Ως Στύλος Αείφωτος στις παρυφές του Παγγαίου όρους στην Αν. Μακεδονία διακόνησε επί δεκαετίες την παλαίφατη Ιερά Μόνη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας με το θαυματουργό εικόνισμα της αχειροποίητης μορφής της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ , μαζί δε διηκόνησε τους χιλιάδες προσκυνητές που κατακλύζουν το αιωνόβιο αυτόν πνευματικό Παρθενώνα.
Τέτοιες ημέρες με βαρύ χιονιά πριν χρόνους επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή της Εικοσιφοινίσσης με φίλους που έπρεπε να πάνε για να συνδράμουν στην αποκατάσταση των ηλεκτρολογικών καλωδιώσεων του μοναστηριού που είχαν καταρρεύσει υπό το βάρος του χιονιού.
Το μοναστήρι ήταν αποκλεισμένο ήδη και 20 μέρες και είμασταν οι πρώτοι που φτάναμε.
Μας υποδέχτηκε η γερόντισσα και όσο οι γνωστοί μας αποκαθιστούσαν τις βλάβες η γερόντισσα υπομονετικά " ανέχτηκε " φιλοξένησε την παρουσία μας.
Δεν καταλάβαμε πως πέρασαν 3,5 ώρες και τι δεν είπαμε με την αείμνηστη γερόντισσα Αλεξία;
Στο τέλος κατανοήσαμε ότι στο όρος Παγγαίο και στην πλέον παλαιά ιστορική Μονή της Μακεδονίας η ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ εγκατέστησε
προϊστάμενη που σαν πνευματικό αλεξικέραυνο έσωζε ψυχές και διακονούσε την σωτηρία τους.
Όταν η γερόντισσα ομιλούσε για ΧΡΙΣΤΟ και Ελλάδα το παιδικό πρόσωπο της γέμιζε με ΦΩΣ, αυτό το ΦΩΣ που κυκλώνει εδώ και αιώνες τον προμαχώνα αυτό της Ρωμιοσύνης.
Αυτά τα ελάχιστα αδελφοί γιατί δεν υπάρχουν λόγοι να περιγράψουν την απώλεια αυτή.
ΚΑΙ είναι απώλεια γιατί ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ κάνει στις ημέρες μας μεγάλη συγκομιδή αγίων.
Μένουμε με την παρηγοριά ότι αυτή η ΘΕΙΚΗ συγκομιδή πρεσβεύει για εμάς.