ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Μήπως χρειαζόμαστε και άλλα σημεία για να πειστούμε ότι σαν λαός έχουμε μέλλον έστω και αν όλα τα θηρία της οικουμένης πάντα έρχονται εδώ και τρώνε , όπως και σήμερα αλλά στο τέλος μένει και μαγιά για να ζυμώσει τον ανθρώπινο πολιτισμό ;( λόγοι του Μακρυγιάννη )
Παρακολουθείται τα σημεία των καιρών, αδιάψευστη είναι η μαρτυρία του ΚΥΡΙΟΥ ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ προς τους μαθητές και Αποστόλους και κατά επέκταση σε εμάς τους ίδιους σήμερα.
Με την μόνη διαφορά άλλη είναι η σημειολογία που επιδέχεται ο νέο εποχίτικος νους και άλλη αυτή της Ορθόδοξης φρόνησης και ματιάς.
Η Εσχατολογία που προκύπτει συνέχεια και καθημερινά επί τη βάσει επικαιροποιημένων σεναρίων επιστημονικής φαντασίας καταστροφής του κόσμου είναι κατασκευάσματα εργαστηρίων και ψυχολογικός προγραμματισμός της ανθρωπότητας πάνω σε κατευθυνόμενους δρόμους.
Ουσιαστικά όμως συνιστά και αυτό παράλληλο σημείο των καιρών αποκαλύπτοντας το επίπεδο διαστροφής του κόσμου που βιώνουμε.
Αν ξαφνικά λοιπόν μας έπιασε η μανία της καταστροφής, ας ξεκινήσουμε πρώτα να χαλάμε τις αμαρτίες και τα πάθη και τότε θα ανοίξουν αυτόματα τα μάτια για να δούμε την πραγματικότητα που μας αποκρύπτουν επιμελημένα, δηλ. τον ανηλεή πόλεμο που διεξάγεται σε κάθε τι που έχει σχέση με τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό.
Το μεγαλύτερο κάρφος σήμερα των κέντρων δεξαμενής σκέψης είναι το Αγιοτόκο συνταίριασμα της Ελληνικής διανόησης με το Χριστιανικό στοιχείο που μας χάρισαν σαν αιώνια παρακαταθήκη ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιερός Χρυσόστομος.
Είναι πλέον πασιφανές ότι όταν σήμερα κάποιοι διαφημίζουν την καταστροφή του κόσμου στο πίσω μέρος του διεστραμμένου εγκεφάλου τους σχεδιάζουν την εξαφάνιση της Ελληνορωμαικής ιστορίας, του πολιτισμού και της διανόησης του κοινού νου, επειδή αυτά τα θεωρούν ως ανατρεπτικά στοιχεία των ανόμων σχεδιασμών σε βάρος της ανθρωπότητας.
Πρέπει σήμερα κάποιος να κοιμάται με τα τσαρούχια για να μην μπορεί να δει το μυστήριο της ανομίας που εντείνεται και αποκορυφώνεται στις μέρες μας.
Τι φοβούνται λοιπόν τα κέντρα της ανομίας;
Μήπως φοβούνται και τρέμουν την αιώνια Ευλογία και Τιμή που έλαβαν οι Έλληνες έμποροι που βρέθηκαν στα Ιεροσόλυμα λίγο πριν τα ΑΓΙΑ ΠΑΘΗ του ΚΥΡΙΟΥ μας;
«Ήσαν δε Έλληνες τινές εκ των αναβαινόντων, ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. Ούτοι ουν προσήλθον Φιλίππω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες• κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. Έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα, έρχεται Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τω Ιησού. Ο δε Ιησούς αποκρίνεται αυτοίς λέγων ελήλυθεν η ώρα, ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου».
Με αυτή την ευλογία ξεκίνησε και ξεκινάει κάθε στιγμή νέα πορεία της Εκκλησίας προς τα Έθνη για να γίνεται πραγματικότητα το ρηθέν « ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ Ο ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ» .
Μήπως ανατριχιάζουν με την λέξη και την έννοια ΡΩΜΗΟΣ;
Μια έννοια που εισήγαγε σαν τύπο και μάλιστα πριν τον Μέγα Κωνσταντίνο ο Απόστολος Παύλος που σαν Ρωμαίος Πολίτης και Χριστιανός με Ελληνική Παιδεία ενσάρκωνε τα θεμέλια στοιχεία της μελλοντικής Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας (Νέας Ρώμης) την οποία και οριοθετούσε πλέον με τις Αποστολικές διαδρομές του.
Μήπως φοβούνται τον ΕΛΛΗΝΑ-ΡΩΜΗΟ;
Για τον λόγο αυτόν τον έχουνε σήμερα πατημένο « να τρώει χώμα στο έδαφος» ;
Μήπως φοβούνται και την ονοματολογία της ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ;
Το αρχαιότερο και καλύτερο άθλημα που γύμναζε το σώμα και το πνεύμα, ο δε νικητής εθεωρείτο ο σπουδαιότερος όλων. Αυτός ήταν και ο λόγος που στο αρχαίο ολυμπιακό πένταθλο, ο τελικός νικητής ήταν ο νικητής του 5ου κατά σειρά αγωνίσματος της πάλης.
Ο Έλληνας από αρχαιοτάτων χρόνων έμαθε να παλεύει.
Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιεί με ιεροπρέπεια την λέξη ΒΙΟΠΑΛΗ που συμπυκνώνει όχι μόνο τον καθημερινό πόνο του αλλά και την διαχρονικότητα του πολιτισμού και τα νάματα της παράδοσης του.
Η λέξη Έλληνας ταυτίσθηκε με την λέξη Πάλη γιατί ο Έλληνας παλεύει αιώνια με τα θεριά του κόσμου τούτου. Παλεύει για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του και την ΛΕΥΤΕΡΙΑ του αιματοβαμμένου τόπου του.
Σε λίγο και εκ των πραγμάτων στον πνευματικό πλανητικό στίβο οι άνθρωποι « θα παλεύουν ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΑ» αναδεικνύοντας και αξιοποιώντας τα θησαυρίσματα του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού για το καλό της Ανθρωπότητας.
Πρέπει κάποια στιγμή να ξεμαυρίσει η Ελληνική Ψυχή και να δείξει στην οικουμένη πως χαίρεται και πανηγυρίζει όταν σέρνει τους αρχοντικούς ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΙΚΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ στα πνευματικά αλώνια της διανόησης και της σκέψης.
« Πριν κάμποσα χρόνια πήγε κάποιος σε ένα πολύ γνωστό στο Πανελλήνιο Γέροντα στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και του είπε μαζί με την εξομολόγηση του:
- Γέροντα να σου πω κάτι που είδα κατ όναρ και να μου πεις αν με πείραξε ο πειρασμός;
Και άρχισε να του περιγράφει το όνειρο του
- Σαν να βρέθηκα δίχως να το καταλάβω έξω από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ στην ΠΟΛΗ .
- Εκεί έξω στις πλατείες με τα γνωστά συντριβάνια δεν έβλεπα τούρκους αλλά όλοι μιλούσαν Ελληνικά.
- Αλλά το πιο παράδοξο που έβλεπα ήταν ότι πολυπληθή δημοτικά συγκροτήματα από όλες τις γωνίες της πατρίδος μας με ντόπιες νησιώτικες , ηπειρώτικες, μακεδονικές αλλά και Μικρασιατικές, Ποντιακές, Κρητικές , Καππαδόκικες, Κυπριακές και Θρακιώτικες φορεσιές είχαν περικυκλώσει κυκλοτερώς την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και χόρευαν υπό των ήχο των δημωδών μουσικών συνόλων.
- Τι να σου πω Γέροντα τι χαρά πήρα δεν περιγράφεται;
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ
- Βρε ευλογημένε, γιατί λες ότι αυτό που είδες είναι του πειρασμού;
- Αφού αυτό θα γίνει
- ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ
- Ότι είπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ θα γίνει
- Άντε πήγαινε τώρα και να συναντηθούμε ΘΕΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΟΣ σε αυτό το πανηγύρι για να το ζήσουμε και ζωντανά.»
ο μακαριστός πατήρ Ανανίας έλεγε το ίδιο
Το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ είναι το τέλος του μεγάλου παιδαγωγικού κανόνος του Ελληνικού Ορθόδοξου Γένους. Το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ είναι η πραγματικότητα της επανεκκίνησης της συναλληλίας, του φιλότιμου και της αρχοντικής λεβεντιάς. Το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ είναι η αναστήλωση του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού στην σωστή αποστολική του πορεία.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας