ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
« Μιά φορά πήγαμε σε μία άσκήτρια, στά μέρη τής Κλεισούρας, στήν Καστοριά. Είχε τό προορατικό χάρισμα. Δέν ξέρω, αν έχετε άκούσει γι’ αυτήν. Ήταν ψηλή γυναίκα καί συγκύπτουσα. Είχε μία πλεξούδα, δέν ξέρω πόσες οκάδες ζύγιζε! Πώς τήν σήκωνε αύτή τήν πλεξούδα! Εκανε κρύο, είχε παγωνιά καί τό νερό ήταν κρύο. Ρίγος σ’ έπιανε στο μέρος πού ζούσε- καί κοιμόταν μέσα σε ένα τζάκι.
Ζούμε μια αφόρητη υποβάθμιση διολίσθησης.
Εξέλιπε η κοινή λογική και η ανθρωπιά ώστε να οδηγούμεθα με φοβερή ταχύτητα σε μεγάλη κοινωνική έκρηξη.
Και όλα αυτά την στιγμή που την πατρίδα μας την περιζώνουν κολοβά φίδια όλων των ειδών.
Σε λίγο εδώ μέσα ¨θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα¨ ;
Την φρικτή καθημερινότητα του Έλληνα ποιος μπορεί να την διαψεύσει και να την διαχειριστεί;
Σήμερα πολλοί άτολμοι ομολογούν ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ
Και ολίγοι σωστά προβληματισμένοι διακηρύσσουν ¨από ΘΕΟΥ Άρχεσθαι¨ …μεταξύ αυτών μια ΑΓΙΑ που έζησε τις ημέρες μας και μας έλεγε πριν ικανούς χρόνους.
«Η Ελλάδα, αν κρατήσει την πίστη, θα σωθεί από το κακό πού πρόκειται να ‘ρθει.
Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί…
Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της…
Θα ’ρθει το κακό και θα χωρίσει το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια…. ¨ Αγία Σοφία της Κλεισούρας
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ της Κλεισούρας: «Σκουπίζω, γιατί το βράδυ θα περάσει από εδώ η Παναΐα μας... Πρέπει να είναι καθαρά...» « Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την Πόλη με Αγάπη… Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα….»
ΦΩΤΟ Η οσία Σοφία της Κλεισούρας με προσκυνητές. Η λαϊκή ασκήτρια αγιοποιήθηκε από την Εκκλησία το 2011.
Κάποιο απόγευμα η αγία σκούπιζε το διάδρομο από την Εκκλησία μέχρι έξω από τη Μονή με πολύ επιμέλεια και όταν ένας πιστός, που ήρθε για προσκύνηση, τη ρώτησε, γιατί καθαρίζει, εκείνη του απάντησε: «Σκουπίζω, γιατί το βράδυ θα περάσει από εδώ η Παναΐα μας... Πρέπει να είναι καθαρά...».
Στην απορία του συνομιλητή της «μα, περνάει από εδώ η Παναγία;», ανταπάντησε αυθόρμητα: «Ναι... Την έχω δει να περνάει από εδώ...».
— « Μου είπε η Παναγία πώς εκείνα πού είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου, έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν. Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…
« Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια….
Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την Πόλη με Αγάπη… Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα….
Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα (6 Μαΐου 1976)
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ στις μέρες μας και τα λεγόμενα της αξίζουν περισσότερο από όλα τα χρυσάφια της ΕΕ.
«Υπομονήν... Πολλά υπομονήν... Υπομονήν πολλά...». «Υπερηφάνειαν άσκεμον πράγμα... Το χώμα στο χώμα...Η υπερηφάνεια ρουζ (ρίχνει) την ψήν (ψυχή) σήν (στην) κόλαση».
— Να είστουνε ( είστε ) καλά. Χαράν να έσετε ( έχετε ) !
-Να μετανοάτε, παιδία μου… Να ευτάτε προσευχήν… Νύχταν και ημέραν… οπού περπατείτε, οπού ευρίουστουν ( ευρίσκεστε ), οπού στέκουστουν, πάντα να λέτε «Χριστέ μ’, να ελεήσ’ με! Με γλυκόν γλώσσαν να μιλάτε με τον Θεόν, να φτάτε προσευχήν».
— « Μου είπε η Παναγία πώς εκείνα πού είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου, έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν. Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…
Συμβούλευε:
« Να έχουμε Αγάπη, ταπείνωση και υπομονή στους πειρασμούς.
-Υπερηφάνεια άσκεμον πράγμα… ρούζ την ψην σην κόλασιν….
Της είπε η Παναγία:
— Να μιλάς… Να λες για τα κοντά φουστάνια…
Να λες για την αποστασία… Να κηρύττεις μετάνοια!… Να μην φορούν άσεμνα φορέματα στην Εκκλησία… Να- χουν ταπεινό ντύσιμο.
-Νάστε προσεκτικές… Όχι κοντά μανίκια, όχι κοντά μαλλιά. Η Παναγία χωλιάσκεται ( θυμώνει )….
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου και ύστερα εμάς!… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας….
« Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια….
Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την Πόλη με Αγάπη… Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα….
Νάχετε φόβον Θεού… Νάχετε Αγάπη… Νάχετε ευσπλαχνία.
Με βλέπεις εδώ πού είμαι τόσα χρόνια; Εδώ με παλεύουν τρία δαιμόνια… Το ένα της απιστίας… Το άλλο δαιμόνιο είναι της ακηδίας… Το τρίτο δεν το ενθυμούμαι, ίσως της άνθρωπαρεσκείας….
Έλεγε η Ασκήτρια της Κλεισούρας: Η ψή ’μ ( ψυχή μου ) καίεται για τον Χριστό!….
Δεν μου αποκαλύπτει ο Θεός αμαρτήματα… Μόνο στο πρόσωπο του ανθρώπου βλέπω, ή φως, ή σκότος. Και δυστυχώς οι περισσότεροι είναι σκοτία….
Είδες;… Άκουσες;… Κλειδί στο στόμα!….
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. « Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;»
Σεπτέμβριος 1983
Μια αγία γερόντισσα μιλάει για την ΟΣΙΑ των ημερών μας
(Για την Αγία Σοφία της Κλεισούρας από την γερόντισσα Μακρίνα Βλασσοπούλου)
« Μιά φορά πήγαμε σε μία άσκήτρια, στά μέρη τής Κλεισούρας, στήν Καστοριά. Είχε τό προορατικό χάρισμα. Δέν ξέρω, αν έχετε άκούσει γι’ αυτήν. Ήταν ψηλή γυναίκα καί συγκύπτουσα. Είχε μία πλεξούδα, δέν ξέρω πόσες οκάδες ζύγιζε! Πώς τήν σήκωνε αύτή τήν πλεξούδα! Εκανε κρύο, είχε παγωνιά καί τό νερό ήταν κρύο. Ρίγος σ’ έπιανε στο μέρος πού ζούσε- καί κοιμόταν μέσα σε ένα τζάκι.
Τα ρούχα της πάμφτωχα. Εσωτερικά ρούχα δεν είχε. Καμία φορά το καταχείμωνο έριχνε στην πλάτη της μία τρύπια κουβέρτα ή κανένα ποντικοφαγωμένο σάλι. Πάντα ήταν ξυπόλυτη. Σπάνια φορούσε κάτι μάλλινα σκουφούνια, τρύπια και παλιά, και κάτι παλιοπαντόφλες ή παλιοπάπουτσα. Άλλοτε μάζευε στο τζάκι φύλλα και κλαδιά από τα δέντρα και τρύπωνε μέσα σ΄ αυτά, σαν ποντίκι. Τύχαινε όμως να αρπάξουν φωτιά, και μόλις που πρόφταινε να ξυπνήσει, για να μην καεί ζωντανή. Τότε τα παλιόρουχά της έμεναν για μέρες καμένα, ώσπου να βρεθεί κάποιο καλύτερο. Βλέποντάς την οι προσκυνητές με τα παλιόρουχα μέσα στα κρύα και την υγρασία, της πήγαιναν άλλα, καινούργια και ζεστά. Αλλά αυτή η μακαρία με το ένα χέρι τα δεχόταν και με το άλλο τα σκόρπιζε στους φτωχούς.
Αναβε άπό τήν Χάρι τού Θεού πού είχε μέσα της. Είχε τέτοια φλόγα, τέτοιο έρωτα Χριστού στήν καρδιά της, πού δέν μπορώ νά σάς περιγράφω. Τά μαγουλάκια της ήταν κόκκινα, παρ’ όλο πού ήταν γερόντισσα. Είχε σφυγμό μικρού παιδιού· πήγαιναν οί γιατροί καί τήν έβλεπαν καί θαύμαζαν. Ετρωγε μόνο χόρτα, τίποτε άλλο.
Μόλις πήγα, μου λέει:
-Έσύ έχεις Μοναστήρι, καί κοίταξε, θά δώσης λόγο, αν έρχονται οί άνθρωποι καί δέν τούς μιλάς, γιά νά γνωρίσουν τον Χριστό. Τά βλέπεις αύτά τά δένδρα;
Ήταν τό ένα όλο κισσό έπάνω, τ’ άλλο είχε ένα φύλλο εδώ καί ένα εκεί.
-Αύτή είναι ή αρετή’ εδώ καί ’κεί βρίσκεται ή αρετή, τό άλλο πού είναι πυκνωμένο είναι ή αμαρτία, ή μεγάλη αμαρτία πού γίνεται. Αμα έρχεται κανείς θά τούς λές όπως καθαρίζουν τά σπίτια τους, τις γωνιές καί τις τρυπούλες καί βγάζουν τά σκουπίδια, έτσι νά καθαρίζουν καί τήν ψυχή τους. Νά κάνουν καθαρή εξομολόγηση νά τά βγάζουν, νά καθαρίζουν τό σπίτι τής ψυχής τους. Καί νά μή στενοχωριέσαι, όταν έρχονται στο Μοναστήρι γιά μοναχές καί μετά φεύγουν, γιατί τά σώματά τους είναι στο Μοναστήρι, άλλά τό πνεύμα τους είναι στον κόσμο. Εντρυφούν σε κοσμικά πράγματα καί δεν εντρυφούν στά ούράνια μεγαλεία. Στή θέσι τής μοναχής πού φεύγει, ό Θεός στέλνει άγιο Άγγελο.
Ούτε τήν ήξερα ούτε με ήξερε ούτε μέ σύστησε κανείς. Καί πολλά άλλα μου είπε. Είχα μία σαλπούλα καί τήν έρριξα στήν πλατούλα της. Πολύ τήν χάρηκε! «Όπως μέ σκέπασες, μου λέει, έτσι νά σέ σκεπάση ό Άγγελός σου καί ή Παναγία μέ τήν σκέπη Της».
Είχε πάει ένας ιερέας πού ήθελε νά τή γνωρίση, άλλά καί αύτή δεν τον γνώριζε. Σκέφτηκε ό ιερέας:
«Αφού είναι στήν έρημο, ας πάρω Άγιο Άρτο νά τήν κοινωνήσω. Άς κάνω καί ένα Εύχέλαιο». Μόλις τον βλέπει τού λέει:
-Καλώς τον παπα-Γιάννη. Ήρθες νά μου κάνης Εύχέλαιο καί νά μέ κοινωνήσης;
-Ναί, Γερόντισσα, ήρθα νά σέ κοινωνήσω και νά σου κάνω Εύχέλαιο.
-Σ’ ένα πράγμα σφάλλεις.
Αύτός στάθηκε ό καημένος, «μέ αποκαλεί μέ τό όνομά μου καί σφάλλω!», σκέφτηκε μέ άπορία.
-Έρχονται στήν εκκλησία μερικές γυναίκες καί τά φορέματά τους είναι πάνω άπό τά γόνατα καί σύ τίς ανέχεσαι. Δεν τις νουθετείς, νά μή τά φορούν. Γονάτισε ό καημένος ό ιερέας καί δεν μίλησε.
Μετά τήν έπισκέφθηκε κάποιος άλλος καί είπε σ’ αυτόν: «Νά πλύνης καλά τό πιάτο σου. Τό πρόσωπό σου έχει πολλή μαυρίλα. Κοίταξε τήν ψυχή σου νά πλύνης». Είχε άποκαλύψει πολλά πράγματα.
’Έπειτα ψάλαμε τό «Αξιόν Έστι» καί ’κείνη μάς έψαλε τό «Θεοτόκε Παρθένε». Αυτή είχε καρκίνο καί τήν είχε χειρουργήσει ή άγια Αναστασία ή Φαρμακολύτρια καί ό Αρχάγγελος Μιχαήλ. Είδα τον σταυρό τού είχε σχηματίσει ή τομή πού τής είχαν κάνει. Εκείνοι τήν είχαν ράψει. Δεν θά τό ξεχάσω αύτό τό πράγμα! Σήκωσε τά ρουχάκια της καί βλέπω έτσι σταυροειδώς τήν ουλή. Μάς είπε ότι βγήκε ένα ζωύφιο μέσα άπό τήν κοιλιά της καί αισθάνθηκε σάν νά έφυγε ό καρκίνος. Καί όταν κοιμήθηκε, μάς έλεγε μιά κυρία πού ειχε πάει στήν νεκρώσιμη Ακολουθία της: «Δεν μπορώ νά σάς περιγράφω τί κόσμος παραβρέθηκε, σάν κηδεία υπουργού». Οι άνθρωποι άπό εύλάβεια έπαιρναν πετρούλες από τό τζάκι.
Σαράντα πέντε χρόνια μέσα στό τζάκι άσκήτευε, ούτε κελλί είχε ούτε τίποτε.»
Να μείνουμε αδελφοί με σεβασμό σε όλα τα παραπάνω και σε αυτό . Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ η ασκήτρια καθόρισε τις κόκκινες γραμμές της γεωπολιτικής των ημερών μας που έχουν άμεση σχέση με τον πνευματικό νόμο.
" Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια…."
" Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την Πόλη με Αγάπη… Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα…."
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας