Με την ευγενική παραχώρηση του κυριάρχου Σεβ. Μητροπολίτου Δράμας κ. Δωροθέου, της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, συλλειτουργούντων του Σεβ. Μητροπολίτου Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος και του επιχωρίου Μητροπολίτου. Πλήθος μοναστριών από Μονές της Βορείου Ελλάδος και πλήθος πιστών προσήλθαν και προσευχήθηκαν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της κεκοιμημένης Γερόντισσας Αλεξίας.
Ο προεξάρχων Μητροπολίτης Διδυμοτείχου στη σύντομη προσφώνησή του σημείωσε ότι η Γερόντισσα Αλεξία μαζί με τον μακαριστό Μητροπολίτη Δράμας κυρό Διονύσιο (Κυράτσο) ήταν εκείνοι οι οποίοι ανέστησαν εκ της τέφρας το ιστορικό αυτό Μοναστήρι, το ανέδειξαν και αναγέννησαν την μοναχική ζωή στην ευρύτερη περιοχή.
* * *
Η Καθηγουμένη της Μονής Εικοσιφοινίσσης Αλεξία μοναχή, κατά κόσμον Αγαπία Μάρκου γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς το 1938 στην Έδεσσα. Από νεαρή ηλικία αγάπησε τον Χριστό ολόθυμα και δόθηκε στην διακονία της Εκκλησίας και του πλησίον υπό την καθοδήγηση του τότε Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Εδέσσης Αρχιμ. Διονυσίου Κυράτσου.
Στις 17 Ιουνίου 1975 προσήλθε στη Μόνη ως δόκιμη μοναχή και την 1η Απριλίου 1977 εκάρη Μεγαλόσχημη μονάχη και ενθρονίσθηκε πρώτη Ηγουμένη της γυναικείας αδελφότητος της Μονής, υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Δράμας κυρού Διονυσίου, ο οποίος υπήρξε κτήτωρ και πνευματικός της Μονής.
Επί 47 έτη εργάσθηκε με αγάπη και ζήλο για την πνευματική και κτηριακή αναστήλωση της Μονής.
Έζησε ακολουθώντας το παράδειγμα του οσίου Αλεξίου και εφάρμοσε το «λάθρα βιῶσαι». Αποστρεφόταν κάθε προβολή και δόξα, τα οποία θεωρούσε αντίθετα προς την μοναχική πολιτεία.
Για την αδελφότητα της Μονής υπήρξε πρότυπο μοναχικής ζωής, παράδειγμα ταπεινώσεως και υπακοής, υπόδειγμα πίστεως προς τον Θεό και αγάπης προς πάντας ανεξαιρέτως.
Δοκιμάσθηκε με θλίψεις, πειρασμούς και ασθένειες, «ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίῳ» γενομένη δοχείο πλήρες των καρπών του Αγίου Πνεύματος.
Η Παναγία, στην οποία αφιέρωσε όλη τη ζωή της, την κάλεσε κοντά της στις 27 Ιανουαρίου 2022, για να την αναπαύσει από την πολύμοχθη ασκητική βιοτή της και να την εισαγάγει «ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων». ΠΗΓΗ https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/54852-mnimosyno-kathigoumenis-monis-panagias-eikosifoinissas-gerontissas-aleksias
Ως Στύλος Αείφωτος στις παρυφές του Παγγαίου όρους στην Αν. Μακεδονία διακόνησε επί δεκαετίες την παλαίφατη Ιερά Μόνη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας με το θαυματουργό εικόνισμα της αχειροποίητης μορφής της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ , μαζί δε διηκόνησε τους χιλιάδες προσκυνητές που κατακλύζουν το αιωνόβιο αυτόν πνευματικό Παρθενώνα.
Τέτοιες ημέρες με βαρύ χιονιά πριν χρόνους επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή της Εικοσιφοινίσσης με φίλους που έπρεπε να πάνε για να συνδράμουν στην αποκατάσταση των ηλεκτρολογικών καλωδιώσεων του μοναστηριού που είχαν καταρρεύσει υπό το βάρος του χιονιού.
Το μοναστήρι ήταν αποκλεισμένο ήδη και 20 μέρες και είμασταν οι πρώτοι που φτάναμε.
Μας υποδέχτηκε η γερόντισσα και όσο οι γνωστοί μας αποκαθιστούσαν τις βλάβες η γερόντισσα υπομονετικά " ανέχτηκε " φιλοξένησε την παρουσία μας.
Δεν καταλάβαμε πως πέρασαν 3,5 ώρες και τι δεν είπαμε με την αείμνηστη γερόντισσα Αλεξία;
Στο τέλος κατανοήσαμε ότι στο όρος Παγγαίο και στην πλέον παλαιά ιστορική Μονή της Μακεδονίας η ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ εγκατέστησε
προϊστάμενη που σαν πνευματικό αλεξικέραυνο έσωζε ψυχές και διακονούσε την σωτηρία τους.
Όταν η γερόντισσα ομιλούσε για ΧΡΙΣΤΟ και Ελλάδα το παιδικό πρόσωπο της γέμιζε με ΦΩΣ, αυτό το ΦΩΣ που κυκλώνει εδώ και αιώνες τον προμαχώνα αυτό της Ρωμιοσύνης.
Αυτά τα ελάχιστα αδελφοί γιατί δεν υπάρχουν λόγοι να περιγράψουν την απώλεια αυτή.
ΚΑΙ είναι απώλεια γιατί ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ κάνει στις ημέρες μας μεγάλη συγκομιδή αγίων.
Μένουμε με την παρηγοριά ότι αυτή η ΘΕΙΚΗ συγκομιδή πρεσβεύει για εμάς.