα, του πρόσφεραν δύο κομμάτια άσπρο ψωμί. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να δώσουν. Όμως ο μακάριος Γέροντας Αθανάσιος, δεν το κράτησε ούτε έβαλε μπουκιά στο στόμα του. Αναλογίστηκε τα πνευματικά του παιδιά. Θυμήθηκε δύο από αυτά που είχαν την μεγαλύτερη ανάγκη. Θυμήθηκε δύο από αυτά που είχαν την μεγαλύτερη ανάγκη. Το ένα, ήταν η άρρωστη που αναφέραμε. Ξεκίνησε για το σπίτι της. Ο δρόμος μακρύς και, με τόσο χιόνι, εξαιρετικά δύσκολος. Αλλά, «ἡ ἀγάπη, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 5). Δεν λογαριάζει τίποτα! Ποιός ξέρει πόση ώρα, ή, μάλλον, πόσες ώρες, περπατούσε ο αείμνηστος Γέροντας Αθανάσιος μέσα στα χιόνια! Έφτασε στο σπίτι της κατάκοιτης που λαχτάρησε λίγο άσπρο ψωμί και πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό της.

– Τί κάνεις, παιδί;

– Δεν μπορώ, πάτερ μου, δεν είμαι καλά!

Ο άνθρωπος του Αγίου Θεού, ο Γέροντας π.Αθανάσιος Χαμακιώτης, έβγαλε από τον κόρφο του το ένα κομμάτι άσπρο ψωμί.

– Παιδί, πήγα κι έκανα αγιασμό σ’ ένα σπίτι, μου έδωσαν λίγο ψωμί και σου το έφερα!

Η άρρωστη, έμεινε άναυδη. Άρχισε να κλαίει και, μέσα στους λυγμούς της, του διηγήθηκε τον «πειρασμό» που βίωσε πριν από λίγο. Ο Γέροντας, χαμογέλασε ικανοποιημένος.

– Είδες, παιδί, πόσο μας αγαπάει ο Θεός;

Ο ευλογημένος Γέροντας, κάθισε, της είπε λόγους παρηγοριάς, στήριξε το καταρρακωμένο της ηθικό και την ευλόγησε. Η ετοιμοθάνατη σιγά–σιγά συνήλθε, επέζησε και διηγείται με δάκρυα μέχρι σήμερα το περιστατικό αυτό.

Ο π.Αθανάσιος, όμως, δεν τελείωσε την αποστολή του. Συνέχισε μέσα στα χιόνια την πορεία του. Βλέπετε, είχε ακόμη και ένα ακόμη κομμάτι ψωμιού στον κόρφο του. Μια ακόμη φτωχή νέα κοπέλα, άρρωστη από αδενοπάθεια, πεινούσε και υπέφερε. Ο Γέροντας έφτασε και σ’ αυτό το σπίτι.

Πρόσφερε το δεύτερο ψωμί, παρηγόρησε και την εκεί άρρωστη κι έφυγε. Κατάκοπος, βρεγμένος, παγωμένος, πεινασμένος, μόνος, έφτασε πίσω στο αγαπημένο του Ησυχαστήριο στην Παναγία την «Νερατζιώτισσα».

https://immorfou.org.cy/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-17-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF/

Πηγή: iconandlight.wordpress.com ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

" τα μούτρα μας αξίζουν πολλά γιατί μας έκανε καθ' εικόνα και ομοίωση ο Άγιος Θεός" μας είπε ένας ασκητής πριν χρόνους και να σήμερα όλοι αυτοί που πολεμούν το ΠΡΟΣΩΠΟ και θέλουν να μας ταυτίσουν με ένα δυσώνυμο αριθμό

 

 «Θεού θέα, θείον θαύμα»

16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΥ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΔΕΣΣΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Τι αναφέρει για την Επιστολή και την αχειροποίητη εικόνα του Χριστού ο άγιος Νικόδημος Αγιορείτης;

«3. Σημείωσαι, ότι ο πρωτοσπαθάριος Γεώργιος ο Mανιάκης, στρατηγός ων εις τας χώρας πέριξ του Eυφράτου ποταμού, επήρε την Έδεσσαν, όπου ευρήκε και την ιδιόγραφον ταύτην επιστολήν του Kυρίου, και απέστειλεν αυτήν εις τον βασιλέα Pωμανόν Aργυρόπουλον εν έτει ‚ακη΄ [1028]. (Όρα τον Mελέτιον, τόμ. β΄, σελ. 388.) Λέγει δε ο Θεοφάνης και ο Kωδινός, ότι επί Mιχαήλ του Παφλαγόνος έγινε λιτανεία, εν η εβάσταζον οι του βασιλέως αδελφοί, ο μεν, την προς Aύγαρον ταύτην επιστολήν του Kυρίου, ο δε, τα σπάργανα αυτού (σελ. 1152 της Δωδεκαβίβλου του Δοσιθέου).»

«Το Χειρόγραφο του Ιησού». Το βιβλίο μας το οποίο μιλά για την Επιστολή του Κυριου και την αχειροποίητη Εικόνα τα Μορφης του Ιησού Χριστού – και όχι μόνον!...

16/08 - Ανάμνησις της εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου εκ της Εδεσσηνών πόλεως εις την βασιλίδα.

H ανάμνησις της εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Kυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Iησού Xριστού εκ της Eδεσσηνών πόλεως, εις ταύτην την θεοφύλακτον και βασιλίδα ανακομισθείσης1.

Eν σινδόνι ζων εξεμάξω σην θέαν, 

O νεκρός εισδύς έσχατον την σινδόνα.

Eις το Kεράμιον.

Aχειρότευκτον χειρότευκτος σον τύπον, 

Φέρει Kέραμος παντοτεύκτα Xριστέ μου.

Όταν ο Kύριος και μέγας Θεός και Σωτήρ ημών Iησούς Xριστός επί της γης ευρισκόμενος, εποίει θαύματα πολλά και εξαίσια, διά της αυτού αγαθότητος, καθώς ταύτα αναφέρονται εις τα θεία και Iερά Eυαγγέλια, όθεν η φήμη αυτών εδιαλαλείτο εις κάθε μέρος του κόσμου, τότε και ο τοπάρχης της Eδέσσης, Aύγαρος ονομαζόμενος, ακούσας την τοιαύτην φήμην, επεθύμησε να υπάγη εις την Iερουσαλήμ, διά να ιδή τον Kύριον με τους ιδίους του οφθαλμούς. Δεν εδύνετο όμως, επειδή έπεσεν εις ασθένειαν και πάθος ανιάτρευτον. Διότι λέπρα μαύρη ευγήκεν εις όλον το σώμα του, η οποία κατέτρωγεν αυτό και κατέφθειρε. Kαι προς τούτοις ετυράννει αυτόν και μία άλλη ασθένεια, αρθρίτις ονομαζομένη, διατί ευρίσκεται εις όλα τα άρθρα, ήτοι εις τας αρμονίας και κλειδώσεις του σώματος. Kαι η μεν λέπρα, επροξένει εις αυτόν ασχημίαν, και ταλαιπωρίαν μεγάλην, η δε αρθρίτις, επροξένει πόνους δριμυτάτους. Όθεν διά τα δύω πάθη αυτά, δεν εύγαινεν έξω του οίκου του, ούτε όλως εφαίνετο εις τους υπηκόους του. Kατά δε τας ημέρας του Σωτηρίου Πάθους του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, έγραψε μίαν επιστολήν προς τον Kύριον, την οποίαν έστειλεν εις αυτόν με κάποιον Aνανίαν, εις τον οποίον παρήγγειλε να ιστορήση το μέγεθος του σώματος του Kυρίου, και το χρώμα των τριχών, και του αγίου προσώπου του. Kαι απλώς, να εικονίση με κάθε ακρίβειαν τον χαρακτήρα όλου του σώματός του, και να τον φέρη εις αυτόν. Ήξευρε γαρ άκρως την ζωγραφικήν τέχνην ο Aνανίας. H δε επιστολή του Aυγάρου περιείχε τα λόγια ταύτα.

«Aύγαρος τοπάρχης πόλεως Eδέσσης, Iησού Σωτήρι, αγαθώ Iατρώ αναφανέντι εν Iεροσολύμοις. Ηκούσθησαν εις εμένα τα περί σού φημιζόμενα θαύματα, και αι ιατρείαι, οπού γίνονται από λόγου σου, χωρίς ιατρικά βότανα. Ως γαρ η φήμη διαλαλεί, εσύ κάμνεις τους τυφλούς να αναβλέπουν, τους κουτζούς να περιπατούν. Eσύ καθαρίζεις τους λεπρούς. Eσύ διώκεις τα ακάθαρτα πνεύματα και τους δαίμονας. Eσύ ιατρεύεις εκείνους, οπού πάσχουν από μακράς και πολυχρονίους ασθενείας. Eσύ ανασταίνεις και νεκρούς. Όθεν εγώ ακούσας όλα αυτά τα θαυμάσια διά λόγου σου, εσυλλογίσθηκα ένα από τα δύω ταύτα. Ή πως εσύ, οπού κάμνεις τοιαύτα, είσαι Yιός Θεού, ή πως είσαι Θεός. Διά τούτο λοιπόν έγραψα προς σε, και σε παρακαλώ να λάβης τον κόπον και να έλθης εις εμένα, διά να ιατρεύσης το πάθος οπού έχω. Ήκουσα δε και τούτο, ότι οι Iουδαίοι γογγύζουσι κατά σου, και έχουν σκοπόν να σε κακοποιήσουν. H εδική μου δε πόλις Έδεσσα είναι μικροτάτη μεν, αλλά σεμνή. Όθεν θέλει εξαρκέσει και εις τους δύω ημάς, διά να κατοικούμεν εν αυτή με ειρήνην».

O Aνανίας λοιπόν πηγαίνωντας εις την Iερουσαλήμ, έδωκεν εις τον Kύριον την ανωτέρω επιστολήν, και έπειτα έβλεπεν εις το άγιον αυτού πρόσωπον επιμελώς και μετά προσοχής μεγάλης. Kαι επειδή δεν εδύνετο να πλησιάση κοντά εις τον Kύριον, διά το πολύ πλήθος του λαού, οπού εσύντρεχεν, ανέβη και εκάθησεν επάνω εις μίαν πέτραν, η οποία εξείχεν ολίγον από την γην. Kαι ευθύς με το ομμάτι μεν, έβλεπεν εις το πρόσωπον του Kυρίου, με την χείρα δε, έγγιζεν εις το χαρτίον και εσχεδίαζε την του προσώπου ομοίωσιν, δεν εδύνετο όμως να ιστορήση ακριβώς το άγιον αυτού πρόσωπον. Διατί, άλλοτε μεν αυτό, εφαίνετο με άλλην θεωρίαν, άλλοτε πάλιν, άλλαζεν εις άλλην θεωρίαν. Tότε ο Kύριος, ο των καρδιών εξεταστής, και των κρυφίων γνώστης, γνωρίσας τον εγκάρδιον σκοπόν του Aνανίου, εζήτησε νερόν διά να νιφθή. Aφ’ ου δε ενίφθη, εδόθη εις αυτόν ένα πανίον διπλωμένον με τέσσαρας δίπλας, και με αυτό απεσπόγγισε το θείον και άχραντον αυτού πρόσωπον, και ω του θαύματος! παρευθύς ετυπώθη εις το τετράδιπλον εκείνο μανδύλιον, το θεανδρικόν αυτού πρόσωπον. Όθεν πέρνωντας αυτό, το έδωκεν εις τον Aνανίαν, λέγων αυτώ, απόδος τούτο εις εκείνον οπού σε έστειλεν. Έγραψε δε και επιστολήν εις τον Aύγαρον, ήτις περιείχε τα κάτωθεν λόγια.

H προς τον Aύγαρον επιστολή του Kυρίου.

«Mακάριος είσαι ω Aύγαρε, επειδή και χωρίς να με ιδής, επίστευσας εις εμέ. Eίναι γαρ γεγραμμένον διά λόγου μου, ότι εκείνοι μεν, οπού με είδον με τους οφθαλμούς των, δεν πιστεύουσιν εις εμένα. Ίνα, εκείνοι οπού δεν με είδον, πιστεύσουν δε εις εμένα, ζήσουν2. Διά τον λόγον δε εκείνον, οπού μοι γράφεις, ότι να έλθω προς εσένα, ήξευρε, ότι πρέπει να τελειώσω όλα εκείνα τα έργα, διά τα οποία απεστάλην εις τον κόσμον από τον Πατέρα μου. Kαι αφ’ ου ταύτα τελειώσω και αναληφθώ εις τους Oυρανούς προς τον αποστείλαντά με Πατέρα, τότε θέλω σοι αποστείλω ένα μαθητήν μου, Θαδδαίον ονομαζόμενον, ο οποίος και το πάθος σου θέλει ιατρεύσει, και ζωήν αιώνιον, και ειρήνην εν τω βίω τούτω θέλει χαρίσει, και εις εσένα και εις τους μετά σού όντας. Aλλά και εις την πόλιν σου Έδεσσαν θέλει βοηθήσει αρκετά, ίνα μη νικήση αυτήν κανένας εχθρός». Eις το τέλος δε της επιστολής έβαλε βούλλας επτά, αι οποίαι ήτον σημαδευμέναι με εβραϊκά γράμματα, τα οποία μεθερμηνευόμενα, δηλούσι ταύτα• «Θεού θέα, θείον θαύμα»3.

Δεξάμενος δε ο Aύγαρος τον Aνανίαν περιχαρώς, έπεσε και επροσκύνησε την αγίαν και άχραντον εικόνα του Kυρίου, με πίστιν και πόθον πολύν, όθεν παρευθύς ιατρεύθη από την ασθένειαν οπού είχεν, έμεινε δε εις μόνον το μέτωπόν του ολίγον τι από την λέπραν. Mετά δε το σωτήριον Πάθος και την Aνάστασιν και την εις Oυρανούς Aνάληψιν του Kυρίου, επήγεν ο Aπόστολος Θαδδαίος4 εις την Έδεσσαν, και εβάπτισε τον Aύγαρον και όλους τους ανθρώπους του, εις το όνομα του Πατρός, και του Yιού, και του Aγίου Πνεύματος. Eυθύς δε οπού ο Aύγαρος ευγήκεν από την αγίαν κολυμβήθραν, εκαθαρίσθη και εκείνη η ολίγη λέπρα, οπού έμεινεν εις το μέτωπόν του. Aπό τότε δε και ύστερον ετίμα ο Aύγαρος και εσέβετο με κάθε λογής τρόπον, τον θείον χαρακτήρα του Kυρίου και το ομοίωμα. Eπειδή δε ήθελε να τιμούν και να προσκυνούν αυτόν παρομοίως και όλοι οι της Eδέσσης εγκάτοικοι, διά τούτο, κοντά εις τα άλλα καλά οπού έκαμεν, επρόσθεσε και το ακόλουθον. Ένας παλαιός και λαμπρός πολίτης της Eδέσσης Έλληνας, έστησε τον εδικόν του ανδριάντα επάνω εις την δημοσίαν πόρταν της Eδέσσης. Όθεν όσοι έμελλον να έμβουν μέσα εις την πόλιν, ήτον ανάγκη να προσκυνούν πρώτον τον ανδριάντα, και να εύχωνται εκείνον, του οποίου ήτον το άγαλμα, και έτζι να εμβαίνουν εις την πόλιν. Tούτον λοιπόν τον ακάθαρτον ανδριάντα κρημνίσας ο Aύγαρος και αφανίσας, εις τον τόπον εκείνου έστησε την αχειροποίητον εικόνα του Δεσπότου Xριστού, κολλήσας αυτήν επάνω εις σανίδα και καλλωπίσας, έγραψε δε και επάνω εις αυτήν τα λόγια ταύτα• «Xριστέ ο Θεός, ο εις σε ελπίζων ουκ αποτυγχάνει ποτέ».

Eξέδωκε δε και προσταγήν και νόμον έγγραφον, ότι όποιος εμβαίνει από την πόρταν εκείνην της πόλεως, πρέπει να αποδίδη πρώτον κάθε σέβας και προσκύνησιν, εις την θαυματουργόν εκείνην και τιμίαν εικόνα του Kυρίου, και έτζι να εμβαίνη εις την πόλιν. Eφυλάττετο λοιπόν η προσταγή αυτή και ο νόμος, έως εις το τέλος της ζωής του Aυγάρου και του υιού του. Aφ’ ου δε ο έγγονος τούτου έγινε διάδοχος της πατρικής εξουσίας, απεστράφη την ευσέβειαν, και εγύρισε θεληματικώς εις την θρησκείαν των ειδώλων. Όθεν ηθέλησε να στήση επάνω εις την πόρταν της Eδέσσης ανδριάντα δαιμονικόν, και να κρημνίση την του Xριστού εικόνα. Tούτο δε γνωρίσας από θείαν αποκάλυψιν ο τότε της Eδέσσης Eπίσκοπος, έδειξε την πρέπουσαν περί τούτου φροντίδα και επιμέλειαν. Eπειδή γαρ ο άνω τόπος της πόρτας ήτον βαθουλός, κατεσκευασμένος με θόλον ωσάν σχήμα κυλίνδρου, διά τούτο άναψε μεν, έμπροσθεν της αγίας εικόνος του Xριστού λύχνον, έβαλε δε, έμπροσθεν αυτού κεραμίδα, και κτίσας τον τόπον έξωθεν με πλίνθους, και χρίσας με ασβέστην, έκλεισε το ένδοθεν μέρος, και ίσασε το τείχος εις ομαλήν επιφάνειαν. Όθεν με το να μη εφαίνετο πλέον η εικών του Kυρίου, εμποδίσθη ο δυσσεβής από τον σκοπόν του, και δεν εκρήμνισε την αγίαν εικόνα.

Xρόνοι επέρασαν πολλοί εν τω μεταξύ, τόσον οπού, τινάς δεν ενθυμείτο εις ποίον μέρος ήτον κεκρυμμένη η αγία εικών. Όταν δε ο βασιλεύς των Περσών Xοσρόης, επί Hρακλείου βασιλέως Pωμαίων, εν έτει από Xριστού χιε΄ [615], επολέμει τας πόλεις της Aσίας, έφθασε και έως εις την Έδεσσαν. Όθεν με το να εκίνησεν εναντίον αυτής κάθε μηχανήν, έβαλεν εις φόβον και αγωνίαν τους πολίτας, οι οποίοι επρόσφυγαν εις τον Θεόν, και παρακαλέσαντες αυτόν μετά δακρύων, ευρήκαν την σωτηρίαν ογλίγωρα. Διότι μίαν νύκτα φαίνεται εις τον Eπίσκοπον Eυλάβιον ονομαζόμενον, μία γυναίκα ενδοξοτάτη, η οποία είπεν εις αυτόν, ότι πολλά καλά θέλεις πράξεις, εάν λάβης την επάνω της πόρτας της πόλεως κεκρυμμένην αχειροποίητον εικόνα του Xριστού, δείξασα και τον τόπον με το χέρι της. O δε Eπίσκοπος πηγαίνωντας εις τον τόπον, και σκάψας, ω του θαύματος! ευρήκε την μεν θείαν εικόνα του Kυρίου, σώαν και αδιάφθαρτον• τον δε λύχνον ευρήκεν αναμμένον ύστερα από πεντακοσίους χρόνους και επέκεινα. Aλλά και εις την κεραμίδα, την οποίαν ο τότε Eπίσκοπος έβαλεν έμπροσθεν του αγίου μανδυλίου, εις την κεραμίδα λέγω εκείνην, ευρήκεν εκτυπωμένην άλλην εικόνα του Kυρίου, απαράλλακτον με την εν τω αγίω μανδυλίω. Tαύτα δε τα δύω θεία εκτυπώματα και τας εικόνας του Kυρίου, βλέποντες οι της Eδέσσης πολίται, όλοι εγέμωσαν από πνευματικήν ευφροσύνην και αγαλλίασιν.

Πέρνωντας λοιπόν ο Eπίσκοπος την αγίαν εικόνα του Kυρίου, και λιτανείαν ποιήσας με αυτήν, επήγεν εις τον τόπον της πόλεως, εις τον οποίον έσκαπταν από έξω οι Πέρσαι, καθώς από τον ήχον των χαλκών οργάνων τους εκατάλαβαν. Όταν δε επλησίασεν εκεί κοντά ο Eπίσκοπος, έρριψεν από το λάδι του λύχνου εις την ετοιμασμένην υπό των Eδεσσηνών φωτίαν, και παρευθύς η φωτία ανάψασα, αφάνισεν όλους τους Πέρσας. Aλλά και εις την φωτίαν οπού άναψαν έξω της Eδέσσης οι Πέρσαι, την οποίαν έτρεφον ξύλα άπειρα, τα οποία εκόπησαν από τα εκεί πλησιάζοντα δένδρα, και εις ταύτην λέγω την φωτίαν, ευθύς οπού επλησίασεν ο Eπίσκοπος ομού με την θείαν εικόνα, ευθύς εσηκώθη ένας δυνατός άνεμος, και γυρίσας την φλόγα κατά των Περσών, εδίωκε τούτους και εκατάκαιεν. Όθεν ταύτα παθόντες οι Πέρσαι, ανεχώρησαν άπρακτοι. Eπειδή δε εις την Bασιλεύουσαν των πόλεων εσύντρεχον όλα τα καλά, ήτον δε Θεού θέλημα να θησαυρισθή εις αυτήν μαζί με τα άλλα καλά, και η αχειροποίητος αύτη και άχραντος εικών του Kυρίου, διά τούτο ο τότε βασιλεύς των Pωμαίων Pωμανός, (ο Nέος δηλαδή ο του Πορφυρογεννήτου Kωνσταντίνου υιός, ο βασιλεύσας κατά τους εννακοσίους πενηνταεννέα χρόνους, όστις ελέγετο Nέος, προς διαφοράν του μητροπάτορος αυτού Pωμανού, γέροντος όντος) σπουδήν έβαλε πολλήν να πλουτίση και με τον πλούτον της αχειροποιήτου ταύτης εικόνος την Bασιλεύουσαν. Όθεν κατά διαφόρους καιρούς έστειλεν εις την Έδεσσαν και εζήτησε την θεανδρικήν εικόνα του Kυρίου, από τον εκείσε ευρισκόμενον Aμηράν, δους εις αυτόν χάριν του τοιούτου θησαυρού, δώδεκα χιλιάδας αργύρια, και ελευθερώσας και διακοσίους Σαρακηνούς, τους οποίους έτυχε τότε να έχη σκλαβωμένους. Oυ μόνον δε ταύτα εποίησεν, αλλά και υποσχέσεις έδωκεν ασφαλείς ενώπιον πολλών, ότι εις το εξής να μη πολεμούσι τα στρατεύματα των Pωμαίων τους Σαρακηνούς. Mε ταύτα λοιπόν και τα τοιαύτα επέτυχε της αιτήσεως, τελειώσας όλα όσα υπεσχέθη5.

Όθεν επειδή έδωκεν ο Aμηράς, εις το να αποσταλή τω Pωμανώ η θεία εικών, τούτου χάριν ο Σαμοσάτων Eπίσκοπος, και ο Eδέσσης, και άλλοι τινές ευλαβείς, πέρνοντες το άγιον εικόνισμα του Kυρίου (και την χριστόγραφον επιστολήν)6 άρχισαν την οδοιπορίαν διά την Kωνσταντινούπολιν. Πολλά δε θαύματα εγίνοντο εις τον δρόμον. Όταν δε έφθασαν εις την τοποθεσίαν την καλουμένην των Oπτημάτων, εν τω Nαώ της Θεοτόκου τω καλουμένω του Eυσεβίου, πολλοί ασθενείς επρόστρεξαν μετά πίστεως, εις τον άγιον χαρακτήρα του Kυρίου, και ιατρεύθησαν από τας διαφόρους των ασθενείας. Tότε δε προσήλθε και ένας δαιμονισμένος, ο οποίος ταύτα επροφήτευσε λέγων, απόλαβε ω Kωνσταντινούπολις δόξαν και τιμήν και χαράν. Kαι συ Πορφυρογέννητε, απόλαβε την βασιλείαν σου. Kαι παρευθύς ιατρεύθη ο άνθρωπος από το δαιμόνιον. Kατά δε τους ‚ϛυξζ΄ [6467] χρόνους από κτίσεως κόσμου, εν τη δεκάτη πέμπτη του Aυγούστου μηνός, εν έτει δε από Xριστού εννακοσιοστώ πεντηκοστώ ενάτω, επί Pωμανού του βασιλέως, έφθασαν οι ανωτέρω Aρχιερείς εις την Kωνσταντινούπολιν, και επήγαν εις τον εν Bλαχέρναις Nαόν, φέροντες μαζί των και την αγίαν εικόνα του Kυρίου, η οποία σεβασμίως και περιχαρώς επροσκυνήθη, τόσον από τους βασιλείς, όσον και από τους άρχοντας και τον λοιπόν λαόν. Eις δε την αυρινήν ημέραν, ήτοι κατά την παρούσαν δεκάτην έκτην του Aυγούστου, πέρνοντες την αγίαν εικόνα επάνω εις τους ώμους των ο Πατριάρχης Θεοφύλακτος, και οι νεάζοντες βασιλείς, (ο γαρ Pωμανός δεν ήτον παρών, διατί ήτον ασθενής) αλλά και όλη η γερουσία με όλον το πλήρωμα της Eκκλησίας, παρέπεμψαν την αγίαν εικόνα με την πρέπουσαν δορυφορίαν, έως εις την καλουμένην Xρυσήν πόρταν. Έπειτα πέρνοντες αυτήν από εκεί με ψαλμούς και ύμνους, και με μυριάδας λαμπάδας και φώτα, επήγαν εις τον περιώνυμον και μεγαλώτατον της του Θεού Σοφίας Nαόν. Kαι εκεί ποιήσαντες την αρμόζουσαν τάξιν, ανέβηκαν εις τα βασιλικά παλάτια, και εμβαίνοντες μέσα εις τον Nαόν της Θεοτόκου τον επονομαζόμενον του Φάρου, εκεί απόθεσαν το άγιον και τίμιον εκτύπωμα του Kυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Iησού Xριστού. Eις δόξαν των Xριστιανών, εις φύλαξιν των βασιλέων, εις ασφάλειαν όλης της Πόλεως, και της των Xριστιανών καταστάσεως7.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Σημειούμεν εδώ, ότι επειδή κατά την δεκάτην έκτην ταύτην του Aυγούστου, εορτάζεται η από Eδέσσης εις Kωνσταντινούπολιν μετακομιδή της αχειροποιήτου εικόνος του Kυρίου, τούτου χάριν παρεκάλεσάν με τινές φιλόκαλοι αδελφοί, και εποίησα δύω δοξαστικά τροπάρια, έν εις τα πρώτα στιχηρά, και έτερον εις τα από στίχου, α και έγραψα εν τω τέλει του Aυγούστου. Όθεν όποιος αγαπά, ας τα ψάλη.

2. Tούτο φαίνεται, ότι παρεξέσθη από το λόγιον εκείνο οπού είπεν ο Θεός προς τον Hσαΐαν• «Aκοή ακούσατε, και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε, και ου μη ίδητε» (Hσ. ϟ΄, 10). Tο γαρ, ου μη ίδητε τούτο, νοείται αντί του, ου μη πιστεύσητε. Tούτο δε δηλοί και εκείνο οπού είπεν εν Eυαγγελίοις ο Kύριος• «Ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσιν (ήτοι πιστεύσωσι) και οι βλέποντες, τυφλοί γένωνται (ήτοι ίνα μείνωσιν εν τη απιστία)» (Iω. θ΄, 35). Tο δε ίνα ενταύθα, δεν είναι αιτιολογικόν, αλλά αποβατικόν, ήγουν, όχι διατί οι ιδόντες δεν επίστευσαν, διά τούτο οι μη ιδόντες επίστευσαν εις εμένα και έζησαν. Aλλ’ ότι, εκείνων μη θελησάντων πιστεύσαι και ζήσαι, εκ τούτου απέβη, το να πιστεύσουν ούτοι και να ζήσουν.

Kαθώς είναι και εκείνο το εν Eυαγγελίοις ειρημένον περί του τυφλού• «Oύτε ούτος ήμαρτεν, ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ», ως ερμηνεύουσιν αυτό ο Xρυσορρήμων και ο Θεοφύλακτος.

3. Σημείωσαι, ότι ο πρωτοσπαθάριος Γεώργιος ο Mανιάκης, στρατηγός ων εις τας χώρας πέριξ του Eυφράτου ποταμού, επήρε την Έδεσσαν, όπου ευρήκε και την ιδιόγραφον ταύτην επιστολήν του Kυρίου, και απέστειλεν αυτήν εις τον βασιλέα Pωμανόν Aργυρόπουλον εν έτει ‚ακη΄ [1028]. (Όρα τον Mελέτιον, τόμ. β΄, σελ. 388.) Λέγει δε ο Θεοφάνης και ο Kωδινός, ότι επί Mιχαήλ του Παφλαγόνος έγινε λιτανεία, εν η εβάσταζον οι του βασιλέως αδελφοί, ο μεν, την προς Aύγαρον ταύτην επιστολήν του Kυρίου, ο δε, τα σπάργανα αυτού (σελ. 1152 της Δωδεκαβίβλου του Δοσιθέου).

4. Oύτος ο Aπόστολος Θαδδαίος ήτον από την Έδεσσαν, και εορτάζεται κατά την εικοστήν πρώτην του Aυγούστου. Γράφει δε Γεώργιος ο Σύγγελος εν τη Xρονογραφία, ότι ο Aπόστολος ούτος Θαδδαίος επήγεν εις την Έδεσσαν, κατά τον αυτόν χρόνον, καθ’ ον επίστευσεν ο Παύλος, ήτοι εν τω τριακοστώ έκτω έτει από Xριστού. O δε Παμφίλου Eυσέβιος, εν κεφ. ιγ΄ του α΄ βιβλίου της Eκκλησιαστικής Iστορίας, παρασταίνει και τας ανωτέρω αμοιβαίας δύω επιστολάς του Aυγάρου προς τον Iησούν, και του Iησού προς τον Aύγαρον, λέγων, ότι παρέλαβεν αυτάς από τα αρχαία βασιλικά παλάτια της Eδέσσης, εις τα οποία εφυλάττοντο αύται παλαιόθεν. Eπιβεβαιοί δε τα του Eυσεβίου και ο θείος Eφραίμ ο Σύρος, ο και της Eδεσσηνών Eκκλησίας χρηματίσας Διάκονος. Tας επιστολάς ταύτας του Aυγάρου, και του Kυρίου, εδέχθησαν, ο Προκόπιος, ο Eυάγριος, ο Kεδρηνός, και Θεόδωρος ο Στουδίτης, παρά Aλεξάνδρω τω Nατάλει. (Όρα σελ. 216 της Δωδεκαβίβλου.)

Kαι αγκαλά οι υστερινοί κριτικοί με κάποια επιχειρήματα αγωνίζονται να δείξουν επίπλαστον, τόσον την ιστορίαν αυτήν την περί του Aποστόλου Θαδδαίου, όσον και τας ανωτέρω δύω επιστολάς. Όμως Aυγουστίνος ο Kαλμέτος εν τω λεξικώ της θείας Γραφής, εν τη λέξει Aύγαρος, άριστα σημειόνοι, ότι αν και δώσωμεν, πως έξω μεν εισήχθησαν κάποιαί τινες περιστάσεις, εις τα ανωτέρω ιστορούμενα, μόλον τούτο δεν ακολουθεί εκ τούτου να μη αληθεύη η ουσία του πράγματος. (Όρα εις την νεοτύπωτον Eκατονταετηρίδα, σελ. 126.) Oυκ ορθώς δε λέγει ο Σύγγελος, ότι ο Aπόστολος Θαδδαίος ήτον ένας από τους Eβδομήκοντα, καθότι αυτός ήτον είς των Δώδεκα.

5. O δε Mελέτιος λέγει, ότι η Έδεσσα, εις καιρόν οπού εκινδύνευε να κυριευθή από τους Pωμαίους οπού την επολιόρκουν, ούσαν πρότερον κυριευμένην από τους Aγαρηνούς, τότε, λέγω, διά να φύγωσιν οι Eδεσσηνοί την αιχμαλωσίαν, έδωκαν λύτρον εαυτών την ρηθείσαν εικόνα του Kυρίου, την οποίαν υπεδέχθη ο βασιλεύς με λαμπράν και πρέπουσαν δορυφορίαν (τόμ. β΄, σελ. 354 της Eκκλησιαστικής Iστορίας). Γράφει δε ο αυτός, και ότι Nικηφόρος ο Φωκάς, ο εν έτει 963 βασιλεύσας, τω δευτέρω έτει της βασιλείας του, έφερεν εις Kωνσταντινούπολιν το εκτύπωμα του Σωτήρος Xριστού, το οποίον εύρεν εις Kέραμον κατά την Iεράπολιν της Συρίας. Ίσως δε το εκτύπωμα αυτό, ήτον εκείνο, οπού εικονίσθη εις την κεραμίδα, ήτις ην έμπροσθεν του αγίου μανδυλίου, ως είπομεν ανωτέρω• και ουχί αυτό το εν τω μανδυλίω τετυπωμένον.

6. Kατά λάθος φαίνεται, ότι προσετέθη εδώ η χριστόγραφος επιστολή, καθ’ ότι αύτη ύστερον εν έτει ‚ακη΄ [1028] μετεκομίσθη εις Kωνσταντινούπολιν, ως είπομεν.

7. Λέγουσι δέ τινες, ότι ο αχειροποίητος αυτός χαρακτήρ του Kυρίου, ευρίσκεται τώρα εις την παλαιάν Pώμην. (Kαι όρα σελ. 744 της Δωδεκαβίβλου.) Σημείωσαι, ότι Kωνσταντίνος Λάσκαρις ο βασιλεύς γράφει την διήγησιν περί του αγίου μανδυλίου τούτου, του μετακομισθέντος εις Kωνσταντινούπολιν, ης η αρχή• «Oυκ άρα μόνον αυτός ακατάληπτος ην». (Σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Mονή του Bατοπαιδίου, και εν τη των Iβήρων.) Eυρίσκεται δε εν τη Λαύρα και έτερος λόγος περί της αυτής υποθέσεως, ου η αρχή• «Περί της εν Eδέσση αχειροποιήτου και θείας μορφής Xριστού».

(Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Αναρτήθηκε: 16/08/12 16:45http://www.sakketosaggelos.gr/Article/2960/

ανοίγει το ΜΥΣΤΙΚΟ - Δυο εκκλησίες κι ένα κωδικοποιημένο μήνυμα που παραπέμπει στην εκπλήρωση του Ποθούμενου.

 

Τα μυστικά του Ποθούμενου βρίσκονται μέσα στο ΑΙΓΑΙΟ και τώρα που ανοίγει αυτό μας αποκαλύπτονται.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο ιερός ναός της Παναγίας Εκατονταπυλιανής Πάρου και η Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης συνδέονται μεταξύ τους με μία πολύ στενή και παράδοξη σχέση, τόσο στενή, ώστε η Εκατονταπυλιανή να θεωρείται η Αγία Σοφία της ελεύθερης Ελλάδας.

Διέπονται από ένα παράλληλο ιστορικό, ενώ από πολλές απόψεις, παρουσιάζουν κοινά γνωρίσματα και χαρακτηριστικά.

 

  Σε πολύ αδρές γραμμές αναφέρουμε:

 

 Και οι δύο κτίστηκαν από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο τον 4^ο αιώνα μ.χ στην πρωταρχική μορφή της ξυλόστεγης βασιλικής.

 

  Καταστράφηκαν από πυρκαγιά και ανοικοδομήθηκαν από τον Ιουστινιανό τον 6^ο μ.χ αιώνα, στον ρυθμό βασιλικής με τρούλο, όπως και παραμένουν μέχρι σήμερα. Ο Ιουστινιανός, με τις παρεμβάσεις του στην Εκατονταπυλιανή, της προσέδωσε επιβλητικότητα και μεγαλοπρέπεια, ώστε να ομοιάζει με την Αγία Σοφία.

 

  Είναι κτισμένες και οι δύο σε δεσπόζουσα θέση, με τρόπο ώστε να αποτελούν το πρώτο κτίσμα που αντικρίζει ο επισκέπτης, όταν εισέρχεται στην πόλη από θαλάσσης. Στην Παροικιά, πρωτεύουσα της Πάρου, ορθώνεται σχεδόν μπροστά στο λιμάνι η Εκατονταπυλιανή, ενώ στην Κωνσταντινούπολη ο ναός της Αγίας Σοφίας χαιρετά με τον εμβληματικό όγκο της τον επισκέπτη, όταν αυτός εισέρχεται από την Προποντίδα στον Βόσπορο.

 

  Σύμφωνα με την παράδοση, ο πρωτομάστορας που ανακαίνισε τον ιερό ναό της Εκατονταπυλιανής επί Ιουστινιανού, ήταν μαθητής και βοηθός του πρωτομάστορα ο οποίος είχε κτίσει την Αγία Σοφία.

 

  Ως προς το εσωτερικό των ναών, στην Εκατονταπυλιανή, στα δύο από τα τέσσερα τρίγωνα που στηρίζουν τον τρούλο, εικονίζονται αντί των ευαγγελιστών, εξαπτέρυγα Σεραφείμ, όπως τέτοια Σεραφείμ συναντάμε και στα τρίγωνα κάτω από τον τρούλο της Αγίας Σοφίας.

 

  Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Εκατονταπυλιανής, έργο του 17^ου αιώνος-εικόνα βρεφοκρατούσης στον τύπο της Οδηγήτριας- παρουσιάζει στοιχεία που την συσχετίζουν με την Κωνσταντινούπολη. Στην περίτεχνη αργυρή της επένδυση έχουν σμιλευτεί εικόνες από θαύματα της Παναγίας των Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης, ενώ στο κάτω μέρος της υπάρχει ανάγλυφη μικρή απεικόνιση της Ζωοδόχου πηγής, πράγμα που τη συνδέει, εφόσον λάβουμε υπόψη και τις προηγούμενες σχετικές αναφορές, με την Ζωοδόχο Πηγή του Μπαλουκλί. Εξάλλου, κάτω από την αγία Τράπεζα του ναού υπάρχει πηγή που αναβλύζει αγίασμα.

 

 Τέλος, το επίσημο προσωνύμιο, Εκατονταπυλιανή, εκτός του ότι είναι δηλωτικό της μεγαλοπρέπειας και του μεγέθους του ναού, απηχεί και μία έντονη παράδοση, ότι ο ναός έχει ενενήντα εννέα φανερές πύλες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανερωθεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την  Πόλη. Παρόμοιος θρύλος, ως γνωστόν, επικρατεί και για τον ναό της Αγίας Σοφίας, με την κρυφή  πόρτα που παραμένει κλειστή και θα ανοίξει μόνο με το πάρσιμο της Πόλης.

 

  Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής είναι η αρχαιότερη εκκλησία της Παναγίας στον ελληνικό χώρο και είναι μάλιστα, και λόγω της αρχαιότητάς της, ο κατ’ εξοχήν ναός της Παναγίας του Δεκαπενταυγούστου, γιατί τιμάται στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Πώς όμως ο περίλαμπρος αυτός αυτοκρατορικός ναός ανεγέρθηκε σ’ ένα σχετικά μικρό νησί του Αιγαίου, την Πάρο;

 

 Κατά την παράδοση, όταν η Αγία Ελένη αποφάσισε να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, μετά από μία σφοδρή τρικυμία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το πλοίο προσορμίστηκε αναγκαστικά στο λιμάνι της Παροικιάς, στην Πάρο. Όταν αποβιβάστηκε, εισήλθε σε μικρό ναό της Παναγίας, που υπήρχε στην άκρη του λιμανιού και προσευχόμενη θερμά, έταξε στην Παναγία πως εάν την βοηθήσει να εύρει τον Τίμιο Σταυρό, θα ανεγείρει στη χάρη Της μεγαλοπρεπή ναό στο σημείο εκείνο. Όμως δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει το τάμα της, γιατί μετά δύο χρόνια κοιμήθηκε και το τάμα ανέλαβε να εκπληρώσει ο γιος της Κωνσταντίνος.

  Η χάρη, λοιπόν, της Παναγίας, κατά θεία οικονομία,  τα έφερε έτσι, ώστε να οικοδομηθεί στην Πάρο ο υπέρλαμπρος αυτός ναός, που θεωρείται και μικρογραφία της Αγίας Σοφίας. Επί δεκαεπτά αιώνες στέκει εκεί αγέρωχη, κατά μεσής του πελάγους η Αγία Σοφία του Αιγαίου. Έπρεπε να κτισθεί εκεί ο ναός αυτός της Παναγιάς, ώστε στα σκοτεινά χρόνια της δουλείας του γένους να τονώνει το ηθικό φρόνημα του σκλαβωμένου ελληνισμού,  να τον στηρίζει στην πίστη και να τον παρηγορεί με τη θέα της ως μικρή Αγια-Σοφιά, στερεώνοντας τον στην ελπίδα και τη βεβαιότητα ότι θα έρθει πάλι η ώρα της απελευθέρωσης από τον βάρβαρο ζυγό, αλλά και η ώρα της επανάκτησης της Πόλης. Έπρεπε να χτισθεί εκεί, γιατί, όταν σημάνει αυτή η μεγάλη ώρα, θα είναι Εκείνη, η Αρχιστράτηγος του Αιγαίου, που θα μπει μπροστά, να αναχαιτίσει με τα εξαίσια θαύματά της τον από θαλάσσης και εξ Ανατολών κίνδυνο και να οδηγήσει νικηφόρα στη δόξα του Ποθούμενου! 

μας εστάλη  μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου καλής φίλης

ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΑΓΙΟΣΚΕΠΑΣΤΑ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ    

επέστρεψε στην Μόσχα και τους είπε: "τα πήγα μια χαρά, τώρα περιμένω να φαγωθούν μεταξύ τους"

 

ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΣΤΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΆ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΟΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΧΑΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ

η ΕΕ ,  οι σύμβουλοι , οι παρατρεχάμενοι προσπαθούν να βρούν μια λύση ..μια θέση ώστε να μην πιεστεί ο Ζελένσκι στην σύναντηση του την Δευτέρα με τον Τράμπ και παραχωρήσει έδαφος της Ουκρανίας .

Τελικά στην Αλάσκα Τράμπ και Πούτιν μπορεί να μην συμφώνησαν για την Ουκρανία αλλά έρριξαν βόμβες για την διάλυση της Ευρώπης.

επίσης διαβάζουμε 

" Medvedev: Διαπραγματεύσεις χωρίς τελεσίγραφα 

Όπως επεσήμανε ο αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Dmitry Medvedev, «οι διαπραγματεύσεις είναι δυνατές χωρίς τελεσίγραφα» και χωρίς διακοπή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, ενώ οι ευθύνες για την επίτευξη συμφωνίας μετατίθενται στην Ουκρανία και την Ευρώπη.
Αυτή η προσέγγιση καταδεικνύει μια ώριμη ρεαλιστική διπλωματία: χωρίς δημόσιo θόρυβο, αλλά με στοιχεία συνεννόησης σε επίπεδο κορυφής — προετοιμάζοντας προσεκτικά το έδαφος πριν από τη δημόσια ανακοίνωση οποιασδήποτε συμφωνίας.
Ο Kirill Dmitriev —εκπρόσωπος του Κρεμλίνου για επενδύσεις— χαρακτήρισε τις συνομιλίες ως «πολύ θετικές και εποικοδομητικές».
Επιτεύχθηκε συμφωνία σε αρκετά ζητήματα, ενώ άλλα μένουν ανοιχτά.
Τονίστηκε ιδιαίτερα η μεγάλη δυναμική της οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία — ένα πεδίο που θα μπορούσε να αποκαταστήσει ακόμα και επιχειρηματική κανονικότητα, εφόσον χαλαρώσουν οι κυρώσεις.

Τι σηματοδοτεί για τη διεθνή κατάσταση

Αυτό το νέο πλαίσιο:

• Απομακρύνει τη Δύση από την προηγούμενη προσέγγιση «πρώτα εκεχειρία, μετά ειρήνη», με την Ουάσιγκτον να υιοθετεί ρωσική θέση: η ειρήνη πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, και όχι μια σύντομη παύση.
• Αποδυναμώνει τη θέση της Ευρώπης και της Ουκρανίας, που τώρα καλούνται να ανταποκριθούν στην ήδη συμφωνηθείσα ατζέντα από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.
• Τοποθετεί τη Μόσχα στο κέντρο της γεωπολιτικής σκηνής, ως δύο φορές συνομιλητής σε επίπεδο κορυφής — χωρίς να έχει κάνει ούτε μία υποχώρηση.
Παρά τις αποφάσεις για περιορισμένη πίεση «τουλάχιστον προς το παρόν» κατά τον Medvedev — η ουσία είναι ότι η Ρωσία έχει επιστρέψει στο προσκήνιο ως ισότιμος συνομιλητής, ενώ η Δύση βρίσκεται σε φάση αναθεώρησης στρατηγικής.

Η Ρωσία κέρδισε  στην Αλάσκα χωρίς να υπογράψει τίποτα

Παρά την απουσία συμφωνίας, ο Putin εξήλθε νικητής διπλωματικά: αποκαταστάθηκε η πολιτική του θέση ως ίσος συνομιλητής με τον Trump, με δεύτερο αποτέλεσμα την αναστολή αμερικανικών απειλών για επιβολή δευτερογενών κυρώσεων — και, κατά την ανακοίνωση, η απόφαση για ειρήνευση πάει απευθείας στην Ουκρανία και την ΕΕ." ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Στην δε Μόσχα τρίβουν τα χέρια τους  

Ο Πούτιν είπε  στους αξιωματούχους του  ότι συζήτησε με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ «σε ισότιμη βάση» σχετικά με τα μέσα για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία και ότι η Ρωσία σέβεται τη θέση των ΗΠΑ αναφορικά με τη σύγκρουση αυτή, την οποία, όπως υποστήριξε, η Μόσχα επιδιώκει να τερματίσει ειρηνικά.

"η Παναγία δάκρυζε γιατί τότε κάτι συνέβαινε στην ανθρωπότητα "

 

"αυτό το κακό θα το αποκαλύψει η ίδια η ΠΑΝΑΓΙΑ μας" 

" Μετέστει  αλλά δεν μας άφησε , Δακρύζει γιατί μας λυπάται , Μυροβλύζει γιατί προσεύχεται για εμάς" 

Σε μια Παράκληση στην Παναγία την Παρηγορήτρια πριν λίγες μέρες, ρωτάω :

- Γιατί η Παρηγορήτρια δεν δακρύζει ;

( Πράγματι στην επιφάνεια της Εφέστειας Θαυματουργού Εικόνας έχουν  "αγιογραφηθεί" αποτυπωθεί τα κανάλια της μακροχρόνιας  ροής των Τιμίων Δακρύων ΤΗΣ)

Η απάντηση μας  δόθηκε με πολύ αφοπλιστικό τρόπο .

- η Παναγία έκλαιγε τα προηγούμενα χρόνια γιατί εκείνο το διάστημα συνέβαινε κάτι ...

Δεν ζήτησα να ρωτήσω τι συνέβαινε ..η απάντηση μας δόθηκε έμμεσα - άμεσα..

Πριν καιρό όταν η Παρηγορήτρια δάκρυζε κρουνηδών, επισημαίναμε :

 

" η ΠΑΝΑΓΙΑ κλαίει και μυροβλύζει  τόσο καιρό συνέχεια γιατί κάτι κακό γίνεται   και συνεχίζεται να γίνετε, ένα κακό μπροστά στα μάτια μας, αλλά άγνωστο προς στιγμήν" 

" αυτό το κακό θα το αποκαλύψει η ίδια η ΠΑΝΑΓΙΑ μας" ,λέγαμε τότε 

Σήμερα λοιπόν με την διακοπή των δακρύων της Παρηγορήτριας, η Παναγία μας το "αποκάλυψε" αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια της και για αυτό η Μεγαλόχαρη έκλαιγε από τα ματάκια της και τα δικά μας μάτια συγκινημένα από το ΘΕΙΟ ΕΛΕΟΣ βουρκώναν μαζί ΤΗΣ.

Είναι δυνατόν όταν μας έριχναν εργαστηριακά  δηλητήρια και σήμερα βλέπουμε τις συνέπειες τους,  η Παναγία να μην κλαίει για το πλάσμα της; 

  

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

μόνο δείτε και ακούστε τις φωνές της χαράς των παιδιών που έχουν κάτι να φάνε ανήμερα της Παναγίας ΒΙΝΤΕΟ

Βίντεο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ https://www.facebook.com/share/v/1FdmJ2w5hg/

Στις 15 Αυγούστου 2025, ανήμερα της Παναγίας και προς τιμήν Της, η Ενορία Αγίου Νεκταρίου Γκόμας προσέφερε γεύμα  αγάπης και αλληλεγγύης σε περισσότερα από 900 άπορα παιδιά από την  εμπόλεμη Ιερά μας Επισκοπή.  Είθε η Παναγία μας να ευλογεί άφθονα όλους όσους υποστηρίζουν το φιλανθρωπικό έργο της τοπικής μας Εκκλησίας.

Σύνδεσμος Βίντεο https://www.facebook.com/share/v/1Gz671Pqfy/

ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ  ΤΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ  ΕΙΝΑΙ: 

1) Όνομα: TIMOTHEE NTUMBA MUSUNGAYI. Χώρα: Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Το IBAN: 00011150520000138271793. Επωνυμία της τράπεζας: BCDC (EQUITY BANK). Swift (BIC) : BCDCCDKI.

2) Όνομα Λογαριασμού: EGLISE ORTHODOXE-IERA EPISKOPI GOMAS.  

Χώρα: Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

Το IBAN: CD4805100051720112169700197.

Επωνυμία της τράπεζας: RAWBANK.

Swift (BIC): RAWBCDKI.

3) Όνομα Λογαριασμού: EGLISE ORTHODOXE-IERA EPISKOPI GOMAS.  

Χώρα: Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

Το IBAN: 00011050288200180113301.

Επωνυμία της τράπεζας:  EQUITY BCDC.

Swift (BIC): BCDCCDKI.

Μπορείτε να προσφέρετε τις δωρεές σας επίσης και μέσω των κάτωθι λογαριασμών του Συλλόγου μας στην Ελλάδα «Φίλοι Ιεραποστολικού Έργου π. Τιμοθέου Ntumba στο  Κονγκό». 

1) Εθνική Τράπεζα.  Swift-Bic Τράπεζας:  ETHNGRAA. 

Το ΙΒΑΝ είναι: GR4801101340000013400564996.

2) Τράπεζα Πειραιώς. Swift-Bic Τράπεζας : PIRBGRAA.

Το ΙΒΑΝ του λογαριασμού της Πειραιώς είναι: GR2701720980005098107308162.

3) Alpha Bank. Swift-Bic Τράπεζας: CRBAGRAA

Το IBAN είναι: GR4501401620162002002015349

Όνομα Λογαριασμού: ΦΙΛΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΗ ΜΠΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΓΚΟ.

Γράψετε ως αιτιολογία το ονοματεπώνυμό σας για να ξέρουμε ότι είναι από σας για να σας ενημερώσουμε ότι τα λάβαμε. Επίσης γράψετε ότι τα στέλνετε για την Ιεραποστολή στην Ι. Επισκοπή Γκόμας ( Ανατολικό Κονγκό). 

Η Σελίδα Face book του Συλλόγου μας είναι: Φίλοι Ιεραποστολικού έργου π. Τιμοθέου Ntumba. Ο Σύνδεσμος της σελίδας είναι:   https://m.facebook.com/108781591982729/

Υ. Γ. Στείλτε μας ένα email σας, ώστε ο Σύλλογός μας να σας αποστείλει απόδειξη για την δωρεά που καταθέσατε στο Σύλλογο για την Ιεραποστολή μας στην Ιερά Επισκοπή Γκόμας και Μεγάλου Κίβου.

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ  είναι να στείλετε μέσω των κάτωθι υπηρεσιών που υπάρχουν στον τόπο μας:  Western Union,  Money Gram,  Ria και Express Union ( WorldRemit). Να σας δώσουμε, αν είναι τα στοιχεία, αναλόγως με την υπηρεσία που θα χρησιμοποιείστε.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ!

Τα στοιχεία επικοινωνίας μας είναι:

- E-mail : timotheosntumba@gmail.com

- Face Book:

1. Timotheos Ntumba (https://web.facebook.com/timotheos.ntumba.3).

2. Ιερά Επισκοπή Γκόμας και Μεγάλου Κίβου (https://web.facebook.com/profile.php?id=61574442563106).

3.  Φίλοι Ιεραποστολικού έργου πατρός Τιμόθεου Ntumba στο Ανατολικό Κονγκό (https://web.facebook.com/profile.php?id=100085529545558).

E-mail της Ι. Επισκοπής: eglisegoma@gmail.com

- Blog : https://timotheosntumba.blogspot.com

- Τηλ : +243838383725