Πρώτα θα πάμε στην μαρτυρία όπως την καταθέσαμε στις 12 ΜΑΡΤΊΟΥ 2019 και δημοσιεύθηκε σε πολλά ιστολόγια.
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, το 1975: « πρώτα εμείς οι Ρώσοι θα πάρουμε την ΠΟΛΗ και μετά εσείς οι Έλληνες- τώρα μην στενοχωρείσαι, θα επιστρέψεις στην Ελλάδα»
Θα μεταφερθούμε στην Μεγ. Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του 70, όταν αυτή δεν ήταν πλήρες μέλος της τότε ΕΟΚ και φυσικά τώρα επέστρεψε εις τα ίδια εκείνων των χρόνων
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
«Το παρακάτω συμβάν είναι προσωπική μαρτυρία.
Μας προβλημάτισε αν πρέπει να δοθεί, αλλά θεωρήσαμε ότι φτάσαμε σε κρίσιμους καιρούς και είναι ανάγκη να μοιράζουμε τις εμπειρίες μας προς Δόξα του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.
Το συμβάν αυτό είναι ήδη γνωστό σε πολλούς φίλους μας και πνευματικούς αδελφούς εδώ και χρόνια.
Επίσης αυτό είναι και ένας λόγος που κάθε τόσο και με επιμονή αρθρογραφούμε για τα προφητευόμενα υπό των ΑΓΙΏΝ ΠΑΤΕΡΩΝ γεγονότα.
Σκεφτείτε λοιπόν ένα μαθητή απόφοιτο λυκείου (τότε γυμνασίου) το 1975 να βρίσκεται για σπουδές στην Μεγ. Βρετανία.
Τότε τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα, καθότι η Αγγλία δεν ήταν πλήρες μέλος της ΕΟΚ, τα δίδακτρα ήταν αυξημένα, οι μετακινήσεις δύσκολες και οι συνθήκες διαβίωσης μίζερες.
Όμως βρέθηκα εκεί στην επαρχία του Essex, θέλοντας να σπουδάσω δίχως να γνωρίζω όλα τα παραπάνω.
Μαζί με τα λιγοστά ρούχα και βιβλία που είχα στις αποσκευές μου, είχα και ένα « φυλακτό» που μου έδωσε ο παππούς μου, μια μικρή ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Ένας δεκαοχτάχρονος εκείνης της εποχής που ξεκίνησε από μια Ελλάδα που βγήκε τότε τραυματισμένη από την Χούντα λόγω Κυπριακού, σε μια περίοδο αμφισβήτησης της πνευματικής δυναμικής της Ορθοδόξου Πίστεως μας …πήρε λοιπόν αυτός ο δεκαοχτάχρονος το « φυλακτό» του παππού του με την συμβουλή του δεύτερου …
- Όταν συναντήσεις δυσκολία εκεί που θα πας να το ανοίγεις και να διαβάζεις.
Και όχι μόνο δυσκολίες συνάντησα, αλλά και ανυπέρβλητα εμπόδια με αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό να θέλω να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα.
Φυσικά τότε δεν γνωρίζαμε και κανείς δεν μας μίλησε για τον σεβαστό Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ.
Βαθιά πνευματικά μεσάνυχτα ..μην βλέπετε που τώρα τα πράγματα λόγω των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης είναι ποιο εύκολα.
Αν το γνωρίζαμε θα πηγαίναμε να πάρουμε την ευχή του ΑΓΙΟΥ.
Ένα Σάββατο απόγευμα κουρασμένος και σε αδιέξοδο, την ώρα του εσπερινού θυμήθηκα τον παππού μου και άνοιξα το «φυλακτό» του δηλ. την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ που μου χάρισε και άρχισα να διαβάζω.
Δεν πέρασε λίγη ώρα και άκουσα βήματα στις σκάλες της κρύας σοφίτας που με φιλοξενούσε.
Δεν έδωσα σημασία, θεώρησα ότι ήταν ο σπιτονοικοκύρης μου.
Όμως η κλειδωμένη πόρτα αίφνης άνοιξε μόνη της και εισήλθε στο δωμάτιο ένας επιβλητικός ηλικιωμένος ιερέας με επανοκαλλύμαυχο.
Το τι αισθάνθηκα μόνο ο Θεός το ξέρει.
ΠΑΓΩΣΑ, τόσο πολύ τρόμαξα που δεν μπορούσαν αρθρώσω λέξη.
Όμως το παρουσιαστικό του Ιερέα μου έδινε την αίσθηση, ότι δεν κινδύνευα.
Το φωτεινό πρόσωπο του με τα μεγάλα γαλάζια μάτια του ακτινοβολούσε μια σιγουριά μέσα στην ψυχή μου, αλλά και ένα ΦΩΣ σαν τον ήλιο της Ελλάδος το περιέλουζε.
Πριν προλάβω να πω και να ρωτήσω οτιδήποτε, μου είπε:
- Να εδώ κοντά μένω και εγώ.
- Να μην στενοχωρείσαι, σε λίγο θα επιστρέψεις στην Πατρίδα σου, εκεί πρέπει να σπουδάσεις.
- Η γενιά σου θα δει πολλά. - «πρώτα εμείς οι Ρώσοι θα πάρουμε την ΠΟΛΗ και μετά εσείς οι Έλληνες»
- Να τα λες γιατί θα συμβούν.
Με το ποιος είσαι πάτερ;
Ο άγνωστος μου Γέροντας έκανε μεταβολή και ροδοβόλιζε τις σκάλες.
Έκανα προσπάθεια να συνέλθω από το ΣΟΚ.
Μόλις συνήλθα βγήκα και άρχισα να τον ψάχνω σε όλο το σπίτι.
Σε αυτή την κατάσταση που με είδε ο Εγγλέζος σπιτονοικοκύρης άρχισε να με ρωτά, τι μου συνέβη.
Στην απορία μου αν φιλοξενούσε κανένα παπά ηλικιωμένο ή αν είδε κανένα να μπαίνει μέσα στο σπίτι του, αυτός με έβλεπε περίεργα και κουνούσε το κεφάλι του.
Όμως η εικόνα του Ορθόδοξου Κληρικού αποτυπώθηκε σαν σφραγίδα μέσα στο μυαλό μου.
Τον επόμενο καιρό επαληθεύτηκε αυτό που μου είπε ο άγνωστος σε εμένα Γέροντας.
Επέστρεψα πίσω στην Ελλάδα και συνέχισα τις σπουδές μου, καθότι εισήλθα με υποτροφία στην σχολή που επιθυμούσα.
Έτσι δεν μου δόθηκε χρόνος να ψάξω και να βρω άκρη, ποιος ήταν αυτός ο ιερέας, καθότι αυτό που βίωσα δεν ήταν οφθαλμαπάτη, αλλά ένα προσωπικό γεγονός.
Τα χρόνια περνούσαν, αλλά τα λόγια του άγνωστου Γέροντα στριφογύριζαν στο μυαλό μου.
Όταν μάλιστα στα τέλη της δεκαετίας του 80 ερχόταν και οι πρώτες μαρτυρίες των λεγομένων του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ περί των επερχομένων γεγονότων στην Κωνσταντινούπολη, τόσο αναλογιζόμουνα αυτά που μου είπε ο άγνωστος Γέροντας το 1975.
Τα επόμενα χρόνια έγινα συνδρομητής του καλλιεπέστατου τριμηνιαίου τευχιδίου ΠΡΩΤΑΤΟ του μακαριστού Αγιορείτη Γέροντος Μωυσέως.
Σε μια έκδοση του είχε αφιέρωμα στο ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟ του Έσσεξ με σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Ήταν το δεύτερο ΣΟΚ μετά το πρώτο που έζησα το 1975 σε εκείνη την παγωμένη εγγλέζικη σοφίτα.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ήταν ο Γέροντας Σωφρόνιος, ο ηγούμενος και ιδρυτής της Ιεράς και Σταυροπηγιακής Μονής του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στο Έσσεξ της Μεγ. Βρετανίας , ελάχιστα χιλιόμετρα από το σπίτι που με φιλοξενούσε το 1975.
Να έχουμε όλοι μας την ΕΥΧΗ του τώρα που ήρθαν οι δύσκολοι οι καιροί. Το όλο αυτό γεγονός αποδίδεται μόνο προς ΔΟΞΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ και δια να ενισχυθεί η ΠΙΣΤΗ.» http://koukfamily.blogspot.com/2019/03/1975.html
Να γιατί ο νέος Ρώσος ΟΣΙΟΣ μας, ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ του Έσσεξ( του οποίου γίναμε μάρτυρες πριν δεκαετίες της αγιότητας του) μπορεί να προσφέρει τα μάλλα προς την κατεύθυνση αυτή.
« Τη 15η Αυγούστου 1975
ΤΩ ΕΚ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠATPΙΔΩΝ ΟΡΜΗΘΕΝΤΙ
KAΙ TO ΟΡΟΣ ΟΙΚΗΣΑΝTΙ
TΩN ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΑΘΩΝΟΣ XOPῼ
TO ΠAPA ΦΥΣΙΝ ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΙ
TO ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΔΙΑΣΩΣΑΝΤΙ
ΚΑΤ ΕΙΣ ΤΟ ΥΠΕΡ ΦΥΣΙΝ ΑΝΕΛΗΛΥΘΟΤΙ» έγγραφε εις πνευματική του κόρη .
https://www.pemptousia.gr/2014/12/efches-tou-makariou-geronta-sofroniou/
Ο νέος ΑΓΙΟΣ μας. « Ο Γέροντας Σωφρόνιος (κατά κόσμον Σεργκέι Σεμιόνοβιτς Σάχαρωφ, ρωσικά: Сергей Семёнович Сахаров; 22 Σεπτεμβρίου 1896 - 11 Ιουλίου 1993) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο Άγιο Όρος, στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος και θεωρείται από την ορθόδοξη παράδοση ως ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα»
https://www.romfea.gr/pneumatika/33374-o-gerontas-sofronios-tou-essej
ΤΙ ΗΤΑΝ ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ;
Ήταν μια αγκάλη ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ που το ελάμβανε και το διέχεε.
Έτσι αξιωθήκαμε να τον δούμε, όταν μας επισκέφτηκε θαυμαστώ τω τρόπω εντός της φοιτητικής μας κάμαρας αρχές της δεκαετίας του 70, όταν σπουδάζαμε στην Μεγ. Βρετανία σε μικρή απόσταση από την Ιερά Μονή του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ που συνέστησε και ήτο ηγούμενος αυτής.
Ο ΑΓΙΟΣ μας συμβουλεύει και σήμερα και πάντοτε να γίνουμε εμείς οι αμαρτωλοί ΘΕΟΠΤΕΣ, ώστε οι αποφάσεις μας να είναι χρηστές κατά ΧΡΙΣΤΩ και να μην επιδεινώνουν τις ζωές των άλλων και την δική μας.
Μας προτρέπει μάλιστα να μην αποκάμουμε …
« Απορρίψατε τον άδικον λογισμόν, ότι τούτο είναι των εκλεκτών μόνον κλήρος, ο οποίος δύναται να φονεύση εντός ημών την αγίαν ελπίδα.
Η αλήθεια, εις την οποίαν είναι αναγκαίον να στερεωθή η καρδία ημών είναι ότι ο Κύριος ουδένα «ερχόμενον προς Αυτόν εκβάλλει έξω» και απορρίπτει (Ιωάν. στ΄ 37}. Πάντες ημείς, άνευ εξαιρέσεως … εκλήθημεν εις την ιδίαν τελειότητα …»
Και μας επισημαίνει:
« Και ούτω (με το Βάπτισμα και το Χρίσμα) κατέστημεν σκήνωμα του Θεού του Υψίστου, τα δε σώματα ημών ναός του Αγίου Πνεύματος.
Και ιδού, παρά ταύτα, είμεθα πτωχοί των πνεύματι. Εντός των ορίων της γης υπάρχει ακόρεστος πείνα και άσβεστος δίψα Θεογνωσίας, διότι ο αγών ημών είναι να φθάσωμεν τον Άφθαστον, να ίδωμεν τον Αόρατον, να γνωρίσωμεν τον επέκεινα πάσης γνώσεως.»
« Εις τοιαύτας ώρας μαρτυρικής παραμονής εν τοις ορίοις μεταξύ του έλκοντος προς εαυτό Απροσίτου Φωτός της Θεότητος και της απειλητικής αβύσσου του σκότους … ενδυναμωθώμεν δια της κραταιάς ελπίδος εις Εκείνον, Όστις δια της παλάμης Αυτού βαστάζει ακόπως πάσαν την κτίσιν»
« Παρακαλώ υμάς, όπως μη ολιγοψυχήσωμεν ακούοντες τους λόγους της διδαχής ταύτης … αύτη είναι η ορθόδοξος πίστις και η ασάλευτος ελπίς, η οποία δεν θα καταισχυνθή, διότι θεμέλιον αυτής είναι η αψευδής μαρτυρία του Κυρίου. Και εάν νόθος ταπείνωσις θελήση να ονομάση τούτο υπέρμετρον παρρησίαν ή εισέτι και μωρίαν, τότε μνησθώμεν του Αποστόλου Παύλου, όστις αποκόπτων αφ’ ενός μεν την ολιγοψυχίαν, αφ’ ετέρου δε την παράλογον υπερηφανίαν του σαρκικού φρονήματος, λέγει ότι «ευδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας», απορρίπτων την σύνεσιν των συνετών, και μεταβάλλων εις μωρίαν την σοφίαν του κόσμου τούτου. Καθ’ εκάστην ημέραν η πείρα της ανθρωπότητος δεικνύει σταθερώς εις ημάς ότι οι «σοφοί και συνετοί» του αιώνος τούτου δεν δύνανται να ακολουθήσουν τον Χριστόν ούτε εις το Θαβώρ, ούτε εις τον Γολγοθάν, ούτε εις το όρος των Ελαιών. Ούτως αγαπητοί δεύτε, και δια της δυνάμεως της πίστεως αναβώμεν εις το «όρος Κυρίου», σταθώμεν αοράτως εν τη πόλει του Ζώντος Θεού, και μετάρσιοι τω πνεύματι ίδωμεν την άυλον Θεότητα του Πατρός και του Πνεύματος εν τω Μονογενεί Υιώ απαστράπτουσαν. Αναβώμεν ουχί μετά υπερηφάνου παρρησίας, αλλά μετά φόβου και τρόμου, ως ανάξιοι της αναβάσεως και οράσεως ταύτης, εν τούτοις όμως, μετ’ ελπίδος ότι και «ημίν τοις αμαρτωλοίς», κατά την άμετρον αγαθότητα του Ουρανίου Πατρός, «θα λάμψη το αΐδιον Φως» της Θεότητος, η άστεκτος λάμψις του οποίου έρριψε πρηνείς επί του Θαβώρ τους εκλεκτούς Αποστόλους.» Γέροντος Σωφρονίου: «Λόγος εις την Μεταμόρφωσιν του Κυρίου»
https://www.pemptousia.gr/2016/08/gerontos-sofroniou-logos-is-tin-met/
Ζοῦμε μέρες παράδοξες. Από την μια μεριά σειρά μνήμης πολλών αγίων μέσα στο καλοκαίρι και από την άλλη μεριά απειλές, και ακοές πολέμων , πανδημιών.
Όλα αυτά αποκορυφώνονται το ΠΆΣΧΑ του καλοκαιριού με τις εκπλήξεις που μας ετοιμάζουν.
Ένας Γερόντας φώναζε και μας έλεγε « φωνάξτε – φωνάξτε την ΠΑΝΑΓΙΑ γιατί χανόμαστε από τα θηρία που μας περικύκλωσαν»
Για αυτό να στραφούμε και στην ΜΑΝΑ μας την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί η παρρησία της θα μας σώσει από τον θάνατο που έφεραν τα οψώνια της αμαρτίας.
Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ της Κυρίας ΘΕΟΤΟΚΟΥ να μας θυμίσει ποιαν έχουμε πρέσβειρα εις τον ουρανόν
« Αὐτὴ ἡ λεγομένη μεταβίωση εἶναι ἡ ἀνάσταση καὶ ἀνάληψη τοῦ σώματος τῆς Παναγίας. Κατὰ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὅπως καὶ ἄλλων ἁγίων, δὲν ἑορτάζουμε μόνον τὴν ἄνοδο τῆς ψυχῆς τῆς Θεοτόκου στὸν οὐρανό, ἀλλὰ καὶ τοῦ σώματος. Γράφει ὅτι ἡ Θεοτόκος μετέστη στὸν οὐρανὸ καὶ παρέστη ἐκ δεξιῶν τοῦ παμβασιλέως. Ἔτσι, μὲ τὸ σῶμα της ἀνέβηκε στὸν Οὐρανό, καὶ εἶναι ἡ μόνη ποὺ μὲ τὸ σῶμα της μαζὶ μὲ τὸν Υἱὸ της βρίσκεται στὸν οὐράνιο χῶρο.
Αὐτὴ ὅμως ἡ “μετασταση” δὲν χώρισε τὴν Θεοτόκο ἀπὸ τὸν κόσμο. Περισσότερο ἀπὸ ὅλους τούς Ἁγίους, ἡ Θεοτόκος, παρὰ τὴν “κοίμησή” της, συνεχίζει νὰ εἶναι παροῦσα μέσα στὸ κόσμο μὲ τὴν ἄμαχη προστασία της. Αὐτὸ μαρτυροῦν τὰ ἀμέτρητα θαύματά της.
Ναὶ εἴμασθε ἁμαρτωλοὶ καὶ ἄσωτοι ἐδῶ μέσα στὴν πολύπαθη πατρίδα μας, ἀλλὰ βιώνουμε παιδιόθεν καὶ φεύγουμε ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη ζωὴ μὲ τὸ ὄνομα τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας γιατί τὴν θεωροῦμε πρώτη καὶ σίγουρη μάνα μας.
Τώρα ποὺ φτάνουμε στὸ ἀποκορύφωμα τῶν ὀδυνῶν μας γινόμασθε βεβαιόπιστοι, ὅτι θὰ ὁπλίσει τὴν ἀποφασιστικότητά μας νὰ διώξουμε τὴν ἐπαίσχυντη προδοσία ἀπὸ τὶς ζωές μας. ΤΗΝ ἔχουμε ΣΥΜΜΑΧΟ καὶ ΠΡΟΣΤΑΤΗ μας γιατί αὐτὴ ἡ προδοσία προῆλθε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του ΥΙΟΥ ΤΗΣ ποὺ σταυρώνουν σήμερα πάλι τὴν ἀνθρωπότητα.
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας