Και δεν εννοούσε ένα τοπικό μυστήριο, αλλά ένα παγκόσμιο μυστήριο της ανομίας

 

Φωνάζει ο ΘΕΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ "ξυπνήστε τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας"

Και δεν εννοούσε ένα τοπικό μυστήριο, αλλά ένα παγκόσμιο μυστήριο της ανομίας και συνεχίζει να φωνάζει και να μας λέει σε όλες τις επιστολές του " δεθείτε με τον ΧΡΙΣΤΟ, όπως δέθηκε ο Οδυσσέας στο κατάρτι του πλοίου του για να αποφύγει τις σειρήνες των πειρασμών.

Β Θεσ. 2,6 καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ·

Β Θεσ. 2,6 Και γνωρίζετε τώρα, ποίον είναι εκείνο, το οποίον συγκρατεί και εμποδίζει τον άνομον να αποκαλυφθή ενωρίτερα, δια να φανερωθή αυτός στον καιρόν, που του έχει καθορισθή από τον Θεόν.

Β Θεσ. 2,7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·

Β Θεσ. 2,7 Διότι τώρα η δράσις και το έργον της ανομίας ενεργείται και επεκτείνεται κατά τρόπον ακόμη μυστικόν, ώστε να μη είναι εξ ολοκλήρου φανερόν. Και τούτο διότι υπάρχει κάποιος, που εμποδίζει τον άνομον να εκδηλωθή με όλην αυτού την θρασύτητα και αναισχυντίαν. Και έτσι η πλήρης εμφάνισις του ανόμου θα γίνη, όταν το εμπόδιον αυτό λείψη από το μέσον.

ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ:

Β Θεσ. 2,2 εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μήτε θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾿ ἐπιστολῆς ὡς δι᾿ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.

Β Θεσ. 2,2 να μη συναρπασθήτε ταχέως και σαλευθήτε από την λογικήν και αντικειμενικήν σκέψιν του νου σας ούτε να ταράσσεσθε και ανησυχήτε ούτε από προφητικόν τάχα χάρισμα του πνεύματος, ούτε από λόγον ούτε από επιστολήν, δια τα οποία θα προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι τάχα προέρχονται από ημάς και δια των οποίων σας ειδοποιούμεν τάχα ημείς, ότι έχει φθάσει η ημέρα του Χριστού.

Β Θεσ. 2,3 μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,

Β Θεσ. 2,3 Λαβετε τα μέτρα σας να μη σας εξαπατήση κανείς κατά κανένα τρόπον· διότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου δεν θα έλθη, εάν προηγουμένως δεν έλθη η αποσκίρτησις πολλών από την πίστιν, συνέπεια της σκληρύνσεώς των εξ αιτίας των αμαρτιών των και δεν φανερωθή ο άνθρωπος, ο κατ' εξοχήν αμαρτωλός και υποκινητής προς κάθε αμαρτίαν, ο υιός της απωλείας.

ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΛΕΥΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΔΕΛΦΟΙ - ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ - ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

από τον

Θηβαίος Πολίτης

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

ποιος θα σβήσει την φωτιά ανάμεσα στα ΜΑΤ και στους εποχικούς πυροσβέστες;

 

Κατάληψη στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας από τους εποχικούς πυροσβέστες - Επεισόδια και δακρυγόνα από τα ΜΑΤ

πυροσβέστης απειλούσε να αυτοκτονήσει πέφτοντας από την οροφή του κτιρίου, ενώ ένας άλλος τραυματίσθηκε στη διάρκεια των επεισοδίων - Η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ για τα επεισόδια - Κατά πληροφορίες, υπάρχουν 12 τραυματίες αστυνομικοί

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

ΒΙΝΤΕΟ https://web.facebook.com/reel/848453650830594

γιατί δεν λέμε ότι έγινε ένα ΘΑΥΜΑ στους Αμπελόκηπους - αν η υποτιθέμενη "βόμβα" έσκαζε ανάμεσα σε κόσμο πόσα θύματα θα θρηνούσαμε;

 

ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ στην  ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ επί της Λεωφόρου Κηφισίας που βρίσκεται εκεί δίπλα έκανε το ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ... 

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ : " Σε συναγερμό έχει τεθεί η Αντιτρομοκρατική υπηρεσία μετά την έκρηξη με έναν νεκρό και μια γυναίκα σοβαρά τραυματισμένη, στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, στους Αμπελοκήπους. Η αρχική εκτίμηση ότι η έκρηξη θα μπορούσε να είχε προκληθεί από διαρροή αερίου διαψεύστηκε πολύ γρήγορα, αφού δεν υπήρξαν ευρήματα που να συνηγορούν προς αυτή την εκδοχή. 

Λίγες ώρες μετά την έκρηξη, η ταυτότητα της νεαρής γυναίκας που τραυματίσθηκε σοβαρά κινητοποίησε τις αρχές ασφαλείας, αφού διαπιστώθηκε ότι ήταν γνωστή στην Κρατική Ασφάλεια. Η έκρηξη έγινε στο σαλόνι του διαμερίσματος, όπου βρισκόταν ο άνδρας, ο οποίος σκοτώθηκε ακαιριαία. Η γυναίκα τραυματίσθηκε γιατί βρισκόταν σε κοντινό χώρο.

Το διαμέρισμα είχε παραχωρηθεί στο ζευγάρι από τον ιδιοκτήτη του, που βρίσκεται στην Ολλανδία, ενώ κατά την έρευνα της Αντιτρομοκρατικής εντοπίσθηκε ένα εννιάρι πιστόλι που μεταφέρθηκε ήδη στα Εγκληματολογικά Εργαστήρια για να διαπιστωθεί αν είναι ή όχι «καθαρό»- αν έχει, δηλαδή, χρησιμοποιηθεί σε εγκληματική ενέργεια στο παρελθόν." με πληροφορίες από το https://www.protothema.gr/

να πάρουμε μια ιδέα πως υλοποιείται το project για την γρήγορη απόβαση Νατοϊκών Δυνάμεων στα Βαλκάνια και από εκεί καρφί για την ΠΟΛΗ και τα ΣΤΕΝΑ

 

ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΆ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΟΜΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΡΞΕΙ ΤΩΝ ΣΤΕΝΩΝ.

ΕΚΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ..ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΑΝΗΓΓΕΙΛΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ : Το νέο λιμάνι του Πόρτο Ρομάνο στο Δυρράχιο στοχεύει να γίνει βάση του ΝΑΤΟ. Η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπελίντα Μπαλούκου, κατά την ομιλία της που πραγματοποιήθηκε στο συνέδριο της Μεσογειακής Ακτοφυλακής, είπε ότι οι επενδύσεις σε υποδομές ζωτικής σημασίας όπως τα λιμάνια είναι ένας από τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης.

Η Μπαλούκου είπε ότι υπήρξε ενδιαφέρον από γνωστές ευρωπαϊκές εταιρείες για την κατασκευή του Νέου Λιμανιού στο Δυρράχιο...

Η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε ότι ένα νέο λιμάνι κατασκευάζεται στην Αυλώνα, μια άλλη πολύ στρατηγική περιοχή τόσο για τον τουρισμό όσο και για την ασφάλεια.

«Θα ανέφερα και ένα άλλο λιμάνι, που χτίζεται στο μεταξύ στην πολύ στρατηγική περιοχή, θα έλεγα, τόσο για τον τουρισμό όσο και για την εθνική ασφάλεια της Αυλώνας. Το λιμάνι του Τρίπορτ, άλλοτε αλιευτικό λιμάνι, που μετατρέπεται σε σύγχρονο, σημαντικό εμπορικό λιμάνι, όπου θα ενσωματωθούν μια σειρά από διαδικασίες ναυτιλιακής βιομηχανίας, ή ακόμα και άλλες εμπορικές θαλάσσιες μονάδες που θα εκτείνονται σε όλη την αλβανική ακτή», είπε η Μπαλούκου.

Περισσότερα στο https://echedoros.blog/ 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

αφήστε τις καταθέσεις στεφάνων και κάντε τις "καταθέσεις" των αποζημιώσεων στα θύματα ..

Όλα καλά και άγια και οι καταθέσεις στα μνημεία των αθώων σφαγείων σας και τα συγγνώμη, αλλά η έμπρακτη μετάνοια μετράει ..τώρα μάλιστα που εκεί στην Γερμανία ήρθαν τα δύσκολα θα χρειαστείτε  εμάς τους Έλληνες, όσο και αν δεν μας θέλετε ..και ξέρετε γιατί ; Γιατί δεν θα βρείτε πιο πόνοψυχο λαό στον κόσμο . Και μια συμβουλή "αφήστε τις στενές  παρέες στα κρυφά με τους Τούρκους γιατί λειτουργούν πνευματικοί νόμοι αιώνων"

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ - Με πανό και συνθήματα για τις γερμανικές αποζημιώσεις υποδέχθηκαν στην Κρήτη τον Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας επισκέφθηκε το μαρτυρικό χωριό της Καντάνου για να καταθέσει στεφάνοι στο μνημείο πεσόντων.

«Δεν θέλω να πιάσω το χέρι του σφαγέα», ακούστηκε να λέει στον πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ μια εκ των απογόνων επιζώντων της Καντάνου στην Κρήτη, οπως γράφει και το zarpanews.gr.

Ο Γερμανός πρόεδρος συνομίλησε με επιζώντες οι οποίοι του έθεσαν το θέμα των αποζημιώσεων, μιλώντας για δικαιοσύνη που απαιτείται να αποδοθεί για τα εγκλήματα των Γερμανών.

«Πριν ογδοντα χρόνια εκτελέσατε τους γονείς μας, τώρα μας εκτελείτε για δεύτερη φορα», ακούστηκε να λέει άλλος απόγονος θύματος της κατοχής στον κ. Σταινμάγιερ.

Περισσότερα στον ΣΥΝΔΕΣΜΟ

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ;

 

 " αυτό που θα ζήσετε δεν θα είναι ένας απλός εφιάλτης αλλά μια καθημερινότητα που θα επιδεινώνεται συνέχεια” και ο ΑΓΙΟΣ επιβεβαιώνεται συνέχεια" 

ΠΟΛΕΜΟΣ - ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΚΕΣ - ΠΕΙΝΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΤΑΡΑΧΕΣ 

Μας προειδοποίησε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης ο άγιος γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης (στην φώτο με την γερόντισσα Μακρίνα της Ιεράς Μονής της Παναγίας της Οδηγήτριας στην Πορταριά του Πηλίου) 

ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΓΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΟΨΩΝΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ. 

ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ - ΤΟΤΕ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΑΜΕ. 

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ;

ΤΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

" ζούμε τις προφητείες στην σκληρή εκδοχή τους γιατί και η αμαρτία των ημερών είναι σκληρή και αμετανόητη"

 

" να παρακαλούμε να κάνει έλεος ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ στην πατρίδα μας γιατί σε όλο τον πλανήτη τα πράγματα θα είναι τόσο δύσκολα"

 ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ:  "προσέξτε να μην σφραγιστείτε δίχως να το καταλάβετε"

ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΊΕΣ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ Η ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΦΟΣ ΠΟΛΛΩΝ ...δηλ. τότε θα κατανοήσουμε ότι ζούμε σε χρόνους αντίχριστους; 

και μην μπερδεύουμε τους πιστούς με τον όρο του οριακού- τελικού αντιχρίστου γιατί ήδη πολλοί τέτοιοι  όμοιοι του έχουν το ίδιο πρόγραμμα με αυτόν και το βλέπουμε, γιατί αν δεν το βλέπουμε έχουμε πρόβλημα. .

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

"ΕΥΓΕ" ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

ΣΕ ΑΥΤΟΝ   ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕΣ ΑΝΤΙ ΠΙΝΑΚΙΟΥ ΦΑΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΟΓΙΣΤΗΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΚΟΒΕΙ ΤΩΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

" γήπεδο η Παλαιστίνη ,τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα" αυτό προφήτεψε ο Άγιος Παϊσιος πριν δεκαετίες, αυτό ζούμε και στην Νεκρά θάλασσα θα χωρέσουν πολλοί στρατοί ισχυρών για να τους δείξει ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ πόσο ανίσχυροι είναι , αλλά και να τους βγάλει έξω από το πλάνο της Ιστορίας γιατί "Ζει ο ΘΕΟΣ της Ειρήνης της πάντα νουν υπερέχουσας" - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Το Δεκέμβριο του 1960 ο Όσιος Δαυίδ εμφανίστηκε σε ένα μικρό κορίτσι, που προσκυνούσε στο μοναστήρι ενώ παρών στο θαύμα ήταν και ο πατέρας Κύριλλος ηγούμενος της μονής που τότε ήταν στρατιώτης..( 1η Νοεμβρίου εορτή του Οσίου Δαυίδ)

 

☦ Το Θαύμα του Οσίου Δαυίδ που συγκλονίζει! Το 12χρονο κορίτσι που τον έβλεπε και συνομιλούσε μαζί του

ΘΗΒΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΠΗΓΗ

ΕΥΒΟΙΑ ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ: Μία απίστευτη, θαυμαστή ιστορία, η οποία ακόμη και 58 χρόνια μετά συγκλονίζει. Το Δεκέμβριο του 1960 ο Όσιος Δαυίδ εμφανίστηκε σε ένα μικρό κορίτσι, που προσκυνούσε στο μοναστήρι ενώ παρών στο θαύμα ήταν και ο σημερινός ηγούμενος της μονής.

Η μαρτυρία που ακολουθεί είναι η περιγραφή του θαύματος από πιστό που ήταν παρών στο διάλογο του Οσίου με το μικρό κορίτσι.

Με βαθιά συγκίνηση θέλω να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβη πριν 45 χρόνια στη Μονή του Οσίου Δαβίδ. Την εποχή εκείνη ζούσα με την οικογένειά μου στο χωριό Κοκκινομηλιά, ένα πανέμορφο χωριό της Β. Ευβοίας, ορεινό με θέα το γαλάζιο Αιγαίο. Εκείνη την περίοδο υπηρετούσα ως ψάλτης στο αναλόγιο των ενοριών στη Κούλουρη και Μαρούλη, δύο γειτονικά μικρά χωριά με ξεχωριστή και αυτά ζωντάνια και ομορφιά.

Στις 31 Οκτωβρίου 1960 είχαμε αποφασίσει με την σύζυγό μου να πάμε στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ για να προσευχηθούμε επειδή την άλλη ημέρα ήταν η γιορτή του Αγίου. Η μετάβαση τότε γινόταν ή με τα ζώα ή με τα πόδια.Αιφνιδίως όμως το κοριτσάκι μας, αρρώστησε γεγονός που συνέβαλε στη ματαίωση του προσκυνήματος μας. Αν και κατά τη διάρκεια της νύχτας συνήλθε εν τούτοις η αναχώρηση μας για το μοναστήρι αναβλήθηκε.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1960, την παραμονή του Αγίου Νικολάου ξεκινήσαμε να πραγματοποιήσουμε το προσκύνημά μας. Στο μοναστήρι συναντήσαμε και άλλους 30 περίπου προσκυνητές από ένα κεντρικό χωριό της Ευβοίας, την Αγία Άννα. Στην Ιερά Μονή βρισκόταν ως προσκυνητής και ο σημερινός ηγούμενος της Μονής π. Κύριλλος, λαϊκός τότε με την μητέρα του, εκμεταλλευόμενος την άδεια του από το στρατό, όπου υπηρετούσε. Κατά τον Εσπερινό που τελέστηκε από τον πατέρα Ιάκωβο Τσαλίκη και τον πατέρα Γρηγόριο (που σήμερα βρίσκεται στην Αλόννησο), οι προσκυνητές από την Αγία Άννα μας πληροφόρησαν ότι μαζί τους είναι και ένα δωδεκάχρονο κορίτσι Γυμνασίου που συνομιλεί με τον Άγιο.

Η πρώτη επικοινωνία του έγινε στην Εκκλησία της Αγίας Άννας, όπου είχαν μεταφερθεί τα ιερά λείψανα του Οσίου Δαβίδ. Το δωδεκάχρονο κορίτσι έβλεπε τον Όσιο Δαυίδ και αυθόρμητα άρχισε διάλογο μαζί του. Αυτό επαναλήφθηκε και στο μοναστήρι του Οσίου. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη. Παρακολουθούσαμε το διάλογο και από τις απαντήσεις συμπεραίναμε τι έλεγε στη μικρή ο Όσιος Δαυίδ. Σημειωτέον πως δεν βλέπαμε ούτε ακούγαμε την φωνή του Αγίου.

Αξέχαστος ο διάλογος του Αγίου

Παραθέτω ορισμένα τμήματα από τον καταπληκτικό αυτό διάλογο που ειλικρινά σημάδεψε από τότε τη ζωή μας:

Ο Άγιος είπε, «Ο καθηγητής σου Μαντζ …; είναι αμαρτωλός». «Όχι Όσιε, είναι πολύ καλός» του απάντησε η κοπελίτσα. «Ναι, θα ‘;ρθει μια μέρα που θα μετανοήσει και στο κήρυγμά του θα πιστέψουν δύο χιλιάδες άνθρωποι» συμπλήρωσε ο Άγιος Δαυίδ.

Σε ερώτηση του Αγίου, αν επιθυμεί να δει την κόλαση, η απάντηση του κοριτσιού ήταν καταφατική. «Ναι, θα ήθελα να δω την κόλαση και τους κολασμένους», (εδώ θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι το κορίτσι καθόταν και βρισκόταν σε κατάσταση έκστασης). Αμέσως τότε βρέθηκαν στην κόλαση. Η κοπελιά τρόμαξε μ’; αυτά που αντίκρισε και ξεφώνησε: «Πάρε με Άγιε από εδώ, γιατί δεν αντέχω να βλέπω». Ρώτησε όμως τον Άγιο να εξηγήσει για μια φρικτή εικόνα που αντίκρισε. «Γιατί αυτή η γυναίκα τρώει το παιδί της;» «Επειδή το γέννησε και το σκότωσε, για αυτό το τρώει;» απάντησε ο Όσιος Δαυίδ. Τότε ξανά παρακάλεσε τον Άγιο να φύγουν, διότι δεν άντεχε να βλέπει άλλο το φρικτό εκείνο θέαμα. Από τους μορφασμούς του προσώπου του κατανοούσες τη φρίκη που έβλεπε.

Όσιος Δαυίδ : «Θέλεις τώρα να δεις τους εκλεκτούς του παραδείσου»;

«Ναι, θέλω Όσιε» ήταν η απάντηση της μικρής. Αμέσως βρέθηκαν στον Παράδεισο.

Κοπελίτσα: «Όσιε, τι λαμπρός που είναι ο Ήλιος εδώ και τι ωραία τριαντάφυλλα; Όσιε, γιατί τα τριαντάφυλλα είναι άλλα ανοιγμένα, άλλα μισανοιγμένα και άλλα κλειστά»;

Όσιος Δαυίδ: «Τα ανοιγμένα είναι οι καθαρές ψυχές των χριστιανών, τα μισανοιγμένα όχι και τόσο καθαρές και τα κλειστά οι άπιστες».

Κοπελίτσα: «Όσιε αυτοί με τα λευκά φτερά γιατί σκουπίζουν τους δρόμους»;

Όσιος Δαυίδ: «Αυτοί είναι οι Άγγελοι και σκουπίζουν τους δρόμους για να περάσει η ψυχή του πατρός Ιακώβου» (ο πατήρ Ιάκωβος ήταν μαζί μας και τ’; άκουγε αυτά).

Κοπελίτσα: «Και θα ‘;ρθει τώρα η ψυχή του πατρός Ιακώβου;

«Θα αργήσει πολύ γιατί πρέπει να εξομολογεί τον κόσμο». Τότε είδα τον γέροντα Ιάκωβο να σκουπίζει με ένα λευκό μαντήλι τα δάκρυά του.

Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ήλθε ένα λεωφορείο με 25 περίπου επιβάτες. Εισήλθαν στον Ιερό Ναό. Η ησυχία που επικρατούσε τους ώθησε την περιέργεια. Τι συμβαίνει, μας ρώτησαν. Τους εξηγήσαμε πως ζούμε ένα θαύμα. Παρακολουθούμε μια συζήτηση του κοριτσιού με τον Άγιο Δαυίδ. Γέλασαν ειρωνικά και μας χλεύασαν.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή σταμάτησε η συνομιλία του κοριτσιού με τον Άγιο. Με απορία η κοπελίτσα απευθυνόμενη στον Άγιο ρωτά: «Όσιε, γιατί φεύγεις; μήπως οι ψυχές των χριστιανών δεν είναι καθαρές»;

«Το πούλμαν που ήλθε τώρα με τα 25 άτομα είναι όλοι άθεοι; εκτός από μια γερόντισσα 85 περίπου ετών, η οποία είναι πολύ πιστή και χάριν αυτής της ψυχής έφτασε εδώ το πούλμαν; Τι είπες Άγιε; στο πούλμαν υπάρχει και ένας Αθηναίος ψηλός και άκληρος που έχει ένα σκυλί που το ταΐζει καλύτερα από το παιδί του, ενώ πολλοί φτωχοί που έπεσαν στα χέρια του τους πέταξε στους δρόμους»; (τα λόγια τούτα του Αγίου συμπεραίνουμε από τις ερωτήσεις της κοπελίτσας.

Ο άνθρωπος που περιέγραψε η κοπελιά κατά σύμπτωση με πλησίασε και με ρώτησε: «Κύριε, τι είναι εδώ που ήλθαμε»; Είναι το μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, του είπα. «Μα αυτά που είπε το κορίτσι, αυτός που περιέγραψε είμαι εγώ. Πού ξέρει αυτό για μένα»;

Την στιγμή εκείνη πήρε την γυναίκα του και στάθηκαν μπροστά στην εικόνα του Αγίου λέγοντας: «Άγνωστε Άγιε, δεν σε ξέρω ποιος είσαι, αλλά σ’; ευχαριστώ που μέσα σ’; αυτή την ερημιά βρήκα τον Θεό μου».

Τότε το κοριτσάκι απευθυνόμενη προς αυτούς που είχαν εισέλθει στον Ιερό Ναό είπε: «Σας παρακαλώ, όσοι έχουν βαριά την συνείδησή τους ας βγουν έξω, διότι ο Άγιος δεν θέλει να τους βλέπει».Οι επιβάτες του πούλμαν αναχώρησαν αφού δεν είχαν σκοπό και να μείνουν άλλο.

Μόλις έφυγαν άρχισε πάλι η συζήτηση με τον Άγιο. Ήταν πλέον περασμένα μεσάνυχτα. «Μη φεύγεις Όσιε, δεν κουράσθηκα» είπε η κοπελίτσα και αμέσως συμπλήρωσε: «Α! θα ‘;ρθεις στις 3.00 η ώρα και θα κάνεις και θαύμα»; Στη συνέχεια έτριψε τα μάτια του και απευθυνόμενη στη φίλη της που στεκόταν δίπλα της είπε: «Κοιμήθηκα»; «Ναι, σε είχε πάρει ο ύπνος» απάντησε εκείνη. «Συγχώρεσέ με Άγιε, ήλθα να σε προσκυνήσω και κοιμήθηκα» μονολόγησε. Τότε πράγματι καταλάβαμε ότι αυτά που προηγήθηκαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας τα αγνοούσε.

Εμείς όμως με αγωνία περιμέναμε το θαύμα στις 3.00 π.μ. που είχε προαναγγείλει ο Άγιος. Ήταν 2:45 π.μ όταν οι καμπάνες του μοναστηριού άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα. Πεταχτήκαμε έξω. Κτυπούσαν μόνες τους. Το γεγονός αυτό το εκλάβαμε ως το θαύμα που αναμέναμε. Εισήλθαμε πάλι στον Ναό.

Το ρολόι έδειχνε 3:00. Ξαφνικά η ματιά όλων μας επικεντρώθηκε στο πάνω μέρος του τέμπλου. Στο ύψος του μικρού παραθύρου στον λευκό τοίχο παρουσιάστηκε μια σκιά που τράβηξε σαν μαγνήτης την προσοχή μας. Διερωτηθήκαμε, τι προκαλεί αυτή τη μαύρη σκιά στον τοίχο;

Τότε είδαμε να προβάλλει το κεφάλι του Οσίου Δαβίδ, με τα λευκά γένια του, όπως ακριβώς είναι στην εικόνα η μορφή του. Φάνηκε ακόμη το πετραχήλι, καθώς και δύο ή τρεις σταυροί από το πετραχήλι. Κουνούσε το κεφάλι του. Στο χέρι του κρατούσε το θυμιατό. Άρχισε να θυμιάζει. Τα κουδουνάκια του θυμιατού ακουγόντουσαν δυνατά. Δάκρυα κατάνυξης πλημμύρισαν τους πάντες. Ικετεύαμε τον Άγιο να μας ελεήσει. Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα. Ο Άγιος έπαιρνε το θυμιατό στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογούσε τον κόσμο.Ομολογώ ότι το θυμάμαι όσο ζω και δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την γλυκύτητα του προσώπου του. Μια γλυκύτητα που αγαλλίαζε την ψυχή μου.

Τη στιγμή που ο Άγιος έσκυψε και προσκυνούσε το κοριτσάκι φωνάζει δυνατά: «Παναγιά μου! Χριστέ μου! περνάει ο Χριστός, περνάει η Παναγία, ο Μ. Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Δημήτριος». Ανέφερε πλειάδα Αγίων για αρκετή ώρα.

Του λόγου μας διακρίναμε μόνο τον Όσιο Δαβίδ που έκανε αυτή την υπόκλιση. Εξ αυτών που έλεγε το κορίτσι δεν βλέπαμε τίποτε. Μέσα σε όλα αυτά οφείλω να σας διηγηθώ και ένα εξίσου σοβαρό περιστατικό που συνέβη στη σύζυγό μου την βραδιά εκείνη. Κρατούσε το μικρό μας κοριτσάκι στην αγκαλιά της όλη την νύχτα χωρίς να αισθάνεται κούραση. Σε μια στιγμή όμως που προσπαθούσε να δει καλύτερα, αισθάνθηκε ότι το μικρό έγινε φοβερά βαρύ. Προσπάθησε να αφήσει κάτω το μικρό αλλά εκείνο παρέμεινε στην αγκαλιά της χωρίς ωστόσο η ίδια να το κρατά.

Επί μία ώρα ο Όσιος Δαυίδ παρέμεινε ορατός δια γυμνού οφθαλμού μέσα στον Ναό του. «Παιδιά μου ιδού ο Άγιος μας είναι εδώ κοντά μας. Να τον παρακαλείτε να σας βοηθάει πάντα. Ας αρχίσουμε όμως τώρα τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία».

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας συνομίλησα με τον τότε φαντάρο και φίλο μου και σημερινό Ηγούμενο της Μονής πατέρα Κύριλλο. «Είδες Κώστα- είπα- απόψε τι έγινε»; «Ναι Σταύρο, ζωντανά πράγματα αυτά, έχω συγκλονισθεί. Όπως βλέπεις είμαι στρατιώτης και αυτή τη στιγμή σου λέω πως όταν απολυθώ θα έλθω κατευθείαν εδώ και δεν θα πάω στο χωριό μου. Γιατί πλέον θέλω να υπηρετήσω τον Άγιο τον οποίο απόψε είδα με τα μάτια μου. Θα μείνω μοναχός στην Ιερά Μονή του Αγίου, διότι όπως είδες και συ τον είδα ζωντανό, τι άλλη απόδειξη θέλω». Πράγματι έτσι και έγινε. Όταν απολύθηκε πήγε στο Μοναστήρι. Σήμερα είναι ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ.

evia365.gr

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ "Ήρθε το βράδυ όταν κοιμόσασταν, άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι μου, φύσηξε μέσα και έγινα καλά μαμά! "

 

 

Τα θαύματα δεν είναι να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, αλλά πρέπει να τα λέμε προς Δόξα Άγιου Θεού, ειδικά στις μέρες μας

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ  "Ήρθε το βράδυ όταν κοιμόσασταν, άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι μου, φύσηξε μέσα και έγινα καλά μαμά! "

Παραθέτουμε αυτολεξεί την ευχαριστήρια επιστολή που δέχτηκε ο μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και ο καθηγούμενος της Ι.Μ. Παναγίας Δοβρά αρχιμ. Παντελεήμων Κορφιωτάκης από …

τον ευγνώμωνα πατέρα του οποίου ο ΆγιοςΣ Λουκάς θεράπευσε το παιδί. Ηράκλειο, Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016 Προς – τον Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης &"" Καμπανίας κ. κ. Παντελέημονα – τον Αρχιμανδρίτη π. Παντελεήμονα Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Άγιε Βεροίας και Άγιε Καθηγούμενε της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά καλημέρα σας και έτη πολλά. Σήμερα για την ταπεινότητα και την ελαχιστότητα μου είναι μια μεγάλη ημέρα, μια μέρα χαράς και ευλογίας διότι σεις Άγιε Βεροίας μου δώσατε την ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί σας.

ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ Ο ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ

Η αναξιότητα μου δυσκολεύεται να βρει από μόνη της την δύναμη και το κουράγιο να σταθεί έμπροσθεν του Αγίου Θεού μας, της Μητέρας του Χριστού και Κυρίας όλων μαςΣ αλλά και έμπροσθεν του Τιμίου Λειψάνου του δικού μας Αγίου, του Αγίου της καρδιάς μας και προστάτη της Οικογένειας μου, του Αγίου Ενδόξου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας του Ιατρού και Θαυματουργού όχι μόνο να ζήτησω κάτι αλλά ακόμη και για να τους ευχαριστήσω για όσα πλουσιοπάροχα και ανιδιοτελή μου έχουν προσφέρει. 

 λοιπόν την αγάπη σας, να το πράξετε εσείς για μένα, σεις που δικαίως μπορείτε να σταθείτε ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου και να γίνετε «μεσίτες» και πρεσβευτές των αιτημάτων μας. Θα ήθελα να σας ζητήσω εκ των προτέρων συγνώμη για τυχόν λάθη ή και παραλείψεις στην επιστολή μου οφειλόμενα μόνο στην άγνοια και την αφέλεια που διακρίνει τους ανθρώπους όταν προσπαθούν να μιλήσουν για τον Θεό και τους Αγίους Του.

Δεν είμαι θεολόγος ούτε γνωρίζω την επιστήμη της Θεολογίας και το τυπικό μιας τέτοιας επικοινωνίας.

Θα πρέπει να σας μεταφέρω όμως ότι στην ζωή μου προσπαθώ να αντιληφθώ και να εφαρμόσω έναν κλάδο της επιστήμης της Θεολογίας που ίσως να μην περιλαμβάνεται στους επίσημους κλάδους της αλλά θεωρώ ότι για μας τους ανθρώπους θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας, την «Βιωματική»Θεολογία». Αυτά δηλαδή που διδαχθήκαμε από το σπίτι μας, το σχολείο και την ενεργό συμμετοχή μας στην ζωή και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Ο λόγος για τον οποίο αναζήτησα – και σεις το πράξατε – να έρθω σε επικοινωνία μαζί σας, είναι για να σας μεταφέρω και δια του σεπτού σας προσώπου και των δικών σας χειλέων να γνωστοποιηθεί όπου εσείς κρίνετε σκόπιμο του βιώματος της ενεργού και καθημερινής παρουσίας του Αγίου Λουκά στην ζωή μου και κυρίως της οικογένειάς μου. Είμαι παντρεμένος με την Ειρήνη από το 2009 και το 2011 μετά από αρκετές προσπάθειες καταφέραμε δια της μεθόδου της εξωσωματικής να μας δώσει ο Θεός 2 αγοράκια δίδυμα τον Κωνσταντίνο και τον Ιωάννη που σήμερα είναι 4,5 ετών. Είχαμε -αλλά και έχουμε- αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με την Ι. Μ. Αγίου Γεωργίου Επανοσήφη Ηρακλείου και ο Ηγούμενος της π. Βαρθολομαίος να αποτελεί για μένα και την γυναίκα μου τον πνευματικό μας πατέρα ο οποίος πλουσιοπάροχα και με μεγάλη αγάπη προσπαθεί και μας νουθετεί πάντοτε ώστε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και να χτίσουμε σωστά την οικογένειά μας 

Το ένα μας παιδί ο Γιάννης είναι ένα παιδάκι που όταν ήταν ακόμη έμβρυο περίπου στην 30η εβδομάδα της κύησης, έπαθε ουσιαστικά εγκαφαλικό επεισόδιο και γεννήθηκε με βαριά εγκεφαλική παράλυση όπως αναφέρει και έγγραφο του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας και Αριστερή Ημιπληγία. Η δε διάγνωση και η πρώτη μας επαφή με τους γιατρούς άρχισε από τον Μάϊο του 2012 όταν ήταν 5 μηνών.

Ο μικρός τότε δεν είχε την δυνατότητα να σηκώσει το αριστερό του χέρι και όλη του η αριστερή πλευρά ήταν ουσιαστικά αμέτοχη σε όλα. Αρχίσαμε τότε λοιπόν άμεσα να ψάχνουμε λύσεις για την θεραπεία του αφήνοντας πίσω μας τις μεμψιμοιρίες και όλα εκείνα τα μοιρολατρικά κατάλοιπα του παρελθόντος, σαν να από κάπου να πήγαζε η δύναμη αυτή και φτάσαμε σε μία γιατρό στο Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης η οποία αποτελεί για μας έναν πραγματικό συνάνθρωπο την κ. Παπαβασιλείου Αντιγόνη.

Πριν πάμε στην Αθήνα την πρώτη φορά για την διάγνωση και την οργάνωση της διαδικασίας της παρέμβασης που θα κάναμε στο παιδί, αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να μισθώσουμε αυτοκίνητο και αυθημερόν μαζί με τα παιδιά μωρά τότε να πάμε και να βρούμε κάπου λίγο έξω από την Βέροια το Μοναστήρι της Παναγίας Δοβρά και να προσκυνήσουμε το Λείψανο του μέχρι λίγο πριν αγνώστου για μας Αγίου Λουκά του Ιατρού για τον οποίο μας μίλησε ο πνευματικός μας ο οποίος μας είχε δώσει ένα εικονάκι του Αγίου Λουκά για να το βάλουμε στην κούνια του Γιάννη όταν ήρθε στο σπίτι μας για να μας διαβάσει την ευχή του Οκταημέρου.

Πράγματι λοιπόν φτάσαμε μεσημέρι στην Μονή και ζητήσαμε από έναν πατέρα που ήρθε να μας ανοίξει για να προσκυνήσουμε τον Άγιο Λουκά και να ξαναγυρίσουμε στην Αθήνα γιατί το βράδυ αναχωρούσε το καράβι για την Κρήτη.

Στον πατέρα της Μονής δεν αναφέραμε τίποτα για τον ουσιαστικό λόγο για τον οποίο κάναμε το ταξίδι αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά διότι δεν ξέραμε μέσα μας και οι 2 αν έχουμε τέτοιο «θράσος» να ζητήσουμε την βοήθεια του Αγίου.

Όμως όταν εμφανίσθηκε μπροστά μας η Ιερή Λειψανοθήκη, ο Γιάννης 5 μηνών τότε, άπλωσε το αριστερό του χέρι και μαζί με το δεξί, αγκάλιασε το Λείψανο του Αγίου και ήταν σαν να αγκάλιαζε τον ίδιο τον Άγιο.

Γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι όχι μόνο σαστίσαμε αλλά ίσως αυτό να έγινε αντιληπτό και στον μοναχό που κρατούσε το Λείψανο, διότι «τρομάξαμε». Γυρίσαμε στην Αθήνα, και η γιατρός μας πληροφόρησε ότι το παιδί κανονικά δεν θα έπρεπε να κουνά το χέρι του σύμφωνα με τις εξετάσεις που έβλεπε και ίσως να έχει και θέμα με την βάδιση αν περπατήσει. Δεν μπορώ να περιγράψω τι αισθανθήκαμε εκείνη την ώρα.

Ήταν μία εκδήλωση της αγάπης του Αγίου; Η απορία μας αυτή ως ανθρώπινη σκέψη σκίασε όλο μας το ταξίδι της επιστροφής και αποταθήκαμε στον πνευματικό μας για να μας βοηθήσει. Σαφώς ήταν η εκδήλωση της παρουσίας του Αγίου Λουκά στο παιδί μας πράγμα που ήταν για μας αδιανόητο όχι γιατί δεν μπορούσε να το πράξει ο Άγιος, αλλά γιατί εμείς δεν ήμασταν άξιοι να το ζήσουμε.

Από τότε αρχίσαμε να μαθαίνουμε για τον Άγιο, τι ήταν, που έζησε, την αγάπη του για την επιστήμη του, την επιτυχία των χειρουργικών του επεμβάσεων κυρίως στο κεφάλι αλλά προπάντων για την αγάπη του προς τα παιδιά. Από τότε που μάθαμε για τον Άγιο αυτό αμέσως έγινε ο Άγιος του Σπιτιού μας, ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΜΑΣ όπως τον αποκαλούνε και τα παιδιά μου και τον έχουν πάντα δίπλα από το κρεβάτι τους.

Μας ξαναδόθηκε η ευκαιρία να παραστούμε και μία ακόμη φορά, μία Τρίτη στην παράκληση που τελείται στο Μοναστήρι σας και είδαμε με τα μάτια μας την έντονη εκδήλωση της αγάπης του κόσμου αλλά και τον λαμπρό και περικαλλή Ναό του τον οποίο ετοιμάζετε.

Πέρασαν τα χρόνια σιγά σιγά και με την ευλογία του Αγίου Γεωργίου μας και του Αγίου Λουκά, ο Γιάννης εξελίσσεται σε ένα περιστατικό που στα μάτια αυτών που δεν γνωρίζουν το πρόβλημά μας, δυσκολεύονται να το δουν.

Πάει κανονικά στο σχολείο του, τρέχει, παίζει, γράφει και μιλάει όπως σχεδόν ο αδελφός του έχοντας στην ηλικία αυτή μάθει όλο το τροπάριο του Αγίου απ᾽ έξω και ψάλλοντας το αρκετά συχνά. Τα 4 αυτά χρόνια βέβαια και μεις με την σειρά μας ασχολούμαστε με την αποθεραπεία του, τις φυσικοθεραπείες του τις εργοθεραπείες του σε καθημερινή βάση και ό,τι άλλο μπορούμε ανάλογα και με τις δυνατότητες μας.

Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο Γιάννης όμως εμφάνισε το πρώτο του επιληπτικό επεισόδιο όντας σε κρίση επί 40 λεπτά, γεγονός που γι᾽ αυτούς γνωρίζουν αποτελεί μια πολύ μεγάλη κρίση – status «Ε» και τον μετέφερα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου χωρίς αισθήσεις και ετοιμοθάνατο. Κατάφερα και βρήκα το κουράγιο να τρέξω γρήγορα για να το σώσω παρακαλώντας μέσα μου τον Άγιο Λουκά και τον Άγιο Γεώργιο να βάλουν το χέρι τους.

Το παιδί εισήχθη αμέσως στην Μονάδα σε βαθιά καταστολή ώστε να αντιμετωπιστεί το περιστατικό και περιμέναμε αν συνέλθει να δούμε τι επιπτώσεις που θα άφηνε η κρίση αυτή στο παιδί, την κίνησή του ή και την ομιλία του κλπ. Εκείνο το βράδυ ήταν ατελείωτο, ο Θεός να μην το δώσει σε κανέναν, κάτσαμε στο προσκεφάλι του αμίλητοι και γω και η γυναίκα μου και απλά περιμέναμε.

Δεν ανταλλάξαμε εκείνο το βράδυ ούτε μία κουβέντα παρά μόνο σκέψεις ικεσίας για τα παιδιά μας τόσο για τον Γιάννη όσο και για τον Κωνσταντίνο που είδε το περιστατικό να εξελίσσεται μπροστά του και το σοκ ήταν δυνατό και γι᾽ αυτόν.

Την επομένη ημέρα που ο Γιάννης συνήλθε από την καταστολή και ανταποκρίθηκε άψογα στην διαδικασία ουσιαστικά της ανάνηψης, στρεφόμενος στην μητέρα τους της λέει: – Πες του τώρα να φύγει μαμά, έγινα καλά… – Σε ποιόν να πω παιδί μου να φύγει; Του μπαμπά; Γιατί; – Όχι μαμά ο μπαμπάς να κάτσει, ο Άγιος Λουκάς να φύγει!!! – Πού είναι; – Κάθεται εκεί στην πολυθρόνα, δεν τον βλέπεις; …

Ήρθε το βράδυ όταν κοιμόσασταν, άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι μου, φύσηξε μέσα και έγινα καλά μαμά! Αυτό ήταν όπως θα μπορείτε να καταλάβετε για μας μια «κεραμίδα», τρομάξαμε τόσο που δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους.

Ο Γιάννης σηκώθηκε την άλλη μέρα, και απλά συνέχισε όλες τις δραστηριότητες του όπως τις έκανε και πριν το επεισόδιο.

Βιώσαμε λοιπόν και πάλι, την ζωντανή παρουσία του Αγίου Λουκά στην ζωή μας. Όλα αυτά που σας περιέγραψα, είναι για μας η απόδειξη της δύναμης της προσευχής του γέροντος μας, της Αγάπης του Θεού και των Αγίων Λουκά και Γεωργίου αλλά και της οικονομίας τους.

Όλα γίνονται για έναν και μοναδικό λόγο την επιβεβαίωση της παρουσίας τους. Δοξάζω Σεβασμιότατε το όνομα του, προσκυνώ νοερώς το λείψανο του και τον παρακαλώ πάντοτε να είναι κοντά στα παιδιά μου. Εγώ δεν ξέρω αν είμαι ικανός να το βιώσω αυτό όμως παρακαλώ  να έχουν την ευχή του αυτά.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΕΚΤΑΚΤΟ - HΠΑ - Σεισμός 6 βαθμών Ρίχτερ στα ανοικτά των ακτών του Oregon

 

Μεγάλη σεισμική δόνηση μεγέθους 6 βαθμών σημειώθηκε πριν από λίγη ώρα στη θαλάσσια περιοχή ανοικτά των ακτών του Oregon στις ΗΠΑ, όπως ανακοίνωσε το αμερικανικό ινστιτούτο γεωλογικών μελετών (USGS).

Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται στα 279 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Bandon και το εστιακό βάθος υπολογίζεται σε περίπου 10 χιλιόμετρα.

ΠΗΓΗ https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/767285/hpa-seismos-6-vathmon-rixter-sta-anoikta-ton-akton-tou-oregon

τι θα γίνει με αυτούς; " Το Ιράν θα δώσει μια σκληρή απάντηση στην επίθεση του Ισραήλ λίγο πριν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές"

 

Το Ιράν θα μπορούσε να απαντήσει στις πρόσφατες επιθέσεις του Ισραήλ πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, δήλωσε υψηλόβαθμη πηγή στο CNN. Οι δηλώσεις σηματοδοτούν  μια απομάκρυνση από τις αρχικές προσπάθειες του Ιράν  να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα των ισραηλινών επιδρομών στις 25 Οκτωβρίου.

ΠΗΓΗ https://edition.cnn.com/world/live-news/israel-iran-palestine-gaza-war-10-30-24-intl-hnk/index.html

το ίδιο έγινε στην Ισπανία το 1957 (αφιέρωμα) δηλ. από τότε είχαμε "κλιματική αλλαγή" ;

 

‘LA RIUÁ’ October 14, 1957: The Flood That Changed Valencia Forever

Published on October 14, 2013

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ 

On October 14, 1957, a little known disaster occurred in the Spanish city of Valencia. When I first moved to Valencia in 2005, I heard the story of the Turia (the Valencia river) flooding the city in the 50’s. Now, the city has the beauty of a park in place of the dry riverbed. Years after I first moved to Spain, I decided to research the event  in more depth (excuse the pun), and it is the backdrop for my second Secrets of Spain novel, Vengeance in the Valencian Water (out Jan. 2014).

ΠΗΓΗ https://carolineangus.com/2013/10/14/la-riua-october-14-1957-the-flood-that-changed-valencia-forever/

In my first book of the series, Blood in Valencian Soil, Cayetano, a bullfighter from Madrid and Luna, a bike mechanic from Valencia, team up to find the burial-place of a murdered Republican soldier and his involvement with an International Brigade nurse, who disappeared from Cuenca in 1939.  The second book of the series, while on the search for more civil war mass graves,  Cayetano’s Falange member grandfather, José, is forced to tell his story of survival  during the Valencian flood which changed his life forever.

The Turia wasn’t always a flowing torrent of water. While there has been recorded flood records since the 1300’s, the riverbed spent most of its time dry, where people would walk to the tiny stream, to wash their clothes. Shack houses sprung up in the riverbed. Sales of animals were held down in the riverbed. It was not a year round flowing river. Serious floods had happened every century the modern city was based against the Turia, the most recent in only 1949 when several dozen people drowned. Even so, they were unprepared for October 1957.

Before you read on, here is the link to a documentary made in 2007 by Valencia University, with radio reports, video footage and eyewitness accounts of the flood. It’s all in Spanish, but if you don’t speak the language, you could just mute the sound and watch the video if you want, you will get the idea. Floods pretty much speak for themselves.

Each October, rain comes to the Valencia region, not so much in the city area, but in the surrounding plains and mountainous area that separates the city from inland Spain (If you’re new to this area, Valencia is both a city and a province of Spain. Just a heads-up). The rainfall surges during this change in autumn, onto land that is very dry after a long year without much rain. On Saturday 12 October, 1957, the heavens opened up over Valencia city, in conjunction to the torrential rains in surrounding villages in the Turia (plains around the city) region. On the morning of Sunday 13 October, Las Provincias newspaper noted that the outlying towns of Lliria, Segorbe, Chelva, Requena and Buñol had received rainfall of 500 millimetres in only two days. The Barranco del Carraixet and Palancia rivers north of the city, and the Magre river to the south, along with the Turia river through than ran Valencia city had all risen, but said there was no reason to worry. The rain began to die down in the city, and by late evening, had stopped completely. What the people of Valencia didn’t know was the immense torrent that was gushing its way down the Turia river towards them.

At around 9.30pm, an emergency call came through from the towns of Pedralba and Vilamarxant, 40 kilometres from Valencia, announcing that both towns had been flooded by a deluge of water as the river swelled beyond breaking point. At 11pm, an alarm sounded in the city, notifying all Guardia Civil and Police to be on alert, as the flood was heading directly towards the populated city.

Just after midnight, with the absence of rain, the river continued to swell, and logs and debris began floating through the city, blocking the bridges that connected the two sides of Valencia. Alarms sounded to alert people, and messengers knocked on doors in the El Carmen and Campanar areas, both the closest barrios on each side of the river’s edge. Radio messages went out with a flurry as police rushed to warn people of impending water. Soon after, the first waves began crashing over the edge of the riverbed, instantly flooding the flat streets on both sides, just as the torrential rains returned. In one hour, the water height pouring against the central city was between one to two metres and rising, cutting people off from any escape in the dark. More than 1000 cubic metes of water per second flowed into the streets, reaching over two metres in some areas. The Manises Dam at the edge of the city rose to seven metres above normal height as the river tripled its width and swallowed up much of  the city and surrounding area. All water, power and phone connections were swamped and collapsed under the water. Reports say manhole covers exploded into the air followed by a violent shot of muddy water  as the water took the city one street at a time.

(If you don’t speak Spanish – blue: river, green: populated flooded farming areas, purple: city/town flooded, grey: not flooded populated areas. Notice the tiny safe area in the centre of the disaster zone?)